Δεν υπάρχει καμία δύναμη «εκεί έξω».
«Όπως γνωρίζεις, σε όλο τον κόσμο υπάρχουν εργοστάσια εξοπλισμών, που παράγονται και αποθηκεύονται για να προκαλέσουν ζημία ή ακόμα και να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Πώς μπορούμε εμείς να αντιδράσουμε ή να προστατευθούμε από μια τέτοια καταστρεπτική δύναμη;
Αποσύροντας τον εαυτό σου από την επιρροή κάθε μορφής υπνωτισμού, εξάρτησης, δεισιδαιμονίας ή ταύτισης με τον κόσμο....
Μην στηρίζεσαι στη γνώση, τη φαντασία ή την προφητεία κανενός.
Να γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει καμία δύναμη εκεί έξω που να μπορεί να σε καταστρέψει.
Εκεί έξω τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τη συγκατάθεση,
την εσωτερική έγκριση ή την πρόθεσή σου.
Να επαγρυπνείς!
Απελευθερώσου από όλη την άγνοια και το σκοτάδι σου.
Είναι το όραμά σου που χρειάζεται κάποια ρύθμιση και όχι η ανθρωπότητα.
Εάν ενοποιήσεις τον εαυτό σου, εάν γίνεις μια ενότητα, τότε ο κόσμος είναι ασφαλής.
Στον κόσμο της δυαδικότητας όλα είναι τέλεια ισορροπημένα - μια περίοδος σκοταδιού και καταστροφής εναλλάσσεται αναπόφευκτα με μια περίοδο δημιουργικότητας και εποικοδομητικότητας, αλλά μόνο ως καθρέφτης της εσωτερικής σου κατάστασης.
Για αυτό μην ανησυχείς για τον κόσμο, να ανησυχείς μόνο για εσένα , αυτό είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορείς να βοηθήσεις.
Ο κόσμος των γεγονότων και των περιστάσεων εξαρτάται ολοκληρωτικά από εσένα.
Οι συνθήκες του κόσμου αντιστοιχούν ακριβώς στις εσωτερικές σου καταστάσεις.
Να θυμάσαι:
Κανένας και τίποτα δεν μπορούν να κάνουν τίποτα εάν δεν διατάζεται και δεν κατευθύνεται από το δικό σου Όνειρο.
Για να μην αφεθείς στον εκφυλισμό, θα έπρεπε να είχες νικήσει μέσα σου την ιδέα της ανεπάρκειας,
της αντιπαλότητας,
της μεμψιμοιρίας,
και τον υπνωτικό λήθαργο που σε καθιστά:
εξαρτώμενο,
φοβισμένο,
αμφίρροπο,
δυστυχισμένο...
Η ακλόνητη πίστη των ανθρώπων προς την περιγραφή του κόσμου είναι η αφετηρία της αδυναμίας τους, η τελική ερμηνεία των γεγονότων της ζωής τους και τον ρόλου που ανατίθεται στον καθένα τους μέσα στο θέατρο της ύπαρξης...
Ακόμα κι η αρρώστια είναι ένα ψέμα που μας αφηγήθηκε ο κόσμος! Αρρωσταίνουμε, γιατί η αρρώστια μας περιγράφτηκε, και έτσι γερνάμε και πεθαίνουμε, μιμούμενοι, χωρίς να αμφισβητήσουμε ποτέ την αλήθεια τους.
Ο καθημερινός άνθρωπος δεν ονειρεύεται, αλλά υπακούει τυφλά σε μια υπνωτιστική αφήγηση της ζωής.
Λησμόνησε τη μοναδικότητά του, τη φύση του δημιουργού.
Γιατί δεν προσέγγισε τον εαυτό του.
Δεν γνωρίζει τον εαυτό του!...
Τώρα ξέρεις γιατί ο κόσμος είναι έτσι!... Γιατί έτσι τον ονειρεύεσαι εσύ!»
Elio D’ Anna –Η Σχολή των Θεώ
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου