Διορθώστε με άν κάνω λάθος.

Χρόνια πολλά στους φέροντες το όνομα του Πρωτοκλήτου Ανδρέα και Ανδριάνα!
Εορτή του Αποστόλου σήμερα, και μου φέρνει αναμνήσεις πολλές. Πρώτα από το Ευαγγέλιο. Ο Ανδρέας και ο Ιωάννης ήσαν μαθητές του Προδρόμου και άκουσαν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή να τους λέει δείχνοντας τον Χτιστό:
«Να ο αμνός του Θεού».Και άκουσαν οι μαθητές τον Ιησού να μιλάει στο πλήθος και τον πήραν από πίσω. Γύρισε τότε ο Ιησούς και τους ρωτάει:
«Τι ζητείτε;»
«Ραββί (Δάσκαλε) που μένεις;»
«Ελάτε να δείτε»
Και αυτοί ήλθαν και είδαν που μένει και έμειναν  μαζί του ολόκληρη την ημέρα, τον άκουγαν και θαύμαζαν και ο χρόνος δεν πέρναγε γι” αυτούς κι εκστασιάζονταν από τους λόγους του και να φύγουν ούτε που το σκέφτονταν. Μόνο ο Ανδρέας σκέφτηκε «να πάω να το πω στον αδερφό μου τον Σίμωνα, να ρθει να τον ακούσει κι αυτός να μοιραστούμε τα χρυσά και άρρητα λόγια που αυτός, ο μοναδικός άνθρωπος, κηρύττει».
Θαυμάζω αγαπητοί μου την απλότητα του Ιησού και των ψαράδων που τον πλησίασαν τόσο άνετα και Αυτός ήταν τόσο ευκαταφρόνητος, τόσο απλός, τόσο ζεστός, τόσο καρδιακά φιλόξενος. Και ενώ σκεπτόμουνα αυτά είδα στις ειδήσεις και στο διαδίκτυο τον Θόδωρο Αγγελόπουλο να χαιρετά τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Φανάρι.
Η σκέψη μου πήγε, το έχω ξαναγράψει, στην προσπάθειά μου να συναντήσω τον Πατριάρχη και να του φιλήσω το χέρι και να του επιδώσω μια επιστολή τότε επί Σκουλαρίκη στην Ολυμπία, όταν τον έκαναν επίτιμο δημότη της ιερής πόλης της Ολυμπίας. Βέβαια δεν πήγα συστημένος από κάποιο μεγάλο πολιτικό, Ιεράρχη, ή διάσημο. Αν το έκανα είμαι σίγουρος πως θα με δεχόταν. Προσπάθησα μόνος αλλά η αστυνομία με παρεμπόδισε. Τους έδειξα την επιστολή και ο διευθυντής της αστυνομίας τη διάβασε, δεν περιείχε τίποτα το ανατρεπτικό ή επιλήψιμο κι όμως έδωσε εντολή να με ακολουθούν δύο αστυνομικοί και να με εμποδίσουν να την επιδώσω.
Και τώρα με το φτωχό μου το μυαλό κάνω τη σύγκριση. Τον Ιησού όποιος ήθελε τον πλησίαζε, του μιλούσε, του συσταινόταν, τον «άγγιζε» όπως η αιμορροούσα γυνή, του έπλενε τα πόδια με αρώματα, όπως η πόρνη, τον δέχονταν με τα βαϊων, και τελικά κάποιοι τον έφτυναν, τον μαστίγωσαν, τον σταύρωσαν ενώ τον λοιδορούσαν:
«Ρε συ, αν είσαι γιος του Θεού, κατέβα από το σταυρό να σκάσουμε πλάκα, και να χαζέψουμε φάση!»
Τι παραπάνω από τον Ιησού έχει ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Βαρθολομαίος που δεν τολμά να τους πλησιάσει κανείς, αλλά πλακώνει η αστυνομία, τον Πάπα μάλιστα τον βάζουν σε ειδικό τεθωρακισμένο όχημα και μιλλιούνια οι μυστικοί; Μόνο για ανθρώπους σαν τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, πλούσιους και καλοστεκούμενους ολιγάρχες έχουν μάτια αυτοί; Κι έχουν το ΟΚ μόνο αυτοί να φωτογραφίζονται με χαιρετούρες μπροστά στο φακό;
Όχι δεν ζήλεψα τη δόξα τους, ούτε την δημοτικότητά τους. Απλά αναλογίζομαι αν θα μπορούσαν να μου εμπνεύσουν σεβασμό και αγάπη άνθρωποι σαν τον Φραγκίσκο και τον Βαρθολομαίο. Τους θεωρώ πρωτοκαθεδρίτες του συστήματος, δηλαδή πρώτους στην τάξη αστούς,  συμβιβασμένους με την κεφαλαιοκρατία και την οικονομική ολιγαρχία, Banka de Spirito Sancto, Banka Ambrosiano κ.λπ.
Με συγχωρείτε, αλλά δεν βλέπω καμία σχέση του Ιησού Χριστού με τους κυρίους αυτούς που λένε ότι εκπροσωπούν τη διχασμένη, διαιρεμένη, ξεσκισμένη από απειράριθμα αιρετικά παρακλάδια, εκκλησία Του. Εξ αιτίας της φιλαυτίας, του Πρωτείου, της φιλαρχίας, του ναρκισσισμού μας σαν άνθρωποι αδύναμοι και μικρόψυχοι.
Για ένα είμαι σίγουρος, σιγουρότατος, πως αν τους πλησίαζαν κάποιοι σαν τον πρωτόκλητο Ανδρέα και τον αγαπημένο Του μαθητή τον Ιωάννη, η αστυνομία θα τους συνελάμβανε για λεχρίτες, αλήτες, ζητιάνους, θεωρώντας πως ο σκοπός του πλησιάσματος  θα ήταν να αποπειραθούν κάποια τρομοκρατική ενέργεια εναντίον τους.
Αλλά αμφιβάλλω αν θα τους πλησίαζαν καν οι δύο ψαράδες της Γαλιλαίας εξ αρχής, γοητευμένοι από τους μεστούς και πλήρης Πνεύματος Αγίου και Σοφίας λόγους που θα «άκουγαν» από τους δύο φωστήρες και στυλοβάτες της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού…
πηγη