Παραφυσικά... καιρικά φαινόμενα καί ή σχέση τους μέ τόν "άρχοντα τής εξουσίας τού αέρος"

Οι λαϊκές μας παραδόσεις συμπίπτουν με παραδόσεις άλλων λαών, αλλά και με τις θρησκευτικές δοξασίες μας περί εναέριων πνευμάτων.

Σε περιοχές όπως το Αγρίνιο, οι μάνες απέτρεπαν τα παιδιά να μπαίνουν σε ανεμοστρόβιλους, πιστεύοντας ότι μέσα βρίσκεται ο «Κουτσογιάννης», ο αφέντης των δαιμονίων . Σε άλλες επίσης περιοχές πίστευαν ότι μέσα σε ανεμοστρόβιλους κυκλοφορούν... δαιμόνια, νεράιδες και ξωτικά.

Σε ένα από τα πολλά Γεροντικά του Αγ. Όρους, εξιστορείται το ακόλουθο περιστατικό: Από κάποια ομάδα μοναχών που είχαν πάει για ψάρεμα ανοιχτά στη θάλασσα, με τη βάρκα τους, ένας μοναχός εξαφανίστηκε, αφού πέρασε και τον «μάζεψε» ένας ανεμοστρόβιλος! Ο συγκεκριμένος μοναχός είχε μία παλιότερη εμπειρία με τον Δαίμονα (εξαιτίας μιας σοβαρής αμετανόητης ανυπακοής του), που του είχε υποσχεθεί: «Θα ξανάρθω να σε πάρω για πάντα».

          Ο ανεμοστρόβιλος, σαν ένα φαινόμενο του αέρα, εμπίπτει κι αυτός στη «δικαιοδοσία» του άρχοντος του αέρος. Υπάρχουν όμως και περιστατικά στα οποία UFΟ εμφανίζονται  ή εξαφανίζονται μέσα σε ανεμοστρόβιλους, ενώ και η κίνησή τους να περιστρέφονται πολλές φορές με ταχύτητα, σα στροβιλοι ή σα σβούρες, είναι πανομοιότυπη.

Ο Λατίνος συγγραφέας Τερτυλλιανος (2ος – 3ος αι. μ.Χ.) έγραφε: «Κατοικούν στον αιθέρα, τα αστέρια είναι γείτονές τους και οι δουλειές τους γίνονται στα σύννεφα» . Ο αμφιλεγόμενος προφήτης Γιάκομπ Λορμπέρ (19ος αι.) υποστήριζε κι αυτός ότι τα εναέρια κακόβουλα πνεύματα καθορίζουν το σχήμα πολλών παράδοξων συννέφων . Μπορούν να προσδώσουν σ' αυτά εύκολα τη μορφή ενός δίσκου, αλλά υπάρχουν και εμφανίσεις UFΟ που σχηματίζονται - υλοποιούνται μέσα από σύννεφα, με εντελώς παράδοξο τρόπο.

Τα «διαόλια», όπως τα λένε οι χωρικοί, σε πολλές παραδόσεις κυβερνούν τα φυσικά φαινόμενα. Σε παράδοση της Τήνου, τα δαιμόνια πάνε στα «πουμουλα» και φαίνονται σαν άστρα στον ουρανό .

Οι παραδόσεις της μαγευτικής Ιρλανδίας συνεχίζουν να μας προσφέρουν υλικό σχετικά με τη δράση των εναέριων πνευμάτων. Απ’ όλα τα στοιχειά που τριγυρνούσαν στις ερημιές της Ιρλανδίας, τα δαιμόνια του ανέμου ήταν τα πιο τρομακτικά. Ζούσαν μέσα στα σύννεφα, την ομίχλη και τα βράχια, κι έτρεφαν μεγάλο μίσος για την ανθρώπινη ράτσα 

Πιο κάτω θα συναντήσουμε και περιπτώσεις που τα UFΟ έχουν προκαλέσει κάποιες καταστροφές μέσω των «φυσικών φαινομένων». Τέλος, στο Ζαγόρι της Ηπείρου, υπάρχει η παράδοση ότι γύρω γύρω από τη Γη υπάρχουν τα δαιμόνια, που «ξαποσταίνουν» τη μέρα των Χριστουγέννων.
www.oodegr.com/

Ποιός ήταν ο Άρχων τών ανέμων κατά τούς Έλληνες  στήν αρχαιότητα.

Ο Αίολος, στην ελληνική μυθολογία, ήταν ο διορισμένος από τον Δία ταμίας των ανέμων.
Ο Αίολος κρατούσε τους ανέμους μέσα στον ασκό του και τους άφηνε μετά από εντολή του Δία. Ήταν γιος του Ιππότη, όπως λέει ο Όμηρος. Γι' αυτό λεγόταν Ιπποτάδης. Ζούσε στη νήσο Αιολία, που είχε χάλκινα τείχη. Το νησί αυτό πιστευόταν ότι ήταν η Στρογγύλη, το σημερινό Στρόμπολι , εξ ου και η ονομασία Αιολίδες Νήσοι για τα σύμπλεγμα που ανήκει το Στρόμπολι.
Ζούσε στο νησί μαζί με την γυναίκα του Αμφιθέα. Είχε έξι γιους και έξι κόρες, που προσωποποιούσαν τους ανέμους. Οι γιοι τους δυνατούς ανέμους, οι θυγατέρες τους ήπιους (τις αύρες). Σύμφωνα με μεταγενέστερη εκδοχή του μύθου, ο Αίολος ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Άρνης. Με τη μητέρα του και τον αδελφό τουΒοιωτό ζούσε στο Μεταπόντιο. Όταν αναγκάστηκε να φύγει από το Μεταπόντιο, λόγω του φόνου της θετής του μητέρας Αυτολύκης, κατέφυγε σ' ένα νησί του Τυρρηνικού Πελάγους, όπου έχτισε την πόλη Μπάρα, κατά τον Διόδωρο Σικελιώτη. Εφεύρε τα πανιά που κινούν τα πλοία και δίδαξε τη χρήση τους στους υπηκόους του. Ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του πήγε στην Αιολία, όπου ο Αίολος τους φιλοξένησε ένα μήνα. Όταν ζήτησε τη βοήθεια του Αιόλου για να αναχωρήσει, αυτός έκλεισε όλους τους ανέμους σε ένα ασκί και άφησε μόνο τον ούριο Ζέφυρο να πνέει ευνοϊκά γι' αυτούς. Με τη βοήθεια του Ζέφυρου ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του έφτασαν πολύ κοντά στην Ιθάκη. Αλλά κάποια στιγμή που ο Οδυσσέας αποκοιμήθηκε, οι σύντροφοί του άνοιξαν το ασκί, νομίζοντας ότι έχει χρυσάφι, και άφησαν ελεύθερους όλους τους ανέμους. Ξέσπασε θύελλα η οποία έστειλε τον Οδυσσέα πίσω στο νησί του Αιόλου, ο οποίος όμως δεν δέχτηκε να τον βοήθησει και πάλι, τιμωρώντας τον για την ασέβεια των συντρόφων του . Οι Έλληνες θεωρούσαν τον Αίολο ταμία των ανέμων, όχι θεό τους. Γι' αυτό δεν είχε ιερά, ούτε γίνονταν θυσίες προς τιμήν του. Θεό τον θεωρούσαν οι Ρωμαίοι. Ο Βιργίλιος στην «Αινειάδα» τον αναφέρει ως βασιλιά που κατοικεί σε ένα άντρο, όπου είναι φυλακισμένοι οι άνεμοι, σ' αυτόν δε καταφεύγει η Ήρα όταν αποφασίζει να καταστρέψει τα καράβια των Τρώων.
Μία από τις κόρες του Αιόλου ήταν η Αλκυόνη η οποία σχετίζεται με τον μύθο των Αλκυονίδων ημερών. Η Αλκυόνη ερωτεύτηκε τον Κύηκα και ζούσαν ευτυχισμένοι, αλλά μια μέρα ο Κύηκας πνίγηκε ψαρεύοντας και η Αλκυόνη από τον πόνο της έπεσε στα βράχια και σκοτώθηκε. Οι θεοί τους λυπήθηκαν και τους έκαναν πουλιά. Ο Δίας μάλιστα πρόσταξε τον Αίολο κάθε χρόνο τον Ιανουάριο να σταματάει τους ανέμους για να μπορεί η Αλκυόνη να επωάσει τα αυγά της.
/el.wikipedia.org/