Ναι, η βούληση του ανδρός και της γυναικός δομούν αυτό το φορέα στα ανώτερα υλικά πεδία και γίνονται συνεργοί κι εκφραστές του Λόγου....η είσοδος της ψυχής στο σύμπλοκο ωαρίου – σπερματοζωαρίου είναι εκείνη που πυροδοτεί τη γονιμοποίηση και όχι η σύζευξη των δύο αυτών υλικών δομών.
Αυτές {ωάριο – σπερματοζωάριο} ανήκουν στο Αυτόματο, το οποίο τίποτα από μόνο του δεν μπορεί να κάνει και αν μια ψυχή δεν εισέλθει σε αυτό,.. τότε, το σύμπλοκο ωαρίου – σπερματοζωαρίου , θα κινηθεί απλά από τη ζωική ενέργεια, θα «εξελιχθεί» αλλά για λίγο και μετά θα οδηγηθεί στον αφανισμό. Είναι μία από τις αιτίες της αποβολής, αλλά υπάρχουν και άλλες.
Η δύναμη της ψυχής ζωοποιεί το σπερματοζωάριο μιας και σε αυτό πρώτα αγκιστρώνεται, όπως είναι λογικό να συμβεί μιας και ο Πατέρας είναι Δημιουργός. Πάνω σε αυτό το φορέα η ψυχή θα εισέλθει στην ύλη (ωάριο – Μητέρα) και αυτή είναι η αιτία που ένα μόνο σπερματοζωάριο εισέρχεται στο θηλυκό. Όταν αυτό επιτευχθεί η ενέργεια της ψυχής αποκλείει τη ζωική ενέργεια πρόσκαιρα και κανένα άλλο σπερματοζωάριο δεν εισέρχεται στο θηλυκό.Ο Υιός γεννήθηκε.
Προσπάθησε, λαμβάνοντας υπόψη σου τα παραπάνω, να σκεφτείς λοιπόν ξανά για ποιό λόγο ορισμένοι θεωρούν ότι είναι «αμαρτία» να διαχέεις το σπέρμα σου.
Όταν η ψυχή εγκατασταθεί, τότε τα γεγονότα οδηγούνται ταχύτατα σε διεκπεραίωση. Ναι, το ξέρεις καλά ότι ένα κύτταρο δίνει δισεκατομμύρια μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μέσα από την ανυπέρβλητη δύναμη του Δημιουργού που εκφράζει. Και, όχι τυχαία, από την 4η εβδομάδα περίπου αρχίζει το περίφημο Φύλο να αναπτύσσεται. Η ύπαρξη των φύλων είναι ένα αποτέλεσμα της δράσης της 4ης Ακτίνας και ίσως αυτό σου εξηγεί γιατί τόσο πολύ με ενδιαφέρουν τα φύλα. Η Τριάδα Ψυχή – σπερματοζωάριο – ωάριο είναι μια πρωτόγονη αντανάκλαση των πνευματικών τριάδων, όπου εδώ τη θέση του Πατέρα κατέχει η ψυχή, η οποία και προφέρει τη λέξη της δημιουργίας. Το έμβρυο, στα πολύ πρώιμα αυτά στάδια, παρουσιάζει τρία «εξογκώματα» στο ελάχιστο μήκος του: ένα αντιστοιχεί στο στέμμα, ένα ακόμα στην καρδιά και ένα τελευταίο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Το πρώτο και το δεύτερο είναι μεγαλύτερα και παραμένουν μεγάλα μέχρι και τη γέννηση διότι θα δομήσουν τον εγκέφαλο και την καρδιά.
...Εάν η ψυχή επιλέξει να εκφράσει το θήλυ αντιμετωπίζει ένα ζήτημα: το θήλυ, αν εξέφραζε πλήρως την ποιότητά του δεν θα επιζούσε και αυτό γιατί είναι ο εκφραστής του θανάτου. Αναστέλλει, λοιπόν την πλήρη του έκφραση, για να μπορέσει να κρατηθεί στο πεδίο. Αυτό το αντιλαμβάνεστε ως αδρανοποίηση του ενός Χ χρωμοσώματος. Και ιδού η Σοφία: το άρρεν μπορεί να εκφράζει τόσο τη ζωή (Υ χρωμόσωμα) όσο και το Θάνατο (Χ χρωμόσωμα). Το θήλυ μόνο θάνατο, δηλαδή είσοδο στην υλική ζωή μπορεί να εκφράσει. Ο Πατέρας γεννά τόσο Μητέρα όσο και Υιό. Η Μητέρα μόνο Αμαζόνες μπορεί να γεννήσει που θα ζήσουν λίγο. Για αυτό πάντοτε ο Πατέρας είναι και Δημιουργός και Καταστροφέας άμεσα. Η Μητέρα είναι Δημιουργός μόνο έμμεσα, διαμέσω του Υιού και οι τρεις μαζί συνθέτουν την τριπλή ζωή σε τελειότητα. Έτσι και το Υ χρωμόσωμα, στο υλικό πεδίο, είναι μικρό όσο μικρή είναι η ζωή σε αυτό το πεδίο. Χωρίς ζωή όμως τα πάντα εξαφανίζονται για αυτό και ανωμαλίες που δεν περιλαμβάνουν το Υ χρωμόσωμα δεν είναι συμβατές με τη ζωή ...Για να το εκφράσω κάπως αφοριστικά και κατηγορηματικά, με όρους της ανθρώπινης επιστήμης, η συνύπαρξη δύο ενεργών και ώριμων Χ χρωμοσωμάτων, δεν θα ήταν συμβατή με τη ζωή.
...Πραγματικά, αν γνώριζε ο μέσος άνθρωπος τι κινητοποιεί κάθε φορά που προβαίνει σε σεξουαλική πράξη, τότε θα συνευρισκόταν πολύ πιο σπάνια και μόνο κάτω από προϋποθέσεις. Στην ουσία, μιλώντας απλοϊκά και συμβολικά, θα έλεγα ότι δημιουργούνται «ρωγμές» στα πεδία κατά την επαφή, οπότε και διευκολύνεται η κάθοδος του αιτιατού και η «είσοδός» του σε ένα νέο σωματικό φορέα.
...πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου