Θα πείς "...μια οκά ψωμί θέλω και μην ξεχάστε το κομματάκι..."Το ψωμί παλιά ο φούρναρης το ζύγιζε...
Μια οκά πλήρωνες μια οκά έπαιρνες γι αυτό και ήταν απαραίτητη η τσόντα
για να βαρύνουν τα δράμια.
Δεν ήταν δυνατόν να έβγαινε ακριβώς μια οκά ψημένο...είχε δίπλα
το χθεσινό ξαναζεσταμένο για να σου κόβει την τσόντα.
Ήταν τσιφούτης ....
Ζητούσες όσο ήθελες...τέταρτο...μισή οκά...
Και φυσικά μετά τον πόλεμο ο στερημένος είχε βασική τροφή το άγιο ψωμάκι
για να μπορέσει να χορτάσει.
Ούτε ψίχουλο δεν έμενε στο τραπέζι και φυσικά δεν πετούσες ούτε μπουκιά.
" Φάε και το κομματάκι είναι η δύναμή σου..." άκουγες από τους μεγαλύτερους
και όταν έπεφτε στο πάτωμα έσκυβαν το φύλαγαν και στο έδιναν για να σου δώσουν να καταλάβεις την αξία του.
Οι φουρναραίοι άρχοντες τότε...δακτυλοδεικτούμενοι...
Κατοχειρωμένο επάγγελμα....
Υπήρχε και υπάρχει μια διάταξη του Νόμου για το ψωμί που τώρα θα καταργηθεί
που έλεγε ότι το αρτοποιείο είναι υποχρεωμένο να έχει στην αποθήκη του
ορισμένους τόννους αλεύρι.
Κατοχικοί νόμοι που προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν την επάρκεια.
Ποικιλίες ψωμιού δεν υπήρχαν...η οκαδιάρικη μεγαλοφρατζόλα και το καρβέλι
που προτιμούσαν οι επαρχιώτες που εγκατασταθήκανε στην Αθήνα.
Ο φούρναρης ξύνιζε όταν του πήγαιναν να ψήσει ψωμί οι πελάτες.
Τώρα επανέρχεται το ζύγισμα του ψωμιού και πολύ καλά κάνουν οι αρμόδιοι
για να σταματήσει η κοροϊδία των κλεφταρέων.
Πόσο το πληρώνεις στην πραγματική του αξία δεν το γνωρίζεις...
Γράφει το ταμπελάκι 0,90...0,80...0,75 και πάρτα φούρναρη και δώσε μου όσο
ψωμί θέλεις.
Αντιδρούν τώρα για το ζύγι οι κακομαθημένοι.
Διάφορα τα προσχήματα...θέμα χρόνου και άλλα ευτράπελα.
Για μια οικογένεια όμως που θέλει την ημέρα πάνω από 2 ευρώ για ψωμί
περίπου 60 ευρώ τον μήνα είναι λογαριασμός.
Διατίμηση λοιπόν όπως παλιά....υποχρεωτικά να υπάρχει ελεγμένη ποιότητα ψωμιού με ορισμένη χαμηλή τιμή το κιλό έστω και με επιδοτούμενα σιτάρια και από εκεί και πέρα ας υπάρχει και παντεσπάνι για τους έχοντες.
πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου