Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

ΓΥΝΑΙΚΕΣ καί γυναίκες

«Σε άλλη φάση της ζωής μου μπορεί να είχα παραιτηθεί από τη θέση και τις ευθύνες μου. Σήμερα όμως όχι. Δεν γίνεται να παραδοθώ· έχω τρία παιδιά τα οποία πρέπει να μεγαλώσω με σωστά παραδείγματα, αλλά και στη μνήμη του άνδρα της ζωής μου: του πατέρα των παιδιών μου, από τον οποίο έμαθα να αγωνίζομαι για ό,τι έχει αξία. Αν και δεν είναι πια μαζί μας, εξακολουθεί να είναι το φως που καθοδηγεί τις αποφάσεις μου».

Η 36χρονη Μαρία Σάντος Γκοροστιέτα , πρώην δήμαρχος της πόλης Τικιτσέο, στα δυτικά του Μεξικού, βρέθηκε δολοφονημένη πριν από λίγες ημέρες αφού είχε βασανιστεί φρικτά. Την απήγαγαν μέλη των καρτέλ ναρκωτικών μπροστά στα μάτια της κόρης της. Δεν ήταν η πρώτη φορά αλλά ήταν η μοιραία. Με τη συγκεκριμένη γυναίκα ελάχιστα ασχολήθηκαν οι εκπομπές και τα Μέσα. Λίγες αναφορές, μικρά κείμενα. Πέρασε στα ψιλά, δεν απασχόλησε ιδιαίτερα, προσπεράστηκε με ευκολία.

Αντιθέτως, μία συνέντευξη της πρώην Πρώτης Κυρίας της Γαλλίας Κάρλα Μπρούνι στη γαλλική «Vogue» διεκδίκησε και πήρε άπλετο χώρο και πολλά σχόλια. Μεταξύ άλλων η Μπρούνι είπε: «Αγαπώ την οικογενειακή ζωή, μου αρέσει να κάνω καθημερινά τα ίδια πράγματα. Μου αρέσει τώρα να έχω έναν άνδρα. Είμαι μια πραγματική αστή. Κατέληξα να γίνω σαν τη μαμά μου σε ορισμένα πράγματα». Στο εξώφυλλο του περιοδικού το πρώην μοντέλο ποζάρει εμφανώς ρετουσαρισμένο και με τις απόπειρες ανανέωσης του προσώπου της εμφανείς. Στο εσωτερικό του περιοδικού η Κάρλα Μπρούνι ουσιαστικά αερολογεί. Κι όμως, έγινε θέμα στα δελτία ειδήσεων.

Οι δύο γυναίκες απεικονίζουν τις δύο όψεις του νομίσματος. Την οδυνηρή, ρεαλιστική και μαχητική από τη μία (Γκοροστιέτα) και την ανέφελη, ανώδυνη και χαϊδεμένη της κάμερας από την άλλη. Δήμαρχος – μοντέλο, σημειώσατε 2. Εν Ελλάδι συμβαίνουν ακριβώς τα ίδια. Οι αληθινές γυναίκες που δίνουν μικρές και μεγάλες μάχες μένουν στα αζήτητα. Αντιθέτως τα κορίτσια του «αφρού» μονοπωλούν πρωτοσέλιδα, ενδιαφέρον και δημοσιότητα.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ και γυναίκες…

________

Νίκησε το φόβο, έχασε τη ζωή της

Οι άνθρωποι που εμπλέκονται με την πολιτική και τη δημόσια διοίκηση σχεδόν πάντα ενδίδουν στην διαφθορά και στην περίπτωση του Μεξικό όλοι ενδίδουν στα καρτέλ. Όχι όμως η María de los Santos Gorostieta, δήμαρχος της πόλης Τικιτσέο.

Όταν αναλάμβανε την δημαρχία της πόλης το 2008, η Maria ήξερε πολύ καλά ποιούς θα είχε απέναντί της αν αποφάσιζε να πολεμήσει τα καρτέλ. Στυγνούς δολοφόνους που σαν άλλοι Ταλιμπάν σκοτώνουν όποιον πάει κόντρα στα συμφέροντά τους. H Maria όμως ήταν από εκείνους -τους λίγους- που πίστευε ότι αξίζει να πεθάνεις για μια μεγάλη ιδέα και για την Μεξικάνα γιατρό η μεγάλη ιδέα ήταν ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών.

Φτιαγμένη από το υλικό των ηρώων η δήμαρχος της Τικιτσεό δεν παρέδωσε τα όπλα ούτε όταν έχασε τον άνδρα της μετά από επίθεση του τοπικού καρτέλ. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο έδειχνε τα σημάδια από τις μαχαιριές που δέχθηκε και δήλωνε πως θα συνεχίσει την μάχη κατά των ναρκωτικών παρά την απώλεια του συζύγου της. Πιστεύοντας ότι πρέπει να αφήσει ένα καλύτερο κόσμο για τα τρία παιδιά της αλλά και όλα τα παιδιά της πόλης συνέχισε να πηγαίνει κόντρα στα συμφέροντα των καρτέλ.

Δυστυχώς σχεδόν για όλους τους ανθρώπους που κινάνε τον φόβο του αναπόφευκτου, η κατάληξη είναι δεδομένη. Η Maria βρέθηκε πετσοκομμένη και καμμένη σε ένα σοκάκι, στα δυτικά της Πόλης του Μεξικό.

Σε μια εποχή που όλοι το παίζουν επαναστάτες εκ του ασφαλούς -ιδίως στη χώρα μας- αυτός που πηγαίνει κόντρα σε ένα θηριώδες και τρομακτικό κατεστημένο είναι αληθινός επανάστασης. Όπως η Maria.

Τα σημάδια από επίθεση που είχε δεχτεί παλιότερα.