Ο Βάγκνερ μεταμόρφωσε την όπερα σε «μουσικό δράμα» (Musikdrama): σε ένα ιδανικό μείγμα μουσικής, ποίησης, χορού και οπτικής απόλαυσης.
Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν είναι ο τίτλος μίας επικής τετραλογίας έργων όπερας του Ρίχαρντ Βάγκνερ.
Ο μύθος πάνω στον οποίο βασίζεται η πλοκή της τετραλογίας αναφέρεται σε
ένα μαγικό δαχτυλίδι, το οποίο δίνει απόλυτη εξουσία στον κάτοχό του.
Για την απόκτησή του συγκρούονται οι διαφορετικοί χαρακτήρες του έργου,
μεταξύ των οποίων ο θεός Βόταν, η Βαλκυρία Μπρύνχιλντ και ο θνητός ήρωας Ζίγκφριντ. Για τη συγγραφή του λιμπρέτου, ο Βάγκνερ στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στη Δυτική Γερμανική παράδοση καθώς και στη Σκανδιναβική μυθολογία, πηγές από τις οποίες δανείστηκε θέματα και χαρακτήρες.Ο Βάγκνερ συνδύασε αρκετές διαφορετικές εξιστορήσεις και επιμέρους
μύθους για την δημιουργία της ενιαίας πλοκής που διέπει τις τέσσερις
όπερες, ενώ παράλληλα ενσωμάτωσε και σύγχρονα θέματα. Διάχυτη είναι η απέχθεια του Wagner για τον υλισμό, τοποθετώντας στον
χρυσό του Ρήνου όλα τα κακά του κόσμου. Ταυτόχρονα, στα έργα του
παρουσιάζει τον εβραϊκό αρχέτυπο, ως το αντίθετο του ηρωικού Γερμανού
ήρωα, χωρίς όμως να κατονομάζει ανοιχτά κάποιον χαρακτήρα ως εβραίο. Οι
θεατές όμως καταλάβαιναν. Ο ύπουλος Mime στην όπερα Siegfried
θέλει διακαώς να κλέψει το δαχτυλίδι που δίνει απεριόριστη δύναμη, το
οποίο φυλάει ένα θηρίο. Αφήνει τον ατρόμητο Siegfried να νικήσει το
θηρίο και έπειτα προσπαθεί να κάνει τον ήρωα να πιει ένα δηλητήριο για
να τον εξουδετερώσει, εκείνος όμως τον καταλαβαίνει και τον σκοτώνει.
Στην όπερα Die Meistersinger von Nürnberg, ο Γερμανός ήρωας
Walther για να πάρει τη νεαρή που έχει ερωτευτεί, πρέπει να νικήσει στον
διαγωνισμό τραγουδιού όπου εκείνη δίνεται ως έπαθλο. Ο αλλαζόνας,
πλούσιος και άπληστος αστός Beckmesser συμμετέχει και πλασάρεται ως
βέβαιος νικητής, κυρίως λόγω του ότι λύνει και δένει στην τοπική
κοινωνία με την πολιτική του δύναμη, παρά λόγω ικανοτήτων. Ο Walther
αφού μαθητεύει δίπλα σε έναν λαϊκό καλλιτέχνη, μαθαίνει να τραγουδά
σωστά και τελικά νικά και παίρνει το κορίτσι, με τον ηττημένο Beckmesser
να γελοιοποιείται.
Το περιεχόμενο του Δαχτυλιδιού έχει γίνει αντικείμενο αρκετών διαφορετικών ερμηνειών. Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω υποστήριξε πως αποτελεί μία κριτική πάνω στην βιομηχανική επανάσταση, ενώ ο Ρόμπερτ Ντόνιγκτον το ερμήνευσε στα πλαίσια της ψυχολογίας και ειδικότερα των θεωριών του Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ .
Ο Βάγκνερ καί οί Εβραίοι
Ο Βάγκνερ αποκτά αντιεβραϊκές ιδέες που διακηρύσσει σε φυλλάδιά του, όπως "Ιουδαϊσμός στην Μουσική" και
πολλά άλλα, διατυπώνοντας την αλήθεια, δηλαδή ότι οι εβραίοι ελέγχουν
τον τύπο και σημαντικά πολιτικά πόστα, έχουν ανθρώπους τους παντού στο
καλλιτεχνικό χώρο προωθώντας τους δικούς τους ή τους πιο εκφυλισμένους
και με τους οποίους είναι αναγκασμένος να συναναστρέφεται. Στους
εβραίους μουσικούς απουσιάζει η πρωτότυπη έμπνευση και κυριαρχεί ο
μιμητισμός, ο παρασιτισμός και η φιλοχρηματία. Οι εβραίοι ως ξένοι και
αλλόφυλοι είναι αδύνατο να δημιουργήσουν τέχνη που να εκφράζει τους
Γερμανούς και προβαίνουν στον εκφυλισμό της. Βλέπει και ορθά τους
εβραίους ως εχθρό της ανθρωπότητας και κάθε τι ευγενούς. Οι διώξεις κατα
των εβραίων αποτελούν προστασία ενάντια στην επιθετική πολιτική
εσωτερικής κατάκτησης της εξουσίας. Καταγγέλει τον πόλεμο που κηρύσσουν
οι εβραίοι που κυβερνούν την Βρετανία έναντι των τίμιων και εργατικών
Μπόερς της νοτίου Αφρικής, για να πάρουν το χρυσάφι της περιοχής τους,
με αρχιεκμεταλλευτή τον εβραίο Cecil Rhodes. Ο Wagner προσπαθεί με
συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις του να κινητοποιήσει τους Γερμανούς και
όλους τους Ευρωπαίους ενάντια στον Εβραϊκό κίνδυνο πολιτικής κατάκτησης
και πνευματικού εκφυλισμού.
Είναι ο πρώτος Γερμανός που διάβασε το βιβλίο του Gobineau "Περί της ανισότητας των ανθρωπίνων φυλών" και παρουσίασε τις φυλετικές ιδέες στο ευρύ κοινό,προωθεί τις εθνικιστικές ιδέες και μέσω του μουσικού δράματος. Στις όπερές του, προβάλλει τις αξίες της δύναμης, της σωματικής ρώμης,
του ηρωισμού, της αυταπάρνησης, της τιμής και της φυλετικής καθαρότητας.
Με το έργο του ασχολήθηκε και ο Νίτσε, ο οποίος αρχικά ενθουσιάστηκε
μαζί του, αλλά προς το τέλος απογοητεύτηκε, ειδικά μετά την τελευταία
όπερα Parsifal με χριστιανικά στοιχεία και την μεταστροφή του Wagner στον χριστιανισμό...
πηγές ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου