« Μια σύνταξη για όλους» - «Ένα φαγητό για όλους». - «Ένα παπούτσι για όλους»... 'Ενα «απέραντο Γκούλαγκ».

Το 1993 δημοσιεύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια μελέτη «για την γήρανση του πληθυσμού και το ασφαλιστικό πρόβλημα της IBM» , στην οποία οι μελετητές σημείωναν ότι «όταν το 1948 που δημιουργήθηκε το κρατικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης η πρόβλεψη ήταν πώς θα καταβάλλονταν συντάξεις για 5-6 χρόνια κατά μέσο όρο», Και υπογράμμιζαν ότι «σύμφωνα με τους μαθηματικούς υπολογισμούς των ασφαλιστικών εταιριών, εάν η πρόβλεψη για την επιβίωση ενός συνταξιούχου ηλικίας 65 ετών είναι 17 χρόνια ,τότε θα πρέπει να αρχίσει να τού καταβάλλεται η κρατική σύνταξη στα 72, και για το ενδιάμεσο διάστημα θα πρέπει ο εργαζόμενος να έχει φροντίσει για ιδιωτική ασφάλιση» .
... Η κοινωνία του Όργουελ έρχεται. Είναι μπροστά μας. Το «πρόβλημα » των συντάξεων, είναι ζήτημα στρατηγικού χαρακτήρα, για την μετατροπή της δημοκρατικής κοινωνίας που γνωρίσαμε, σε μια ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ( όπως λέμε νέος πατριωτισμός), με ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, στην οποία θα κυριαρχεί ο φόβος, η πείνα, και η φτώχεια. Μια κοινωνία, στην οποία το φαγητό θα είναι προνόμιο. Όπως ήταν σε όλα τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. 
...συνέχεια ΕΔΩ