ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΑΣ "ΕΙΝΑΙ" ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΑ ΩΡΑΙΟ , ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ...ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ...!!!

Άς τό φιλοσοφήσουμε λίγο ...Στήν ζωή ψάχνουμε νά βρούμε τήν ευτυχία...ψάχνουμε τό ωραίο...τό αρμονικό...τό καλό καί αγαθό..τό δίκαιο...καί γενικά ότι είναι αυτό πού θά ευχαριστήσει τήν καρδιά καί τήν ψυχή μας.
Γιατί τό ψάχνουμε;...!!!!
Τί μάς παρακινεί νά τό αναζητήσουμε;...!!!!
Πραγματικά , ποιό μέτρο έχουμε στό μυαλό μας μέ τό οποίο θέλουμε νά συγκρίνουμε τά παραπάνω;
Τί είναι αυτό πού μάς δίνει χαρά καί αγαλλίαση καί πού τό χρησιμοποιούμε ώς μέτρο γιά νά χαρακτηρίσουμε κάτι μικρή ή μεγάλη ευχαρίστηση;...!!!
Κάτι λοιπόν μέσα βαθιά μας ξέρει...γνωρίζει τήν απόλυτη αλήθεια, τήν απόλυτη ευτυχία, τήν απόλυτη αρμονία, τό απόλυτα  ωραίο...
Τώρα , από πού προέρχεται , από πού ξεκινάει , από πού τό γνωρίζουμε;... Μάλλον έχουμε πιεί πολύ από τό νερό τής λήθης,  από τά ύδατα τής Στυγός,  καί τό έχουμε ξεχάσει ...
Έτσι ...όταν βλέπουμε ένα ωραίο αρχιτεκτονικό έργο νιώθουμε τήν ομορφιά του, { βέβαια ό αρχιτέκτων αναζητά πάντα τό όλο καί καλύτερο...χμ! κάποιο μέτρο έχει καί αυτός στό μυαλό του}. 
'Οταν 'ομως βλέπουμε κάτι άσχημο  τό αποστρεφόμαστε ώς τερατούργημα...{κάποιοι βέβαια πού δέν έχουνε μέσα τους κανένα ψήγμα μέτρου τού ωραίου...πιθανών νά μήν αντίκρισαν ποτέ  αυτό τό απόλυτα ωραίο...τό χαρακτηρίζουνε ώς μοντέρνα τέχνη..χά! χά! χά!}.
Ένα μέτρο αληθινής αποκάλυψης  τού τί πραγματικά αισθανόμαστε μπροστά στό ωραίο... σέ αυτό πού γενικά δίνει τήν χαρά καί τής ευχαρίστηση είναι οι κόρες τών ματιών πού διαστέλλονται με οτιδήποτε όμορφο κι αγαπημένο βλέπει ο άνθρωπος, είτε πρόκειται για ένα αγαπημένο του πρόσωπο είτε για ένα αντικείμενο τέχνης.
Ένα τέτοιο πείραμα έγινε σέ μιά αίθουσα τέχνης όπου στόν έναν χώρο είχανε πίνακες  κλασσικής ζωγραφικής καί στόν άλλο μοντέρνας αφηρημένης τέχνης... Μετρώντας τίς κόρες τών οφθαλμών τών παρευρισκομένων , είδαν πώς διαστέλλοντο στούς κλασσικούς πίνακες...ή ομορφιά τους τούς έκανε νά ανοίγουνε  γιά νά  γεμίσουνε από τό ωραίο...ενώ στούς άλλους, τούς "μοντέρνους" {τά γκαρτζούφ} συστέλλοντο μπροστά στήν ασχήμια. Ακόμα καί αυτοί πού "υποκριτικά" λέγανε πώς τούς εκφράζουν οί μοντέρνοι ...τά μάτια τους τούς προδίδανε.
 

Δείτε αυτό τό τερατούργημα πού τοποθέτησε στό μουσείο  στρατιωτικής ιστορίας τής Δρέσδης ό αρχιτέκτονας τής μοντέρνας παρέμβασης, ό Ιουδαίος Daniel Libeskind..[διαβάστε ΕΔΩ}...καί γενικά  όλοι οί μοντερνισμοί - τερατουργήματα προέρχονται από τούς εβραϊκής καταγωγής "καλλιτέχνες" λόγο τού ότι μέσα τους δέν υπάρχει καμμιά αρχή , κανένα μέτρο σύγκρισης τού ωραίου ...{ τό έχουνε ξεχάσει τελείως άραγε ...ή δέν είχανε ποτέ καμμία σχέση;}...τό οποίο όπως είπαμε στήν αρχή από κάπου ξεκινάει ώς ανάμνηση ...από κάπου πού δέν θυμόμαστε αλλά είναι ό τόπος τού  ωραίου , τού μεγάλου , τού αληθινού... καί εδώ εμείς απλά τό μιμούμαστε, καί τό αναζητάμε.
 Μιά υποψία  τού από πού προέρχεται ή ανάμνηση τού ωραίου πού έχουμε , μάς δίνει ό Λιακόπουλος στό παρακάτω βίντεο.
 Φ-Ε