ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΜΗ ΟΝ;

Ό κόσμος μας είναι μιά εικονική εντύπωση. Ένα Ματρίξ. Ό μόνος αληθινός κόσμος είναι αυτός τού Δημιουργού τόν οποίον γνωρίζει μόνο ή ψυχή καί μάχεται νά επιστρέψει.
Αυτή είναι μιά αρχαία γνώση πού ό Παρμενίδης  μάς  τήν μετέδωσε αιώνες πρίν μάς καταπιεί ή υλική ισοπέδωση τού  σατανικού συστήματος τών καταχθονίων.
 Ο Παρμενίδης ταυτίζει το ΈΝΑ με τον Δημιουργό και ότι βρίσκεται εντός του Ενός, είναι σε κατάσταση πληρότητας και ακινησίας. Δεν νιώθει την ανάγκη να κινηθεί γιατί είναι πλήρες, αιώνιο και αέναο.
Η Υπερλογική του Παρμενίδη, μαρτυρεί τη μεγάλη αλήθεια. Οτιδήποτε βρίσκεται εντός του Δημιουργού, είναι ακίνητο λόγω πληρότητας και όχι λόγω στασιμότητας και διακατέχεται από μια συνεχόμενη ροή και ένα αιώνιο παρόν.  

Ότι βρίσκεται εκτός του Ενός ταυτίζεται με το Μηδέν, που ο φιλόσοφος το ισοδυναμεί με το μη ΟΝ, όπως είναι ο υλικός  κόσμος, που βρίσκεται στην απόλυτη ανυπαρξία γι αυτό υπάρχουν και οι διαδοχικές ακινησίες. (Με τον όρο ανυπαρξία δεν εννοεί ο Παρμενίδης κάτι που δεν υπάρχει, αλλά κάτι που βρίσκεται εκτός της πληρότητας και της συνεχούς ροής του Δημιουργού).
Καί ακόμα , ό Παρμενίδης μάς εξηγεί πώς τό Σύμπαν τού Δημιουργού είναι αγέννητο καί αεί υπάρχων καί τό μόνο αληθινό.
 Το Αγέννητο Σύμπαν
Η θεωρία του Παρμενίδη για το Αγέννητο σύμπαν, καταρρίπτει τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης του σύμπαντος. Διότι ότι γεννιέται, φθείρεται και πεθαίνει. Δίδασκε ότι το Σύμπαν είναι Ένα, Ενιαίο, Αγέννητο και Αιώνιο. Το ΈΝΑ (Σύμπαν), δεν βρίσκεται σε κάποιον τόπο, επειδή αν βρισκόταν εκεί, ο τόπος αυτός δεν θα ήταν ο ίδιος μέσα στον οποίο βρίσκεται. Αλλά το ΈΝΑ αποκλείεται να υπάρχει τόσο μέσα στον εαυτό του, όσο και μέσα σε οτιδήποτε άλλο. Συνεπώς το ΈΝΑ δεν υπάρχει ποτέ στον ίδιο τόπο. Ούτε ησυχάζει, ούτε στέκεται. Δηλαδή το ΈΝΑ ούτε στέκεται, ούτε κινείται. Και τότε τί κάνει άραγε? Την απάντηση την έχει μόνον ο Δημιουργός.
Αν το ΈΝΑ δεν μετέχει καθόλου σε χρόνο, τότε ούτε στο παρελθόν έχει γίνει, ούτε υπήρχε ποτέ, ούτε στο παρόν έχει γίνει και ούτε στο μέλλον θα υπάρξει. Το ΈΝΑ δεν έχει μέρη, άρα δεν έχει ούτε αρχή ούτε μέση ούτε τέλος. Και αφού λοιπόν είναι άπειρο δεν έχει ούτε σχήμα. Συνεπώς - κατέληξε ο Παρμενίδης – το ΈΝΑ δεν μπορεί να υπάρχει πουθενά. Ούτε μέσα στον εαυτό του , ούτε μέσα σε κάτι άλλο. Δεν υπάρχει ποτέ στον ίδιο τόπο. Και καταλήγει ο Παρμενίδης το μεγαλοφυή συλλογισμό του ως εξής: το ΈΝΑ ήταν και είναι και θα είναι, και γινόταν και γίνεται και θα γίνεται. Το ΈΝΑ  είναι πλήρες, ακίνητο, και ολομελές.