Ἄς μαθαίνουμε σιγὰ σιγὰ τὴν προέλευσι τῶν λέξεων ποὺ χρησιμοποιοῦμε…Ἄλλως τέ, ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις…
Κι ἐπεὶ συντόμως θὰ χρειαστῇ νὰ πορευτοῦμε πρὸς ἄλλους δρόμους, ἄς ἀρχίσουμε τοὐλάχιστον νὰ μιλᾶμε τὴν ἴδια γλῶσσα.
Φιλονόη.
Γιατί λέμε “νερό” το ὕδωρ…;
Το ρήμα “νάω” σημαίνει “κυλάω”.
Από αυτό προκύπτουν οι λέξεις “νᾶμα” (πηγή, τρεχούμενο νερό, ρυάκι) και οι “Ναϊάδες” νύμφες, οι νύμφες των υδάτων.Προκύπτει όμως και το επίθετο “νηρόν” / “νεαρόν” (κυρίως στα Βυζαντινά χρόνια) που σημαίνει “αυτό που κυλάει”. Την φράση, λοιπόν, “νεαρόν ὕδωρ” την χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά. Και με την πάροδο του χρόνου επεκράτησε μόνο η λέξη “νερό”! (νηρόν / νεαρόν/ νερόν ὕδωρ -> νερό).
