Αν και οι Βυζαντινοί την ξαναπήραν το 1261, μεγάλα μέρη της παλιάς Αυτοκρατορίας έμεναν στην κατοχή των Δυτικών. Όλες οι Ορθόδοξες χώρες δέχτηκαν την ίδια επίθεση. Η Ρωσία, η τεράστια αυτή προσθήκη στον Ορθόδοξο Κόσμο, που θα άλλαζε ριζικά την ισορροπία δυνάμεων στον πλανήτη, βρέθηκε «έγκαιρα» κάτω από την ταυτόχρονη επίθεση Γερμανών Σταυροφόρων και Μογγόλων.
... Επί αιώνες ο Βυζαντινός κόσμος ήταν ο κυματοθραύστης της Ασίας, επιτρέποντας στη Δύση να εξελίσσεται απερίσπαστη. Από δω και μετά, η Δύση χρησιμοποίησε την Ανατολή για τον έλεγχο του Βυζάντιου, των Βαλκανίων και της Ρωσίας.
... Μόλις δεκατρία χρόνια μετά την ανακατάληψη της Πόλης από τους Βυζαντινούς, ανακηρύχθηκε, το 1274, η Ένωση των Εκκλησιών στη Σύνοδο της Λυών. Ο λαός δεν την αποδέχτηκε, πράγμα φυσικό μια που του ζητήθηκε να ενωθεί με τους κατακτητές του! Οι Παλαιολόγοι όμως, δεν άλλαξαν πολιτική. Παρέμειναν Ενωτικοί μέχρι τέλους. Στα 1369 ο Ιωάννης Ε’ αποδέχτηκε ξανά την Ένωση, ζητιανεύοντας βοήθεια. Οι Ενετοί τον… συνέλαβαν και τον κράτησαν μέχρι να ξεπληρώσει τα λεφτά που είχε δανειστεί. Αυτή τη βοήθεια πήρε. Επιπλέον, όλη η εμπορική δραστηριότητα του κράτους είχε παραδοθεί στους Δυτικούς, κύρια τους Βενετσιάνους και τους Γενοβέζους, μέσω των περίφημων «Διομολογήσεων»
... Στα 1438, δεκαπέντε χρόνια πριν την Άλωση, οι Παλαιολόγοι επιδίωξαν πάλι την Ένωση. Ήταν το τραγικότερο λάθος τους, και μια από τις βασικές αιτίες της τελικής πτώσης.
...Δυτικοί ιερωμένοι και κοσμικοί άρχοντες συγκρότησαν τη Μεταρρυθμιστική Σύνοδο της Βασιλείας (1431 – 49) με σκοπό να αμφισβητήσουν «την κεφαλή και τα άκρα» της Εκκλησίας, αγανακτισμένοι με τις υπερβάσεις του Παπισμού. Η δύναμη του κινήματος ήταν τόση, που ο ίδιος ο Ποντίφικας υποχρεώθηκε να την εγκρίνει! Φυσικά, οι Ορθόδοξοι ήταν οι πρώτοι και τιμημένοι προσκεκλημένοι. Το κύρος του Βυζαντίου και του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, θα ήταν το κυριότερο όπλο των μεταρρυ-θμιστών. Ο Πάπας κατάλαβε πως δεν έπρεπε να συμμετάσχουν οι Ορθόδοξοι στην Βασιλεία. Έτσι, τους προσκάλεσε στην Ενωτική σύνοδο της Φερράρας Φλωρεντίας, χωρίς κανένα όρο (αρχικά) εκτός την συμμετοχή τους, και την αποχή τους από τη Βασιλεία. Σε αντάλλαγμα, θα παρείχε κάθε δυνατή βοήθεια εναντίον των Τούρκων.
Όταν όλα τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία προσήλθαν στη Σύνοδο του Πάπα, τότε τόλμησε να αποκηρύξει την Σύνοδο της Βασιλείας, που οδηγήθηκε σε αποτυχία, χάρη στη στάση των Ορθοδόξων. Ή σύμπραξη με τον Πάπα ξανάσπρωξε την Ευρώπη στο σκοτάδι. Ποταμοί αίματος κύλησαν έκτοτε, σχίσματα επί σχισμάτων, χωρίς να απελευθερωθεί η Δύση από τον βραχνά του Παπισμού.
...Όλα τα πατριαρχεία εκτός από αυτό της Κωνσταντινούπολης απέρριψαν την Ένωση, όπως και ο λαός. Η ηγεσία της Εκκλησίας όμως, ο Πατριάρχης και το κράτος, έμειναν σταθερά Ενωτικοί. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αν και Ενωτικός, δεν στέφθηκε Αυτοκράτορας στην Παπική Αγιά Σοφιά για να μην αποξενωθεί τελείως από τους Έλληνες. Στα 1448, καθαιρέθηκε ο Πατριάρχης Γρηγόριος, με σκοπό να προσελκυστούν ξανά οι αγανακτισμένοι Ορθόδοξοι. Αυτό κράτησε μόλις τέσσερα χρόνια, γιατί η Ένωση ανακηρύχθηκε ξανά στην Αγιά Σοφιά το 1452.
... Οι Έλληνες είχαν ήδη υποστεί την Δυτική κατοχή και γνώριζαν πως ήταν πολύ βαρύτερη από την Τουρκική. Οι αλλόπιστοι Τούρκοι ανέχονταν το Χριστιανισμό βάσει σαφών εντολών του Κορανίου, που απαγορεύει τον προσηλυτισμό Χριστιανών και Εβραίων, και επέβαλλαν λιγότερους φόρους. Σημειώθηκαν μέχρι και φαινόμενα μετανάστευσης πληθυσμού από τις Φραγκοκρατούμενες στις Τουρκοκρατούμενες περιοχές. Υπήρξαν και περιπτώσεις που ο πληθυσμός προσκάλεσε τους Τούρκους για να αποφύγει την καταπίεση των Δυτικών.
...«Η Ένωση αυτή (των Εκκλησιών) που πληρώθηκε τόσο ακριβά, δεν έδωσε καμιά θετική βοήθεια στο Βυζάντιο. Όλη αυτή η ‘ενωτική κωμωδία΄ χρειάζονταν στον Παπισμό μόνο για να στερώσει τη θέση του. Παρά τη συνεννόηση των ιεραρχών, η Ένωση με την Καθολική Εκκλησία αποδοκιμάζεται από το λαό του Βυζαντίου και αποτυχαίνει πέρα για πέρα» (Ακαδημία Επιστημών ΕΣΣΔ) .
... Ο Ισίδωρος πήγε στη Φλωρεντία μαζί με το Βησσαρίωνα και το δάσκαλό τους, τον αρχαιολάτρη Πλήθωνα, που όμως ήταν ανθενωτικός, επικεφαλής της Ρωσικής αντιπροσωπείας, και υπέγραψε την Ένωση. Όταν γύρισε θριαμβευτής στην Μητρόπολή του, τον καθαίρεσαν και τον πέταξαν στη φυλακή, χωρίς να σεβαστούν καθόλου τον Πλάτωνα! Από τότε η Ρωσική Εκκλησία έγινε ουσιαστικά αυτοκέφαλη. Το καθολικό βασίλειο της Πολωνίας-Λιθουανίας («Ρες-ποσπόλιτα») κατείχε μεγάλες εκτάσεις της Ρωσίας, ενώ είχαν προηγηθεί οι Σταυροφορικές επιθέσεις που αναφέραμε. «Να υποταχθούν οι Βασιλείς του Ρως» ήταν η εντολή του Πάπα. Και ο Ισίδωρος, υπέγραψε την Ένωση, παραβλέποντας τα Εθνικά συμφέροντα του ποιμνίου του, αλλά και το συμφέρον της πατρίδας μας, μια που όφειλε, σαν Έλληνας, να εξασφαλίσει με κάθε θυσία τη συμμαχία Ρωσίας – Βυζαντίου.
...Ο Παπισμός δεν ενδιαφέρονταν τόσο για το Βυζάντιο, που ήδη ελέγχονταν από τη Δύση, αλλά ήθελε να χρησιμοποιήσει το κύρος του για να υποτάξει όλους τους Ορθόδοξους.
...Ο Ισίδωρος κατάφερε να δραπετεύσει από το «Γκουλάγκ» και ως Καρδινάλιος και Λεγάτος του Πάπα, έφτασε στην Κωνσταντινούπολη με την Παπική βοήθεια που όλοι περίμεναν. 200 φαντάροι. Το ξαναγράφω. Διακόσιοι φαντάροι. Πιστεύεται πως οι υπερασπιστές της Πόλης ήταν 10.000 άντρες. Ο Φραντζής λέει 5.173.
...Ακόμα πιο σκανδαλώδης ήταν η πανηγυρική υποδοχή του Ισίδωρου από τους Ενωτικούς και το πραγματικά «τυφλωμένο» Βυζαντινό κράτος: Ο Ισίδωρος ανακηρύχθηκε νέος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τον Πάπα, Ενωτικός φυσικά, και έγινε πανηγυρική Ενωτική λειτουργία μέσα στην Αγιά Σοφιά. Για διακόσιους φαντάρους! Τότε έγινε η αντιλατινική εξέγερση του πληθυσμού υπό την ηγεσία του Σχολάριου, που οι ιστορικοί μας εξηγούν λεπτομερώς πως στάθηκε υπεύθυνη για την Άλωση.
...Ο τρομερός Ισίδωρος δραπέτευσε όχι μόνο από τη Ρώσικη φυλακή, αλλά και από την πολιορκημένη Πόλη. Επίσης, εκτός από Πατριάρχης, ήταν και διοικητής του αποσπάσματος της Παπικής Βοήθειας. Βάραγε στο ψαχνό. Όλα δείχνουν πως ήταν στρατιωτικά εκπαιδευμένος, και μάλιστα σε ανορθόδοξο πόλεμο, ένας πρόδρομος του 007. Συνεπώς, ήταν από νέος παπικός, κρυφό μέλος κάποιου στρατιωτικού μοναχικού τάγματος, όπου γίνονταν τέτοια εκπαίδευση. Δεν μπορεί να εκπαιδεύτηκε ως… Ηγούμενος στην Πόλη ! Άρα, δεν ήταν Ορθόδοξος που πίστεψε στη Δύση, αλλά παπικός πράκτορας –χαφιές λέγεται στα Ελληνικά- εξ αρχής. Πέθανε στην Ιταλία, πάσχοντας από γεροντική άνοια, (πανευτυχής δηλαδή) με τον τίτλο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Αλί από μας.
...Τα σκανδαλώδη προνόμια των Δυτικών που είχαν παραχωρηθεί από το Βυζάντιο με τις «Διομολογήσεις», ανανεώθηκαν σύντομα και από τους Τούρκους. Τον χορό άνοιξαν οι Βενετσιάνοι και οι Γενοβέζοι. Μετά μπήκε και η Γαλλία, και τελικά όλες οι Δυτικές χώρες. Οι ετεροβαρείς αυτές συμφωνίες προώθησαν το ευρωπαϊκό εμπόριο και εκμηδένισαν την ήδη αναιμική Οθωμανική οικονομία, μετατρέποντας τη νέα αυτοκρατορία σε κράτος οικονομικά υποτελές στη Δύση, με αποστολή να κρατά περιορισμένους τους Ορθόδοξους λαούς και να κλείνει τα Δαρδανέλια στην Αρκούδα.
...Δημιούργημα της Δύσης ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
...Ο Τρανσυλβανός Ορθόδοξος πρίγκιπας Βλαντ Τσέπες σήκωσε τη σημαία της αντίστασης. Οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να τον νικήσουν. Μια φορά, παρά λίγο να σκοτώσει τον ίδιο το Μεχμέτ σε μια επιδρομή του. Πέρναγε τους Τούρκους από λογής – λογής μαρτύρια. Το αγαπημένο του ήταν το παλούκωμα.
... Ο Βαλκάνιος αγωνιστής της λευτεριάς μεταμορφώθηκε σε… κόμη Δράκουλα, ένα βρυκόλακα που τρώει βρέφη και πίνει αίμα. Ο Μύθος ξεκίνησε τότε, και γνώρισε νέα διάδοση ακριβώς την εποχή που λευτερώνονταν τα Βαλκάνια, με το μυθιστόρημα του Στόκερ. Η ιστορία, ή μάλλον ο Μύθος επαναλήφθηκε με τους «ψυχοπαθείς μανιακούς γενοκτόνους» Κάρατζις και Μιλόσεβιτς, που σκότωναν αθώους Μουσουλμάνους και Καθολικούς ενώπιον της έντρομης «Διεθνούς κοινότητας». Η ιστορία του κόμη Δράκουλα φανερώνει το φόβο των Δυτικών για την ανάσταση των Βαλκανίων, που τόσο μαστορικά χώσανε στον τάφο της Τουρκοκρατίας. Όταν οι Βαλκάνιοι βγαίνουν από τα φέρετρά τους τη νύχτα, κανένας Δυτικός δεν αισθάνεται ασφαλής. Έτσι πρέπει!
Υφιστάμεθα επί αιώνες μια προπαγάνδα που δεν θα έπειθε ούτε ημιαγρίους ιθαγενείς. Όλοι γνωρίζουμε κατά βάθος τα γεγονότα που ανάφερα, γιατί τα είδαμε και στην εποχή μας. Ποιος Έλληνας αγνοεί το ρόλο των Δυτικών το 22, στους διωγμούς της Πόλης, στην Κυπριακή Αντίσταση, στην Τουρκική εισβολή το 74, στη Σερβία, στα Ίμια… Η πρώτη ξένη κατοχή που υπέστη το Νεοελληνικό κράτος ήταν από τους Αγγλογάλλους το 1854 κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο, που ήταν μια Σταυροφορία της Δύσης για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της… Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Είχε προηγηθεί ναυτικός αποκλεισμός το 1850. Το 1923 οι Ιταλοί βομβάρδισαν την Κέρκυρα. Τα Επτάνησα, τα Δωδεκάνησα, η Κρήτη, η Κύπρος, ήταν υπό Δυτική κατοχή.
Για να μη πολυλογούμε, η Νέα Ελλάδα, στους δύο αιώνες της ύπαρξής της, έχει υποστεί περισσότερες στρατιωτικές επεμβάσεις από τους Δυτικούς, παρά τους Τούρκους ή τους Σλάβους. Και όμως, λέμε πως είμαστε Ευρωπαίοι, όπως τότε ήμασταν Ενωτικοί. Το 1944 οι Βρεττανοί εισέβαλλαν για να διώξουν τους κομμουνιστές, ενώ το 1916 είχαν εισβάλλει για να διώξουν το Βασιλιά. Κάτι θα βρουν να διώξουν στην επόμενη εισβολή και οι μισοί Έλληνες θα τους χειροκροτήσουν. Και στους δυο παγκόσμιους πολέμους οι αντιμαχόμενοι Δυτικοί δεν παρέλειψαν να επιτεθούν στην Ελλάδα, ως εχθροί και ως… σύμμαχοι, με κάποια δικαιολογία, που φυσικά οι ιθαγενείς έχαψαν. Το ίδιο έγινε και επί Ρωμαϊκής κατοχής, που οι Έλληνες θεωρούσαν πως τους απελευθέρωσε από τους… Μακεδόνες. Όταν βλέπουμε να εφαρμόζονται τα ίδια στο Αφγανιστάν, πχ, δεν ξεγελιόμαστε. Όταν όμως γίνονται εδώ…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου