σαν έναν ευκατάστατο κάτοικο στο trendy κέντρο του Λονδίνου. Σαν ένα οικογενειάρχη σε ένα καταπράσινο εξοχικό στα περίχωρα του Μονάχου. Σαν ένα δημιουργικό καλλιτέχνη στο Σεν Ζερμαίν ντε Πρε στο Παρίσι. Έναν καινοτόμο επιχειρηματία στην Βαρκελώνη. Να κάνεις βόλτες χεράκι – χεράκι στην μαγική Μπρύζ. Μόνο που αυτοί σε φαντάζονται (κι ακόμη χειρότερα σε μετατρέπουν) σε έναν δύστυχο τύπο στα περίχωρα του Ταλλίν της Εσθονίας (στα οποία δεν θέλεις να ζήσεις πίστεψέ με). Σαν έναν υπάλληλο με 360 ευρώ μισθό στην Λετονία που φυτοζωεί επειδή δεν μπορεί να μεταναστεύσει. Σαν οφειλέτη στην Μαδρίτη που του κατασχέτουν το σπίτι. Σαν βιομηχανικό εργάτη στο ‘Όφενμπαχ έξω από την Φρανκφούρτη, για να σε μεταφέρουν νύχτα πουλμανάκια δουλεμπόρων του 2015, προκειμένου να κάνεις την βραδινή βάρδια με μισθό “mini job” και να σε πάνε κι αύριο αν είσαι «καλό παιδί». Καλές οι ιδέες σου, αλλά δεν είναι οι δικές τους ιδέες...
από ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου