Γιατί το Λονδίνο έφτιαξε μετρό από τό 1863;

Γιατί  το Λονδίνο έφτιαξε μετρό από τό 1863;Επρόκειτο  για σιδηρόδρομο που λειτουργούσε με ατμομηχανή.
Τόσο αναγκαίο ήταν , τέτοιο συνωστισμό είχαν στίς συγκοινωνίες  τό 1860;  Άν καί  ή πρόταση για  τήν δημιουργία  μετρό είχε γίνει από τό 1845 !!! αλλά οι "ανησυχίες" γιά τό κυκλοφοριακό;;; είχαν αρχίσει  γιά τούς άγγλους από τό 1830!!! 

Λοιπόν προσέξτε αυτό, το έτος 1801 έκανε ο Τρέβιθικ τις πρώτες επιδείξεις λειτουργίας του «σιδηροδρόμου» του και το 1804 μπορούσε η ατμομηχανή του να σύρει 5 βαγόνια σε απόσταση 15 χιλιομέτρων με μέση ταχύτητα 8 km/h. Αυτή ήταν και πρώτη χερσαία μεταφορά προσωπικού και αγαθών με ατμοκίνηση. Όπως συμβαίνει όμως συχνά στην Ιστορία, η κοινωνία και η οικονομία δεν ήταν ακόμα έτοιμες να δεχτούν αυτό το μεταφορικό μέσον. Λόγω απουσίας χρηματοδοτών έμεινε λοιπόν ο πρώτος σιδηρόδρομος αναξιοποίητος.

Το 1825 παρουσιάζει ο 'Αγγλος τεχνικός και επιχειρηματίας George Stephenson (Στέφενσον, 1781-1848) ένα βελτιωμένο σιδηρόδρομο, του οποίου η ατμομηχανή «Locomotion» έσυρε 39 βαγόνια με ταχύτητα 20-25 km/h. Αυτό ήταν και το ταχύτερο αυτοκινούμενο όχημα που είχε κατασκευαστεί ποτέ στην Ιστορία.Το έτος 1830 εγκαινιάστηκε η γραμμή για μεταφορά επιβατών, Liverpool-Manchester. Η πυρετώδης ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου στη Μ. Βρετανία οδήγησε το έτος 1870 σε ένα μήκος γραμμών σχεδόν 22.000 km και το έτος 1914 στα 32.000 km. Όμως, με τη διάδοση του αυτοκινήτου μετά το β' παγκόσμιο πόλεμο και την προσαρμογή του σιδηροδρομικού δικτύου στις μεταφορικές ανάγκες προϊόντων και προσωπικού που είχαν διαμορφωθεί στις ενδιάμεσες δεκαετίες, συρρικνώθηκε αυτό το σιδηροδρομικό δίκτυο στα τέλη του 20^ου αιώνα στα 16.000 km.
 Τέλος πάντων , εδώ βλέπουμε νά προσπαθούν νά  ολοκληρώσουν μιά σωστά δομημένη μηχανή σέ δρόμους κατάλληλα διαμορφωμένους γιά  επίγεια οχήματα  καί θέλουν νά πειστούμε ότι υπήρχε  ανάγκη γιά υπόγειες διαδρομές; 
Αναρωτιέμαι !!!
Μήπως εξυπηρετούσαν τά σχέδια κάποιων υποχθόνιων καί έκρυβαν τό θέμα μέ τό "μετρό";
Πολλές φορές γίνονται πράγματα κάτω από τήν μύτη μας καί δέν τό καταλαβαίνουμε. Πολλοί άνθρωποι εργάζονται κάπου χωρίς νά γνωρίζουν τί είναι αυτό γιά τό οποίο εργάζονται.

Το μετρό του Λονδίνου είναι από το τα αρχαιότερα της Ευρώπης, μετρώντας τουλάχιστον 150 χρόνια ζωής, ενώ οι σκοτεινές στοές του έχουν κατά καιρούς συνδεθεί με παράξενες ιστορίες και αστικούς μύθους για άυλα πλάσματα που κινούνται στις σκιές. Η πιο πρόσφατη ιστορία είναι αυτή ενός εργάτη που επέζησε υπό μυστηριώδεις συνθήκες από ένα πολύ σοβαρό ατύχημα.
Ο σταθμός του Αλντγκειτ στο Λονδίνο κατασκευάστηκε το 1876 στο σημείο όπου 200 χρόνια πριν υπήρχε μαζικός τάφος περίπου 1000 θυμάτων της επιδημίας μαύρης πανούκλας που είχε χτυπήσει την Ευρώπη το 1665.
Από την πρώτη μέρα λειτουργίας του σταθμού,οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες είχαν την τιμητική τους, ενώ οι εργαζόμενοι ορκίζονταν ότι έβλεπαν λευκές φιγούρες να κινούνται στο σκοτάδι.
Οι μύθοι ωστόσο οργίασαν ξανά όταν ένας τεχνικός που εργαζόταν στις γραμμές, γλίστρησε και έπεσε πάνω σε σιδηροτροχιά με ρεύμα 20.000 βολτ, ωστόσο αντί να πεθάνει, γλίτωσε με πολύ ελαφρά τραύματα και ανάρρωσε πλήρως.
Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που έτρεξαν κοντά του και διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι ο συνάδελφός τους είχε επιζήσει, δήλωσαν αργότερα ότι όταν κινούνταν προς το μέρος του είδαν δίπλα του μία λευκοντυμένη ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία εξαφανίστηκε όταν πλησίασαν.

Τό κάθε μετρό πού υπάρχει στόν κόσμο,  πιστεύω πώς έχει παράπλευρες παρακαμπτήριους οδούς πού οδηγούν σέ μεγαλύτερα βάθη καί εξυπηρετούν  τούς υπόγειους καί καταχθόνιους πού μέ τόν τρόπο αυτόν συνδέονται άμεσα μέ τίς  κεντρικές πόλεις  τού πλανήτη  μας.

Όλες οι στοές αρχαιότατων χρόνων  πού έχουν μέχρι τώρα βρεθεί από τήν αρχαιολογική σκαπάνη δέν έχουν απαντηθεί επαρκώς γιά τόν λόγο τών υπάρξεών των. Λέγετε  πώς όλες οι υπόγειες στοές, ένας ατελείωτος υπόγειος λαβύρινθος πού συνδέονται μεταξύ τους, οδηγούν σέ σημεία - βάσεις , τίς πυραμίδες. 

 

ΦΕ
φωτό