Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ως νόμισμα θεωρούμε κάτι που πληροί τρεις βασικές προϋποθέσεις: χρησιμοποιείται ως μέσο για την ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών, ως μέσο αποθήκευσης πλούτου και ως μονάδα μέτρησης της αξίας.
Το κυριότερο διεθνές νόμισμα είναι το δολάριο με το οποίο υπολογίζεται η αξία του σημαντικότερου εμπορεύματος στον κόσμο, του πετρελαίου. Το δολάριο είναι το κύριο αποθεματικό νόμισμα του κόσμου, αυτό το οποίο οι Κεντρικές Τράπεζες χρησιμοποιούν για να αποθηκεύσουν πλούτο ενώ είναι και το βασικότερο νόμισμα για την αγορά προϊόντων και υπηρεσιών μια που όλα τα βασικά εμπορεύματα του κόσμου αλλά και οι μετοχές των εταιριών στη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αγορά του κόσμου αποτιμώνται σε δολάρια.
Τα τελευταία χρόνια ωστόσο και για πρώτη φορά από το Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα νόμισμα απείλησε την παντοδυναμία του δολαρίου και αυτό δεν ήταν άλλο από το ευρώ. Πρώτα, κέρδισε έδαφος ως μέσο αποθήκευσης πλούτου εξαιτίας της σταθερότητας του και της διαρκούς ανατίμησης του έναντι του δολαρίου.
Κάπου εκεί οι υποστηρικτές του δολαρίου είχαν δύο επιλογές. Είτε αποδεχόταν το πεπρωμένο και άφηναν το ευρώ να μετατραπεί και στο βασικό διεθνές νόμισμα ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών, κάτι που θα σήμαινε και το σπάσιμο του μονοπωλίου του δολαρίου ως μέσο μέτρησης της αξίας του πετρελαίου και έτσι, πιθανώς, την κατάρρευση του είτε θα προστάτευαν με κάθε μέσο τα κεκτημένα δεκαετιών.
Προφανώς επέλεξαν το δεύτερο και ο ήδη, τότε, σε εξέλιξη νομισματικός πόλεμος έλαβε ιστορικές διαστάσεις. Μία από τις συνέπειες του, μέχρι στιγμής, είναι η αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας νομισματικής αγοράς και η αναζήτηση ενός εναλλακτικού των δύο βασικών νομισμάτων. Και κάπου εδώ αρχίζει η ιστορία της πορείας τιμών του χρυσού, που υπερδιπλασιάστηκαν από τα τέλη του 2008 και μετά. Ο κόσμος αναζητεί ένα νέο νόμισμα και ελλείψει του στρέφεται στο αρχαιότερο όλων. Κάθε φορά που μία διεθνής νομισματική κρίση κάνει την εμφάνιση της ο χρυσός απογειώνεται. Αυτό συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του ´60 και στις αρχές του ´70 και αυτό συμβαίνει και τώρα.
Η ιστορία που μας αφηγείται, όμως, το διάγραμμα του χρυσού δεν ολοκληρώνεται εδώ και η άνοδος του δεν αποτυπώνει απλά την στροφή Κεντρικών Τραπεζών και μεγαλοεπενδυτών σε αυτό με στόχο τη αναζήτηση σταθερότητας σε μία φάση νομισματικής αστάθειας.
Και ο τρόπος που το πέτυχε αυτό είναι μέσω της δημιουργίας της αγοράς των Διαπραγματευόμενων Αμοιβαίων Κεφαλαίων (ETF), τα οποία μπορούν να αγοραστούν από τον καθένα με το πάτημα ενός κουμπιού από τον οικιακό υπολογιστή του, λειτουργούν και συμπεριφέρονται όπως οι μετοχές και αυτά του χρυσού ακολουθούν πιστά την τιμή του κάνοντας ευκολότερο για όλους να τα εμπιστευθούν, αφού είναι σα να αγοράζουν 'κανονικό' χρυσό.
Έτσι, το να αγοράσει κανείς σήμερα χρυσό έγινε τόσο απλό όσο το να κατεβάσει ένα τραγούδι από το διαδίκτυο αλλά το κυριότερο, το να ανταλλάξει κανείς χρυσό με προϊόντα γίνεται, πια, εύκολα και μέσα σε δευτερόλεπτα από το σπίτι ή από το δρόμο, από ένα φορητό υπολογιστή ή ένα έξυπνο κινητό.
Όσο χάνεται η εμπιστοσύνη στα βασικά διεθνή νομίσματα τόσο μεγαλώνει η ανάγκη για ένα νέο νόμισμα και κάποιοι έχουν φροντίσει να ικανοποιήσουν αυτήν την ανάγκη.
Σε πολύ παλαιότερα άρθρα, τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο “Υπόθεση Ελληνική Κρίση – Περίεργες Συμπτώσεις” των εκδόσεων Λιβάνη, είχα παραθέσει στοιχεία για τις μαζικές αγορές χρυσού από τους γκουρού των νομισματικών αγορών, όπως τους Σόρος και Πόλσον αλλά και για τις χρηματοοικονομικές αλχημείες της BlackStone, μητρικής της BlackRock, που το 2010 ήταν η εταιρία με το δεύτερο μεγαλύτερο μερίδιο στο ελληνικό χρηματιστήριο.
Η τιμή του χρυσού πράγματι εκτοξεύτηκε και η κρίση εξελίχτηκε, όντως, σε ευρωπαϊκή αλλά η ταχύτητα με την οποία ο χρυσός απέκτησε χαρακτηριστικά ενός διεθνούς νομίσματος ξεπέρασε τις προβλέψεις μου κατά πολύ.
Πάνω από την ελληνική κρίση υπάρχει η ευρωπαϊκή και πάνω από αυτήν η κρίση του ευρώ.
Ο Πάνος Παναγιώτου είναι Χρηματιστηριακός Τεχνικός Αναλυτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου