Χρυσή Αυγή - πολύ Ελληνική για να πεθάνει...

1.Έχει σιγήσει η Χρυσή Αυγή?

Βλέπω γύρω μου ανθρώπους φοβισμένους. Σωπαίνουν, αν και θα ήθελαν να κραυγάσουν…

Μια δασκάλα πλάι μου, μιλάει ψιθυριστά… Θα βάλουνε λέει την αλβανική γλώσσα στα σχολεία μας… Στη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου σημαιοφόρος μας ήταν Βούλγαρος... Μας απαγορεύσανε να μιλήσουμε για την τριπλή κατοχή... Νιώθω ότι με αναγκάζουν να μαχαιρώνω την Ελλάδα, κάθε μέρα... 

Με παρακαλάει να μην αναφέρω πουθενά το όνομα της…

Στα καταστήματα Jumbo της Βορείου Ελλάδας, έχουν εγκαταστήσει τουρκόγλωσσες επιγραφές. Ομάδες των γκρίζων λύκων κάμουν περιπολίες στην Ξάνθη.  Οι μουφτήδες της Κομοτηνής αποκαλούν τους Έλληνες ραγιάδες.

Στα πέριξ της πλατείας Καραϊσκάκη, γυναίκα δεν τολμά να κυκλοφορήσει μοναχή της, μετά τις 10 το βράδυ… 

Ένα βουβό παράπονο σκιάζει τις ψυχές των Ελλήνων [όσων ακόμα νιώθουν Έλληνες]

Ο εφιάλτης ενός ζοφερού κόσμου, που φοράει μαντίλα και μισεί κάθε τι το ελληνικό, απλώνεται σαν γάγγραινα, σε ολοένα και περισσότερες γειτονιές των ελληνικών πόλεων.

Ο κοσμάκης τρέμουν την ώρα που θα ακουστεί η φωνή του μουεζίνη, από τον μιναρέ του μεγάλου τεμένους του Βοτανικού.

Δασκάλες προπαγανδίζουν στα παιδιά, ότι το να είσαι Έλληνας δεν σημαίνει τίποτα.

Ότι η φυλή τους, το έθνος τους, ο πολιτισμός τους, δεν είναι παρά μια ιδιοτροπία της οικονομικής εξέλιξης.

Αλβανός, Βούλγαρος, αράπης, αγόρι,κορίτσι, έξυπνος, βλάκας, είναι προσδιορισμοί που πρέπει να ισοπεδωθούν κάτω από την απάνθρωπη μπουλντόζα της πολυπολιτισμικότητας.

Οι Έλληνες νιώθουν σαν κυνηγημένοι μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Ακόμα και στα νοσοκομεία που αυτοί οι ίδιοι τα έφτιαξαν με τον συλλογικό τους ιδρώτα, βλέπουν σήμερα να μπαίνουν ξένοι, ενώ αυτούς τους πετάνε στον δρόμο να ψοφήσουν!

Αλλά κανένας δεν τολμάει να αρθρώσει λόγο.

Να βγει και να ουρλιάξει για όλα αυτά που πιστεύει, για όλα αυτά που άλλοτε ήταν η ζωή του και τώρα του τα αρπάζουν μέρα με τη μέρα…

Μοναχά μια φράση ακούγεται εδώ κι εκεί, όσο πιο χαμηλόφωνα μπορούν να την αρθρώσουν. ‘Όσο πιο ψιθυριστά…

Χάθηκε κι η Χρυσή Αυγή! Αυτοί τουλάχιστον πολεμούσαν στο πλευρό μας…  

Όσο και να ξυνίζουν τα μούτρα τους οι βολεμένοι των προαστείων, στις λαϊκές γειτονιές της Ελλάδας, μπορείς να ακούσεις αυτή τη φράση σε κάθε γωνιά.

Αν λειτουργούν φυσικά τα αυτιά σου, για να την ακούσεις…

Όσο και να σκυλιάζει το ρουφιανόιτσουρμο  των αντιφα, αν πας στην πλατεία Βάθη, στο Μεταξουργείο, στον Κολωνό, στα Πατήσια, στον Βοτανικό, στο Μενίδι, στου Γκύζη, θα νιώσεις τον τρόμο χιλιάδων ανθρώπων, μήπως οι ανελέητες διώξεις τα κατάφεραν να εξοντώσουν πρακτικά τη Χρυσή Αυγή.

Μήπως το μοναδικό πολιτικό κίνημα, που στάθηκε [και στέκεται] κοντά στον Έλληνα, έχει σιγήσει πια, γονατισμένο από τον αμείλικτο πόλεμο όλων των μηχανισμών της ευρωσιωνιστικής μαφίας, που εξουσιάζει αυτόν τον κόσμο.

Είναι όμως έτσι?

Έχει σιγήσει η Χρυσή Αυγή?

Έχουν νικηθεί τα παιδιά με τα μαύρα, που η παρουσία τους στις γειτονιές, ήταν το μόνο αντίβαρο στη λαθροεισβολή της βαρβαρότητας?

Δεν θα σας πω μεγαλοστομίες και ηρωϊκά τσιτάτα. Δεν μ’ αρέσει εμένα ο ξύλινος λόγος των κομμάτων και ξέρω ότι δεν αρέσει ούτε στους χρυσαυγίτες.         

Θα σας αφηγηθώ όμως μια αληθινή ιστορία, για να καταλάβετε ότι παρά τον πολυμέτωπο πόλεμο που διεξάγεται αυτή την ώρα εναντίον  της [έναν πόλεμο χωρίς κανόνες] η Χρυσή Αυγή αποδεικνύεται πολύ Ελληνική για να πεθάνει!

2. Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών - Η Ελλάδα που αντιστέκεται

Στις 5 Νοεμβρίου του 2014 διεξήχθησαν οι εκλογές των εκπαιδευτικών για τα υπηρεσιακά τους συμβούλια.

Για πρώτη φορά λοιπόν στην ιστορία του διδασκαλικού συνδικαλισμού, στις εκλογές αυτές συμμετείχε και το Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών, που οι επικεφαλής του πιστεύουν στον αγώνα της Χρυσής Αυγής και δηλώνουν ανοιχτά τις εθνικιστικές τους ιδέες.

Για να καταλάβετε τι θάρρος χρειάζεται μια τέτοια απόφαση, θα σας πω μονάχα το εξής…

Πολλές ημέρες προτού ανοίξουν οι κάλπες, όλο το συνδικαλιστικό σκυλολόι του καθεστώτος [από νεοδημοκράτες, ίσαμε ανταρσαίους] πέσανε απάνω τους να τους φάνε!
Με πρώτον και χειρότερο τον ίδιο τον υπουργό παιδείας, που έκαμε δηλώσεις ότι «εγώ θα τους απαγορέψω να κατεβούνε κι ας πάνε στα δικαστήρια!»

Κι όταν κατάλαβαν όλοι και όλες τους, ότι οι απειλές δεν θα σταματούσαν αυτούς τους ελάχιστους Έλληνες, κατέφυγαν στην ωμή βία. Στους τραμπουκισμούς των  homo aplytous, που κατά παράδοσιν αποτελούσαν το «μακρύ χέρι του συστήματος». 

Συνέχεια ΕΔΩ