Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΛΗ , ΟΥΤΕ ΧΩΡΟΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΟΥΝ. ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ , ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟΝ , ΤΟ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ , ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΟΥΤΕ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ , ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΣΣΕΤΑΙ , ΟΥΤΕ ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΣΑΣ



Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

ΥΠΟΧΘΟΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΥΠΟΧΘΟΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Υπάρχει ένας τεράστιος δίαυλος επικοινωνίας του επιχθονίου και υποχθονίου κόσμου, εγγύς του Βορείου Πόλου, από όπου ανήρχοντο και συνεχίζουν να ανέρχονται εις τον κόσμο μας υποχθόνια όντα, μεταξύ των οποίων και ο λαός των Κιμμερίων. Το όνομα «Κιμμέριοι», κατά τον Ησύχιο, προέρχεται από το κάμμερος ή κέμμερος= αχλύς, ομίχλη ή αλλιώς «νεφελώδεις» που σχετίζεται με τους σατανικού «νεφελίμ» της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και με το «Νεφελχάϊμ» την ονομασία του σκοτεινού, υποχθονίου κόσμου των νεκρών εις την Σκανδιναβική μυθολογία. Ο υποχθόνιος κόσμος του Άδη έχει διάφορες εισόδους εις την επιφάνεια της χθονός, οι Κιμμέριοι ευρίσκοντο εις κάποια υποχθόνια πύλη του Βορείου ωκεανού. Οι Μακρόβιοι , που είναι ο μυστηριώδης λαός των Υπερβορείων, εις τον οποίο πήγαινε συχνά ο Θεός Απόλλων και δια τούτο έχει και την προσωνυμία Υπερβόρειος, οι οποίοι ζούσαν επί χιλιάδες έτη, με συνεχή νεότητα και απόλυτη ευδαιμονία, θεωρείται υπεράνθρωπος και μακάριος λαός, δεν είναι χθόνιος αλλά ουράνιος και το όνομα τους σημαίνει: Υπέρ- βόρειοι =οι πάνω από τον Βορρά. Προφανώς , εγγύς του Βορείου Πόλου υπάρχει μία θετική χωροχρονική πύλη, από την οποία μόνο οι επιλεγμένοι και μυημένοι δύνανται να ανέλθουν εις τον αστρικό ή ίσως και εξωδιαστατικό κόσμο των Υπερβορείων. Εγγύς λοιπόν του Βορείου Πόλου υπάρχει και άλλη μία αρνητική, ενεργειακή ή γεωφυσική πύλη, η οποία οδηγεί εις τον σκοτεινό υποχθόνιο κόσμο και εις αυτή κατοικούσαν οι υποχθόνιοι Κιμμέριοι.
Η πλησίον του Βορείου ωκεανού απέραντη περιοχή της Σκυθίας, δηλαδή η σημερινή Ρωσία, από τον Αρκτικό ωκεανό έως τον Καύκασο και τον Εύξεινο Πόντο ήταν και είναι ο πλέον πρόσφορος τόπος δια την έξοδο υποχθονίων όντων από την υποχθόνια πύλη του Βορείου Πόλου.
Οι Κιμμέριοι προήλθαν εξ υποχθονίων ερπετοειδών όντων, τα οποία εξήλθαν εις την Σκυθία από τις βόρειες υποχθόνιες πύλες. Πώς; Ο Ηρακλής όταν κατέληξε εις την Σκυθική περιοχή της Υλαίας, εις την σημερινή Νότιο Ουκρανία συνάντησε εις ένα σπήλαιο ένα αλλόκοτο όν την Έχιδνα, «κάποια μισοπάρθενο, διφυή έχιδνα, της οποίας το σώμα άνω των γλουτών ήταν γυναικός, και από κάτω όφεως»
Η Έχιδνα τον υποχρέωσε να συνευρεθεί μαζί της , και από την αλλόκοτη αυτή ένωση εγεννήθησαν τρείς υιοί, ο Αγάθυρσος, ο Γελωνός και ο Σκύθης, οι έγιναν οι γενάρχες των ομωνύμων λαών. Η ανωτέρω διφυής έχιδνα πιθανόν αναπαριστά την υπέρτατη χθόνια θεότητα των Κιμμερίων λαών. Οι ερπετοειδείς αυτοί Κιμμέριοι αναμίχθηκαν με βάρβαρες ανθρώπινες φυλές της περιοχής και ούτως προέκυψαν μικτές ανθρωοποερπετικές φυλές. Κατά την ιστορική πλέον εποχή, οι Κιμμέριοι αρχικώς κατοικούσαν εις την σημερινή νότιο Ουκρανία, ακριβώς δηλαδή εις την περιοχή του αλλόκοτου αυτού όντος, το οποίο και ελάτρευαν. Αυτές οι διφυείς ερπετοειδείς φυλές που συμβολίζονται με την έχιδνα που συνάντησε ο Ηρακλής αναμίχθηκαν περαιτέρω με ανθρώπινες φυλές που συμβολίζονται με τον Ηρακλή, με βία ή τεχνάσματα όπως υποδηλώνει η ανωτέρω διήγησης και ούτως προέκυψαν οι νέες Σκυθικές φυλές. Οι νέες αυτές φυλές ήσαν ως επί της πλείστον ανθρωποφαινότυπες, αλλά όμως ως προς την καταγωγή κατά μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό υποχθόνιες και δρακογόνες. Η μίξις αυτή μεταξύ ανθρώπων και δρακοειδών-ερπετοειδών έγινε πιθανόν με διαφόρους τρόπους: Αρχικώς τα υποχθόνια δρακοειδή όντα με κάποια γενετικά πειράματα μίξεως ανθρωπίνου και δρακοντείου-ερπετικού γενετικού υλικού εδημιούργησαν μικτά ανθρωποερπετικά όντα, τα οποία εις την συνέχεια ανεμίχθησαν με απευθείας συνουσία με ανθρώπινα όντα, δια να προκύψουν πλεόν οι ανθρωποφαινότυπες-δρακογόνες φυλές.
Οι ανωτέρω επιμιξίες έγιναν κυρίως με τα ηγεμονικά γένη των βαρβάρων ανθρωπίνων φυλών και ούτως προέκυψαν οι δρακόντειοι βασιλικοί και αριστοκρατικοί οίκοι, λατρευόμενοι ως υιοί των "θεών" δρακόντων και επιβάλλοντες ανθρωποθυσίες προς τιμή τους, εις τους ηλιθίους βαρβαρικούς όχλους. Ούτως, μερικά ολιγάριθμα δρακόντεια γένη εξουσίαζαν πολυαρίθμους λαούς και απέραντες εκτάσεις της Σκυθίας. Τα ανωτέρω επιβεβαιώνονται και από τις αρχαίες αναφορές δια τον μυστηριώδη λαό των Σαυροματών. Το όνομα Σαυρο-μάτες σημαίνει οι έχοντες μάτια σαύρας, δηλαδή μάτια όχι με στρογγυλή κόρη όπως οι άνθρωποι , αλλά με κάθετη κόρη όπως οι σαύρες, οι όφεις και γενικώς τα ερπετά. Κατά τον Ηρόδοτο (Δ.21) οι Σαυρομάτες κατοικούσαν ανατολικώς του Τανάϊδος ποταμού (σημερινού Ντόν), δηλαδή εις την σημερινή Ν.Α. Ρωσία, μεταξύ Καυκάσου, Κασπίας και Ευξείνου Πόντου, και έφτιαχναν τους θώρακές τους από οπλές ίππων, ώστε έμοιαζαν με δέρμα δράκοντος.
Ένας άλλος αλλόκοτος λαός της Σκυθίας ήσαν οι Νευροί, οι οποίοι κατοικούσαν αρχικώς εις την βορειοδυτική Ουκρανία και εν συνεχεία μετανάστευσαν εις την Κ.Α. Ρωσία. Αυτοί κατά τον Ηρόδοτο (Δ.105, Εκδόσεις Πάπυρος), εθεωρούντο μάγοι, διότι καθώς έλεγαν οι Σκύθες και οι Έλληνες άποικοι: «Μία φορά το έτος, έκαστος των Νευρών γίνεται λύκος δια ολίγες ημέρες και πάλι επιστρέφει εις την προηγουμένη του κατάσταση».
Εκτός από την εγγύτητα της Σκυθίας προς τον βόρειο ωκεανό, ένας άλλος δρόμος διελεύσεως των υποχθονίων όντων, ήσαν και οι υποχθόνιες πύλες της περιοχής του Καυκάσου, όπου κατά πολλές αρχαίες και μεσαιωνικές, αναφορές ο Μέγας Αλέξανδρος εφυλάκισε τα ανερχόμενα υποχθόνια όντα. Τούτο υποδηλώνουν και οι περί της Αργοναυτικής εκστρατείας μύθοι, εις τους οποίους μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι, εις την Κολχίδα του Καυκάσου ή άλλως ονομαζόμενη κυτηϊδα αία=κοίλη γή, οι Αργοναύτες αντιμετώπισαν τους δρακογενείς εκ της χθονός αναφυόμενους σπαρτούς και τον φοβερό φύλακα δράκοντα του χρυσόμαλλου δέρατος.
Η χερσόνησος της Κριμαίας ήταν, όχι τυχαία, το κέντρο του ισχυρότατου κράτους των Κιμμερίων, λόγω της μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας της, επιχθονίου, υποχθονίου, αλλά ίσως ακόμη και ουράνιας, αν συσχετισθεί η Ταυρική χερσόνησος με τον αστερισμό του Ταύρου.
Κατά τον Ηρόδοτο (Δ.12): «Φαίνεται δέ ότι, οι Κιμμέριοι διαφεύγοντες από τους Σκύθες εις την Ασία, αποίκισαν την χερσόνησο, εις την οποία τώρα έχει ιδρυθεί η Ελληνική πόλις Σινώπη. Είναι δέ φανερό και ότι, οι Σκύθες καταδιώξαντες αυτούς, έσφαλαν ως προς τη οδό και εισέβαλαν εις την Μηδική γή. Διότι, οι μέν Κιμμέριοι έφευγαν πάντα παρά την θάλασσα, οι δέ Σκύθες έχοντες εις τα δεξιά τον Καύκασο, τους εδίωκαν, μέχρι που εισέβαλαν εις την Μηδική γή, τραπέντες προς την μεσόγεια οδό».

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Παγκόσμιο Έτος Αστρονομίας 2009


Παγκόσμιο Έτος Αστρονομίας 2009

Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (International Astronomical Union, IAU ) ανακήρυξε το 2009 ως Παγκόσμιο Έτος Αστρονομίας (ΙΥΑ2009) με κεντρικό θέμα «Το Σύμπαν: Δικό σου να το Ανακαλύψεις» (The Universe, Yours to Discover).
Το ΙΥΑ2009 σηματοδοτεί την τετρακοσιοστή επέτειο της πρώτης αστρονομικής παρατήρησης με τηλεσκόπιο από τον Γαλιλαίο (Galileo Galilei). Σε όλη τη διάρκεια του έτους αυτού θα γίνει παγκόσμιος εορτασμός της αστρονομίας και της συμβολής της στην κοινωνία και στον πολιτισμό, με έντονη έμφαση στην εκπαίδευση, στην ενεργοποίηση του κοινού και στη συμμετοχή των νέων ανθρώπων σε δραστηριότητες που θα συμβούν σε εθνικό, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο. Το ΙΥΑ2009 έχει εγκριθεί από την UNESCO, η οποία και συνέστησε στα Ηνωμένα Έθνη την υιοθεσία της έγκρισης αυτής. H Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξέδωσε ψήφισμα στο τέλος του 2007 υποστηρίζοντας την πρωτοβουλία αυτή.
Το όραμα του Διεθνούς Έτους Αστρονομίας είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους να ανακαλύψουν και πάλι τη θέση τους στο Σύμπαν μέσα από τον ουρανό, και έτσι να συμμετάσχουν με μια προσωπική αίσθηση θαυμασμού και ανακαλύψεως. Κάθε ένας θα πρέπει να συνειδητοποιήσει την επίδραση της Αστρονομίας και των άλλων βασικών επιστημών στην καθημερινή μας ζωή και να κατανοήσει το πώς η επιστημονική γνώση μπορεί να συνεισφέρει σε μια πιο ισορροπημένη και ειρηνική κοινωνία.

Ταινία της Αργούς




Ταινία της Αργούς


Το ανοικτό αυτό σμήνος βρίσκετε σε έναν από τους πλοκάμους του Γαλαξία μας, πρόκειται για ένα τοπικό σύστημα όπου ανήκουμε και εμείς , όπου ο Ήλιος μας με την Γή μας κατέχει την κομβική θέση. Η κόμβωση αυτή απέχει από το κέντρο του Γαλαξία μας 33000 έτη φωτός. {Σείριος , απόσταση από Ήλιο μας, 8,6 έτη φωτός}
Περιλαμβάνει αστέρες του Σκορπιού, Οφιούχου, Ηρακλέως Λύρας , Αετού, Κύκνου, Κηφέως , Κασσιόπης, Ανδρομέδας , Περσέως, Ταύρου, Ωρίονος, Κενταύρου, Νότιου Σταυρού , και Αργούς.
Θά μπορούσε κανείς νά δεί σέ αυτό τό σύνολο αστέρων, εκτός από τά μυθολογικά πρόσωπα πού αποτελούν τήν ιστορία τών Ελλήνων τής παλαιάς εκείνης εποχής , καί τό διαστρικό ταξίδι τού Περσέα. Μόνο πού ό Περσέας , περνώντας τήν περιοχή τού Ταύρου, πού αποτελεί πύλη εισόδου καί εξόδου από τόν Γαλαξία μας, έκοψε τό κεφάλι τής Μέδουσας, σημείο τού Άδη, καί ταξίδεψε στόν Σείριο.

Το 666 βρίσκεται στο Bar Codes;

Υποστηρίζεται ότι το 666 βρίσκεται στο Bar Codes και συγκεκριμένα στις τρεις μεγαλύτερες μπάρες. Ο γραμμωτός κώδικας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εναλλαγή άσπρων και μαύρων γραμμών για την παράσταση αριθμών ώστε να είναι εύκολα αναγνώσιμοι από τις ηλεκτρονικές μηχανές- υπολογιστές.
1ο ψηφίο
Γράφεται αριστερά πρώτος από όλους και με αραβική μορφή (αριθμός δηλαδή)
7 πρώτα
Υποδηλώνουν την χώρα προέλευσης και τον κατασκευαστή
5 επόμενα
Μας δείχνουν τον τύπο του προϊόντος
Τελευταίο ψηφίο
Είναι το ψηφίο ελέγχου με το οποίο ο υπολογιστής ελέγχει αν διάβασε σωστά τον κώδικα
Βοηθητικοί Χαραχτήρες
Είναι οι πιο μακριοί χαραχτήρες και βρίσκονται ένας στην αρχή, ένας στην μέση και ένας στο τέλος. Ο μεσαίος χωρίζει τα 12 στοιχεία σε δύο υπό πεδία των 6 στοιχείων.



Βοηθητικοί χαραχτήρες και 666

Όπως είδαμε παραπάνω υπάρχουν τρεις χαραχτήρες οι οποίοι είναι αμετάβλητοι και αποκαλούνται «μπάρες ασφαλείας» ή “guard bars”. Αυτοί οι χαραχτήρες βρίσκονται στην αριστερή και δεξιά άκρη και στο μέσο και είναι μακρύτεροι από τους άλλους. Αυτό που θα αποδείξουμε είναι ότι αυτοί οι τρεις χαραχτήρες είναι ο αριθμός του θηρίου κατά 99%. Δηλαδή κάνουμε την ‘υπόθεση’ ότι η πρώτη και η τελευταία άσπρη γραμμή δεν ανήκουν στο περιθώριο. Μα είναι ΥΠΟΘΕΣΗ; ΟΧΙ δεν είναι γιατί το λευκό περιθώριο στον γραμμωτό κώδικα πρέπει 1) να υπάρχει οπωσδήποτε αριστερά και δεξιά,
2) να έχει ορισμένο πλάτος (10 modules) και ονομάζεται ήσυχη ζώνη “quiet zone”. Κοιτάξτε όλα τα προϊόντα και θα καταλάβετε.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: όπως είπαμε παραπάνω οι χαραχτήρες στο αριστερό πεδίο αρχίζουν από 0 και καταλήγουν σε 1. Εκείνοι στο δεξιό αρχίζουν από 1 και καταλήγουν στο 0. Με αυτό συνεπάγεται ότι σαρωτής (scanner – light pen) είτε κινείται από αριστερά προς τα δεξιά ή αντίστροφα το πρώτο που συναντάει είναι το 0 (λευκό περιθώριο). Αν δεν υπάρχει λευκό περιθώριο έχουμε πρόβλημα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: οι τρεις βοηθητικοί χαραχτήρες παρουσιάζουν τα εξής 1) εμφανίζουν 4 εναλλαγές άσπρου – μαύρου
2) ο δεξιός είναι αντίστροφος και κατοπτρικός του αριστερού
3) ο αριστερός είναι ο περιττός αριθμός (0101) ενώ ο δεξιός ο άρτιος (1010)
ΕΜΦΑΝΙΖΟΥΝ δηλαδή τα χαραχτηριστικά του γραμμωτού κώδικα και αντιπροσωπεύουν κάποιον αριθμό. Ποιος είναι αυτός; Ο μοναδικός αυτός αριθμός που παρουσιάζει 4 εναλλαγές σε 4 μονάδες πλάτους και δεν συγχέεται με άλλους είναι ο αριθμός 6

ΤΥΧΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ


ΤΟ ΤΥΧΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ



Η Γή ή ό Ήλιος αποτελούν το κέντρο του συστήματος στο οποίο ανήκουμε; Αν είναι ή Γή , τότε το σύστημα θα ονομάζεται Πλανητικό, αν είναι ό Ήλιος τότε θα αποτελεί ένα Ηλιακό σύστημα. Κατά την πρώτη θεωρεία, η Γη είναι ακίνητη στο κέντρο του σύμπαντος και γύρω από αυτήν περιφέρεται η Σελήνη καθώς και ο Ήλιος γύρω από τον οποίο περιφέρονται οι πλανήτες σε κυκλικές τροχιές.Ο Αριστοτέλης πίστευε πώς ή Γή είναι το κέντρο του κόσμου, αλλά υπάρχει και ένα άλλο κέντρο πού αποτελεί την ουσία του πρώτου. Οι σχετικές κινήσεις εντός του ηλιακού συστήματος έμεναν ακριβώς οι ίδιες και στις δυο υποθέσεις του Κοπέρνικου και του Τύχο. Για το σύστημα του Τυχο ο Young παρατηρεί ότι δεν ήταν παράλογο αλλά μόνο λανθασμένο. Η ανακάλυψη του τηλεσκοπίου στις αρχές του 17ου αιώνα έδειξε ότι η μέτρηση της διαμέτρου των απλανών ήταν καθαρή απάτη, όπως επίσης και ο προσδιορισμός της ετήσιας παράλλαξης.Το πρόβλημα της ετήσιας παράλλαξης των απλανών λύθηκε – πολύ αργότερα – το 1838 από τον Bessel.Όμως πριν από τον Bessel αυτοί που συνετέλεσαν στην επικράτηση της ηλιοκεντρικής θεωρίας ήταν: ο Γαλιλαίος (1564-1642), ο Κέπλερ (1571-1630) και ο Νεύτων (1642-1727).Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Γερμανός μαθηματικός και αστρονόμος Κέπλερ (καθηγητής Μαθηματικών σε γυμνάσιο της Αυστρίας από το 1594) ήταν ήδη γνωστός για τις
ανακαλύψεις του στην Αστρονομία, όταν το 1600 ο Τύχο Μπράχε τον κάλεσε για βοηθό του και του ανέθεσε να υπολογίσει την τροχιά του Άρη.
Από τις παρατηρήσεις του διαπιστωνόταν ότι ο Άρης δεν είχε σταθερή απόσταση από τον ήλιο και επομένως η τροχιά του δεν ήταν κυκλική. Αντίθετα αποκαλυπτόταν ότι η τροχιά του ήταν ελλειπτική με τον Ήλιο στη μια εστία. Έτσι ο Κέπλερ οδηγήθηκε στη διατύπωση του περίφημου πρώτου νόμου του: 1ος νόμος: Οι τροχιές των πλανητών είναι ελλείψεις των οποίων τη μια εστία κατέχει ο Ήλιος (βλ. επόμενο σχήμα).Μετά το θάνατο του Τύχο Μπράχε, ο Κέπλερ στηριζόμενος στο υλικό που είχε συγκεντρώσει (ο Τύχο), διατύπωσε το 2ο νόμο του και αργότερα, μετά την ανακάλυψη του τηλεσκοπίου, τον 3ο (νόμο).2ος νόμος: Η επιβατική ακτίνα του πλανήτη, δηλαδή το νοητό ευθύγραμμο τμήμα που συνδέει καθένα από τους πλανήτες με τον Ήλιο, γράφει σε ίσους χρόνους ίσα εμβαδά.3ος νόμος: Τα τετράγωνα των χρόνων περιφοράς των πλανητών γύρω από τον Ήλιο είναι ανάλογα με τους κύβους των μεγάλων ημιαξόνων των τροχιών τους. Αργότερα, το 1687, ο Νεύτων ανακάλυψε το νόμο της παγκόσμιας έλξης και απέδειξε ότι είναι απόλυτα συμβατός με τον 3ο νόμο του Κέπλερ. Τα θεμέλια της σύγχρονης Αστρονομίας είχαν τώρα πια μπει για πάντα.Όμως αυτός που όχι μόνο πρόσφερε με το έργο του, αλλά και αγωνίστηκε για την επικράτηση του Κοπερνίκειου συστήματος, ήταν ο Γαλιλαίος (1564 – 1642).Το 1610 δημοσίευσε τα αποτελέσματα των ανακαλύψεών του στο «Sidereus Nuncius», όπου φάνηκε πιθανότατη η θεωρία για το ηλιοκεντρικό σύστημα, γιατί η ανακάλυψη των φάσεων της Αφροδίτης έδειξε ότι αυτή περιφερόταν γύρω από τον Ήλιο και επομένως η Γη δεν ήταν το κέντρο του σύμπαντος.
Πριν την εφεύρεση του τηλεσκοπίου ο Γαλαξίας παρέμενε ένα μυστήριο για τους ανθρώπους, παρόλο που μεγάλα πνεύματα όπως ο Δημόκριτος είχαν εικάσει ότι πρόκειται για πλήθος αστέρων πολύ κοντά μεταξύ τους. Η επιβεβαίωση όμως αυτού του γεγονότος ήρθε από τον Γαλιλαίο όταν και παρατήρησε για πρώτη φορά τον Γαλαξία και διέκρινε ξεχωριστούς αστέρες το 1610. Συστηματική μελέτη του Γαλαξία έγινε από τον Χέρσελ τον 18ο αιώνα. Ο Χέρσελ όμως συμπέρανε λανθασμένα ότι το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία. Την άποψη αυτή ανέτρεψε την δεκαετία του 1920 ο Shapley ο οποίος χαρτογραφώντας τον Γαλαξία βρήκε την πραγματική θέση μας σε αυτόν. Και η πραγματική θέση μας δεν είναι στο κέντρο του δίσκου αλλά πιο κοντά στο άκρο αυτού!
Ισως έχετε δει τον Γαλαξία κάποιες νύχτες μακριά από τα φώτα των πόλεων. Δεν είναι δύσκολο, αρκεί να υπάρχει αρκετό σκοτάδι και να ρίξετε μια ματιά ψηλά στον ουρανό. Ο Γαλαξίας μοιάζει με μια συνεχή φωτεινή ζώνη, στο χρώμα του γάλακτος (από όπου πήρε και το όνομά του) που εκτείνεται κατά μήκος του ουρανού. Αποτελείται από πάρα πολλά αστέρια μαζί, ωστόσο δια γυμνού οφθαλμού δεν μπορεί κανείς να τα ξεχωρίσει.
Ο Γαλαξίας μας ανήκει στους λεγόμενους σπειροειδείς γαλαξίες, που είναι και οι αφθονότεροι στο σύμπαν (περίπου το 80%), καθώς έχει το σχήμα δίσκου που καταλήγει σε εξωτερικές σπείρες. Το μήκος του δίσκου είναι 100.000 έτη φωτός ενώ το πάχος του είναι περίπου 4.000 έτη φωτός. Το 90% του ορατού Γαλαξία προέρχεται από αστέρες ενώ το υπόλοιπο από αέρια και κονιορτό. Η συνολική μάζα του Γαλαξία υπολογίζεται σε ένα τρισεκατομμύριο φορές την μάζα του ήλιου μας!

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ TOY ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ


ΣΗΜΕΙΟ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Πράγματι δε και _κατά τόν Ίππαρχον_ επί του πόλου­ ούδέ__είς _Αστήρ κείται, αλλά .κενός _έστι τόπος, ώ _παράκεινται τρείς Άστέρες, μεθ' ών τό Σημείον τό κατά τόν Πόλον, τετράγωνον σχή­ μα περιέχει, καθάπερ και Πυθέαs φησίν ό Mασσαλιώτης»­
Ένώ τα πάντα περιστρέφονται και μεταλλάσσουν , ύπάρχει όντως εν σημείον , το όποιον _διαφεύ­γει τον γεννικόν σάλov και χαίρει αίωνίας ασφαλείας περί τής όπoiας ό__Όμηρος ανωτέρω κάμνει ­ λόγον. Πρόκειται όμως περί ΣΗΜΕΙΟΥ καί
ουχί περί τού Πολικού Άστέρος. Ούτος είναι αί­σθητός δια τού όφθαλμού: το Σημείον εκείνο νοητόν ύπό τού όμματος της ψυχής. Μόνον το σημεϊον εκείvo, τού όποίου ουδέν μέρος υπάρχει , παραμένει ΑΚΙΝΗΤΟΝ από όλην τήν όρατήν . κτήσιν, ένώ τουναντίον αϋτη εύρίσκεται είς αίωνίαν περιφοράν, ροήν και μεταβολήν.

Τό Ναύπλιον

ΠΛΑΤΩΝ

ΘΕΜΑΤΑ

Χρονοχάρτης τῶν πυρηνικῶν δοκιμῶν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ Β’ΠΠ μέχρι τὸ 2000

.

.

ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ