Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΛΗ , ΟΥΤΕ ΧΩΡΟΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΟΥΝ. ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ , ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟΝ , ΤΟ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ , ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΟΥΤΕ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ , ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΣΣΕΤΑΙ , ΟΥΤΕ ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΣΑΣ



Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Φθόριο: Από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στους Αυτοκράτορες του καπιταλισμού


Θυμάστε τις διαφημίσεις του πρώιμου Ελληνικού κιτσοκαπιταλισμού αλά ΥΕΝΕΔ;
Τις οδοντόκρεμες με Φλούραϊντ και Κάλσιομ Σί Έι;
Το Φθόριο (fluoride) το γνώριζαν οι γιαγιάδες μας για τη χρήση του σαν ποντικοφάρμακο.Εξ’ ου και η προέλευση του ονόματος από την Φθορά (ενίοτε πίσω από τις λέξεις δεν κρύβεται ο Αλέξης αλλά η Αλήθεια).

Οι Ναζί γνωρίζοντας τις «ευεργετικές» του ιδιότητες το χρησιμοποιούσαν ως κατευναστικό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επετύγχαναν έτσι, νωθρότητα, απώλεια μνήμης, μειωμένη αντίληψη και σκέψη. Σας θυμίζουν κάτι αυτά τα συμπτώματα;

Το φθόριο καταστρέφει μια ουσία που είναι υπεύθυνη για την ορθή λειτουργία του νευρικού συστήματος,

την ακετυλοχολίνη.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αδράνεια στη μεταβίβαση εντολών προς τον εγκέφαλο, την αποδυνάμωση της μνήμης ενώ η έλλειψη της ευθύνεται και για τη νόσο Alzheimer. Συν τοις άλλοις, ευθύνεται για μια σειρά καρκινογενέσεις ιδιαίτερα στα οστά καθώς και για οστεοπόρωση και αρθρίτιδα.
Από το 1990 το φθόριο έχει συγκαταλεγεί στις καρκινογόνες ουσίες από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ με ένδειξη καρκίνου των οστών και οστεοσαρκώματος. Η Διεθνής Ακαδημία Στοματικής Ιατρικής και Τοξικολογίας κατέταξε το φθόριο ως μη αποδεκτό οδοντικό φάρμακο, λόγω της υψηλής τοξικότητάς του. Έρευνες έδειξαν ότι αν ένα παιδί καταναλώσει 50ml οδοντόκρεμας που περιέχει φθόριο μπορεί να πεθάνει.

Θα αναρωτηθείτε πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο δηλητήριο να κυκλοφορεί σε τέτοιο εύρος και μάλιστα να εμπεριέχετε σε προϊόντα που απευθύνονται σε παιδιά ή ακόμα και βρέφη!

Η ιστορία ξεκίνησε το 1945 όταν ένα αμφιλεγόμενο πείραμα στην Αμερική έδειξε ότι η πρόσληψη φθορίου μπορεί να προστατεύσει από την Τερηδόνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εκτεταμένη φθορίωση του πόσιμου νερού σε πολλές Αμερικανικες μεγαλουπόλεις. Το πείραμα αυτό παρ’ ότι έχει καταρριφθεί από νεώτερες και πιο εμπεριστατωμένες μελέτες , συνεχίζει να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο αυτής της πρακτικής ακόμα και στον 21ο αιώνα.

Με προφανή σπουδή, οι δυτικές κυβερνήσεις ακόμα και σήμερα προσπαθούν να επιβάλλουν φθορίωση νερού σε μεγαλουπόλεις παρ’ όλη την αντίδραση των τοπικών κοινωνιών.

Η περιβόητη έρευνα είχε ενισχυθεί από βιομηχανίες χημικών με σκοπό να μπορέσουν να ξεφορτωθούν τα τοξικά τους απόβλητα αμοιβόμενες! Γι’ αυτό,το φθόριο που χρησιμοποιήθηκε και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται δεν είναι κάποιο επεξεργασμένο ή εξευγενισμένο προϊόν αλλά κοινό τοξικό απόβλητο!!
Ιδιαίτερα για την υγεία των δοντιών των παιδιών είναι επιβλαβές καθώς καταστρέφει τους ιστούς τόσο των αναπτυσσόμενων δοντιών όσο και των οστών. Το πονηρό σημείο βεβαίως είναι η αρχική διαπίστωση ότι το φθόριο έχει άμεση σχέση με την ικανότητα μνήμης και σκέψης.
Δεκάδες έρευνες έχουν αποδείξει την άμεση σχέση κατανάλωσης φθορίου ακόμα και με μείωση του ανθρώπινου δείκτη νοημοσύνης!! Σε μια κοινωνία που μαστίζεται από αδικία και εκμετάλλευση δεν τίθεται αμφιβολία ή συνωμοσιολογία.

Το Φθόριο είναι το όνειρο κάθε αυτοκράτορα που επιθυμεί πειθήνιους υπηκόους.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

ΣΚΕΨΗ


"Τήν στιγμή πού κάποιος δεσμεύεται οριστικά, ή Θεία Πρόνοια αρχίζει νά ενεργοποιείται. Χιλιάδες πράγματα συμβαίνουν γιά νά τόν βοηθήσουν , τά οποία διαφορετικά δέν θά είχαν συμβεί ποτέ."


Γιόχαν Βολφγκανγκ φον Γκαίτε.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

ΤΟ ΥΔΡΟΧΟΪΚΟ 2012


Η σημερινή επιστήμη το 2012 το τοποθετεί ως σημαντικό έτος από 2 πλευρές.

1. Θα έχουμε την μεγαλύτερη αύξηση των ηλιακών κηλίδων τα τελευταία 50 χρόνια και τη δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση μετά το 17ο αιώνα, όπου είχαμε το λεγόμενο φαινόμενο "μικρός παγετώνας". Σε τελευταίες έρευνες που έχουν γίνει, οι επιστήμονες αποδεικνύουν οτι οι ηλιακές κηλίδες σχετίζονται ακόμα και με την συμπεριφορά του ανθρώπου. Με την εσωστρέφεια και εξωστρέφειά του. Έτσι σε περιόδους αύξησης των ηλιακών κηλίδων, παρουσιάζονται έντονα κοινωνικά φαινόμενα. Ακόμα, οι ηλιακές κηλίδες σχετίζονται με τους ιούς. Είναι πλέον αποδεδειγμένο, πως ο μεγάλος ιός που ξέσπασε το 1918, δεν οφειλόταν σε γήινο "λάθος" αλλά προερχόταν από "εξωγήινη" πηγή. Δηλαδή ο ιός προήλθε από το διάστημα μέσω της ακτινοβολίας. Έτσι εξηγείτε και το γιατί ο ιός χτύπησε ταυτόχρονα μέρη στον πλανήτη, τα οποία δεν είχαν καμία σύνδεση μεταξύ τους.

2. Το 2012 ολοκληρώνεται ο Ζωδιακός κύκλος. Το παράξενο; Ένας Ζωδιακός κύκλος "κλείνει" κάθε 16.000 χρόνια!!! Φανταστείτε λοιπόν τι σύμπτωση πρέπει να γίνει ώστε να πέσουν τόσα σημαντικά γεγονότα ταυτόχρονα το ίδιο έτος.

Ο Ιησουΐτης μοναχός Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι για το 2012


Η προφητεία για το 2012 δεν είναι καινούργια. ΄Εχει πάνω κάτω ηλικία 800 ετών και εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε κάποιο κείμενο που έγραψε ο Ιησουΐτης μοναχός Σεμπαστιάνο Φιμπονάτσι, σε κάποιο μεσαιωνικό μοναστήρι της Ιταλίας.
Τι λέει όμως αυτή η περίφημη «Προφητεία 2012»;
Η «Προφητεία 2012» αρχίζει με την ημερομηνία 30 Απριλίου 1945. Είναι τότε που κατά τον Φιμπονάτσι θα πεθάνει το «Θηρίο». ΄Όπως πιθανόν να θυμάστε στις 30 Απριλίου του 1945, αυτοκτόνησε ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο Φιμπονάτσι συνδέει τη ημερομηνία του θανάτου του «Θηρίου» με την ημερομηνία της σύλληψης του «Άλλου», όπως το αποκαλεί. Αν το «Άλλο» και γενιά του «συνελήφθη» στις 30 Απριλίου 1945, τότε αυτός ο «Άλλος», αν επρόκειτο για άνθρωπο και η κύηση ήταν κανονική, θα πρέπει να γεννήθηκε, από τα τέλη Δεκεμβρίου του 1945, μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου του 1946. Η «βασιλεία» του «Άλλου» μέσα από πολλές καταστροφές που προβλέπονται με μεγάλη ακρίβεια, όπως αυτή του «Άψινθου», δηλαδή του Τσέρνομπιλ, το1986, διαρκεί μέχρι τα τέλη του αιώνα, δηλαδή μέχρι το τέλος του 1999, οπότε ο «Άλλος» παραδίδει τα σκήπτρα στη γενιά του. Ο Φιμπονάτσι δεν διευκρινίζει αν ο «Άλλος» είναι «καλός» ή «κακός», ούτε τι ακριβώς ρόλο θα παίξει πέρα από τη «πάλη με τον Χρόνο», και το ότι θα δημιουργήσει μια στρατιά Αγγέλων που θα πολεμήσουν με τους Δαίμονες, ανθρώπους που θα ζουν ανάμεσά μας, αλλά που στην πραγματικότητα θα είναι κάτι άλλο, πέρα από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας. Άγγελοι και Δαίμονες, με τη μορφή καθημερινών ανθρώπων, που θα πάρουν μέρος στον Τελευταίο Πόλεμο, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Για το 2008, ο Φιμπονάτσι προφητεύει τη «Μεγάλη Καταστροφή», που θα σημαδευτεί με την έλευση του «Μαύρου» στην ηγεσία της «Νέας Ρώμης». Αν η «Μεγάλη Καταστροφή» είναι το οικονομικό τσουνάμι, που έχει πλήξει ολόκληρο τον κόσμο και αν ο «Μαύρος» δεν είναι άλλος από τον Μπαράκ Ομπάμα, τότε ο Φιμπονάτσι θα έχει κάνει πάλι διάνα. Ούτε για τον «Μαύρο» ο Φιμπονάτσι διευκρινίζει αν θα είναι «καλός» ή «κακός» και τι ρόλο θα παίξει στην έκβαση του Τελευταίου Πολέμου. Για το 2012 ο Φιμπονάτσι δεν προβλέπει το Τέλος του Κόσμου. Προβλέπει όμως την αρχή της περιόδου της Αποκάλυψης, που η έναρξή της θα σημαδευτεί με ένα μεγάλο γεγονός. Κατά τον Φιμπονάτσι, από το έτος 2012, θα μπούμε στην «βασιλεία» του Ιωάννη, δηλαδή, κατά πολλούς, στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Ο κόσμος δεν θα καταστραφεί, αλλά, για να το πούμε πιο λαϊκά, θα έρθουν τα πάνω-κάτω. Για το τέλος της «προφητείας» του ο Φιμπονάτσι παραθέτει αυτούσιο το τέλος της Αποκάλυψης του Ιωάννη.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ


Η συγχρονικότητα, είναι η εξήγηση σε αυτό που ονομάζουμε «σύμπτωση». Όταν λέμε σύμπτωση όμως, δεν εννοούμε όλες τις συμπτώσεις, αλλά αυτές που μας φαίνονται περίεργες - που ενδεχομένως να κρύβουν ένα βαθύτερο νόημα. Στη συγχρονικότητα, έχουμε να κάνουμε με αλληλουχίες γεγονότων οι οποίες έχουν μια μη-αιτιατή συνδετική βάση, σε συνδυασμό με σημεία-κόμβους της μνήμης .

Δεν είναι φιλοσοφική θεωρία, αλλά μια εμπειρική έννοια, σύμφωνα με τον Jung. Τί εννοούμε όμως όταν αναφερόμαστε σε «αλληλουχίες γεγονότων με μη-αιτιατή συνδετική βάση»; Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η λέξη «συγχρονικότητα», μια λέξη ελληνικής προέλευσης, περιέχει την έννοια του χρόνου. Ας φανταστούμε λοιπόν το χρόνο ως μια ευθεία γραμμή. Στο μήκος αυτής της ευθείας, τοποθετούμε τελείες-σημεία που συμβολίζουν κάποια γεγονότα. Οι περιπτώσεις όπου αυτά τα σημεία «συγχρονίζονται», ταιριάζουν μεταξύ τους χωρίς να υπάρχει κάποιος ορατός συνδετικός κρίκος (κάποια φανερή αιτία), αποτελούν συγχρονικότητες.

Ένα παράδειγμα συγχρονικότητας, από το ημερολόγιο του Γιούνγκ.
“Αυτές τις ημέρες μελετούσα επισταμένα το σύμβολο του ψαριού μέσα στην ανθρώπινη ιστορία. Κανείς δε γνώριζε για την έρευνά μου ακόμη. Σήμερα για γεύμα είχαμε ψάρι. Ένας φίλος μου ανέφερε το έθιμο με το απριλιάτικο ψάρι. Το πρωί παρατήρησα τυχαία μια επιγραφή που έλεγε «Est homo totus medius piscis ab imo». Το απόγευμα ένας ασθενής μου έδειξε κάποιες πολύ όμορφες εικόνες ψαριών που είχε ζωγραφίσει. Το βράδυ μου έδειξαν ένα κέντημα που απεικόνιζε ιχθυόμορφα τέρατα. Μια ασθενής μου διηγήθηκε ένα όνειρό της, στο οποίο καθόταν στην όχθη μιας λίμνης και ένα ψάρι κολύμπησε μέχρι τα πόδια της. Άκουσα στο ραδιόφωνο μια διαφήμιση για ψαροκονσέρβες, τη στιγμή που έβλεπα την ίδια διαφήμιση σε ένα περιοδικό. Γνώρισα έναν κηπουρό, ο οποίος είχε στο μπράτσο του ένα τατουάζ με μια γοργόνα. Ένα αυτοκίνητο με ψάρια, έμεινε από λάστιχο στο δρόμο μπροστά στο σπίτι. Είδα μια γάτα που κρατούσε ένα ψάρι στο στόμα της. Κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει...”

Προϋποθέσεις για να χαρακτηρίσουμε ένα γεγονός ως συγχρονικό, είναι:

~ Να απασχολούμαστε από κάποια σκέψη ή όνειρο που είδαμε, από ένα πρόβλημα ή ακόμη και από μια κουβέντα που κάναμε.

~ Ξαφνικά συμβαίνει κάτι απρόοπτο, το οποίο όμως σχετίζεται άμεσα με αυτό που μας απασχολεί.

~ Αυτό που συμβαίνει μοιάζει να μας περνά ένα μήνυμα, δηλ. μας συμπληρώνει ή επιβεβαιώνει ή και απαντά σε αυτό που μας απασχολούσε. ~ Επιπροσθέτως, απουσιάζει ο συνδετικός κρίκος αίτιου-αιτιατού μεταξύ των συμβάντων, δηλ. το ένα δεν έχει προκαλέσει το άλλο.

~ Μας αφήνει μια αίσθηση ότι αυτή η σύμπτωση είχε κάποιο νόημα που συνέβη (μας πέρασε το μήνυμα)

~ Η απόσταση και ο συγχρονισμός δεν έχουν άμεση σημασία. Μπορεί να πρόκειται για γεγονότα που συμβαίνουν ταυτόχρονα κάπου κοντά ή και για κάτι που συμβαίνει πολύ αργότερα αλλού.

Ο Jung εντοπίζει τρεις μορφές συγχρονικότητας:

1) τη σύμπτωση ενός ψυχικού φαινομένου με ένα αντίστοιχο αντικειμενικό συμβάν, η οποία γίνεται αντιληπτή ταυτόχρονα.

2) τη σύμπτωση μιας υποκειμενικής κατάστασης με ένα όραμα ή όνειρο, που μετατρέπεται σε μια αντανάκλαση ενός συγχρονισμού, αντικειμενικού γεγονότος που συμβαίνει ταυτόχρονα αλλά σε απόσταση. Όμως σε κάθε περίπτωση η σχέση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας ανοίγεται με αυτού του είδους την αιτία.

3) Η ίδια σύμπτωση της περίπτωσης 2, μόνο που το συμβάν γίνεται στο μέλλον, και αναπαριστάται στο παρόν μόνο από κάποιο αντίστοιχο όραμα ή όνειρο. Μερικοί προτείνουν και μια τέταρτη μορφή κατά την οποία λέξεις ή/ και ονόματα (κανονικά, αναγραμματισμένα ή και ομόηχα) μοιάζει να ταιριάζουν σε ιστορικά ή και καθημερινά γεγονότα.
Στην 3η περίπτωση θέτονται οι βάσεις των προφητειών {ή των προφητικών ονείρων} .
Ο Jung λέει, «Η συγχρονικότητα δίνει πρόσβαση στα αρχέτυπα, τα οποία βρίσκονται στο συλλογικό ασυνείδητο, και χαρακτηρίζονται από την πάγκοινη προδιάθεση, που είναι εγκεφαλική και όχι από βιωματικές βάσεις. Παρόμοια με τα «είδη» του Πλάτωνα, τα αρχέτυπα δεν προέρχονται από τον κόσμο των αισθήσεων, υπάρχουν ανεξάρτητα από τις αισθήσεις και είναι άμεσα αναγνωρίσιμα νοητικά...»
Τα αρχέτυπα αυτά λοιπόν, οικοδομούν ένα κοσμικό πεδίο (διαφορετικό από αυτό του χωροχρόνου) το οποίο για μας αποτελεί ένα είδος γνώσης. Μια αντανάκλαση αυτού του πεδίου είναι και η συγχρονικότητα. Όσον αφορά την εμφάνιση των αρχέτυπων, ο Jung πίστευε ότι είναι αυθόρμητη, επιρρεπής ειδικά σε καιρούς κρίσης. Το βίωμα μιας κρίσης δηλαδή, μπορεί να προκαλέσει το άνοιγμα μιας «πύλης» στη συνείδηση κάποιου, προς μια κρυμμένη αλήθεια μέσα στο συλλογικό ασυνείδητο.
«Αν οι φυσικοί νόμοι ήταν απόλυτες αλήθειες, δε θα είχαν εξαιρέσεις. Η αιτιότητα είναι μονάχα μια στατιστική αλήθεια, που ισχύει μόνο κατά μέσο όρο, αφήνοντας περιθώρια για πολλές εξαιρέσεις που μπορούν να βιωθούν από κάποιον, δηλαδή είναι πραγματικές. Θεωρώ τα συγχρονιστικά συμβάντα σαν μη-αιτιατές εξαιρέσεις, που είναι σχετικά ανεξάρτητες από το χώρο και το χρόνο. Επιβάλλουν τη σχετικότητα στο χωροχρόνο, σε σημείο που το γεγονός το οποίο δεν έχει συμβεί ακόμη, γίνεται αντιληπτό στο παρόν. Αν ο χωροχρόνος είναι σχετικός, η αιτιότητα χάνει την αξία και τη σημασία της, αφού η γνωστή διαδοχή αιτίας και αποτελέσματος απορρίπτεται ή γίνεται τελείως σχετική... "

Ο Κορνήλιος Αγρίππας στο σύγγραμμα De Occulta Philosophia, αναφέρει:

«Το ρεύμα της αλληλουχίας των γεγονότων, μπορεί να καθοδηγηθεί από την Ανώτερη Θέληση έτσι ώστε τα γεγονότα να συνταιριαστούν προσφέροντας προσωπικές αποκαλύψεις. Οι περισσότεροι τα αποκαλούν δώρα της Τύχης ή προσφορές της Μοίρας. Αυτό που ονομάζουμε Θεία Πρόνοια, το οποίο παρεμβαίνει σε κάποιο σημερινό γεγονός, είναι εξαρτημένο από αυτό που συνέβη χτες, χωρίς να είναι απαραίτητο να έχει συμβεί στο ίδιο άτομο, αφού όλες οι προσωπικές ιστορίες συνδέονται με τις καθημερινές αλληλεπιδράσεις τους. Η παρατήρηση τέτοιων περιστατικών, μπορεί να οδηγήσει σε μια χαρτογράφηση των κινήσεων του ρεύματος της Ανώτερης Θέλησης, καθώς αυτή επιδρά πάνω στα ανθρώπινα πεπρωμένα...»

Υπάρχουν όμως και οι «μαύρες» συμπτώσεις, όπου κάτι πηγαίνει στραβά και το αποκαλούμε ατυχία. Ακόμα και οι υπερβολικοί (αλλά πάντα διασκεδαστικοί) νόμοι του Μέρφυ θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάποιες στιγμές επιβεβαιώνονται. «Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει» λέει ο πρώτος νόμος του Μέρφυ.

Οι ατυχίες όμως προέρχονται από τους ίδιους μας τους φόβους, οι οποίοι φόβοι τροφοδοτούν αυτό που ο Jung ονόμασε «συλλογικό ασυνείδητο», και το οποίο συλλογικό ασυνείδητο είναι ένα μέρος του ασυνείδητου νου, το οποίο είναι κοινό σε όλους τους ανθρώπους.
Ένα πρωτότυπο παράδειγμα συγχρονικότητας είναι το παρακάτω.
Γράφτηκε σε Ελληνική εφημερίδα στις 2 Μαρτίου του 1926.« Η κεραμίδα που έπεσε χθές επί της κεφαλής μιάς ανυπόπτου διαβάτιδος , είναι αν δεν απατώμεθα το πέμπτον, εντός ολίγων ημερών , αδρανές σώμα το οποίο απεαπάσθη αυτομάτως από την θέσιν του δια να διαπράξη ένα κακούργημα. Πρώτος ήτο ο λίθος πού έπεσε από γιαπί επί της κεφαλής ενός Αρμενίου, δεύτερος ο βράχος πού απεσπάσθη από κάποιο βουνό παρά τά Καλάβρυτα και κατεπλάκωσεν ένα σπίτι, τρίτος ο άλλος βράχος που εκυλίσθη επί της σιδηροδρομικής γραμμης του Λαρισαϊκού και εξετροχίασε την αμαξοστοιχία με αποτέλεσμα δύο ανθρώπινα θύματα. Και τέταρτον ένα άλλο κεραμίδι καταπεσόν επίσης προ ολίγων ημερών επί της κεφαλής ενός αθώου . Αλλά αι μέν επιδημίαι των νοσημάτων εξηγούνται με τά μικρόβια. Αι ηθικαί επιδημίαι όπως η αυτοκτονία με την ψυχικήν μεταδοτικότητα της μίμησις και υποβολής. Ένας βράχος όμως πώς είναι δυνατόν να μεταδόση την απελπισία του ή την κακεντρέχεια του είς ένα αγκωνάρι, το αγκωνάρι είς μίαν κεραμίδα και ούτω καθ’ εξής;».

Άλλο πρόσφατο παράδειγμα Συγχρονικότητας είναι και το παρακάτω.

Το μυστηριώδες ατύχημα του Φελίπε Μάσσα

Τό Ναύπλιον

ΠΛΑΤΩΝ

ΘΕΜΑΤΑ

Χρονοχάρτης τῶν πυρηνικῶν δοκιμῶν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ Β’ΠΠ μέχρι τὸ 2000

.

.

ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ