Η σκοπιμότητα των παγκόσμιων «άρρωστων» ημερών

Η θεά Υγεία

Οι ημέρες με την εορταστική έννοια «παγκόσμιες» , υποκρύπτουν  την συνομωσιολογική θέση της νέας τάξης πραγμάτων πού θέλουν να υποβιβασθούν συνειδησιακά οι εθνικές και θρησκευτικές εορτές  των χωρών και να μπούν στην νέα εποχή του ισοπεδωτικού και ομοιόμορφου χαρακτήρα « παγκόσμιων εορτών» αποξενώνοντας έτσι τους ανθρώπους από τις τοπικές τους παραδόσεις , τά ήθη και τά έθιμά τους.  Ζήτω οι παγκόσμιοι πολίτες.

Μού θυμίζει κάτι άπό το παγκόσμιο τζίν και την κόκα κόλα. Αλλά ακόμα και σε χώρες σαν την δική μας που οι παραδόσεις ευτυχώς διατηρούν ακόμα  την δύναμή τους , και ο κόσμος ανταποκρίνεται με σεβασμό και αγάπη σε σε αυτές , έχουν περάσει ,πιεστικά, οι παγκόσμιες ημέρες , και με πείσμα ειδικά από τά τηλεοπτικά κανάλια , παρουσιάζονται έντονα με  αναφορές και  αφιερώματα σε αυτές.

Και αναρωτιέμαι, γιατί οι ημέρες αυτές πρέπει να είναι «άρρωστες»;  Γιατί να τις αφιερώνουν  σε αρρώστιες όπως : κατά της Λέπρας, κατά του Καρκίνου, Σύνδρομο Down, κατά της Φυματίωσης, Αυτισμού, Πάρκινσον, Αιμορροφιλίας, Άσθματος, Μεσογειακής Αναιμίας, Ηπατίτιδας, Καρκίνου του Προστάτη, Αλτσχάιμερ, AIDS, Αναπηρία,  και άλλες περίεργες ημέρες  πού δεν ξέρω πού εξυπηρετούν, αλλά υποψιάζομαι και δεν θέλω να πώ. 

Ακόμα και αυτοί πού είναι αντίθετοι με τις παγκοσμιοποιημένες   ενέργειες των νεοταξιτών , πιστεύω πώς θα δεχόντουσαν   πιο εύκολα να βάλουν στην ζωή τους και  στα έθιμά τους   εορταστικές εκδηλώσεις με ημέρες πού θα είχαν καλά και αγαθά μηνύματα  όπως αφιερωμένες ημέρες στην αγάπη, την καλοσύνη, την αισιοδοξία, την χαρά, την ανθρωπιά,  την συμπόνια, την συνεισφορά,  και σε τόσες άλλες ευτυχισμένες σκέψεις και  αληθινά ανθρώπινες  ενέργειες  πού θα έκαναν τον κόσμο μας καλύτερο .

Αλλά… αλλά  η συνομωσία  των άρρωστων ημερών  ανασύρει αρνητικά συναισθήματα, αρρωσταίνει και τις ίδιες τις έρημε τις ημέρες πού δεν χρωστάνε τίποτα να τις περιβάλουν με τέτοιες ετικέτες , και το πιο σοβαρό, ενεργοποιούν  και ισχυροποιούν   στο τέλος τις ίδιες τις αρρώστιες.   Γιατί πρέπει να γνωρίζουμε πώς  το κάθε τι πού ονοματίζουμε του δίνουμε υπόσταση .  Το «σταθεροποιούμε» στον χώρο και τον χρόνο.  Το κάνουμε  υπαρκτό   μέρος της ζωής μας.  Θα σας πώ  , πώς ,  αυτός πού δεν γνωρίζει το όνομα μιας αρρώστιας,  δεν πρόκειται να πάθει ποτέ αυτήν την αρρώστια. Υπάρχει βέβαια και η  «μιμιδιακή» εξάπλωση πού μπορεί να την μεταφέρει παντού στον πλανήτη, αλλά και πάλι αυτό οφείλετε στην ονοματοδότηση  μιας  πάθησης.   Σε αυτό έβαλε καλά το χέρι του  ο «πολιτισμένος» κόσμος και  τά συμφέροντα  του φαρμακοϊατρικού  κόσμου.

Πρέπει να κατανοήσουμε πώς ασθένειες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο ασθενείς.  Μην ονομάζουμε λοιπόν αρνητικά  και προβληματικά θέματα πού ταλανίζουν το σώμα μας γιατί τά ισχυροποιούμε και τα βάζουμε στην διάσταση του κόσμου μας.  Οι λέξεις έχουν δύναμη. Τά ονόματα  προσωποποιούν  και  χαρακτηρίζουν , δίνουν δύναμη και μορφοποιούν.

Αναρωτιέμαι λοιπόν , μήπως έχουν τους λόγους τους  και την σκοπιμότητά τους  αυτοί πού αφιερώνουν και  ημέρες στις αρρώστιες;  Μήπως θέλουν  για δικούς τους λόγους έναν άρρωστο πλανήτη; 

Το ελληνικό  « φενγκ σούι» λέει πώς μπορούμε να διατηρούμε  την υγεία μας αν στο μπάνιο μας έχουμε  μια μικρή προτομή της θεάς Υγείας.  Καταλαβαίνετε λοιπόν την δύναμη πού έχει  και μόνο η εικόνα  ενός συμβόλου στο νού μας.  

Κάτι παρόμοιο κάνουν και οι παγκόσμιες  ημέρες πού μας υπενθυμίζουν ασθένειες.  

ΣΟΦΙΑ ΒΛΑΧΟΥ