H διάλυση αιθαλομίχλης και η πρόκληση βροχής με τεχνολογία αιθερικής ενέργειας

του Trevor James Constable *


Με το κείμενο αυτό παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό η προετοιμασία της Επιχείρησης Clincher (Τελική λύση) του 1990. Αν και η εταιρία Etheric Rain Engineering Pte Ltd Σιγκαπούρης που ανέλαβε να την πραγματοποιήσει δεν αναλαμβάνει πλέον τη διάλυση αιθαλομίχλης, υπό ορισμένες συνθήκες μπορεί να διαθέσει δωρεάν την τεχνική σε κυβερνήσεις που της αναθέτουν επιχειρήσεις πρόκλησης βροχής. Η εξαιρετική απλότητα της τεχνικής και η αδυνατότητα προστασίας της με κατοχύρωση ευρεσιτεχνίας ή με άλλον τρόπο, καθιστά πρακτικά άσκοπη την ανάληψη τέτοιων εργασιών.

Οι πρόδρομοι της ERE σημείωσαν θεαματική επιτυχία κατά της αιθαλομίχλης στη Νότια Καλιφόρνια το διάστημα 1987-90. Οι αιθερικές επιχειρήσεις κατά του αστικού νέφους άρχισαν το 1987, με το πρωτοπόρο πρόγραμμα Επιχείρηση Victor (Νικητής). Προηγουμένως η ισχύς των κατακόρυφων αιθερικών στροβίλων είχε διαπιστωθεί στη θάλασσα, όπου και αποκτήθηκε η εμπειρία της χρήση τους.

Η επιχείρηση Clincher δεν ήταν τυχαία: ήταν αποτέλεσμα μακροχρόνιας πείρας στη χρήση αιθερικών δυνάμεων σε κατακόρυφη διάταξη. Οι στατιστικές 1986-1990 το αποδεικνύουν. Οι 14 σταθμοί που χρησιμοποιήθηκαν εύκολα μπορούν σήμερα να γίνουν 50 ή 100 και να εξαλείψουν αυτή τη μάστιγα. Το 1% του τρέχοντος προϋπολογισμού για τον έλεγχο του νέφους αρκεί για να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Όμως πολιτικές, γραφειοκρατικές και οικονομικές δυνάμεις έχουν επενδύσει στο νέφος και το εκμεταλλεύονται οικονομικά και πολιτικά. Βασίζονται στο ψέμα ότι δεν υπάρχει αποτελεσματική λύση για το νέφος, παρά μόνο δαπανηρά, ελάχιστα αποδοτικά και ιδιαίτερα μακροχρόνια «προγράμματα»...

H δημιουργία του "Ιπτάμενου Η"

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η δημιουργία μονάδων "Ιπτάμενου Η" πάνω σε πλοία στην ανοιχτή θάλασσα συνέπεσε με τον αποχωρισμό της επιχείρησης από τις βάσεις εδάφους. Φωτογραφίες των τυπικών μονάδων Ιπτάμενου Η στην ιστοθέση της ERE δείχνουν ένα ζεύγος παράλληλων σωλήνων συντονισμού τοποθετημένων σε διάταξη Η σε έναν κοινό άξονα.

Οι θαλάσσιες δοκιμές του Ιπτάμενου Η άρχισαν με χειροκίνητη περιστροφή των σωλήνων, και απέδειξαν την αλήθεια της θεωρίας. Διαπιστώθηκε ότι χρειαζόταν ένας μικρός κινητήρας που να δίνει σταθερή περιστροφή παρά τους δυνατούς ανέμους. Στη γέφυρα ενός σύγχρονου πλοίου, όπως το SS Maui, που τρέχει με 22 κόμβους και αντίθετο άνεμο 25 κόμβων φυσάει πολύ δυνατά.

Μόλις το σχέδιο ξέφυγε από τις σταθερές κατασκευές παράλληλης σύνδεσης τύπου σχάρας και από το κλασικό Cloudbuster, προέκυψαν πολλές νέες δυνατότητες.

Η πράξη είναι το χωνευτήρι απ' όπου πηγάζουν νέα σχέδια. Η σχετική ελαφρότητα και ευελιξία των μονάδων Ιπτάμενου Η υπέδειξε την ιδέα της κίνησης. Με περιστρεφόμενες μονάδες πάνω σ' ένα ταχύ σκάφος ήταν εύκολο και φυσικό αυτός ο εξοπλισμός να διαγράφει τυπικές στροβιλιζόμενες κυματομορφές ή kreiselwelle στον αιθέρα, καθώς το πλοίο ακολουθούσε την γυροσκοπικά σταθεροποιημένη πορεία του. Νέα σχέδια μπορούσαν να δημιουργηθούν και να δοκιμαστούν επιτόπου σε ιδανικό περιβάλλον, ελέγχοντας πειραματικά την πρακτική αξία τους.

Οι εκτεταμένες επιχειρήσεις που ακολούθησαν τη δημιουργία του Ιπτάμενου Η σύντομα έδειξαν πως ο ριζικά διαφορετικός σχεδιασμός του εξοπλισμού είχε οδηγήσει την τεχνική μας σε νέους δυναμικούς χώρους δράσης και αποτελεσμάτων. Είχαμε μπει στην επαναστατική περίοδο των βιογεωμετρικών μορφών ως μέσο επηρεασμού της αιθερικής δράσης.

Η μονάδα "Αράχνη"

Αυτή η νέα εποχή των περιστρεφόμενων συστατικών σύντομα επεκτάθηκε δημιουργώντας τις μονάδες τύπου "Αράχνη", λογική εξέλιξη του Ιπτάμενου Η. Σε αντίθεση με αυτό, που ήταν βασικά μία οριζόντια συσκευή, οι Αράχνες λειτουργούσαν σαν γεννήτριες στροβίλων στο κατακόρυφο επίπεδο.

Τα πρώτα τέτοια πειράματα έγιναν με τα δοκιμασμένα και αξιόπιστα "κωνικά πιστόλια". Αυτά τα πρώιμα παράγωγα της αρχικής τεχνολογίας Cloudbuster αποτελούνταν από μεταλλικούς κώνους χρυσής τομής ενωμένους με σωλήνες συντονισμού από PVC. Ήταν αποτελεσματικά, αλλά δύσχρηστα πάνω στο πλοίο σε κατακόρυφη θέση. Η κίνηση του σκάφους αύξανε τους κινδύνους. Αφαιρώντας τους σωλήνες συντονισμού και αυξάνοντας τον αριθμό των κώνων επιτεύχθηκε απλότητα και σταθερότητα. Έτσι δημιουργήθηκαν οι κλασικές μονάδες "Αράχνη".

Λειτουργούσαν κατευθύνοντας τις κορυφές των μηχανικά περιστρεφόμενων κώνων προς τα επάνω, από το κατάστρωμα του πλοίου προς το ζενίθ. Το σχέδιο μπορούσε να περιλάβει οποιαδήποτε γωνία ως προς την κατακόρυφο. Σε ορισμένα σχέδια προβλέπεται απεριόριστη προσαρμοστικότητα των γωνιών. Οι κώνοι μπορούν να στραφούν και οριζόντια για να ρυθμιστούν στο ελάχιστο.

Η θεωρία της λειτουργίας βασιζόταν σε μια γνωστή αιθερική ιδιότητα του κώνου: την εκπομπή μιας σύμφωνης αιθερικής ακτίνας από την κορυφή. Πολλοί άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν αυτήν την ακτινοβολία με την παλάμη τους. Ο εκλιπών προικισμένος ραβδοσκόπος αιδεσιμότατος Verne Cameron στην Καλιφόρνια αισθανόταν την ακτίνα από την κορυφή ενός κώνου σε απόσταση πολλών μιλίων. Η μέγιστη εμβέλεια της ακτίνας αυτής δεν έχει υπολογιστεί ακόμη.

Η δημιουργία και διατήρηση της ακτίνας "από το τίποτα", από την παρουσία και μόνο μιας γεωμετρικής μορφής, συνιστά πρόκληση για τη συμβατική σκέψη. Δεν απαιτούνται καύσιμα ή άλλη πηγή ενέργειας για την ακτίνα αιθερικής ενέργειας.

Στρόβιλοι στην ανοιχτή θάλασσα

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ :