Οι ευθύνες της κυβέρνησης Παπανδρέου, γίνονται έκδηλες και η....παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας, προς συγκεκριμένους ιδιώτες και τρ
άπεζες, δημιουργεί νέα δεδομένα εσωτερικής αποικιοκρατίας, εκτός της ξένης, που υπό τον ευρωπαϊκό μανδύα και τη διαδικασία των μνημονίων, έχει ήδη επιβληθεί.
Οι ελληνικές κατά όνομα μόνο τράπεζες όλα το προηγούμενα χρόνια και πριν κορυφωθεί η διεθνής κρίση ομολόγων και η παγίδα δανεισμού για την Ελλάδα, κερδοσκοπούσαν ασυστόλως μέσω των κρατικών ομολόγων, τάχα «δανείζοντας» με όρους αγοράς το ελληνικό κράτος και ταυτόχρονα από το δανεισμό προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, με τοκογλυφικά επιτόκια, αξιοποιώντας δηλαδή την τραπεζικοκεντρική δομή της Ε.Ε, ενώ αυτές δανείζονταν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με επιτόκια της τάξης του 1%, όσο περίπου και η Γερμανία, δάνειζαν το Ελληνικό Δημόσιο στη συνέχεια με επιτόκια της τάξης του 4-6%.
Από τα υπερκέρδη αυτά χορηγούσαν δάνεια και κάρτες στο μέσο νοικοκυριό, με τα ακριβότερα επιτόκια στην Ευρώπη και διατηρώντας το καθεστώς με τα πανωτόκια,παρά το γεγονός ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη με τον πλέον επίσημο τρόπο, τα είχε κηρύξει καταχρηστικά και παράνομα.
Σήμερα οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται, στην πλειονότητά τους, στην κόψη του ξυραφιού και αγωνιούν τόσο για τις επισφάλειες που έχουν στα χαρτοφυλάκια τους, όσο και για μια σειρά πονηρά «μετοχοδάνεια», που το πλέον πιθανό είναι ότι θα αποκαλυφθούν τους επόμενους μήνες , μέσα από τα stress test της BlackRock, επισείοντας και ποινικές ευθύνες για τις διοικήσεις και τους μετόχους τους.
Ο πλέον βραχυπρόθεσμος κίνδυνος όμως για τις ελληνικές τράπεζες είναι η σχέση εξάρτησης που έχουν πλέον αποκτήσει από την ΕΚΤ, αλλά και η απαξίωση της κεφαλαιοποίησής τους, όπως αυτή περιγράφεται στον πίνακα αξιών του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Το κυρίαρχο ζητούμενο απέναντι στην κατάσταση αυτή, είναι το κατά πόσον θα προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις μεταξύ τους, ή θα προσφύγουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που σημαίνει ότι θα κρατικοποιηθούν κατά βάση ή τέλος αν θα προσφύγουν σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου απο ξένες τράπεζες οπότε θα διεθνοποιηθούν.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις θα υπάρξουν αλλαγές στα μετοχικά μερίδια των κυρίαρχων μετόχων των τραπεζών, αλλά και αλλαγές στη διευθυντική τους πυραμίδα. Ζητήματα που κυριαρχούν ως κριτήρια στις αποφάσεις που καλούνται να λάβουν, αλλά και στο παρασκήνιο των συζητήσεων με το Μαξίμου και το υπουργείο Οικονομικών.
Η περίπτωση EurobankΑπο τις τέσσερις μεγάλες τράπεζες, που μάλιστα έκαναν κοινή εμφάνιση στην περίπτωση της ProtonBank, η Eurobank με τα νέα δεδομένα της ύφεσης βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή. Κοινή είναι η εκτίμηση στην αγορά ότι εκτός της Αγροτικής, είναι στην πιό δύσκολη συγκυρία απο την πλευρά των stress tests, αλλά και των επισφαλειών που έχει στο χαρτοφυλάκιο της.
Οι επιλογές του μεγαλομετόχου της Σπ. Λάτση και του κεντρικού επιτελείου του τραπεζικού ομίλου, είναι απολύτως συγκεκριμένες.Στην περίπτωση που διεθνοποιηθεί η τράπεζα, ο Σπύρος Λάτσης θα δει το μετοχικό του μερίδιο στην τράπεζα να συρρικνώνεται σε μεγάλο βαθμό. Στην περίπτωση προσφυγής στο Ταμείο, που σημαίνει κρατικοποίηση, τα μερίδια του Σπ. Λάτση θα περιορισθούν και πάλι, όχι όμως στον όγκο, της πρώτης περίπτωσης.
Στην τρίτη περίπτωση, αυτή που επιλέγει ο όμιλος και αξιοποιεί και την ισχυρή πρόσβαση του στην κυβέρνηση για να το πετύχει θα υπάρξει μια συγχώνευση είτε με την Εθνική Τράπεζα, είτε με την Alpha Bank.
Με δεδομένη την επίμονα αρνητική θέση που διατηρεί για το ενδεχόμενο συγχώνευσης η οικογένεια Κωστόπουλου, που ελέγχει την Alpha Bank, ο δρόμος της συγχώνευσης με την Εθνική γίνεται, μονόδρομος.Άλλωστε και ο διορισμός Ταμβακάκη, από την κυβέρνηση στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Εθνικής, από την πρώτη κιόλας περίοδο της θητείας της, δείχνει ότι η επιλογή για τον κ. Λάτση είναι ανοιχτή σε κάθε περίπτωση.
Τι θα συμβεί σε αυτή την περίπτωση, που η Εθνική συγχωνευθεί, το επόμενο χρονικό διάστημα με την Eurobank; ο μεγαλομέτοχος της δεύτερης θα γίνει μεγαλομέτοχος και στο κοινό σχήμα, αυξάνοντας το μερίδιο του στο σύνολο της τραπεζικής αγοράς, αντί να το δει να συρρικνώνεται στο επίπεδο διεθνοποίησης ή μερικής κρατικοποίησης της Eurobank.
Με τον τρόπο αυτό θα αποκτήσει ταυτόχρονα και ισχυρό λόγο στην περιουσία της Εκκλησίας, των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και στη διαμόρφωση του τοπίου των ακινήτων στη χώρα μας. Είναι αυτό που λέμε ότι κάνεις την κρίση ευκαιρία, αλλά αυτό δεν ισχύει γενικών για τους Έλληνες, αλλά για πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα όπως ο Σπ. Λάτσης.
Μια τέτοια εξέλιξη χαρακτηρίζεται ως ένα πολύ «ακριβό δώρο» για τον όμιλο, που θα βρεθεί σε θέση ισχύος διαμορφώνοντας τους συσχετισμούς στη συνέχεια και για τις άλλες τράπεζες.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου φοβόταν το πολιτικό κόστος και τα σχόλια που θα δημιουργούσε μια τέτοια εξέλιξη, μετά τα αρνητικά stress test του Ιουνίου για την Eurobank, αλλά τα δεδομένα του σήμερα και οι εξαρτήσεις του πολιτικού συστήματος από τον παράγοντα Λάτση, δημιουργούν νέα δυναμική στο deal, παρά το πολιτικό ρίσκο.
Και τα ΕΛ.ΠΕΑυτό όμως που δίνει την έκταση των σχέσεων, αλλά και τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, είναι ότι πίσω από την εσπευσμένη αποκρατικοποίηση των απολύτως κερδοφόρων Ελληνικών Πετρελαίων, που ακόμη και τη φετινή απολύτως προβληματική χρονιά σημείωσαν εντυπωσιακά κέρδη, βρίσκεται επίσης ο όμιλος Λάτση, που επείγεται να βρεθεί κυρίαρχος μέτοχος σε αυτά, αναλαμβάνοντας με απευθείας συμφωνία και το μερίδιο του Δημοσίου , που τον μετατρέπει από κυρίαρχο μέτοχο που είναι σήμερα σε μοναδικό παίκτη.
Την περίοδο μάλιστα που οι κεφαλαιοποιήσεις είναι στον «πάτο», αλλά επίκεινται έρευνες για την εξόρυξη πετρελαίου σε Αιγαίο και Ιόνιο.
Σημειωτέον ότι ο όμιλος Λάτση, απέκτησε το 33,3 % των ΕΛ.ΠΕ, που κατέχει με απευθείας πώληση πάλι απο το δημόσιο, που αποτέλεσε μια απόφαση έκπληξη, από τις πρώτες των κυβερνήσεων Καραμανλή.
Τα δύο αυτά ακριβά δώρα της κυβέρνησης προς τον όμιλο Eurobank, που δείχνουν το πως θα παιχθεί το παιχνίδι τους επόμενους μήνες.
http://www.newsbomb.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου