Τι σχέση μπορούν να έχουν η πτώχευση της Ελλάδας, η κατάρρευση του ευρώ, οι κεφαλαιοποιήσεις των μεγάλων τραπεζών και ο δανός αγρότης ;
Έχει και παραέχει, γιατί –όπως μας λένε- η «λάμπουσα» από οικονομική υγεία Δανία έκοψε ξαφνικά την αγροτική χρηματοδότηση…
Αυτή την εποχή εξελλίσονται παράλληλα πολλά δράματα στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη. Άλλα ξέρουμε και άλλα δεν ξέρουμε. Ο κόσμος είναι αλληλοεξαρτώμενος σε μεγάλο βαθμό και αυτή την αλυσιδωτή αντίδραση πληρώνουμε.
Ανάλογη αλληλεξάρτηση, με πολλές διαφορές, αλλά και πολλές ομοιότητες γνώρισε ο πλανήτης στα τέλη του 19ου αιώνα.
 |
"Οι τραπεζίτες να περιοριστούν και όχι οι χώρες" Προειδοποιεί την ηγεσία της ΕΕ ο διαπρεπής καθηγητής Sony Kapoor |
Τότε, η Βρετανική κυριαρχία εκτεινόταν στα πέρατα του κόσμου.
Η δυναμική της όμως ξεθώριαζε και ετοιμαζόταν να παραδώσει τα σκήπτρα της.
Το κενό που αφήνει μια υπερδύναμη,δημιουργεί ασσύμετρους συσχετισμούς.
Οι ατυχείς χειρισμοί οδήγησαν στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τώρα, όπως και τότε, τη θέση της Μ. Βρετανίας έχει η Αμερική. Προτού παραδώσει, και αυτή, τη σκυτάλη, ο πλανήτης θα ζήσει μεγάλες περιπέτειες. Ίσως, συντριπτικές ήττες…
Το θετικό είναι πως ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε.
Το αρνητικό είναι ότι κάνουμε ότι δεν θα έπρεπε να κάνουμε.
Αλλά, ας τα πάρουμε ένα-ένα…
1. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει από το ευρώ, ούτε θα αποχωρήσει από την ευρωζώνη.
Οι ακρότητες, όμως, στις αντοχές των Ελλήνων μπορούν να ωθήσουν τη χώρα στην εθελοντική έξοδο.
Ο κάθε σώφρων άνθρωπος, που δεν επηρεάζεται από την υστερία και τις ανακρίβειες των ΜΜΕ παγκοσμίως, αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η ελληνική κυβέρνηση και οι δανειστές της να μη βλέπουν πως τα μέτρα που παίρνονται είναι λανθασμένα και καταστροφικά. Εντελώς, εκτός στόχου!
Το δεύτερο σχέδιο που μελετάται από το Βερολίνο, είναι η αλλαγή των συνθηκών με όρους εξοντωτικούς για τα κράτη μέλη που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στην κρίση χρέους.
Καθημερινά μιλάνε – ξεδιάντροπα πλέον – για παραχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, επιτήρηση, κυρώσεις, τιμωρίες.
Αυτό που αποσιωπούν είναι πως έτσι θα χαθεί η θεμελιώδης αρχή της ισότητας των μελών και θα οδηγηθεί η Ευρωζώνη στην διακυβέρνηση της Γερμανίας.
Οι συνέπειες ενός τέτοιου εγχειρήματος, όποια μέθοδος και να ακολουθήσουν, θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε ανάλογες συνθήκες προπολεμικής σύρραξης.
Και όταν σκαλίζεις μια χειροβομβίδα, μοιραία κάποια στιγμή θα σκάσει στα χέρια σου.
Ο Sony Kapoor, διευθυντής της Re-Define, μιας δεξαμενής σκέψης και καθηγητής του LSE, διατύπωσε πρόσφατα σε στήλη των FT , μια πολή σημαντική άποψη.
«Το πρόβλημα της Ελλάδας μας έχει αποπροσανατολίσει. Η καθημερινή ατζέντα περιλαμβάνει πτώχευση, κούρεμα, ή αδυναμία αποπληρωμής της Ελλάδας. Έτσι δεν εντοπίζεται το πραγματικό πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από τις ίδιες τις τράπεζες».
Όπως επισημαίνει, «για την ακρίβεια, θα έπρεπε να ευγνωμονούμε την Ελλάδα που ανέδειξε το πρόβλημα τώρα και όχι κάποια άλλη στιγμή που δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα».
Οι πρόσφατες εξελίξεις με τη Dexia, που είναι φορτωμένη με ομόλογα της περιφέρειας – και όχι μόνο – επιβεβαίωσε τον ισχυρισμό του.
Οι επικριτικοί Γερμανοί, με τις ναυαρχίδες των τραπεζικών κολοσσών της Ευρώπης, βολεύονται αφάνταστα, με την προβολή της Ελλάδας καθημερινά. Οι γεματές τοξικά, «υγιείς» τράπεζες τους, δεν μπαίνουν στο μάτι των αδίστακτων κερδοσκόπων.
Αυτό μέχρι πρόσφατα. Οι καθυστερήσεις και η αναβλητικότητα της πολιτικής της ηγεσίας, άνοιξαν τα μάτια των γερακιών και τους παρακολουθούν πλέον στενά.
2. Η Κεντρική Τραπεζα της Δανίας εφαρμόζει ένα πρόγραμμα έκτακτης ρευστότητας, για στήριξη των τραπεζών και επιχειρήσεων που αγγίζει τα 72 δις ευρώ.
Υποτίθεται ότι το πρόβλημα είναι η περιφέρεια της ευρωζώνης και τα υπερχρεωμένα κράτη.
Οι Δανοί, που «σφύζουν από υγεία» γιατί αποφάσισαν την ουσιαστική διάσωση του τραπεζικού τους συστήματος ;
Η απώλεια εμπιστοσύνης προς τα πιστωτικά ιδρύματα δεν είναι ελληνικό φαινόμενο μόνο. Οι επιχειρήσεις έχουν στεγνώσει από ρευστότητα παγκοσμίως και υποφέρουν. Εκτός από πολύ μεγάλες εταιρίες που κάθονται σε ένα πακτωλό μετρητών και δεν ξέρουν τι να τα κάνουν.
Η κατάρρευση του πιστωτικού συστήματος συνεπάγεται άτακτη χρεοκοπία, απώλεια θέσεων εργασίας, εξαφάνιση εμπορίου και καταστροφή των αγροτών. Εδώ λοιπόν κολλάει ο Δανός αγρότης, που ασφυκτιά από την έλλειψη πόρων.
Μήπως, πάλι, φταίει η Ελλάδα;
3. Το θέμα που συζητιέται στο περιθώριο της κρίσης χρέους, είναι οι κανόνες που θα επιβληθούν στα πιστωτικά ιδρύματα στα πλαίσια της Βασιλείας ΙΙΙ.
Η ελβετική διεθνής επιτροπή καθορίζει μεταξύ άλλων τα κεφάλαια που πρέπει να διακρατούν τα πιστωτικά ιδρύματα, έναντι των κινδύνων που λαμβάνουν.
Στα πιο μεγάλα πολυεθνικά πιστωτικά ιδρύματα θα επιβάλλεται επιπλέον ποσοστιαία διακράτηση, με το αιτιολογικό της τεράστιας σημασίας τους στο οικονομικό σύστημα (too big to fail) Επίσης λειτουργεί σαν αντικίνητρο για αποφυγή μεγάλων κινδύνων.
Οι τραπεζίτες, με πρωτεργάτη τον J. Dimon της J.P. Morgan, υποστηρίζουν ότι η επιβάρυνση είναι άδικη. Θα αυξήσει το κόστος των ιδρυμάτων τους.
Η διακράτηση κεφαλαίων θα στερήσει ρευστότητα από την πραγματική οικονομία. Παράλληλα θα υποχρεωθούν να μετακυλίσουν την επιβάρυνση στον καταναλωτή. Συνεπώς θα γκρεμιστεί η ασθμαίνουσα οικονομική ανάκαμψη ολόκληρου του πλανήτη.
Για τον J. Dimon και πολλούς τραπεζίτες, η επιβάρυνση έχει τη μορφή τιμωρίας για τα πολυεθνικά πιστωτικά ιδρύματα.
Με άλλα λόγια μας λένε πως τιμωρούνται που είναι πετυχημένοι!..
Η άλλη πλευρά υποστηρίζει ότι η επιβάρυνση θα έχει βραχυπρόθεσμες συνέπειες, αλλά θα αποκομίσει μακροπρόθεσμα ωφέλη, καθώς θα αποσωβήσει τον κίνδυνο μιας κατάρρευσης αντίστοιχης με εκείνη του 2008.
Κσι οι δύο κάνουν λάθος.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιβαρύνουν τις μεγάλες τράπεζες. Απλά να απαγορέψουν οτιδήποτε θα έθετε σε κίνδυνο το τραπεζικό σύστημα. Η διάσπαση του επενδυτικού από το εμπορικό κομμάτι κρίνεται επιβεβλημένη.
Η αναθεώρηση των αμοιβών και της αποζημίωσης των στελεχών επίσης.
Οι ρυθμιστές της αγοράς ας καταλάβουν ότι οι αλλαγές στους κανόνες μεταφέρουν τις πιο ακραίες επενδυτικές επιλογές στο σκιώδες τραπεζικό σύστημα (hedge funds), αλλά και στο σκιώδες κομμάτι εντός των τραπεζών.(παράδειγμα, η υπόθεση UBS), που πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα. Υπάρχει περίπτωση, τα ιδρύματα που εποπτεύουν να εμφανίζονται απόλυτα συμμορφωμένα αλλά ο κίνδυνος να αυξάνεται γεωμετρικά
Ο έλεγχος πρέπει να γίνει αυστηρότερος – ήδη γίνονται βήματα από το ESM – και για τους φορείς που συμμετέχουν στην αγορά, πλην των πιστωτικών ιδρυμάτων. Πολλά Hedge Funds διαχειρίζονται κεφάλαια που ξεπερνάνε προυπολογισμούς κρατών.
Είναι επιβεβλημένο να αναμορφωθεί σύσσωμο το χρηματο οικονομικό σύστημα.
Η δομή, το μέγεθος και η νοοτροπία των τραπεζών, τα Hedge Funds και όσοι ορατοί και αόρατοι συμμετέχουν πρέπει να περιοριστούν.
Πόσες αποδείξεις χρειάζονται, για να καταλάβουν πως όταν αφήνονται τα πράγματα στα χέρια τους, ακολουθεί πλήρης καταστροφή ;
Οι επενδυτικές τράπεζες της Wall Street έβγαζαν κάποτε τα μισά και πλέον κέρδη τους από το επενδυτικό κομμάτι. Τη διαχείριση της περιουσίας των πελατών τους.
Η τεράστια αντιστροφή που έχει συντελεστεί την τελευταία δεκαετία έχει συρρικνώσει το συγκεκριμένο κομμάτι στα επίπεδα του 10 – 15 % των συνολικών κερδών τους.
Τα κέρδη τους πλέον βασίζονται, στο τζογάρισμα των ιδίων κεφαλαίων. Δηλαδή τα λεφτά των μετόχων. Στο τέλος διασώζονται από τους φορολογούμενους.
Η χαλάρωση των κανόνων και η απορρύθμιση των αγορών εκτροχίασε ολόκληρο το σύστημα.
Η Βασιλεία (Basel III), οφείλει να επαναπροσδιορίσει και άλλα σημαντικά πράγματα. Πρώτα από όλα οι κανόνες και η μεθοδολογία που ακολουθεί, αβαντάρει το trio inferno των πιστοληπτικών οίκων, που μόνο πρόοδο δεν έφεραν στο οικονομικό σύστημα.
Το μοντέλο αποδείχτηκε λανθασμένο, αφού οι συνεχείς κρίσεις των τελευταίων ετών το αποδεικνύουν. Κάθε μελέτη και πρόβλεψη καταλήγει σε φιάσκο. Στο τέλος καλούνται οι φορείς, οι κεντρικές τράπεζες και οι πολιτικοί να δώσουν λύση στο αδιέξοδο. Το τραπεζικό σύστημα, έτσι όπως είναι διαμορφωμένο είναι το πρόβλημα
3. Όσον αφορά την κατάρρευση του ευρώ, δεν χρειάζεται οικονομική ανάλυση για να αντιληφθεί κανείς τις συνέπειες του.
Το ευρώ είναι το ισχυρότερο νόμισμα αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Ισχυρότερο ίσως και από το δολάριο. Παρότι η ορμή του έχει ανακοπεί, εξακολουθεί να αποτελεί ένα τεράστιο κομμάτι που συνδέει συναλλαγές και εμπόριο σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Η κατάρρευση του θα δημιουργήσει ένα τεράστιο κενό. Αυτό το κενό η παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί να το αντέξει..
Οι αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν μεμονωμένα. Απαιτείται συντονισμός και δράση σε επίπεδο G-20. Ο Gordon Brown έχει επισημάνει τις πρωτοβουλίες, την ευθύνη και το ρόλο που πρέπει να αναλάβει η G-20. Ο φόρος συναλλαγών που επεξεργάζεται η ΕΕ δεν θα έχει την ίδια αποτελεσματικότητα αν δεν εφαρμοστεί παντού. Το χρηματο οικονομικό κεφάλαιο έχει αποκτήσει τεράστια διαπραγματευτική ισχύ, που μόνο μια συντονισμένη προσπάθεια μπορεί να το λυγίσει.
Είναι ίσως η τελευταία ευκαρία των πολιτικών να επιλύσουν όλα αυτά τα θέματα, με έγνοια τον άνθρωπο!
Να εξουδετερωθεί, η απληστία του κέρδους με αυστηρούς κανόνες που θα εφαρμόζονται από όλους.
Αρέσει, δεν αρέσει.
Το μέγα κράχ που θα ισοπεδώσει τα πάντα θα προκληθεί από το υπάρχον τραπεζικό σύστημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου