Η αποκωδικοποίηση της χρήσης και των παραστάσεων τών φιδιών στα ιερά στην Αρχαία Ελλάδα

Τά φίδια στίς παραστάσεις πάνω σέ γλυπτά στήν Αρχαία Ελλάδα ήταν συμβολικά καί όχι λατρευτικά όπως νόμιζαν οι βάρβαροι πού τά υιοθέτησαν καί τά λάτρεψαν . Ο Μωυσής πού πήρε τό σύμβολο τού φιδιού από τούς Αιγύπτιους  οί οποίοι τό είχαν διδαχθεί από τούς Έλληνες Θεούς, καί τό έκανε θεϊκό σύμβολο  τού λαού του, δέν ήταν καθόλου άσχετος μέ τήν γνώση αυτή καί σκόπιμα τό χρησιμοποίησε . 

Οι Έλληνες πού οδηγήθηκαν από τούς "Θεούς" τους , γιά νά εξευγενιστούν από αυτούς , πήραν τήν γνώση συμβολικά. Ο συμβολισμός τού φιδιού αφορούσε τά πρωτόγονα ένστικτα τού ανθρώπου. Τήν ανάγκη επιβίωσης  πού μέ μιά λέξη λέγετε τροφή. Η τροφή εξασφαλιζόταν μέ τό κυνήγι, τήν κατασπάραξη τού θηράματος, τό αίμα. Τό τομάρι εξασφάλιζε τήν ανάγκη νά ζεσταθεί καί νά προφυλαχθεί  από τίς καιρικές συνθήκες. Στόν εγκέφαλό μας υπάρχει τό ερπετοειδές τμήμα του ο λεγόμενος ερπετοειδής εγκέφαλος. 


Καταλαμβάνει εκείνο τό σημείο  τού εγκεφάλου πού  βρίσκεται ο Θάλαμος –Υποθάλαμος-Αμυγδαλή-Ιππόκαμπος. Δηλαδή το σύστημα Θηλαστικού και Ερπετοειδούς . 

Όταν  αυτά τά πρωτόγονα ένστικτα   του σέξ και της αυτοσυντήρησης , προκαλούν συγκινήσεις αρνητικές,  όπως η οργή , ο φόβος, η φιληδονία κ.λ.π, σε βαθμό πού να κυριαρχούν στον λογικό νού , τότε αυτές οί αισθήσεις  του υπερσυνείδητου καθορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά , ή οποία λέγετε τότε αρνητική συμπεριφορά.  Είναι αυτό πού ο νευρολόγος Τζάντσον Χέρρικ  έδοσε τον ορισμό «Θαλαμική Επικράτηση. 

Δηλαδή μάς ελέγχει. 

Τά άγρια αρχέγονα αυτά αισθήματα κάνουν τόν άνθρωπο απάνθρωπο καί αιμοδιψή. Γιά νά γίνει άνθρωπος μέ τήν έννοια τού ελόγου όντος θά πρέπει νά κυριαρχήσει μέ τήν λογική τού νού του. Νά επιβληθεί πάνω στά ένστικτά του. Νά γίνει κυρίαρχος τού εαυτού του. 

Ο νούς είναι αυτός πού χαρακτηρίζει τόν άνθρωπο . Η λογική είναι τό φώς , τά ένστικτα μάς οδηγούν στό σκοτάδι καί τήν διαστρέβλωση τής γνώσης. 

Η σύνδεση τού ερπετοειδούς εγκεφάλου μέ τήν σπονδηλική στήλη μάς δίνει τήν εικόνα- παράσταση φιδιού . Ο εγκέφαλός μας ερεθίζεται  μέσω τού νωτιαίου μυελού από τό νευρικό σύστημα σέ συνδυασμό μέ τό ενδοκρινικό καί σκοτίζετε ό νούς μας  , η λογική  μας από τήν επιβολή τού τμήματος πού εκφράζει τό ερπετοειδές .

Γιά αυτόν τόν λόγο συμβολίζετε τό φίδι τυλιγμένο πάνω στόν κορμό ενός δέντρου .

Οί λαοί πού πήραν από τούς Έλληνες τήν γνώση δέν τήν κατανόησαν καί διαστρέβλωσαν αυτά πού τούς μετέδωσαν χρησιμοποιώντας τα ώς ιερά καί θεότητες. 

Οι εβραίοι τό δέντρο μέ τό καταραμένο φίδι  πού παραπλάνησε τούς πρωτόπλαστους τό πήραν από τήν ελληνική παράδοση καί γνώση.

¨Οφις  τυλιγμένος σέ ελαιόδενδρο. Η ελιά ήταν τό σύμβολο τής Αθηνάς , τής θεάς τής Σοφίας

Αγώνας μεγάλος έγινε γιά νά  επικρατήσει ο λογικός άνθρωπος επί τών ενστίκτων του. 

 Η θεά Αθηνά πού ξεπήδησε από τό κεφάλι τού Δία συμβολίζει τήν σοφή σκέψη τού λογικού νού.

Η Αθηνά  ακουμπά τό χέρι της στό κεφάλι τού φιδιού δείχνωντας πώς  τό έχει υπό  τόν έλεγχό της

Η Αθηνά  κρατάει τό φίδι τής αιγίδας της πού σημαίνει πώς  ελέγχει καί κάνει χρήση τών δυνάμεων εκείνων πού είναι η αρχαία γνώση η είς τό υποσυνείδητο ευρισκόμενη καί δύναται νά γίνει ενέργεια δύναμης.

Ο Κέκροπας ο πρώτος βασιλέας τής πόλης τών Αθηνών δείχνει τήν πανάρχαια εποχή πού οι άνθρωποι ελέγχονταν από τά ένστικτά τους καί δέν έκαναν χρήση τού νού τους. ¨Επειτα ήρθαν "οί Θεοί"

Σκηνή από τα Ελευσίνια Μυστήρια. Η Περσεφόνη κρατά φίδι καί τό ελέγχει

Οί εξουσιαστές επιδιώκουν σκόπιμα νά κρατούν τούς ανθρώπους σέ κατάσταση πού νά ελέγχονται από τόν ερπετοειδή εγκέφαλο.

Διαβάστε τί λέει ο Χάρης ΚαραουλάνηςΨυχοθεραπευτής - ΜΑ Ψυχολογίας (Sussex) γιά τήν Αγχώδης Διαταραχή

" Η ολοένα και αυξανόμενη βία στην κοινωνία και οι φυσικές καταστροφές προκαλούν ψυχολογικά και σωματικά τραύματα σε εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο. Έτσι ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την ανάγκη για κατανόηση των ψυχολογικών συνεπειών και υποστήριξη των θυμάτων. Παράλληλα έχει γίνει φανερή και αποδεκτή η άμεση σχέση μεταξύ ψυχολογικών και σωματικών διαταραχών.

To τραύμα προκαλείται από ένα στρεσογόνο συμβάν το οποίο βρίσκεται έξω από το εύρος της συνήθους ανθρώπινης εμπειρίας και το οποίο θα ήταν ιδιαίτερα βασανιστικό για τον καθένα. Αυτός ο επίσημος ορισμός είναι χρήσιμος, αλλά ταυτόχρονα ασαφής και παραπλανητικός. Ποιος μπορεί να προσδιορίσει τι βρίσκεται έξω από το εύρος της συνήθους ανθρώπινης εμπειρίας ή τι είναι ιδιαίτερα βασανιστικό για τον καθένα; Πολλά γεγονότα που στην κοινωνία μας δεν είναι ασυνήθιστα., είναι τραυματικά για πολλούς (εγχειρήσεις, ατυχήματα, σεισμοί).

Υπάρχει ένα τμήμα του εγκεφάλου που έχει ιδιαίτερη σημασία για την κατανόηση του τραύματος, δηλ. ο ερπετοειδής εγκέφαλος, το πιο πρωτόγονο τμήμα του εγκεφάλου μας, η "κατοικία" των ενστικτωδών αντιδράσεων. Η αίσθηση είναι η γλώσσα του ερπετοειδούς εγκεφάλου. Οι συμπεριφορές που πηγάζουν απ' αυτόν είναι το κλειδί της κατανόησης του τραύματος.

Οι ενστικτώδεις και βασικές αντιδράσεις ενός οργανισμού σε μια απειλητική, έντονα στρεσογόνα κατάσταση μπορεί να πάρει τρεις μορφές, δηλ. πάλη, φυγή ή πάγωμα. Η αντίδραση του παγώματος δεν αναφέρεται συχνά, αλλά αποτελεί μια εξίσου βιώσιμη στρατηγική επιβίωσης όπως έχουν δείξει έρευνες στο ζωικό κόσμο και στους ανθρώπους σε περιπτώσεις όπως ενός σεισμού.

Δίνουμε έμφαση στην αντίδραση της ακινησίας γιατί αυτή συχνά οδηγεί στο ανθρώπινο τραύμα. Η διαδικασία είναι η ακόλουθη: Η αντιμετώπιση μίας σημαντικής απειλής ή στρεσογόνου παράγοντα, απαιτεί την κατανάλωση ενός μεγάλου ποσού ενέργειας από τον οργανισμό. Έτσι κινητοποιείται αυτόματα το συμπαθητικό σκέλος του αυτόνομου νευρικού συστήματος του οποίου η δράση οδηγεί στην παραγωγή αυτής της ενέργειας και τη γενικότερη ένταση και προετοιμασία για τις αντιδράσεις της πάλης ή της φυγής, οι οποίες και εκτονώνουν την ένταση καταναλώνοντας την παραχθείσα ενέργεια. Εάν όμως ο οργανισμός περιπέσει στο τρίτο είδος αντίδρασης, δηλ. την ακινησία, τότε όλη αυτή η ενέργεια δεν μπορεί να εκφορτισθεί πουθενά, όπως σ' ένα αυτοκίνητο που πατάμε ταυτόχρονα το γκάζι και το φρένο. Πολύχρονες παρατηρήσεις στο ζωικό κόσμο δείχνουν ότι όταν περάσει η απειλή και τα ζώα συνέλθουν από την ακινησία αρχίζουν είτε να τρέμουν έντονα, είτε να τρέχουν εκτονώνοντας έτσι την αποθηκευμένη ένταση και ενέργεια που έχει δεσμευθεί στο νευρικό τους σύστημα.

Στην περίπτωση όμως του ανθρώπου μπορεί να παρέμβει ο νεοφλοιός και να σταματήσει αυτές τις ενστικτώδεις αντιδράσεις που θα ολοκλήρωναν τον κύκλο. Τότε εμφανίζεται το τραύμα. Η ενέργεια δεσμεύεται στο νευρικό σύστημα.

Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα αιτιολογίας του τραύματος και δυνητικών τραυματικών εμπειριών όπως απώλεια γονέα ή οικείου, ασθένεια, σωματικά τραύματα (πτώσεις - ατυχήματα), σεξουαλικά, σωματική και συναισθηματική κακοποίηση, παρακολούθηση άσκησης βίας, φυσικές καταστροφές, ορισμένες ιατρικές επεμβάσεις, παρατεταμένη ακινησία, κ.α.

Μερικοί παράγοντες που καθορίζουν την ικανότητα μας να ανταποκριθούμε με κατάλληλο τρόπο στον κίνδυνο και κατά συνέπεια την ένταση της τραυματικής διαταραχής είναι το γεγονός αυτό καθ' αυτό, ο συνολικός αριθμός τραυματικών εμπειριών, το πλαίσιο ζωής (στήριξη - υγεία - στρες - κόπωση - διατροφή), φυσικά χαρακτηριστικά (γενετικά, ηλικία, επίπεδο ανάπτυξης), δεξιότητες που έχουμε και το ιστορικό επιτυχίας ή αποτυχίας.

Όσον αφορά το τραύμα, η εκδηλούμενη παθολογία μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι η δυσπροσαρμοστική χρήση οποιασδήποτε δραστηριότητας (φυσιολογίας, συμπεριφοράς, συναισθήματος, νόησης) που έχει στόχο να υποβοηθήσει το νευρικό σύστημα να ρυθμίσει την υπερβολική ενέργειά του. Τα συμπτώματα με αυτή την έννοια γίνονται μια βαλβίδα ασφαλείας του οργανισμού. Δεν αποτελούν ασθένεια ούτε πρόβλημα προσωπικότητας.

Τα τέσσερα κύρια συστατικά του τραύματος που υπάρχουν σε κάποιο βαθμό πάντα σ' ένα τραυματισμένο άτομο είναι η υπερδιέργεση, το σφίξιμο, η ψυχική αποσύνδεση συνέπεια της άρνησης (αποσύνδεση από το σώμα - αίσθημα αιώρησης - πολλαπλές προσωπικότητες) και το πάγωμα - αίσθημα ανημποριάς. Τα παραπάνω συστατικά στη συνέχεια μπορεί να οδηγήσουν στα συγκεκριμένα συμπτώματα της Διαταραχής Μετατραυματικού Άγχους, κάποια από τα οποία μπορεί να εμφανιστούν μήνες ή και χρόνια αργότερα.

Μερικά από τα πρώτα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν: Υπερκινητικότητα, ξάφνιασμα, υπερβολικές συναισθηματικές αντιδράσεις, εφιάλτες, αϋπνίες, κυκλοθυμικότητα, πανικό, άγχος, φοβίες, ευαισθησία στο φως, έλξη για επικίνδυνες καταστάσεις, υπερβολική ή μειωμένη σεξουαλική δραστηριότητα, ανικανότητα του ατόμου για αγάπη ή δεσμό, φόβος τρέλας ή θανάτου. Κάποια από τα μεταγενέστερα είναι: Άτονες συναισθηματικές αντιδράσεις, ανικανότητα δέσμευσης, χρόνια κόπωση, προβλήματα στο ανοσοποιητικό και τους ενδοκρινείς αδένες (θυρεοειδής), ψυχοσωματικές ασθένειες (πονοκέφαλοι, αυχενικό, άσθμα, πεπτικό, σπαστική κολίτιδα), κατάθλιψη, αποσύνδεση, αμνησία. Εννοείται φυσικά ότι η παρουσία κάποιων απ' αυτά δεν σημαίνει οπωσδήποτε την ύπαρξη της διαταραχής.

Η τάση να ολοκληρώσουμε τον κύκλο του τραύματος είναι τόσο ισχυρή όσο και τα συμπτώματα που προκαλεί. Οδηγούμαστε συνέχεια σε καταστάσεις που επαναλαμβάνουν επακριβώς το αρχικό τραύμα με διάφορους τρόπους, φανερούς ή μη. Τα επαναλαμβανόμενα ατυχήματα είναι ένας συνήθης τρόπος αυτής της αναβίωσης, ιδίως όταν τα ατυχήματα μοιάζουν μεταξύ τους.

Σαν αποτέλεσμα οι διάφορες θεραπείες κάθαρσης αποδεικνύονται πολλές φορές αναποτελεσματικές, μια που το άτομο μπαίνει και ξαναμπαίνει στην τραυματική εμπειρία χωρίς αποτέλεσμα, την επαναλαμβάνει λόγω της τάσης της αναβίωσης και αντί να θεραπευτεί επανατραυματίζεται. Στις ιδιαιτερότητες της τραυματικής διαδικασίας ανήκει και το συχνά εμφανιζόμενο πρόβλημα της δημιουργίας ψευδών αναμνήσεων.

Η θεραπεία του τραύματος επιτυγχάνεται μέσω της διαδικασίας της επαναδιαπραγμάτευσης. Η διαδικασία αυτή δεν είναι νοητική, αλλά βασίζεται στις σωματικές αισθήσεις και εμπειρίες. Οδηγεί σε μια ήπια εκφόρτωση ενέργειας, εξίσου αποτελεσματική με αυτή την οποία επιτυγχάνουν τα ζώα μέσω της δράσης."

 

Ο Ασκληπιός ελέγχει τό φίδι . Η ίαση έρχεται όταν  κυριαρχήσουμε στό νευρικό μας σύστημα πού διεγείρει  τό ερπετό μέσα σας καί διαταράσσει τά υγρά τού ενδοκρινικού μέ αποτέλεσμα τήν ασθένεια. Γι αυτό συνιστούσε εσωτερικούς καί εξωτερικούς καθαρμούς , δηλαδή νηστεία καί χαλαρωτικά μπάνια στούς αρρώστους .

filosofia-erevna