To 1979 ο πρόεδρος της Ισραηλινής
Ακαδημίας Gershom Scholem είχε δώσει μια αποκαλυπτική διάλεξη στο
Παρίσι, η οποία δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε και σε βιβλίο. Ο τίτλος
της ήταν «Απ’ τον Φρανκισμό στον Ιακωβινισμό. Η ζωή του Moses Dobruska,
άλλως Franz Thomas vonSchonfeld, άλλως Junius Frey».
Αυτό που παρουσίασε ο Scholem ήταν το πρόσωπο του ανιψιού του ψευδό-μεσσία Jacob Frank και παρ’ ολίγον διαδόχου του, Moses Dobruska!Ήταν ο άνθρωπος που είχε ιδρύσει την Ιλλουμινατική Στοά της Ασιατικής Αδελφότητας στη Βιέννη. Το μυστηριώδες αυτό άτομα με τα τρία ονόματα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση των Ιακωβίνων και τοποθετήθηκε από αυτούς πρόεδρος της Επιτροπής Αποχριστιανισμού του Παρισιού.
Οι αποκρυφιστικές καταβολές των αντίχριστων Ιακωβίνων. Από τον Φρανκισμό στον Ιακωβινισμ
Ο Gershom Scholem
Στο κείμενο του αυτό ο Scholem παρουσίαζε όλα τα στοιχεία που είχε κατορθώσει να συλλέξει και να μελετήσει, γύρω από τον Junius Frey, μία από τις αινιγματικότερες και πιο αμφιλεγόμενες μορφές του Ιακωβινισμού. Ή έρευνα του σημαντικού φιλοσόφου και ιστορικού είχε πραγματοποιηθεί κυρίως στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, στην οποία κυριολεκτικά «ξημεροβραδιαζόταν» επί έξι μήνες!
Αυτό που παρουσίασε ο Scholem ήταν ότι το πρόσωπο που είναι ευρύτατα γνωστό στους μελετητές της Γαλλικής Επανάστασης ως Junius Frey, δεν ήταν άλλος από τον ανιψιό τού (Σ.Α: Εβραίου) ψευδο-μεσσία Γιάκομπ Φρανκ [12] και ηγετικό μέλος της σέκτας του, Moses Dobruska(Επίσης Εβραίος).
Ήταν ο
άνθρωπος που, μαζί με άλλους ευγενείς, είχε ιδρύσει τη διαβόητη
ελευθεροτεκτονική οργάνωση της Ασιατικής Αδελφότητας, η οποία ήταν μια
από τις τέσσερις Ιλλουμινατικές Στοές της Βιέννης, και στην οποίαν
ανέλαβε αμέσως ηγετικό ρόλο.
Αυτό που παρουσίασε ο Scholem ήταν το πρόσωπο του ανιψιού του ψευδό-μεσσία Jacob Frank και παρ’ ολίγον διαδόχου του, Moses Dobruska!Ήταν ο άνθρωπος που είχε ιδρύσει την Ιλλουμινατική Στοά της Ασιατικής Αδελφότητας στη Βιέννη. Το μυστηριώδες αυτό άτομα με τα τρία ονόματα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση των Ιακωβίνων και τοποθετήθηκε από αυτούς πρόεδρος της Επιτροπής Αποχριστιανισμού του Παρισιού.
Οι αποκρυφιστικές καταβολές των αντίχριστων Ιακωβίνων. Από τον Φρανκισμό στον Ιακωβινισμ
Ο Gershom Scholem
Στο κείμενο του αυτό ο Scholem παρουσίαζε όλα τα στοιχεία που είχε κατορθώσει να συλλέξει και να μελετήσει, γύρω από τον Junius Frey, μία από τις αινιγματικότερες και πιο αμφιλεγόμενες μορφές του Ιακωβινισμού. Ή έρευνα του σημαντικού φιλοσόφου και ιστορικού είχε πραγματοποιηθεί κυρίως στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, στην οποία κυριολεκτικά «ξημεροβραδιαζόταν» επί έξι μήνες!
Αυτό που παρουσίασε ο Scholem ήταν ότι το πρόσωπο που είναι ευρύτατα γνωστό στους μελετητές της Γαλλικής Επανάστασης ως Junius Frey, δεν ήταν άλλος από τον ανιψιό τού (Σ.Α: Εβραίου) ψευδο-μεσσία Γιάκομπ Φρανκ [12] και ηγετικό μέλος της σέκτας του, Moses Dobruska(Επίσης Εβραίος).
Ο Moses Dobruska
ήταν ο γιος της ξαδέρφης του Φρανκ, της Schondel Dobruska, της
περιβόητης «προφήτισσας του Μπρνο» -ή «πόρνης του Μπρνο», όπως την
ονόμαζε ο άσπονδος πολέμιος της σέκτας, ο ραβίνος Jacob Emden. Σε
μερικές πηγές μάλιστα αναφέρεται ως ξάδελφος του ψευδο-μεσσία - αντί για
ανιψιός του. Αυτός είχε αλλάξει για πρώτη φορά το όνομα του, σε Franz
Thomas von Schonfeld, το 1775, όταν βαπτίστηκε Χριστιανός, ενώ τρία
χρόνια μετά είχε προσθέσει και τους τίτλους ευγενείας.
Ήταν ο
άνθρωπος που, μαζί με άλλους ευγενείς, είχε ιδρύσει τη διαβόητη
ελευθεροτεκτονική οργάνωση της Ασιατικής Αδελφότητας, η οποία ήταν μια
από τις τέσσερις Ιλλουμινατικές Στοές της Βιέννης, και στην οποίαν
ανέλαβε αμέσως ηγετικό ρόλο.
H Ασιατική Αδελφότητα, που είχε ως
Μέγα Διδάσκαλο τον ίδιο τον Πρίγκιπα της Έσσης, Κάρολο, υπήρξε η κοινή
μυστική στέγη και το μεγάλο χωνευτήρι μέσα στο οποίο ένωσαν τις δυνάμεις
τους οι Ροδόσταυροι, οι Σαμπαταϊστές(Ο Σαμπατάϊ Σεβί ήταν Εβραίος) του Φρανκ(Εβραίος) και οι Ιλλουμινάτι του Βαϊσχάουπτ(Επίσης Εβραίος).Την ημέρα της κηδείας του «μεσσία» θείου του, το 1791, του είχε
προταθεί η ηγεσία της Φρανκιστικής σέκτας, δεδομένου ότι ήταν πολύ
ικανότερος από τα παιδιά του Φρανκ. Εκείνος όμως αρνήθηκε, καθώς
ετοιμαζόταν ήδη να αναλάβει τον νέο του ρόλο,στον οποίον τον είχε τάξει
το μεγάλο Ιλλουμινατικό Σχέδιο, στη Γαλλία.
Τη συγκεκριμένη πρόταση και τους λόγους της απόρριψης της, τα γνωρίζουμε χάρη στη σωζόμενη καταγγελία ενός ανώνυμου πληροφοριοδότη προς τον Δήμαρχο της Πράγας, το 1799, η οποία αναφέρεται σε όλη τη δράση των Φρανκιστών της Βοημίας. Ο χαρακτήρας των στοιχείων που παρουσιάζει η καταγγελία δείχνει ότι αυτή προερχόταν από άνθρωπο που γνώριζε τα πράγματα «από μέσα». Και εξάλλου, η ιστορική έρευνα του καθηγητή Scholem την επιβεβαίωσε πλήρως.
Το 1792, ο αρχισυνωμότης ανιψιός του Φρανκ άλλαξε για δεύτερη φορά το όνομα του, σε Junius Frey, και ταυτόχρονα μετανάστευσε στην Γαλλία, όπου τον βρίσκουμε να διαδραματίζει αμέσως σημαντικό ρόλο στη Λέσχη των Ιακωβίνων, μαζί με τα αδέλφια του, Emanuel και Leopoldine. (H Leopoldine -ή Esther Dobruska, όπως ήταν το αληθινό της όνομα- παντρεύτηκε τον αρχηγό της τρομερής μυστικής αστυνομίας του Ροβεσπιέρου, τον διαβόητο Francois Chabot). Παρ' ότι επρόκειτο για έναν αριστοκράτη, που μάλιστα ερχόταν από την Αυστρία, τον «μεγάλο εχθρό», οι Ιακωβίνοι χορηγήσαν αμέσως στον JuniusFrey «τιμητική υπηκοότητα» και του έδωσαν καίρια πόστα εξουσίας, σαν να ήξεραν πολύ καλά με ποιον είχαν να κάνουν.
Είναι βέβαια σαφές πως είχε πάει εκεί με «υψηλές συστάσεις» από την Ιλλουμινατική Στοά της Ασιατικής Αδελφότητας.
Ο Frey διακρίθηκε ιδιαίτερα μέσα στους Ιακωβίνους, για τη δράση του κατά της κατάληψης των Ανακτόρων του Κεραμεικού -όπου άνδρες της ηρωικής Ελβετικής Φρουράς και του υπηρετικού προσωπικού γδάρθηκαν ζωντανοί!
Διακρίθηκε επίσης για τα γραπτά του της... Κοινωνικής Φιλοσοφίας. Κυρίως, όμως, «διέπρεψε» ως πρόεδρος της Επιτροπής Αποχριστιανισμού του Παρισιού.
Επρόκειτο βέβαια για το πιο καίριο και νευραλγικό πόστο για τα σχέδια των Ιλλουμινάτι να αποχριστιανίσουν τη Γαλλία, και ως τέτοιο δεν είναι διόλου παράξενο που παραχωρήθηκε στον ανιψιό του Γιάκομπ Φρανκ και παρ' ολίγον αρχηγό της σέκτας του. Είναι επίσης προφανές ότι εκείνος είχε εξασφαλίσει για τον εαυτό του αυτή τη θέση, πριν ακόμα πάει «συστημένος» στη Γαλλία και ανέλθει με «ιλιγγιώδη ταχύτητα» τα σκαλοπάτια της Ιακωβίνικης εξουσίας.
Αποσπάσματα απ’ την πολύ καλή έρευνα του κ. Σπύρου Αναγνώστου για την Γαλλική Επανάσταση στο περιοδικό Τρίτο Μάτι τεύχος 215. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα το περιοδικό στο αναγνωστικό κοινό γιατί πράγματι κάνει εις βάθος μελέτες σημαντικών γεγονότων της ανθρωπότητας.
Τη συγκεκριμένη πρόταση και τους λόγους της απόρριψης της, τα γνωρίζουμε χάρη στη σωζόμενη καταγγελία ενός ανώνυμου πληροφοριοδότη προς τον Δήμαρχο της Πράγας, το 1799, η οποία αναφέρεται σε όλη τη δράση των Φρανκιστών της Βοημίας. Ο χαρακτήρας των στοιχείων που παρουσιάζει η καταγγελία δείχνει ότι αυτή προερχόταν από άνθρωπο που γνώριζε τα πράγματα «από μέσα». Και εξάλλου, η ιστορική έρευνα του καθηγητή Scholem την επιβεβαίωσε πλήρως.
Το 1792, ο αρχισυνωμότης ανιψιός του Φρανκ άλλαξε για δεύτερη φορά το όνομα του, σε Junius Frey, και ταυτόχρονα μετανάστευσε στην Γαλλία, όπου τον βρίσκουμε να διαδραματίζει αμέσως σημαντικό ρόλο στη Λέσχη των Ιακωβίνων, μαζί με τα αδέλφια του, Emanuel και Leopoldine. (H Leopoldine -ή Esther Dobruska, όπως ήταν το αληθινό της όνομα- παντρεύτηκε τον αρχηγό της τρομερής μυστικής αστυνομίας του Ροβεσπιέρου, τον διαβόητο Francois Chabot). Παρ' ότι επρόκειτο για έναν αριστοκράτη, που μάλιστα ερχόταν από την Αυστρία, τον «μεγάλο εχθρό», οι Ιακωβίνοι χορηγήσαν αμέσως στον JuniusFrey «τιμητική υπηκοότητα» και του έδωσαν καίρια πόστα εξουσίας, σαν να ήξεραν πολύ καλά με ποιον είχαν να κάνουν.
Είναι βέβαια σαφές πως είχε πάει εκεί με «υψηλές συστάσεις» από την Ιλλουμινατική Στοά της Ασιατικής Αδελφότητας.
Ο Frey διακρίθηκε ιδιαίτερα μέσα στους Ιακωβίνους, για τη δράση του κατά της κατάληψης των Ανακτόρων του Κεραμεικού -όπου άνδρες της ηρωικής Ελβετικής Φρουράς και του υπηρετικού προσωπικού γδάρθηκαν ζωντανοί!
Διακρίθηκε επίσης για τα γραπτά του της... Κοινωνικής Φιλοσοφίας. Κυρίως, όμως, «διέπρεψε» ως πρόεδρος της Επιτροπής Αποχριστιανισμού του Παρισιού.
Επρόκειτο βέβαια για το πιο καίριο και νευραλγικό πόστο για τα σχέδια των Ιλλουμινάτι να αποχριστιανίσουν τη Γαλλία, και ως τέτοιο δεν είναι διόλου παράξενο που παραχωρήθηκε στον ανιψιό του Γιάκομπ Φρανκ και παρ' ολίγον αρχηγό της σέκτας του. Είναι επίσης προφανές ότι εκείνος είχε εξασφαλίσει για τον εαυτό του αυτή τη θέση, πριν ακόμα πάει «συστημένος» στη Γαλλία και ανέλθει με «ιλιγγιώδη ταχύτητα» τα σκαλοπάτια της Ιακωβίνικης εξουσίας.
Αποσπάσματα απ’ την πολύ καλή έρευνα του κ. Σπύρου Αναγνώστου για την Γαλλική Επανάσταση στο περιοδικό Τρίτο Μάτι τεύχος 215. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα το περιοδικό στο αναγνωστικό κοινό γιατί πράγματι κάνει εις βάθος μελέτες σημαντικών γεγονότων της ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου