'Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε ότι το Βατικανό είναι μια αυτόνομη πόλη
μέσα στην καρδιά της Ρώμης, πόσοι από εμάς αναρωτηθήκαμε αν υπάρχουν
άλλες τέτοιες πόλεις - Κράτη, και ποιος ο λόγος του να υπάρχει μια Πόλη -
Κράτος μέσα σε ένα Κράτος;
Ας δούμε μερικά πράγματα επί του ιδιαίτερου αυτού θέματος:
Στο παρακάτω βίντεο, ο Πρόεδρος της END Μανώλης Λαμπράκης μας ενημερώνει τόσο για τις τρεις πόλεις - Κράτη όσο και για τα παρασκήνια
πηγή...
http://knossopolis.com/
Ας δούμε μερικά πράγματα επί του ιδιαίτερου αυτού θέματος:
Στο παρακάτω βίντεο, ο Πρόεδρος της END Μανώλης Λαμπράκης μας ενημερώνει τόσο για τις τρεις πόλεις - Κράτη όσο και για τα παρασκήνια
Η Αυτοκρατορία του «Σίτυ»
Το Σίτυ του Λονδίνου – το Σίτυ
του Βατικανού - το Σίτυ της Κολούμπια. (περιοχή στο κέντρο της
Ουάσιγκτον D.C.), είναι τα 3 ανεξάρτητα κράτη μέσα σε κράτη που
συνθέτουν «την Αυτοκρατορία του Σίτυ».
Το πρώτο έχει τον οικονομικό έλεγχο του πλανήτη, το δεύτερο έχει τον θρησκευτικό και το τρίτο τον στρατιωτικό πλανητικό έλεγχο.
Μαζί κάνουν την πολύ ανίερη τριάδα που σχηματίζει την αιγυπτιακή πυραμίδα που βλέπει κανείς στην πίσω πλευρά του νομίσματος της ιδιωτικής «ομοσπονδιακής τράπεζας» Αυτό που χρησιμοποιείται ως αμερικανικό δολάριο έτσι ώστε να διατηρεί την αποικία χρεωμένη και κάτω από την βασίλισσα.
Λονδίνο. Το «Σίτυ» είναι μια διεθνής οικονομική ολιγαρχία και ίσως η πιο αυθαίρετη και απόλυτη μορφή κυβέρνησης στον κόσμο. Αυτή η διεθνής οικονομική ολιγαρχία χρησιμοποιεί το αλληγορικό «στέμμα» ως σύμβολο της δύναμης της και έχει την έδρα της στην αρχαία πόλη (Σίτυ)του Λονδίνου, μία περιοχή 677 εκταρίων, η οποία περιέργως σε όλη την αχανή έκταση των 443.455 εκταρίων του Μητροπολιτικού Λονδίνου είναι η μόνη που δεν βρίσκεται στην δικαιοδοσία της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, αλλά έχει την δική της ιδιωτική δύναμη από 2.000 άνδρες όταν ο πληθυσμός της κατά την νύχτα είναι κάτω από 9.000.
Η μικρή αυτή περιοχή που μόλις υπερβαίνει το ένα τετρ. μίλι έχει μέσα της την γιγαντιαία Τράπεζα της Αγγλίας, ένα ιδιωτικό ίδρυμα, το οποίο
καθώς είναι ιδιαίτερα περίπλοκο δεν βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του Βρετανικού Κοινοβουλίου και στην πραγματικότητα είναι μια κυρίαρχη παγκόσμια δύναμη. Μέσα στο Σίτυ επίσης βρίσκεται το Χρηματιστήριο και πολλά ιδρύματα παγκοσμίου εμβελείας. Το Σίτυ συνεχίζει το έργο της τοπικής κυβερνήσεως με την επίδειξη μιας φανταχτερής και πομπώδους εθιμοτυπίας με τους αξιωματικούς του ενδεδυμένους με αλλόκοτα αρχαία κοστούμια. Το σύνολο των ψηφοφόρων του είναι οργανωμένο σε συντεχνίες παλαιόθεν εξαφανισμένων επαγγελμάτων όπως ‘υφασματέμποροι’ ‘παντοπώλες’ ‘ιχθυοπώλες’ ‘βυρσοδέψες’ ‘οινοπώλες’ κλπ. Αυτή η επιφανειακώς παράδοξη και χονδροειδής επίδειξη δείχνει να εξυπηρετεί μόνο στο να ρίχνει στάχτη στα μάτια του κοινού κρύβοντας τα μεγάλα παιχνίδια που παίζονται πίσω από την σκηνή. Ο συγχωρεμένος Vincent Cartwright Vickers κάποτε αναπληρωτής εκπρόσωπος του Σίτυ, διευθυντής της μεγάλης βρετανικής εταιρείας εξοπλισμού Vickers, Ltd. και διευθυντής της Τραπέζης Αγγλίας από το 1910 μέχρι το 1919 στο έργο του "Economic Tribulation" που εκδόθηκε το 1940, τοποθετεί τους παγκοσμίους πολέμους στο κατώφλι του ‘Σίτυ’.
Το γεγονός ότι ο βρετανικός λαός και το βρετανικό Κοινοβούλιο έχουν ελάχιστα να πουν σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και το ότι οι Βρετανοί υπήκοοι πρέπει να πολεμήσουν μόλις η Διεθνής Οικονομία και το ‘Σίτυ’ ηχήσουν την σάλπιγγα, φαίνεται από τον εγκωμιαστικό παιάνα για την Αμερική του Andrew Carnegie, « Θριαμβευτική Δημοκρατία » εκδόσεως 1886, του Αμερικανού αυτού υπερεκβιομηχανιστή και εκδότη βρετανικής εφημερίδος, στις ακόλουθες φράσεις : « Οι αμερικανοί αναγνώστες μου μπορεί να μην γνωρίζουν το γεγονός ότι ενώ στην Βρετανία μια πράξη του Κοινοβουλίου είναι απαραίτητη πριν οι εργασίες για την παροχή νερού ή ενός μιλίου σιδηροτροχιών ξεκινήσουν, έξι ή επτά άνδρες μπορεί να βυθίσουν το έθνος σε εμπόλεμη κατάσταση χωρίς καν να συμβουλευτούν το Κοινοβούλιο. Αυτό είναι η πιο ολέθρια και χειροπιαστή συνέπεια της μοναρχικής θεωρίας. Οι άνδρες αυτοί ενεργούν στο όνομα του βασιλέως που θεωρείται ένας πραγματικός μονάρχης, αλλά στην πραγματικότητα είναι μόνο μια βολική μαριονέτα που χρησιμοποιείται από το υπουργικό συμβούλιο για να εξυπηρετεί δικές τους ανάγκες.
Μαζί κάνουν την πολύ ανίερη τριάδα που σχηματίζει την αιγυπτιακή πυραμίδα που βλέπει κανείς στην πίσω πλευρά του νομίσματος της ιδιωτικής «ομοσπονδιακής τράπεζας» Αυτό που χρησιμοποιείται ως αμερικανικό δολάριο έτσι ώστε να διατηρεί την αποικία χρεωμένη και κάτω από την βασίλισσα.
Λονδίνο. Το «Σίτυ» είναι μια διεθνής οικονομική ολιγαρχία και ίσως η πιο αυθαίρετη και απόλυτη μορφή κυβέρνησης στον κόσμο. Αυτή η διεθνής οικονομική ολιγαρχία χρησιμοποιεί το αλληγορικό «στέμμα» ως σύμβολο της δύναμης της και έχει την έδρα της στην αρχαία πόλη (Σίτυ)του Λονδίνου, μία περιοχή 677 εκταρίων, η οποία περιέργως σε όλη την αχανή έκταση των 443.455 εκταρίων του Μητροπολιτικού Λονδίνου είναι η μόνη που δεν βρίσκεται στην δικαιοδοσία της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, αλλά έχει την δική της ιδιωτική δύναμη από 2.000 άνδρες όταν ο πληθυσμός της κατά την νύχτα είναι κάτω από 9.000.
Η μικρή αυτή περιοχή που μόλις υπερβαίνει το ένα τετρ. μίλι έχει μέσα της την γιγαντιαία Τράπεζα της Αγγλίας, ένα ιδιωτικό ίδρυμα, το οποίο
καθώς είναι ιδιαίτερα περίπλοκο δεν βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του Βρετανικού Κοινοβουλίου και στην πραγματικότητα είναι μια κυρίαρχη παγκόσμια δύναμη. Μέσα στο Σίτυ επίσης βρίσκεται το Χρηματιστήριο και πολλά ιδρύματα παγκοσμίου εμβελείας. Το Σίτυ συνεχίζει το έργο της τοπικής κυβερνήσεως με την επίδειξη μιας φανταχτερής και πομπώδους εθιμοτυπίας με τους αξιωματικούς του ενδεδυμένους με αλλόκοτα αρχαία κοστούμια. Το σύνολο των ψηφοφόρων του είναι οργανωμένο σε συντεχνίες παλαιόθεν εξαφανισμένων επαγγελμάτων όπως ‘υφασματέμποροι’ ‘παντοπώλες’ ‘ιχθυοπώλες’ ‘βυρσοδέψες’ ‘οινοπώλες’ κλπ. Αυτή η επιφανειακώς παράδοξη και χονδροειδής επίδειξη δείχνει να εξυπηρετεί μόνο στο να ρίχνει στάχτη στα μάτια του κοινού κρύβοντας τα μεγάλα παιχνίδια που παίζονται πίσω από την σκηνή. Ο συγχωρεμένος Vincent Cartwright Vickers κάποτε αναπληρωτής εκπρόσωπος του Σίτυ, διευθυντής της μεγάλης βρετανικής εταιρείας εξοπλισμού Vickers, Ltd. και διευθυντής της Τραπέζης Αγγλίας από το 1910 μέχρι το 1919 στο έργο του "Economic Tribulation" που εκδόθηκε το 1940, τοποθετεί τους παγκοσμίους πολέμους στο κατώφλι του ‘Σίτυ’.
Το γεγονός ότι ο βρετανικός λαός και το βρετανικό Κοινοβούλιο έχουν ελάχιστα να πουν σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και το ότι οι Βρετανοί υπήκοοι πρέπει να πολεμήσουν μόλις η Διεθνής Οικονομία και το ‘Σίτυ’ ηχήσουν την σάλπιγγα, φαίνεται από τον εγκωμιαστικό παιάνα για την Αμερική του Andrew Carnegie, « Θριαμβευτική Δημοκρατία » εκδόσεως 1886, του Αμερικανού αυτού υπερεκβιομηχανιστή και εκδότη βρετανικής εφημερίδος, στις ακόλουθες φράσεις : « Οι αμερικανοί αναγνώστες μου μπορεί να μην γνωρίζουν το γεγονός ότι ενώ στην Βρετανία μια πράξη του Κοινοβουλίου είναι απαραίτητη πριν οι εργασίες για την παροχή νερού ή ενός μιλίου σιδηροτροχιών ξεκινήσουν, έξι ή επτά άνδρες μπορεί να βυθίσουν το έθνος σε εμπόλεμη κατάσταση χωρίς καν να συμβουλευτούν το Κοινοβούλιο. Αυτό είναι η πιο ολέθρια και χειροπιαστή συνέπεια της μοναρχικής θεωρίας. Οι άνδρες αυτοί ενεργούν στο όνομα του βασιλέως που θεωρείται ένας πραγματικός μονάρχης, αλλά στην πραγματικότητα είναι μόνο μια βολική μαριονέτα που χρησιμοποιείται από το υπουργικό συμβούλιο για να εξυπηρετεί δικές τους ανάγκες.
http://knossopolis.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου