Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΛΗ , ΟΥΤΕ ΧΩΡΟΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΟΥΝ. ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ , ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟΝ , ΤΟ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ , ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΟΥΤΕ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ , ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΣΣΕΤΑΙ , ΟΥΤΕ ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΣΑΣ



Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ


Ολοταχώς σε αλλαγή του παγκόσμιου οικονομικού οικοδομήματος οδεύουν οι μεγάλοι πολιτικοοικονομικοί σχηματισμοί και οι διεθνείς φορείς στην απέλπιδα προσπάθειά τους να συγκρατήσουν τον κατήφορο της παγκόσμιας οικονομίας, που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει οσονούπω, σε κοινωνικές αναταραχές.
Οι αλλαγές κρίνονται απαραίτητες καθώς η μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση μετά τη Μεγάλη Ύφεση του '29 έχει τραυματίσει τις θεμελιώδεις αρχές της μεταπολεμικής οικονομίας.
Ενώ είναι φανερό ότι η κρίση- τεχνητή ή όχι- δεν είναι δυνατόν να χτυπηθεί σε τοπικό επίπεδο αλλά είναι απαραίτητη η κοινή διεθνής προσπάθεια, οι παρεμβατισμοί των κρατών υπέρ των εθνικών τους οικονομιών δείχνουν την αδυναμία συλλογικής δράσης.
Μία μετά την άλλη οι οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη εκπονούν σχέδια στήριξης των οικονομιών τους, σε μια προσπάθεια ανάκαμψης.
"Η Αυστραλία δε μπορεί να αντισταθεί στις διεθνείς οικονομικές δυνάμεις και δε μπορούμε να αγνοήσουμε τις συνέπειες της ύφεσης στην περιοχή μας", ανέφερε ο πρωθυπουργός της χώρας, Κέβιν Ρουντ.
Τις χειρότερες ημέρες από την περίοδο της οικονομικής ύφεσης, μετά τη δεκαετία του '80, περνά η Ιαπωνία μια από τις σημαντικότερες δυνάμεις παγκοσμίως και δεύτερη οικονομία του πλανήτη.
Η συρρίκνωση των δεικτών έχει μεγιστοποιηθεί καθώς κινήθηκε με πτωτικούς ετήσιους ρυθμούς 12,7%. Βασική αιτία η ύφεση που πλήττει τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, η οποία προκαλεί μείωση ρεκόρ στις εξαγωγές, που είναι ο βασικός μοχλός ανάπτυξης της ιαπωνικού θαύματος.
Η Γερμανία βυθίστηκε σε ύφεση κατά τη διάρκεια του τέταρτου τριμήνου 2008, καθώς το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μειώθηκε κατά 2,1% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, εξαιτίας της κατάρρευσης των εξαγωγών.
Χθες ανακοινώθηκε ότι για πρώτη φορά από το 1993, η Ισπανία βρίσκεται σε ύφεση, καθώς σύμφωνα με το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο της χώρας το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν συρρικνώθηκε κατά 1% τους τελευταίους τρεις μήνες. Η παγκόσμια οικονομία συγκλονίζεται από την κρίση του αιώνα. Πολλοί ήδη θεωρούν ότι η θύελλα που σαρώνει τις αγορές και τις οικονομίες της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η μεγαλύτερη όλων των εποχών.Η σύγκριση με το κραχ του 1929 αναπόφευκτη. Ποιες είναι λοιπόν οι ομοιότητες και οι διαφορές μεταξύ του κραχ του Μεσοπολέμου και της σημερινής πιστωτικής κρίσης; Ετεροχρονισμένα έφθασαν στην Ελλάδα οι επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 1929. Η οικονομία της χώρας μόλις ένα χρόνο νωρίτερα, κατά το 1928, είχε καταφέρει να αφήσει προσωρινά πίσω της τη νομισματική αστάθεια. Το θετικό αυτό αποτέλεσμα ήταν καρπός της εμμονής της κυβέρνησης Bενιζέλου στην πολιτική υπεράσπισης της δραχμής, που οδήγησε στη νομισματική σταθεροποίηση μέχρι τη στιγμή της αποχώρησης της Βρετανίας από το σύστημα της χρυσής βάσης (gold standard), οπότε έντονος προβληματισμός προκλήθηκε στη χώρα για την πιθανότητα υποτροπής και της ελληνικής οικονομίας.Παραδόξως, η εικόνα που παρουσίαζε τότε η οικονομική ζωή της χώρας, έδινε την εντύπωση ότι ξεχείλιζε από "ευζωία", καλοπέραση και οικονομική “ευπραγία". Χαρακτηριστικά, η εφημερίδα Πρωία έδινε την εικόνα της εποχής: "…ταβέρνες γεμάτες, κουρεία γεμάτα, τεχνίτες που δεν ευκαιρούσαν να επιδιορθώσουν ζημιές, χοροί, πανηγύρια, κέφι παντού». Όλα αυτά έδειχναν, προφανώς, τη δυσανάλογη κατάσταση μιας κοινωνίας, που παρέσυρε την οικονομία της πάνω από τις δυνατότητές της.
Απόρροια του χρηματιστηριακού «κραχ» της Αμερικής, υπήρξε η ραγδαία επιδείνωση των οικονομικών ολόκληρης της διεθνούς κοινότητα. Στη χώρα μας, αρχικά, προκλήθηκε μία παρατεταμένη πίεση στις τιμές των βιομηχανικών και γεωργικών αξιών. Στο χρηματιστηριακό χώρο, όταν η κατάσταση επιδεινώθηκε, συγκρατήθηκαν προσωρινά τα πράγματα, μόνο χάρη στην απόφαση του Συνδικάτου των Τραπεζών για χορήγηση (αλληλέγγυου) δανείου 70 εκατομμυρίων σε τριάντα επτά μέλη του Χρηματιστηρίου, ώστε να προκύψει ανακούφιση της αγοράς. Συγχρόνως, απαγορεύτηκαν εκ νέου οι προθεσμιακές συναλλαγές.
Πράγματι, η κυβέρνηση, ανησυχώντας σοβαρά για την πτώση του Χ.Α.Α., αποφάσισε τη μείωση της φορολογίας των εταιριών και την ενίσχυση των βιομηχανιών με δάνεια. Στις αρχές του 1930, η μετοχή της Εταιρίας Λιπασμάτων σημείωσε κάθετη και παρατεταμένη πτώση. Για να αποτραπεί τότε η γενίκευση του κακού παρενέβη η Εθνική Τράπεζα με αγορές μεγάλου αριθμού μετοχών, ενέργεια που ανακούφισε την αγορά για λίγες μόνο μέρες. Συμπερασματικά, η Ελλάδα πρόσκαιρα κατάφερε να αποφύγει το δραματικό κόστος της κρίσης που γνώρισαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ύφεση και στην Ελλάδα ασφαλώς ήταν αναπότρεπτη αφού η κρίση σοβούσε σε όλη την Ευρώπη Οι διεθνείς εξελίξεις και η σοβαρή διαταραχή του παγκόσμιου, οικονομικού συστήματος τροφοδότησαν έντονες ανησυχίες για τον αντίκτυπο της ύφεσης και στην Ελλάδα, όπου το χρηματιστήριο βίωσε έντονα τις οδυνηρές συνέπειες, στις αρχές της τελευταίας δεκαετίας του Μεσοπολέμου.Η ανατολή του 1931, βρήκε, κατ΄ αρχήν, τις τιμές των μετοχικών αξιών σε σταθερότητα και βελτίωση. Η μετοχή της Εθνικής είχε ήδη ανέβει στις 80.000 δραχμές. Παρά ταύτα, η αυξημένη ανεργία φαινόταν να ευθύνεται για τη νέα κάμψη του δείκτη. Αρκετά μέλη του Χ.Α.Α. τότε, βρέθηκαν στη σκληρή ανάγκη να ζητήσουν προσωρινή, οικονομική ενίσχυση από τη Διοικούσα Επιτροπή. Η υποτίμηση των αξιών συνεχίστηκε και κατά τον Αύγουστο του 1931, οπότε και επικρατούσε σοβαρά η άποψη για κλείσιμο του Χρηματιστηρίου ως μέτρο έσχατης ανάγκης. Η κυβέρνηση έχοντας στραμμένη την προσοχή της στο νομισματικό πρόβλημα, που προκλήθηκε με την πτώση της χρυσής λίρας, αγωνιζόταν να επιτύχει κάποια νομισματική σταθεροποίηση. Μετά από κοινή σύσκεψη του προέδρου του χρηματιστηρίου Γεωργίου Σωτηρόπουλου, του πρωθυπουργού, Ελευθέριου Βενιζέλου, των υπουργών Οικονομικών και των διοικητών των τραπεζών Εθνικής και Ελλάδος, συμφωνήθηκε, περισσότερο για λόγους εντυπώσεων στο εξωτερικό, η απόφαση για το κλείσιμο του χρηματιστηρίου να ληφθεί από την Επιτροπή του και μόνο. Αμέσως, επιβλήθηκε αναστολή της λειτουργίας του Χ.Α.Α. επ΄ αόριστον, αφού όλοι, ήδη, είχαν αντιληφθεί πως κάθε επέμβαση για τη συγκράτηση των τιμών και την αντιμετώπιση της καταιγίδας ήταν μάταιη. Ακολούθως, το Χρηματιστήριο παρέμεινε κλειστό για το μακρό διάστημα των δεκαπέντε μηνών, από τις 20 Σεπτεμβρίου 1931 μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου, παραμονές Χριστουγέννων του 1932.
Λίγους μήνες μετά το κραχ της Γουόλ Στριτ, η βιομηχανική παραγωγή ελαττώθηκε κατά 20%. Μέσα σ’ ένα χρόνο ο δείκτης της ανεργίας έφτασε το 25%. Το 1931, η αξία των επιχειρήσεων στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης είχε μειωθεί δέκα φορές σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 1929. Ποια ήταν τα αίτια του μεγάλου κραχ; Ο πανικός των επενδυτών συνέβαλε αρκετά αλλά όχι αποφασιστικά. Αντίθετα, η άμεση συμμετοχή των τραπεζών στις κερδοσκοπικές κινήσεις και η ατολμία της κυβέρνησης να επέμβει την κατάλληλη στιγμή φαίνεται πως ήταν οι σημαντικότερες αιτίες της οικονομικής κρίσης. Και άρχιζε ο φαύλος κύκλος που περιγράψαμε. Η κρίση σταδιακά - και με ποικίλες μορφές- άρχισε να επηρεάζει την Ευρώπη και πρώτα τη Γερμανία- Αυστρία, που κάλυπταν ένα μέρος των υποχρεώσεών τους(πολεμικές αποζημιώσεις) με χρήματα αμερικανικά, τα οποία τώρα (μετά τη Μαύρη Τετάρτη ) μειώνονταν. Τελικά, ονομάστηκε Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, με επιπτώσεις κυρίως στις βιομηχανικές χώρες και με αδιατάρακτη μόνο την οικονομική πορεία στη Σοβιετική Ένωση, που είχε κλειστή οικονομία, αυστηρά ελεγχόμενη από το Κράτος και προωθούσε πιεστικά την εκβιομηχάνισή της βάζοντας στην υπηρεσία της βιομηχανίας (για τις εσωτερικές ανάγκες) τα χέρια των αγροτών που εκτοπίζονταν από τους αγρούς λόγω προώθησης του βενζινάροτρου. Σε άλλες χώρες η οικονομική κρίση προκάλεσε κυβερνητικές αλλαγές, με την προώθηση κεντροαριστερών συνασπισμών (στη Γαλλία Λαϊκό Μέτωπο, στη Βρετανία Κυβέρνηση Εργατικών) ή επικράτηση ακροδεξιών παρατάξεων ή στρατοκρατικών, που υπόσχονταν επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων με επιθετική εξωτερική πολιτική..
Οι συνέπειες της Κρίσης ήταν αισθητές ως το τέλος της δεκαετίας του 1930 και η ανεργία αντιμετωπίστηκε τελικά – σημειώνουν με πίκρα οι μελετητές- με τα έργα πολεμικής προετοιμασίας του Χίτλερ και με την κήρυξη του Παγκόσμιου Πολέμου (1939), όταν εκατομμύρια νέοι στρατεύτηκαν και άλλα εκατομμύρια εργατών απορροφήθηκαν στις πολεμικές βιομηχανίες….

1929. Το κραχ του χρηματιστηρίoυ της Νέας Υόρκης καταστρέφει τη διεθνή οικονομία και επισπεύδει τη μεγάλη ύφεση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και έπληξε για μία δεκαετία όλες τις βιομηχανοποιημένες χώρες.

ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Η τρέχουσα κατανάλωση παγκόσμιου αργού πετρελαίου είναι 85 εκατομμύρια βαρέλια ανά ημέρα. Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων πέντε ετών η κατανάλωση πετρελαίου έχει αυξηθεί κατά 2% ετησίως. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η καθημερινή κατανάλωση πετρελαίου θα ανέρθει σε 118 εκατομμύρια βαρέλια ανά ημέρα μέχρι το 2030, ενώ μόνο η Κίνα και η Ινδία θα ευθύνονται για την αύξηση στο 43% της συνολικής χρήσης παγκόσμιου πετρελαίου.
1. Αργό πετρέλαιο Brent - εξάγεται από τη Βόρεια Θάλασσα, είναι ελαφρύ μείγμα αργού πετρελαίου(38.06 βαθμοί της κλίμακας ΑΡΙ), περιέχει περίπου 0.37%θείο, ενώ είναι ιδανικό για παραγωγή βενζίνης και αποστάγματα πετρελαίου.2. Αργό πετρέλαιο OPEC Basket - προερχεται από τις χώρες που ανήκουν στον Οργανισμό OPEC (Αλγερία, Ινδονησία, Ιράν, Ιράκ, Κουβέιτ, Kατάρ, Λιβύη, Νιγηρία, Σ.Αραβία, Αραβικά Εμιράτα, Βενεζουέλα, Εκουαδόρ )ενώ θεωρείται βαρύ ως πετρέλαιο( κάτω από 22.03 βαθμούς κλίμακας ΑΡΙ).3. Αργό Dubai Crude - εξάγεται από το Ντουμπάι, έχει περιεκτικότητα σε θείο 2%, ενώ φτάνει στους 31 βαθμούς της κλίμακας ΑΡΙ.4. Αργό West Texas Intermediate (WTI) - πετρέλαιο ελαφρύτερο από το Brent (με 39.6 βαθμούς της κλίμακας ΑΡΙ), περιεκτικότητας σε θείο 0.24% ενώ η τιμή του βαρελιού ξεπερνά περίπου κατά $1 του Brent και κατά $2 του ΟPEC Basket.
Το απόγευμα της Δευτέρας η τιμή του αργού πετρελαίου στις διεθνείς αγορές κινείτο προς τα 42 δολάρια το βαρέλι, μετά την ανακοίνωση εκ μέρους του ΟΠΕΚ ότι προτίθεται να μειώσει και άλλο την παραγωγή του αν χρειαστεί για να σταθεροποιηθούν οι τιμές.


ΠΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Ο Τζον Νέιβινσον Ροκφέλερ (1839-1937) ήταν αμερικανός βιομήχανος, φιλάνθρωπος και ένας απο τους ισχυρότερους & πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.
Γεννήθηκε στο Ρίτσφορντ της Νέας Υόρκης και η οικογένεια του ήταν γερμανοεβραϊκής καταγωγής. Αρχικά εργάστηκε ως λογιστής σε μικρές επιχειρήσεις. Το 1863 ίδρυσε το πρώτο διυλιστήριο πετρελαίου στο Κλίβελαντ και το 1870 ίδρυσε την Στάνταρντ Όιλ Κόμπανυ (Standard Oil Company). Σταδιακά η εταιρία του απέκτησε τον έλεγχο όλων των διυλιστηρίων του Πιτσμπουργκ, της Νέας Φιλαδέλφειας και της Βαλτιμόρης, έχοντας στα ταμεία της σε ρευστό περισσότερα από 40 εκατομμύρια δολάρια. Παράλληλα δραστηροποιήθηκε και σε άλλους επιχειρηματικούς τομείς όπως τις μεταφορές, την σιδηρουργία κ.α.

ΤΡΑΠΕΖΕΣ : Μ. Α. Ρότσιλντ «Ιδρυτής - πατέρας του χρηματιστικού κεφαλαίου» κατά το οικονομικό περιοδικό Forbes, ο Μάγερ Αμσελ Ρότσιλντ (1744 - 1812) γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη από Γερμανοεβραίους γονείς και κληρονόμησε από τον πατέρα του μια τράπεζα. Ανέβηκε την κοινωνική κλίμακα χάρη στον ηγεμόνα της Εσσης, Γουλιέλμο ΙΧ, του οποίου διετέλεσε δανειστής και διαχειριστής της περιουσίας στη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων, όταν ο Γουλιέλμος αναγκάστηκε να καταφύγει στην εξορία.
Ο Ρότσιλντ απέκτησε πέντε γιους και ισάριθμες κόρες, που σκόρπισαν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Πραγματιστής σε βαθμό ωμότητας, είπε κάποτε: «Δώστε μου τον έλεγχο του χρήματος οποιασδήποτε χώρας και δεν με ενδιαφέρει η κυβέρνησή της». Βασικό μέλημά του ήταν να μείνει η περιουσία στα χέρια της οικογένειας, κάτι που πέτυχε με σειρά προσεκτικά σχεδιασμένων γάμων. Δημιούργησε πυκνό δίκτυο κατασκόπων, χάρη στο οποίο ο γιος του Νέιθαν, που δραστηριοποιούνταν στο Λονδίνο, κατάφερε να μάθει την έκβαση της μάχης του Βατερλώ μια μέρα πριν από την αγγλική βασιλική οικογένεια και να αποκομίσει αμύθητα ποσά, κερδοσκοπώντας στο χρηματιστήριο: διέδωσε ότι είχε νικήσει ο Ναπολέοντας και αγόρασε «κοψοχρονιά» μετοχές πανικόβλητων επενδυτών. Στο μεταξύ, τα αδέλφια του ανέπτυσσαν τους κλάδους της δυναστείας σε Αυστρία, Ιταλία και Γαλλία.
Στον 20ό αιώνα, η πολυεθνική δυναστεία Ρότσιλντ συνέχισε να ακμάζει, ακόμη και στους δύσκολους καιρούς των παγκοσμίων πολέμων. Το 1982, ο γαλλικός κλάδος απειλήθηκε από τις εθνικοποιήσεις της κυβέρνησης σοσιαλιστών - κομμουνιστών υπό τον Μιτεράν, αλλά το πλήγμα ήταν πρόσκαιρο. Η θριαμβευτική ρεβάνς εναντίον της Αριστεράς ήρθε το 2005, όταν ο Εντουάρ ντε Ροτσίλντ εξαγόρασε την εφημερίδα «Λιμπερασιόν», ένα από τα πιο εμβληματικά πνευματικά τέκνα του γαλλικού Μάη του ’68.
Η εβραϊκή οικογένεια των Ρότσιλντ έχει κατηγορηθεί για πλείστα όσα, τα περισσότερα των οποίων δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα. Ο ιδρυτής της δυναστείας Μάγιερ Άμσχελ Ρότσιλντ (πρώην Μπάουερ, 1743-1812) ίδρυσε μία τράπεζα στη Φρανκφούρτη το 1776. Εκείνο που διέκρινε τον Μ. Α. Ρότσιλντ, και στη συνέχεια ολόκληρη τη δυναστεία, είναι το γεγονός ότι έκαναν business σχεδόν αποκλειστικά με κυβερνήσεις, δανείζοντας χρήματα όταν εκείνες τα είχαν ανάγκη, όπως σε περιόδους πολέμων. Ο Μ. Α. Ρότσιλντ έστειλε τους πέντε γιους του να ιδρύσουν παραρτήματα της οικογενειακής τράπεζας σε πέντε πόλεις της Γηραιάς Ηπείρου: ο Σάλομον εγκαταστάθηκε στη Βιέννη (ο αυστριακός οίκος διαλύθηκε το 1931), ο Καρλ στη Νάπολι της Ιταλίας (ο οίκος διαλύθηκε το 1861), ο Νάθαν εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και ο Ιάκωβος στο Παρίσι (είναι τα μόνα παρακλάδια της οικογένειας που υπάρχουν μέχρι σήμερα), ενώ, τέλος, ο Άνσελμ παρέμεινε στη Φρανκφούρτη. Ο οίκος της Φρανκφούρτης διαλύθηκε το 1901 και τη διεύθυνσή του ανέλαβαν, για λογαριασμό των Ρότσιλντ, οι αδελφοί Βάμπουργκ, εκ των οποίων οι δύο μετανάστευσαν στις ΗΠΑ, όπου ως «τεχνοκράτες» βοήθησαν στη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Αποθεμάτων (Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ), ενώ ο τρίτος παρέμεινε στη Γερμανία, χρηματοδοτώντας ο ίδιος, αλλά και διευκολύνοντας τη χρηματοδότηση των μπολσεβίκων, μετά την επανάσταση του 1917. Οι Ρότσιλντ χρηματοδότησαν κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα όλους τους πολέμους στην Ευρώπη, μη έχοντας φυσικά τον παραμικρό ηθικό ενδοιασμό στο να χρηματοδοτούν και τις δύο εμπόλεμες πλευρές. Προκάλεσαν επίσης πολέμους με μοναδικό απώτερο σκοπό τη δημιουργία Κεντρικών Εκδοτικών Τραπεζών στις δύο εξαντλημένες οικονομικά, λόγω του πολέμου, εμπόλεμες χώρες, όπως συνέβη στην περίπτωση του γαλλογερμανικού πολέμου το 1870-1.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τό Ναύπλιον

ΠΛΑΤΩΝ

ΘΕΜΑΤΑ

Χρονοχάρτης τῶν πυρηνικῶν δοκιμῶν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ Β’ΠΠ μέχρι τὸ 2000

.

.

ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ