ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΑΛΩΝΙΖΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ...ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.!!!

«Οι Εβραίοι εισδύουν… στο περιβάλλον του σουλτάνου (μέσα στις κλίκες και στα κτήματα του) και των ισχυρών του τόπου. Αυτοί ουσιαστικά διαχειρίζονται τις ιδιωτικές υποθέσεις των υπουργών του και είναι οι απαραίτητοι σύμβουλοι τους…Επομένως διαθέτουν πολιτικά μέσα και έχουν δύναμη. Τα μεγάλα κεφάλαια, που έχουν αποκτήσει με το εμπόριο, τα κινούν προς μεγαλύτερα κέρδη…Ο Γερμανός περιηγητής Dernschwam παρατηρούσε στα 1553 ότι οι Εβραίοι ήθελαν να περνούν τον καιρό τους αργόσχολα, όπως και οι Τούρκοι, γιατί άλλοι, οι σκλάβοι, δούλευαν γι’ αυτούς…Είναι ανακατωμένοι σε όλες τις εμπορικές δουλειές, επηρεάζουν την οικονομική πολιτική του κράτους, μισθώνουν τους φόρους…Στα 1629 ο τότε μεγάλος βεζίρης, για ν’ ανταπεξέλθη στις τεράστιες ανάγκες του κράτους επέβαλε βαρείς φόρους στους Εβραίους και χριστιανούς, αλλά στους τελευταίους φέρθηκε κατά την είσπραξη τους με μεγαλύτερη αυστηρότητα, γιατί οι πρώτοι χρησιμοποίησαν το κύρος τους, για ν’ αποφύγουν τα παθήματα των δεύτερων...Οι Τούρκοι…γενικά τους θωπεύουν. Μολονότι είναι σκλάβοι, έχουν έναν αέρα κυρίου…συσσωρεύουν τεράστια πλούτη είναι έμπιστοι των Τούρκων και δηλωμένοι εχθροί των χριστιανών. Είναι ακόμη μεσίτες του τοκογλυφικού εμπορίου και των συναφών επιχειρήσεων»

Εκτός της οικονομικής τους υπεροχής, συχνά, η έχθρα ανάμεσα στις δύο κοινότητες, την εβραϊκή και την χριστιανική, οδηγούσε τους Εβραίους να παίζουν τον ρόλο κατασκόπου υπέρ των Τούρκων και καταδότη των χριστιανών ενώ συχνότατα τους βλέπουμε να παίρνουν ενεργά μέρος στις τουρκικές διώξεις και σφαγές κατά του άμαχου χριστιανικού πληθυσμού σε περιπτώσεις αναταραχών ή επαναστατικών κινημάτων.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ιδίως κατά την επανάσταση του 1821, οι χριστιανοί πολεμιστές, να οδηγηθούν σε σκληρές πράξεις αντιποίνων εναντίον τους, όπως π.χ. στη σφαγή της Τριπολιτσάς, ως «εκδίκηση για τα δεινά που έπαθαν οι Έλληνες από τους Εβραίους στην προεπαναστατική και επαναστατική περίοδο» . Όπως γράφει ο Διονύσιος Κόκκινος,  «είχαν ενθυμηθή την εναντίον των Ελλήνων δράσιν των Εβραίων της Κωνσταντινουπόλεως, της Σμύρνης και του Αϊβαλί. Εκεί επληρώνοντο τα εγκλήματα γενεών παρελθουσών, αιώνων και του τραγικού παρόντος…αλλά με πόσην αγριότητα!»
 Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κεφαλαιούχου εμποροτραπεζίτη της εποχής είναι ο Ιωσήφ Nasi ( Νάζης ). Κύριες δραστρηριότητές του ήσαν οι προμήθειες της Σουλτανικής Αυλής σε τρόφιμα και η διαμετακόμιση των κρασιών της Κρήτης, του Αιγαίου και του Ιονίου, μονοπωλιακά. Ο Nasi ήταν ακόμα φεουδάρχης της Νάξου, της Άνδρου, της Μήλου, της Πάρου, της Θήρας, της Κέας, της Σίφνου, της Αμοργού και άλλων νησιών, απόλυτος δηλαδή οικονομικός κυρίαρχός τους. Όσο για τα έσοδά του, από την εκμίσθωση και μόνο της δεκάτης των κρασιών Αιγαίου και Ιονίου, ας σκεφθεί κανείς ότι ενώ εισέπραττε 15 000 σκούδα, πλήρωνε στο σουλτανικό ταμείο μόλις 2000 σκούδα...Οι Εβραίοι επίεζον περισσότερο τους χωρικούς, εις ους δάνειζον χρήματα και εν καιρώ εσοδείας ελάμβανον ως αντάλλαγμα οίνον, έλαιον, σταφίδα, βάμβακα, τυρόν, σίτον, τα οποία ακολούθως εμπορεύοντο. Πολλάκις συνέβαινεν ώστε ένεκα των υπερόγκων δανείων, άπασα η εσοδεία να περιέλθη εις χείρας των τοκογλύφων. 
 Μόνο στην Κέρκυρα, για να δούμε έναν ακόμη τόπο, υπήρχαν στα μέσα του 17ου αιώνα πεντακόσιοι πλουσιότατοι εμπορικοί οίκοι Εβραίων που δραστηριοποιούνταν σε κάθε διαμεσολαβητικό τομέα. Για τον οίκο του μεγαλοτραπεζίτη Εβραίου Βιβάντε, γράφει ο Ι.Α.Ρωμανός στην πραγματεία του « Η εβραϊκής κοινότης της Κερκύρας » ότι «Ηύξενον δε οσημέραι κατά τε τα πλούτη και την δύναμι ». Σ’ αυτά τα άπιαστα για το λαό πλούτη και την τρομακτική δύναμη του εβραϊκού στοιχείου ο Ελληνισμός είχε το θάρρος να αντισταθεί, όπως το μαρτυρούν το ξέσπασμα των ποπολάρων στη Ζάκυνθο εναντίον των Εβραίων στα 1712, οι συγκρούσεις στην Πάτρα, τη Ναύπακτο, την Κέρκυρα κι αλλού.

 Εκεί όμως που οι Εβραίοι πραγματικά εμεγαλούργησαν, ήταν στο δουλεμπόριο. Αυτό απετέλεσε και τη βάση του εμποροτοκογλυφικού τους κεφαλαίου. Κοπάδια σκλάβων πωλούνταν σαν οποιαδήποτε πραμάτεια. Και με ποιο τρόπο… Ιδιαίτερα προσεχτικοί ήσαν με τις γυναίκες. Τις έβαφαν προκλητικά, γράφει ο Βακαλόπουλος, και τις περιποιούνταν ανάλογα για να επιτυγχάνουν υψηλότερη τιμή. « Μόλις ξημερώνει οι δούλοι σαν κοπάδια προβάτων οδηγούνται στην αγορά. Μαζεύονται οι αγοραστές και ορίζεται η τιμή. Αν αρέσουν στον αγοραστή, τους αφαιρούν τα ενδύματα και τους εκθέτουν στα μάτια του μέλλοντος κυρίου. 
 Ανάμεσά τους ο Ανώνυμος Έλληνας, συγγραφέας της περιφήμου «Ελληνικής Νομαρχίας» και ο Αδαμάντιος Κοραής που γράφει ανάμεσα στ’ άλλα πως : « Των Ιουδαίων το προς ημάς μίσος, υπερβαίνει και αυτό το τουρκικό μίσος ».

  Βακαλόπουλος Ε. Απόστολος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού,
  Κόκκινος Διονύσιος, Η Ελληνική Επανάστασις,