ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ... η έξοδος τής Ελλάδος στίς αγορές

Είναι αλήθεια σημαντική η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές, μέσω της έκδοσης και πώλησης ομολόγων; «Αναμφίβολα», θα απαντούσε κανείς, μεταξύ άλλων επειδή τα αποτελέσματα για την υπόλοιπη οικονομία, για το δανεισμό των επιχειρήσεων, καθώς επίσης των τραπεζών, θα είναι πολύ θετικά.

Θα είναι μεγάλη επιτυχία για την κυβέρνηση η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές; «Ανάλογα πως θα το έβλεπε κανείς», θα ήταν η απάντηση. Σε κάθε περίπτωση, εάν θεωρηθεί ως επιτυχία, τότε οι ενέργειες της προηγούμενης κυβέρνησης, αυτής δηλαδή που οδήγησε την Ελλάδα στα νύχια του ΔΝΤ, θα έπρεπε να χαρακτηρισθούν ως ένας τεράστιος, μοναδικός στην Ιστορία θρίαμβος!

Ειδικότερα, η τότε κυβέρνηση, «κατάφερε» να δανεισθεί η Ελλάδα 240 δις €, με μέσο επιτόκιο 2,3%, να διαγράψει 100 δις € δημοσίου χρέους με το PSI (έστω και αν ένα μέρος του βρισκόταν σε ελληνικά χέρια, οπότε πυροβόλησε η ίδια τα πόδια της), να σβήσει ακόμη 20 δις € χρέους με την επαναγορά ομολόγων, να μην εφαρμόσει σχεδόν τίποτα από αυτά που απαίτησαν οι δανειστές, να δοθούν εγγυήσεις στις τράπεζες άνω των 100 δις €, να εφοδιασθούν με αρκετή ρευστότητα από την ΕΚΤ (ELA), να ανακεφαλαιοποιηθούν αργότερα από την Ευρώπη, καθώς επίσης να διατηρήσει τη χώρα εντός της Ευρωζώνης, σε μία εξαιρετικά ταραγμένη και επικίνδυνη εποχή.

Το μεγάλο, το αποτρόπαιο καλύτερα έγκλημα της, έχει σχέση αφενός μεν με την εισβολή του ΔΝΤ στη χώρα, αφετέρου με τα ανταλλάγματα που προσέφερε για να πάρει όλα τα παραπάνω, παρά τα τεράστια διαπραγματευτικά χαρτιά που είχε στη διάθεση της – ανταλλάγματα, το είδος και το μέγεθος των οποίων μάλλον δεν γνωρίζουμε ακόμη στο σύνολο τους. Επίσης με την καταστροφή που προκάλεσε στους Έλληνες, οι οποίοι έχουν υποστεί μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις του νεοφιλελευθερισμού παγκοσμίως – κάτι που βέβαια δεν προσπάθησε καν να διορθώσει η επόμενη κυβέρνηση.

Ανεξάρτητα όμως από το έγκλημα εις βάρος της Ελλάδας, ένα από τα αποτελέσματα των παραπάνω ήταν το ότι, τα 240 δις € από τα 330 δις € του δημοσίου χρέους είναι πλέον διακρατικά, οπότε μπορεί να επιμηκυνθεί «επ” αόριστον» η εξόφληση τους, καθώς επίσης να μειωθούν ακόμη περισσότερο τα επιτόκια – ενώ από τα υπόλοιπα 90 δις €, λιγότερα από 50 δις € είναι απαιτήσεις των ξένων τοκογλύφων.

Με δεδομένο λοιπόν το ότι, τα μη διακρατικά δάνεια είναι της τάξης του 50% του ΑΕΠ, το δημόσιο χρέος είναι απολύτως βιώσιμο – οπότε γιατί να μην τη δανείσουν οι αγορές, έχοντας παράλληλα την εγγύηση της Γερμανίας;

Ποιά χώρα είναι σήμερα πιο σίγουρη από την Ελλάδα, όπως φαίνεται από το γράφημα στο τέλος; Ποιά χώρα έχει τις καλύτερες δυνατότητες ανάπτυξης, με κριτήριο τη βίαιη, εγκληματική κατάρρευση του ΑΕΠ κατά σχεδόν 25%; Ποιά χώρα έχει υποστεί τη μεγαλύτερη στην Ιστορία «δημιουργική καταστροφή» εν καιρώ ειρήνης στον πλανήτη, έχοντας ως εκ τούτου τις ιδανικότερες συνθήκες ανάκαμψης;

Από την άλλη πλευρά, η σημερινή κυβέρνηση θα δανεισθεί ενδεχομένως 5 δις € (προφανώς με εντυπωσιακή υπερκάλυψη της ζήτησης, όπως συνηθίζεται για τη χειραγώγηση των μαζών), με επιτόκιο της τάξης του 5% – ενώ εφάρμοσε το σύνολο σχεδόν των μέτρων που επέβαλλε το ΔΝΤ, με οδυνηρά επακόλουθα για τα εισοδήματα των Ελλήνων, για τις επενδύσεις, για την ανάπτυξη, για το κοινωνικό κράτος, ιδιαίτερα για τη δημόσια υγεία κοκ.

Συγκριτικά λοιπόν, εάν οι ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης χαρακτηρισθούν ως επιτυχία, με κριτήριο την έξοδο της στις αγορές, τότε οι ενέργειες της προηγούμενη αποτελούν πολλαπλό θρίαμβο – πόσο μάλλον όταν η προηγούμενη «υπεξαίρεσε» την ψήφο των Ελλήνων ισχυριζόμενη απλά ότι υπάρχουν χρήματα, ενώ η σημερινή με ένα σχέδιο 18 σημείων, από τα οποία δεν εφάρμοσε ούτε ένα.

Όλα λοιπόν είναι σχετικά – όπως και ο μύθος της αποτυχημένης Ελλάδας, απέναντι σε μία επιτυχημένη Ιρλανδία, ο οποίος διαχέεται σκόπιμα στις αγορές. Απλά και μόνο το γράφημα που ακολουθεί, στο οποίο απεικονίζεται το συνολικό χρέος, το δημόσιο και ιδιωτικό δηλαδή διαφόρων χωρών, τεκμηριώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το μεγάλο ψέμα – το οποίο ουσιαστικά είχε σκοπό να πείσει τους δύστυχους Ιρλανδούς να αναλάβουν οι ίδιοι τα χρέη των πτωχυμένων ιδιωτικών τραπεζών τους.

.

Η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο συνολικό χρέος από όλες τις χώρες του γραφήματος – ενώ η Ιρλανδία το υψηλότερο, ακολουθούμενη από την Ολλανδία που μας φερόταν ανέκαθεν με υπεροψία, από την Ιαπωνία, καθώς επίσης από τη Μ. Βρετανία.

Επομένως, είναι σε καλύτερη θέση συγκριτικά με τα υπόλοιπα κράτη ενώ, εάν συνυπολογίσει κανείς την τεράστια δημόσια περιουσία της, τον υπόγειο πλούτο, καθώς επίσης τις απαιτήσεις της απέναντι στη Γερμανία (κατοχικό δάνειο κλπ.), τότε θα κατανοήσει ότι, όλα της τα προβλήματα έχουν μία και μόνο αιτία: την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, τη διαφθορά και τη διαπλοκή της πολιτικής της ηγεσίας, για πάρα πολλές δεκαετίες.

Υστερόγραφο: Μείωση 20,4 δις € κατέγραψε το συνολικό εξωτερικό χρέος της χώρας, του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, το 2013, σε σύγκριση με το 2012 – εξέλιξη που οφείλεται στη μείωση των υποχρεώσεων των τραπεζών και του ιδιωτικού τομέα προς το εξωτερικό, αν και  αυξήθηκε το δημόσιο χρέος λόγω των δανείων από το μηχανισμό στήριξης.

Το ύψος του συνολικού εξωτερικού χρέους της χώρας, στο τέλος του 4ου  τριμήνου του 2013, διαμορφώθηκε στο ποσό των 417,07 δις € από 437,46 δις €, που ήταν στο τέλος του 2012.

Ως ποσοστό του ΑΕΠ το συνολικό εξωτερικό χρέος της χώρας διαμορφώθηκε στο τέλος του 2013 στο 229%, έναντι 226,3% στο τέλος του 2012 – κάτι που οφείλεται στη μείωση του ονομαστικού ΑΕΠ το 2013 (182,05 δις €) κατά 11 δις €, σε σύγκριση με το 2012 (193,3 δις €).

Η εξέλιξη αυτή είναι εξαιρετικά θετική για την οικονομία μας, ενώ σε αυτούς που συνεχίζουν να ισχυρίζονται πως η Ελλάδα θα έπρεπε να διαγράψει μονομερώς το δημόσιο χρέος της, μέρος του ή ολόκληρο, θα λέγαμε πως κάτι τέτοιο θα ήταν ενδεχομένως εφικτό πριν το PSI, όπου τα ομόλογα ήταν σε εθνικό δίκαιο, αλλά όχι πλέον. Η αιτία στο κατωτέρω παράδειγμα:

Εάν κάποιος έχει ένα σπίτι που αξίζει 100.000 € και χρωστάει 200.000 €, έχοντας ως εγγύηση το σπίτι, τότε μπορεί να χρεοκοπήσει και να το χάσει. Εάν όμως χρωστάει 200.000 € και το σπίτι του κοστίζει 1.000.000 €, τότε θα ήταν ανόητος να το διακινδυνεύσει – εκτός εάν δεν το είχε δώσει ως εγγύηση, όπως συνέβαινε πριν το PSI με τη χώρα.

/viliardos.analyst.gr