Αὐτοί μὲν ὑπῆρχαν εἰς τὴν ἐποχήν τοῦ Κρόνου, ὃταν ἐβασίλευαν εἰς τὸν οὐρανόν καὶ ὡσὰν θεοί δὲ ἐζοῦσαν ἀμέριμνον
νοῦν ἒχοντες μακρὰν ἒξω ἀπό πόνους καὶ θλίψιν΄ οὖτε δὲ ἢρχετο
εἰς αὐτούς τὸ τρομερόν γῆρας, συνεχῶς δὲ ὃμοιοι κατὰ τὰ πόδια
καὶ τὰ χέρια διεσκέδαζον εἰς συμπόσια μακρὰν ἀπό ὃλας τὰς συμφορὰς. 115
Ἀπέθνησκον δε ὡσὰν νὰ εἶχαν καταληφθῇ ἀπὸ τὸν ὓπνον
λαμπρά δὲ ὃλα εἰς αὐτούς ἦσαν΄ καρπόν δὲ παρήγαγε ἡ εὒφορος
γῆ πολύν καὶ ἂφθονον΄ αὐτοί δὲ εὐχαριστημένοι μὲ ἡσυχίαν ἐκαρ-
ποῦντο τὰ κτήματα των ἐν μέσῳ πολλῶν ἀγαθῶν [πλούσιοι σὲ
κοπάδια, ἀγαπητοί εἰς τοὺς μακαρίους θεούς]. 120
Ἐὰν ἡ Κρόνιος περίοδος, κατά πῶς μᾶς τὰ μεταφέρει ὁ Ἡσίοδος πάντα, ἦταν ἐκείνη κατὰ τὴν ὁποίαν τὸ ἀνθρώπινον γένος ζοῦσε μὲ ἀσφάλεια, ἡρεμία καὶἀνεμελιά, τότε τὶ ἀκριβῶς μᾶς διαφεύγει; Δὲν ἦταν τόσο κακός ὁ Κρόνος ἀλλά ἒτρωγε τὰ παιδιά του; Δημιουργοῦσε συνθῆκες εὐημερίας γύρω του, γιὰ ὃλους καὶ κατάπινε τὰ ἲδια του τὰ παιδιά; Κάπως ἀκραία συμπεριφορά γιὰ ἓνα δίκαιον σύστημα διακυβερνήσεως ποὺ χαρίζει εὐημερία καὶ ἀσφάλεια….
Κάτι δὲν μοῦ ἀρέσει. Κι ὃσα δὲν μοῦ ἀρέσουν, τὰ ἐρευνῶ.
συνέχεια ΕΔΩ
Φιλονόη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου