ΔΙΩΓΜΟΙ ΑΡΧΑΙΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
Μια έρευνα του Δ. Σκουρτέλη
 |
Αρχαίες γραφιδες.
Με αυτές έγραφαν πάνω σε υγρό πηλό.
Θεωρήθηκαν φονικά όπλα από τον Αυτοκράτορα Κλαύδιο...
Η πέννα ήταν ισότιμη με το ξίφος... Τότε, και τώρα. |
Η έννοια του «διανοούμενου» που
δημιουργεί απομονωμένους από την κοινωνία, είναι σύγχρονη αντίληψη, ξένη προς
τον Ελληνικό πολιτισμό. Οι αρχαίοι άνθρωποι του πνεύματος στην Ελλάδα δεν ήταν «φρόνιμα
παιδιά». Ηταν ενεργοί πολίτες, και τότε, αυτό σήμαινε πως ήταν και πολιτικοί, και πολεμιστές. Το σίδερο το δούλευαν τόσο καλά τη γλώσσα τους. Γνωστές,
π.χ., οι ανδραγαθίες του Σωκράτη και
του Πιττακού, ενώ οι Αρχίλοχος και Αλκαίος ήταν μισθοφόροι.
Πολλοί σοφοί προσπάθησαν να επιβάλλουν
πολιτικά τις ιδέες τους, και μερικές φορές το κατόρθωσαν. Οργανωμένη ομάδα με
στόχο την κατάληψη της εξουσίας ήταν οι Πυθαγόρειοι (αρχικά) Η πολιτική οντότητα του «Αισυμνήτη» (λαοπρόβλητου «ποιμένα» ή «Κριτή» με την
ορολογία της Π. Διαθήκης) και του «Σοφού Τυράννου» φάνηκε να
πετυχαίνει… «Η Φιλοσοφία στην εξουσία» ήταν μια πιθανότητα που έγινε πράξη.
Πνίγηκε, όμως από την αντίδραση των «Δημοκρατικών»
που τελικά γέννησε μια «νέα» μορφή σοφού, αυτή του
πολιτικού λαοπλάνου ή –αντίθετα- του άτεγκτου κριτή της κοινωνίας. Και ακόμη,
αυτού που φιλοσοφικά και πρακτικά, απέρριπτε τα πάντα και ζήταγε απομόνωση,
απογοητευμένος.
Απομένει, σε όσους θαυμάζουν την αρχαία
Δημοκρατία να εξηγήσουν γιατί δεν κυβέρνησαν τελικά οι Σοφοί. (Όπως αρχικά ο Σόλων, κ.α.) Γιατί, και
πρόθυμοι ήταν, και ικανοί, και καλοί πολεμιστές.
Την απάντηση την έδωσε ο Στωικός
Χρύσιππος, όταν του ζήτησαν να πολιτευθεί:
«Αν πολιτευθώ πονηρά θα με σιχαθούν
οι θεοί
αν πολιτευθώ χρηστά θα με σιχαθούν
οι πολίτες»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου