Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΛΗ , ΟΥΤΕ ΧΩΡΟΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΟΥΝ. ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ , ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟΝ , ΤΟ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ , ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΟΥΤΕ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ , ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΣΣΕΤΑΙ , ΟΥΤΕ ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΣΑΣ



Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ .


Μὲ χρόνους μὲ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ,

κάποιος ἀμαθής, ἁμαρτωλὸς χυδαῖος,

καμμία γυναῖκα τοῦ λαοῦ πτωχὴ

σ’ ἐνθυμεῖται κι ἔρχεται νὰ σοῦ φέρ’

ὄχι χρυσόν, ἀλλὰ ὀλίγο λιβάνι,

ἕνα κερί κι ὀλίγο λάδι στὴν μποτίλια


σ’ ἐσὲ ποὺ εἶσαι ὅλων ὁ δοτήρ.

«Στὸ Χριστὸ στὸ Κάστρο» (1892), Παπαδιαμάντης.

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2019

Χριστούγεννα στό Μέγαρο μέ κρυφά μηνύματα γιά τό καλό μας....!!!!!

Κρυφὰ μηνύματα, καὶ εἰκόνες…


(Ῥέ, τί μοῦ θύμιζει…;;;)

Χριστούγεννα στὸ Μέγαρο μὲ Μπεζὰρ καὶ Μότσαρτ.
(Ῥέ, τί μοῦ θύμιζει…;;;)

Χριστούγεννα στὸ Μέγαρο μὲ Μπεζὰρ καὶ Μότσαρτ.
 Τὸ Μέγαρο Μουσικῆς Ἀθηνῶν ἀνοίγει τὴν αὐλαία τῶν Χριστουγέννων μὲ τὰ παγκοσμίου φήμης Μπαλέτα Bejart τῆς Λωζάννης καὶ τὸ σπουδαῖο ἔργο τοῦ Βόλφγκανγκ Ἀμαντέους Μότσαρτ «Ὁ Μαγικὸς Αὐλός».

Μόργκαν Χρῆστος

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2019

ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ... Ή ΠΩΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ,
στὸ ὄνομα τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τοῦ ἐξευτελισμοῦ τῶν Χριστουγέννων, σὲ ἕνα βῆμα πρὶν τὴν ἰσλαμοποίηση ὁ Φιλίππου, δήμαρχος Καλυβίων σπατάλησε χρήματα τῶν δημοτῶν γιὰ τὴν τοποθέτηση ἑνὸς ἐκτρώματος στὸ Λαγονήσι στὴν εἴσοδο τῆς Λ. Καλυβίων.
Ἕνα ΚΟΚΚΙΝΟ χριστουγεννιάτικο δένδρο .
Ὁ κομμουνιστὴς δήμαρχος, πιστὸς σὲ κάθε προσπάθεια ἀπο-χριστιανοποιήσεως καὶ ἀφελληνισμοῦ , ἐπέλεξε γιὰ τὴν ὥρα ἕναν ἐνδιάμεσο τρόπο γιὰ τὸ 2020 ἔχοντας πιθανῶς κατὰ νοῦ κάτι πολὺ πιὸ δραστικὸ γιὰ τὰ ἑπόμενα Χριστούγεννα.
Αὐτὸ τὸ ἀντιαισθητικὸ ἐξάμβλωμα εὐθυγραμμίζεται μὲ ἐκεῖνο τὸ βδέλυγμα τοῦ ἀντίστοιχου δημάρχου Φαλήρου τοῦ 2018 ποὺ οἱ πολῖτες εὐτυχῶς τελικὰ δὲν ἀνέχθηκαν καὶ τὸ κατεδάφισαν. Τὸ ἴδιο πρέπει νὰ γίνῃ καὶ ἀπὸ τοὺς κατοίκους τοῦ Λαγονησίου καὶ Καλυβίων βάζοντας ἕναν φραγμὸ στὴν μηδενιστικὴ τάση ποὺ ἐπιχειρεῖ ὕπουλα καὶ μεθοδευμένα ὁ Φιλίππου.
Ὁ Μπακογιάννης στὴν Ἀθήνα - τῆς γνωστῆς οἰκογένειας,-διαγκωνίζεται στὸν ἀγῶνα τῆς προδοσίας καὶ ἐξευτελισμοῦ τῶν ἠθῶν καὶ ἐθίμων τῶν Ἑλλήνων προσφέροντας ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ τὸν ἀριθμὸ 666 μὲ ὀριζόντια ἀνάπτυξη γιὰ νὰ μὴν γίνεται ἄμεσα ἀντιληπτός, στὸν φωτισμὸ τῆς Ἀθήνας γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ἴδιος ἐπικαλεῖται ὅτι ... δὲν φταίει διότι τὸν ἀνέθεσε ὅπως λέει σὲ ἄλλους καὶ δὲν ἤξερε.
Όταν ο κοσμοπολιτισμός του Δημάρχου οδηγεί στην απεμπόληση του εθνικού χαρακτήρα της πόλης: ο "Χριστουγεννιάτικος" στολισμός στο κέντρο της Αθήνας δεν έχει τίποτα το…"Ελληνικό" και τίποτα το… "Χριστουγεννιάτικο"!/ #Αθηνα #Χριστουγεννα #Μπακογιαννης #ΝΔ
Από κοντά είναι χειρότερος πάντως! Μπράβο @KBakoyannis . Από την τόση διαφήμιση για το στολισμό της Αθήνας που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο, καταλήξαμε εδώ! Άξιος!! Μήπως να γιορτάσουμε το ραμαζάνι για να στολισεις? #αθήνα #μπακογιαννης
Τώρα ποὺ ξέρει νὰ δοῦμε, θὰ κάνει τίποτα;

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019

ΜΕΡΟΣ Ε΄ Η ΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ { Ο ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ}


ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.
Ή εκκλησία λέει πώς ό  πρώτος παράδεισος ήταν φυσικός. Ένας συγκεκριμένος τόπος. Αυτό πού λέμε σήμερα παράδεισος, ονομάζεται συνήθως στήν Καινή Διαθήκη (αιώνια) ζωή, βασιλεία Τού Θεού, σωτηρία κ.α. Συχνά οί πατέρες τής Εκκλησίας επαναλαμβάνουν ότι όπου είναι Ό Χριστός είναι καί ό Παράδεισος, ενώ κόλαση είναι ή απουσία Τού Θεού. 
 «Γέροντα, πώς είναι ό Παράδεισος;
– Είναι ένα ευλογημένο μέρος, χαρούμενο, έχει ποτάμια μέ νερά μέσα. Τόπος απέραντος, χωρίς κόπο, χωρίς στενοχώρια. Ανάπαυση ψυχής, ελευθερία πνεύματος. Καί θά χαίρεσαι εκεί, δέν θά κλαίς, δέν θά πονάς. Χαρά, αγαλλίαση, ευφροσύνη ψυχών. Εκεί μέσα μπαίνουν όσοι φύλαξαν εδώ τήν ζωή τους στήν καθαρότητα.»
Καί ό Ιωάννης στήν Αποκάλυψη μιλάει γιά τήν αιώνια πόλη τού παραδείσου όπου ό  Θεός είναι μαζί μέ τούς ανθρώπους .
«Αυτό πού ό περισσότερος κόσμος αποκαλεί “παράδεισο” είναι στήν πραγματικότητα μιά αιώνια πόλη πού ή Αγία Γραφή τήν αποκαλεί “Νέα Ιερουσαλήμ” (Αποκάλυψη 21:2). Αυτή ή αιώνια πόλη περιγράφεται ώς εξής:
“Άκουσα καί μιά δυνατή φωνή απ’ τόν ουρανό νά λέει: “Τώρα πιά ή κατοικία τού Θεού είναι μαζί μέ τούς ανθρώπους. Θά κατοικήσει μαζί τους, κι αυτοί θ’ αποτελούν τόν λαό του. Ό ίδιος ό Θεός θά είναι μαζί τους. Θά διώξει κάθε δάκρυ από τά μάτια τους, κι ό θάνατος δέν θά υπάρχει πια˙ ούτε πένθος ούτε κλά νος θά υπάρχει πια, γιατί τά παλιά πέρασαν”. (Αποκάλυψη 21:3-5) .  Επίσης είναι γραμμένο ότι όλοι οί άνθρωποι θά αναστηθούν σωματικά από τούς νεκρούς καί όλοι θά σταθούν μπροστά στό φοβερό βήμα τής κρίσης τού Χριστού (Αποκάλυψη 20:11-13).»
Τί  λέει ό Πλάτωνας στόν «Πολιτικό» του; Τι άλλο παρά τά ίδια μέ τά τής εκκλησίας. Ότι  ό κόσμος πού δοιηκεί ό Θεός  είναι ένας παράδεισος  καί οί άνθρωποι δέν γεννιόνται  όπως σ΄αυτόν τον κόσμο , αλλά βγαίνουν από την γή { οί άνθρωποι θά αναστηθούν σωματικά από τούς νεκρούς}.

269a ΞΕ. …άλλα γιά τήν μεταβολή τής δύσεως καί τής  ανατολής, τοϋ ήλιου καί τών άλλων άστρων, ότι δηλαδή ά π' όπου ανατέλλει τώρα, σ' αυτόν τόν τόπο βασίλευε τότε καί έβγαινε άπό τήν αντίθετη πλευρά,… Ακόμη έχομε πάλι άκούσει άπό πολλούς τήν ιστορία τής βασιλείας τοΰ Κρόνου. .. Κι' αυτό ακόμα ότι οί άνθρωποι τής προηγούμενης ηλικίας γεννήθηκαν άπό τή γή  , καί  δέν έγεννήθηκαν ό ένας άπό τόν άλλο… Αυτό τό σύμπαν, πού βρισκόμαστε, άλλοτε ό ίδιος ό Θεός τό όδηγεΐ στήν πορεία του καί συνεργεί στήν περιστροφή του, καί άλλοτε τό αφήνει νά πορεύεται, όταν οί περίοδοι τοΰ χρόνου, πού τοΰ εΐναι ορισμένες έχουν πιά τελειώσει τήν πορεία τους, καί τό σύμπαν ξαναρχίζει τότε άπό μόνο του τήν αντίστροφη πορεία, επειδή έχει ζωή καί έχει προικιοθή μέ φρόνηση άπ’ εκείνον πού τό  σύνθεσε απαρχής. Καί αυτή ή διάθεση πρός τήν παλινδρομική του πορεία τοΰ εϊναι αναγκαστικά έμφυτη γι' αυτόν ακριβώς τό λόγο.»
ΞΕ. ΄’Ηταν επόμενο οί γέροντες νά επανέρχονται στήν κατάσταση τών παιδιών, οί πεθαμένοι πάλι καί θαμμένοι στή γή επόμενο ήταν νά ξανασχηματίζωνται έκεΐ καί νά ξανάρχονται στή ζωή, παρασυρμένοι άπό τήν έπαναστροφή, πού τούς έκανε νά παλινδρομούν άντίθετα πρός τή γέννηση, καί επειδή γι' αυτόν τό λόγο γεννιώνταν αναγκαστικά άπό τή γη, έτσι πήραν άπ' έκει τό όνομά τους καί τήν ιστορία  τους …»

Ή εκκλησία μάς λέει : « Όπως στη ζωή αυτή η αγάπη των δικών μας, η στοργή και το ενδιαφέρον τους, έτσι και στην άλλη ζωή θα «ζούμε» απολαμβάνοντας την αγάπη του Θεού. Θα βλέπουμε το Θεό και τους αγγέλους και θα δοξολογούμε το Θεό για τη δόξα Του, για τα μεγαλεία Του.»

Ή Πλατωνική περιγραφή του προηγούμενου κόσμου  είναι ένας παράδεισος.
 «…τότε πρώτα - πρώτα αύτη τήν περιστροφή τήν κυβερνοΰσε καί τήν φρόντιζε όλη ό θεός, όπως πάλι κατά τόπους τό ίδιο συνέβαινε, άφοΰ όλα τά μέρη τοΰ κόσμου ήταν μοιρασμένα άπό τούς θεούς { οί άγγελοι κατά τήν εκκλησία} τούς επιφορτισμένους νά τά κυβερνοΰν. Και μάλιστα καί τά ζώα τά εϊχαν μοιραστή κατά γένη καί αγέλες, σάν βοσκοί, θεΐα πνεύματα, άπό τά όποΐα καθένα, μή έχοντας ανάγκη τού άλλου, μόνο προνοούσε γιά όλες τίς ανάγκες τους, ώστε κανένα δέν ήταν άγριο ούτε άλληλοτρώγονταν, καί δέν ύπήρχε μεταξύ τους ούτε πόλεμος ούτε κανενός είδους φιλονικία καί άλλα εύεργετήματα όσα εϊναι επακόλουθα αυτής τής τακτοποιήσεως, θά μπορούσε κανείς νά διηγηθή χιλιάδες…. ‘0 ίδιος ό θεός τούς εποίμαινε καί ό ϊδιος τούς κυβερνούσε, καθώς ακριβώς τώρα οί άνθρωποι, πού εϊναι ζώο πιό θεϊκό,-κυβερνοϋν άλλα εϊδη ζώων κατώτερα άπ ‘αυτούς. "Οταν τούς κυβερνούσε έκεϊνος, δέν υπήρχαν πολιτικά συστήματα  ούτε κανένας εϊχε δικές του γυναίκες καί παιδιά. Γιατί άπό  τήν  γή ξαναγύριζαν στή ζωή όλοι, χωρίς νά θυμούνται τίποτα άπό τήν προηγούμενη υπαρξή τους* τέτοια δέν υπήρχαν, εϊχαν όμως άφθονους καρπούς άπό τά καρποφόρα δέντρα καί άπό πολύ άλλη βλάστηση, πού δέν-φύτρωναν ΰστερα άπό καλλιέργεια,άλλα ή γή μόνη της τούς πρόσφερε. Καί γυμνοί καί χωρίς κρεββάτια, ζώντας στό ΰπαιθρο…»

Γιά νά δούμε όμως τί συμβαίνει κατά τήν περιστροφή τού σύμπαντος.  Ό Ιωάννης στήν Αποκάλυψη  μάς περιγράφει τά γεγονότα κατά τήν ημέρα τής κρίσεως στήν Δευτέρα Παρουσία Του Χριστού.

«Στο 6ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης υπάρχει μια περιγραφή των γεγονότων (σημείων) που θα συμβούν μόλις πριν από τον Ερχομό του Χριστού: “Ο ήλιος έγινε μαύρος, σαν τρίχινος σάκος, και το φεγγάρι έγινε σαν αίμα· και τα αστέρια του ουρανού έπεσαν στη γη, όπως η συκιά ρίχνει τα ανώριμα σύκα της, όταν σείεται από έναν δυνατό άνεμο” (Αποκάλυψη 6:12).  Αυτά είναι τα ίδια σημεία που περιέγραψε ο Χριστός στον Ματθαίου 24:29: “Κι αμέσως, ύστερα από τη θλίψη εκείνων των ημερών, ο ήλιος θα σκοτεινιάσει, και το φεγγάρι δεν θα δώσει το φως του, και τα αστέρια θα πέσουν από τον ουρανό, και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν”.  Η Αποκάλυψη προσθέτει μια ακόμα λεπτομέρεια: Θα γίνει “ένας μεγάλος σεισμός… και κάθε βουνό και νησί κινήθηκαν από τους τόπους τους” (Αποκάλυψη 6:14).  Ο ίδιος σεισμός περιγράφεται και στο κεφάλαιο 16· εκεί προστίθεται επιπλέον ότι “μεγάλο χαλάζι, μέχρι ένα τάλαντο (30 κιλά!), κατέβαινε από τον ουρανό επάνω στους ανθρώπους” (Αποκάλυψη 16:18-21).  Τελικά, “ο ουρανός (θα) αποχωριστεί σαν τυλιγμένο βιβλίο” (Αποκάλυψη 6:14)."
Καί κατά τόν Πλάτωνα , «Σ'αύτή τήν περιστροφή καί τήν αναστροφή ό κόσμος, επιθυμώντας κίνηση αντίθετη άπό εκείνη της αρχής καί τοϋ τέλους, σεισμό μεγάλο έκανε μέσα του καί προξένησε πάλι άλλη καταστροφή κάθε είδους ζώων. "Επειτα άπ' αύτα, άφοϋ πέρασε αρκετός χρόνος, οί αναστατώσεις καί ή ταραχή τελείωσα·' πιά, οί σεισμοί καθησύχασαν καί ό κόσμος εξακολούθησε τή συνηθισμένη δική του πορεία…»

Καί κατά τόν Λόγο τού αγίου Εφραίμ τού Σύρου…
«Θα συμβούν τόσο μεγάλα και τρομακτικ
ά γεγονότα, που ούτε έγιναν από την κτίση του κόσμου, ούτε θα γίνουν σ’ όλες τις γενιές. Αν μία δυνατή βροντή πολλές φορές μας τρομάζει και μας κόβει τα πόδια, για σκεφτείτε, πώς θ’ αντέξουμε ν’ ακούσουμε τον ήχο εκείνης της σάλπιγγας, που θα ηχήσει στα ουράνια δυνατότερα από κάθε βροντή, για να ξυπνήσει όλους τους νεκρούς, δίκαιους και άδικους;
Τότε τα οστά των νεκρών θα συναρμολογηθούν.Θα προστάξει ο μεγάλος Βασιλιάς, που εξουσιάζει όλη την κτίση, και ευθύς η γη και η θάλασσα θα δώσουν με τρόμο τους νεκρούς τους. Ακόμα κι όσοι κατασπαράχθηκαν από τα θηρία, όσοι φαγώθηκαν από τα ψάρια ή τα όρνια, όλοι, «εν ριπή οφθαλμού», θα παρουσιαστούν μπροστά στον αδέκαστο Κριτή. Τότε οι ποταμοί και οι πηγές θα εξαφανιστούν, τ’ αστέρια θα πέσουν, ο ήλιος θα σβήσει, η σελήνη θα χαθεί.
Άγγελοι σταλμένοι από το Θεό θα διασχίζουν την υφήλιο και θα συγκεντρώνουν τους εκλεκτούς από κάθε σημείο της γης. Τότε θ’ αντικρύσουμε «καινος δ ορανος κα γν καινν(:νέους ουρανούς και νέα γη)» (Β’ Πέτρ. γ’, 13), σύμφωνα με την υπόσχεση το Κυρίου.
Τότε, αδελφοί μου, στενοχώρια και φόβος και τρόμος θα καταλάβει κάθε άνθρωπο γι’ αυτά που θα συμβούν στην οικουμένη. Οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευθούν. Οι ουρανοί θα σχιστούν. Και ο Βασιλεύς των βασιλέων, ο άγιος και ένδοξος Θεός μας, θα παρουσιαστεί σαν αστραπή φοβερή, με εξουσία και δόξα απερίγραπτη. Έκσταση και φρίκη θα μας κυριέψουν την ώρα εκείνη, όταν θα καθίσει στο κριτήριο ο αμερόληπτος Κριτής και θα ανοίξει τα φοβερά βιβλία, όπου είναι γραμμένα τα έργα και τα λόγια μας, όλα όσα κάναμε και είπαμε στην ζωή αυτή, νομίζοντας ότι μπορούμε ν’ απατήσουμε τον καρδιογνώστη Θεό….Έτσι, όσοι έχουν καλά έργα και πνευματικούς καρπούς, θα χωριστούν από τους άκαρπους και τους αμαρτωλούς….Όταν συλλογίζομαι τον αιώνιο εκείνο χωρισμό, νιώθω αβάσταχτη θλίψη. Γιατί τότε αποχωρίζονται ο ένας άνθρωπος από τον άλλο και φεύγουν σε αποδημία που δεν έχει επιστροφή. ..»

Ό Πλάτωνας επίσης μάς λέει πώς ό Θεός βλέποντας όλη αυτήν τήν ανομία καί αταξία τού αυτοκυβέρνητου κόσμου τών ανθρώπων, ξαναπέρνει   υπό τόν έλεγχό του τά πράγματα γιά νά τά διορθώσει . 

 «ΞΕ: Τότε λοιπόν πιά ό θεός βλέποντας νά βρίσκεται σέ δυσκολίες, άπό έγνοια μήπως, άφοΰ υποστή μεγάλες βλάβες άπό τήν ταραχή καί διαλυθή, καταβυθιστή στόν άπειρο πόντο τής ανομοιότητας, παίρνει πάλι τό πηδάλιο τού κόσμου, επανορθώνει εκείνα πού βρίσκονταν σέ κακή κατάσταση καί εϊχαν διαλυθή στήν πρωτύτερη περίοδο, τόν τακτοποιεί καί, ανακαινίζοντας τον, τόν κάνει αθάνατο καί αγέραστο. "Ετσι λοιπόν τελεώνει όλη αυτή ή παράδοση.»  {273e}

Στόν νέο κόσμο όμως τού Παραδείσου, δέν υπάρχει χώρος γιά τούς άδικους καί αμετανόητους πού θα χαθούν γιά πάντα.


Σ.Β.




Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019

ΜΕΡΟΣ Δ΄ Η ΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ { Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ}


ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ . Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ.


«  "Οταν πραγματικά συμπληρώθηκε ό χρόνος, ό ώρισμένος σέ όλα αυτά τά πράγματα, καί ήρθε πιά ή ώρα νά γίνη μεταβολή, καί όταν ακριβώς τό γένος, τό φυόμενο άπό τήν γη, εξαφανίστηκε… ό κυβερνήτης τοϋ σύμπαντος, αφήνοντας, νά ποϋμε, τό πηδάλιο, ξαναγύρισε στό παρατηρητήριο του…  καί οί κατά τόπους θεοί πού συγκυβερνοϋσαν μέ τήν ύψιστη θεότητα, άφοϋ κατάλαβαν ό,τι έγινε, άφησαν πάλι τά μέρη τοϋ κόσμου, τά εμπιστευμένα στίς φροντίδες τους.» {Πλάτωνος «Πολιτικός»}

Όταν δηλαδή ή φορά τού σύμπαντος κόσμου άλλαξε, ό Θεός άφησε τά δημιουργήματά  του νά φροντίζουν μόνα τόν εαυτό τους καί τήν ζωή τους καί  γύρισε στό παρατηρητήριό του μάς λέει ό Πλάτωνας.


Κατά τήν ινδουιστική θρησκεί  ό  Βράχμαν θεωρείται  ὁ δημιουργός τῶν πάντων, ἡ ὕψιστη ἀπρόσωπη ἀρχή πού βρίσκεται πέρα ἀπό κάθε ὁρισμό, πάνω ἀπ᾿ ὅλα καί μέσα σ᾿ ὅλα, είναι τό «απόλυτο πνεύμα» τού βραχμανισμού . Όταν ό Βράχμα εισπνέει τότε ό κόσμος όλος κλείνεται μέσα του  καί  όταν εκπνέει, τότε ό κόσμος ξαναρχίζει από τήν αρχή.
  Ὁ κόσμος, γιά τήν ἰνδουιστική σκέψη, δέν δημιουργήθηκε ἀπό τό Θεό ἐκ τοῦ μηδενός, ἀλλά κινεῖται αἰωνίως μέ ἀπρόσωπους φυσικούς νόμους. Ὅ,τι ἀντιλαμβάνονται οἱ αἰσθήσεις μας θεωρεῖται ὀφθαλμαπάτη «μάγια» κι ὄχι πραγματικότητα! Τό σύμπαν πιστεύουν ὅτι περιοδικά ἀνά 4.320.000 ἔτη καταστρέφεται καί ἀναδημιουργεῖται, οἱ κόσμοι ἀνακυκλοῦνται καί αὐτό τό ὀνομάζουν «κάλπα».

Συγκρίνοντας το μέ τού Πλάτωνα τό κείμενο, όταν εισπνέεται ό κόσμος από τόν Βράχμα δημιουργό, τότε ό κόσμος είναι υπό τόν έλεγχο  τού Θεού καί όταν εκπνέεται οδηγείται μόνος του στά έργα του.

Τώρα, στήν δική μας φορά , ό κόσμος βρίσκεται στήν εκπνοή , ή κατά τόν Πλάτωνα «…… ό κυβερνήτης τοϋ σύμπαντος, αφήνοντας, νά ποϋμε, τό πηδάλιο, ξαναγύρισε στό παρατηρητήριο του…»
Αλλά ακόμα μάς λέει,  «Αυτήν, πού λένε πώς εϊναι κατά τήν εποχή τής βασιλείας τοΰ Δία, τήν τωρινή, ζώντας την ό ϊδιος τή γνωρίζεις. Θά μπορούσες τώρα καί θά 'θελες νά κρίνης ποιά άπ’ τίς δυό εϊναι  περισσότερο ευτυχισμένη ;»  
Στόν τωρινό κόσμο , τόν ρόλο τών κατά τόπων θεών πού συγκυβερνοϋσαν μέ τήν ύψιστη θεότητα τόν παίζουν οί «εξουσιαστές» μας και «εκλεκτοί» τών λαών….{ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ}

 Ό προηγούμενος κόσμος σάν αρχή είχε τήν ανανέωση τών όντων :

«ΞΕ. Ή ήλικία πού είχε  κανένα άπό τά ζώα, αύτη πρώτα άπ’ όλα σταμάτησε τήν πορεία της,καί καθετί πού ήταν θνητό έπαυσε νά προσφέρη στά μάτια τό θέαμα ενός βαθμιαίου γηρασμοΰ, όταν όμως πάλι άλλαξε κατάσταση πρός τό αντίθετο, φύτρωσε, σά νά ποϋμε, νεώτερο καί τρυφερώτερο. Καί τότε τών γεροντότερων οί άσπρες τρίχες άρχισαν νά μαυρίζουν καί πάλι εκείνων πού εϊχαν γενειάδα οί παρειές έγιναν λεΐες καί ό καθένας ξανάρθε στήν περασμένη νεότητα του καί τά σώματα τών αγένειων, γινόμενα λεΐα καί μικρότερα άπό μέρα σέ μέρα κι' άπό νύχτα σέ νύχτα, έπανέρχονταν στήν κατάσταση τού νεογέννητου παιδιοϋ, μοιάζοντας ολότελα κατά τήν ψυχή καί τό σώμα. Ύστερα άπ’ αυτό, μαραινόμενα πιά, εξαφανίζονταν ολότελα. Καί τό νεκρό πάλι σώμα εκείνων πού πέθαιναν άπό βίαιο θάνατο τόν καιρό έκεΐνο, περνώντας άπό τήν ίδια σειρά μεταμορφώσεων μέ ταχύτητα, σέ λίγες μέρες καταστρέφονταν χωρίς ν' άφήνη ίχνη.»

Έτσι, όχι τυχαία ό Κρόνος παριστάνεται νά καταβροχθίζει παιδιά καί όχι γέροντες . Έτσι ό Κρόνος έτρωγε τά παιδιά του.  Καί ακόμα δέν είναι τυχαίο πού ό Κρόνος θεωρείται  Χρόνος.

Τώρα, ό κόσμος οδηγείται από μόνος του καί  σ΄ αντίθεση μέ τόν προηγούμενο κύκλο, αυτός τώρα είναι ό κόσμος τής φθοράς.

«ΞΕ : Σ'αύτή τήν περιστροφή καί τήν αναστροφή ό κόσμος, επιθυμώντας κίνηση αντίθετη άπό εκείνη τής αρχής καί τοϋ τέλους, σεισμό μεγάλο έκανε μέσα του καί προξένησε πάλι άλλη καταστροφή κάθε είδους ζώων.»

«ΞΕ: "Οταν πάλι ό κόσμος, μέ μιά νεα ανατροπή, ξανάρθε στό δρόμο πού οδηγεί στόν τρόπο τής τωρινής γενέσεως, ή πορεία τής ηλικίας σταμάτησε πάλι γιά δεύτερη φορά καί απόδωσε καινούργια τ' αντίθετα πρός τά τότε. Γιατί άλλα ζώα, όσα έξ αιτίας τής μικρότητας λίγο έλειψε ν’ αφανιστούν, άρχισαν νά αύξαίνουν, καί τά άπό τή γή μόλις γεννηθέντα σώματα άρχισαν πάλι νά ασπρίζουν, έπειτα νά πεθαίνουν καί νά κατεβαίνουν κάτω στή γή,καί όλα τά  άλλα μεταβάλλονταν, άπομιμούμενα καί άκολουθώντας μαζί τό πάθημα τοΰ σύμπαντος- ιδιαίτερα οί άπομιμήσεις τής εγκυμοσύνης καί τής γεννήσεως καί τής τροφής άκολουθοΰσαν έξ ανάγκης. Γιατί δέν ήταν πιά δυνατόν νά γεννιέται ζώο μέσα στά σπλάχνα τής γής άπό συνδρομή ξένων στοιχείων άλλα, όπως ακριβώς ήταν υποχρεωμένος ό κόσμος νά εϊναι απόλυτα κύριος τής δικής του πορείας, έτσι τώρα καί τά ϊδια τά μέρη του έπρεπε μέ τόν ϊδιο νόμο μόνα τους, όσο τούς ήταν δυνατόν, νά κυοφορούν καί να γεννοϋν καί νά τρέφουν  274a

 «ΞΕ: "Επειτα άπ' αύτα, άφοϋ πέρασε αρκετός χρόνος, οί αναστατώσεις καί ή ταραχή τελείωσαν πιά, οί σεισμοί καθησύχασαν καί ό κόσμος εξακολούθησε τή συνηθισμένη δική του πορεία, φροντίζοντας ό ίδιος καί κυβερνώντας σάν κύριος καί εκείνους πού έφερε στον κόλπο του καί τόν ίδιο τόν έαυτο του κρατούσε καλά στή μνήμη του, όσο μπορούσε, τή διδασκαλία τοϋ δημιουργοΰ του καί πατέρα.»

Βρισκόμαστε πιά στήν φορά τού δικού μας κόσμου , τών ανθρώπων τού Διός… ή αύξηση  καί ή γήρανση είναι  ή ουσία τής δομή  όλων των όντων. Δηλαδή ό κόσμος τής φθοράς.

« ΞΕ: Σ'αύτή τήν περιστροφή καί τήν αναστροφή ό κόσμος, επιθυμώντας κίνηση αντίθετη άπό εκείνη τής αρχής καί τοϋ τέλους, σεισμό μεγάλο έκανε μέσα του καί προξένησε πάλι άλλη καταστροφή κάθε είδους ζώων. "Επειτα άπ' αύτα, άφοϋ πέρασε αρκετός χρόνος, οί αναστατώσεις καί ή ταραχή τελείωσα·' πιά, οί σεισμοί καθησύχασαν καί ό κόσμος εξακολούθησε τή συνηθισμένη δική του πορεία, φροντίζοντας ό ίδιος καί κυβερνώντας σάν κύριος καί εκείνους πού έφερε στόν κόλπο του καί τόν ίδιο τόν έαυτο του, κρατούσε καλά στή μνήμη του, όσο μπορούσε, τή διδασκαλία τοϋ δημιουργοΰ του καί πατέρα. Στην αρχή λοιπόν έκτελοϋσε τά έργα του με άρκετήν ακρίβεια, στό τέλος όμως χαλαρώτερα,  αιτία ήταν ή σωματική σύσταση στή σύνθεση του, ή σύντροφος τής μιά φορά κι έναν καιρό φύσεως του, γιατί έφερε μαζί της πολλήν άταξία προτοϋ νά φτάση στόν τωρινό κόσμο. Άπό τό δημιουργό του έίχε πάρει παν ό,τι ήταν καλό- άλλα άπό τήν προηγούμενη σύσταση του  όσα κακά καί άδικα γίνονται στόν ουρανό, αυτός ό ίδιος τά έχει άπό κείνην καί τά μεταδίνει καί στά ζώα. Μέ τή συνδρομή τοΰ πηδαλιούχου, τρέφοντας τά ζώα πού ζοΰσαν στόν κόλπο του, τά μικρά καί ανάξια λόγου, μεγάλα αγαθά γεννούσε' άλλα χωριζόμενος άπ’ εκείνον {τόν Θεό} , σέ κάθε μέν περίοδο πού ακολουθεί αμέσως αυτή τήν εγκατάλειψη, κυβερνά ακόμη όλα τά πράγματα γιά τό καλύτερο,  μέ τή πρόοδο όμως τοϋ χρόνου κι όταν ή λησμονιά τόν κυριεύη .περισσότερο κυριαρχεί τό πάθος τής παλιάς ακαταστασίας, καί στό τέλος  χάνει τήν άνθηρότητά του καί μικρά εϊναι τά αγαθά καί πολλά το εναντίον , τά κακά. πού σμίγοντας τα τά συγχωνεύει, ώσπου φτάνει στόν κίνδυνο νά καταστραφη ό ϊδιος μαζί μ' εκείνα πού κλείνει μέσα του.»
« ΞΕ: Γιατί στερημένοι τή φροντίδα τοΰ δαίμονα, πού μάς είχε στήν κατοχή του καί στή φύλαξη του, άφοϋ τά πολλά θηρία μέ τήν σειρά τους, όσα άπό φυσικό τους ήταν άγρια, εξαγριώθηκαν, οί ϊδιοι οί άιθρωποι, όντας χωρίς δύναμη καί χωρίς  προστασία, γίνονταν τότε, λεία αυτών τών θηρίων, κι ακόμα ήταν στά πρώτα χρόνα χωρίς μηχανήματα καί χωρίς τέχνη, επειδή ή τροφή, πού αυτόματα προέρχεται άναβλαστάνοντας άπό τή γή, εϊχεν εκλείψει καί δέν ήξεραν ακόμη νά τήν προμηθεύωνται, έπειδή καμιά ανάγκη δέν τούς εϊχε πιέσει πρωτύτερα. Γιά όλους λοιπόν αυτούς τούς λόγους βρίσκονταν σέ μεγάλες στενοχώριες. Άπό τότε ακριβώς μάς έχουν παραχωρηθή, σύμφωνα μέ τίς άρχαϊες παραδόσεις, δώρα άπό τούς θεούς μαζί μέ τ' αναγκαία μαθήματα καί τήν απαραίτητη παιδεία : ή φωτιά άπό τόν Προμηθέα, οί τέχνες άπό τόν 'Ήφαιστο καί άπό τή σύντροφο του στην τέχνη θεά, οί σπόροι τέλος καί τά φυτά άπό άλλες θεότητες. Καί όλα, όσα εβοήθησαν στήν καλυτέρευση τοΰ ανθρώπινου βίου, άπ’ αύτούς έχουν γίνει, άφοϋ, όπως είπαμε τώρα δά, οί άνθρωποι στερήθηκαν τή φροντίδα τών θεών καί έπρεπε μόνοι τους νά όδηγοΰνται καί νά φροντίζουν οί ίδιοι γιά τούς εαυτούς τους, όπως ολόκληρο τό σύμπαν αυτό μιμούμενοι καί παντοτινά ακολουθώντας, πότε έτσι καί πότε αλλιώς, ζοϋμε καί γεννιόμαστε.»  274 C d

Όμως, τό πιό ενδιαφέρον είναι  ή αποκάλυψη του Πλάτωνα περί επιζώντων τού προηγούμενου κύκλου….

«ΞΕ. Εϊναι λοιπόν μοιραίο νά συμβαίνουν τότε καταστροφές μέγιστες καί στά άλλα ζώα καί πρό πάντων τοΰτο ,ότι τό ανθρώπινο γένος περιορίζεται σέ  λίγο άριθμό έπιζώντων. Αύτοί οί άνθρωποι δοκιμάζουν καί άλλες συμφορές, πολλές καί αλλόκοτες καί πρωτοφανείς, όμως τό πιό μεγαλύτερο καί επακόλουθο στήν τότε κυκλική επάνοδο τοΰ σύμπαντος εϊναι όταν γίνεται ή τροπή αντίθετα πρός εκείνη πού κρατεί τώρα.»

Οί λίγοι επιζώντες από τήν εποχή τού Κρόνου, στήν τού Διός εποχή , επεδίωξαν νά μεταφέρουν τόν « παράδεισο» επί τού χωροχρονικού νέου κόσμου. 

Σ.Β.





Τό Ναύπλιον

ΠΛΑΤΩΝ

ΘΕΜΑΤΑ

Χρονοχάρτης τῶν πυρηνικῶν δοκιμῶν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ Β’ΠΠ μέχρι τὸ 2000

.

.

ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ