Η δημοκρατία των Τρελών

Δημοκρατία, ειρήνη, ισότις, 3 λέξεις κλειδιά που είναι ικανά να σώσουν ή να καταστρέψουν.

για να δούμε αρκετά πράγματα επί των κλειδιών:

Όλοι φυσικά θα αναρωτηθήκατε γιατί οι 3 λέξεις αυτές είναι ικανές να καταστρέψουν αφού είναι τμήμα των ύψιστων ιδανικών. Η απάντηση βρίσκεται μέσα σε μια Πλατωνικού τύπου ερώτηση: "τι εννοούμε όταν λέμε δημοκρατία, τι ειρήνη, και τι ισότητα;"

Ο Πλάτων στα κείμενα του το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να ορίσει τις έννοιες, τι είναι τι. Ο Λόγος απλούστατος, για να ξέρουμε τι λέμε. Πως είναι δυνατόν να λέμε ότι ο Χ ή ο Υ είναι καλός όταν δεν ξέρουμε να δώσουμε τον ορισμό του καλού; δεν γίνεται, άρα έχουμε πέσει σε σφάλμα.

Έτσι λοιπόν αν δεν έχουμε μελετήσει τι είναι Δημοκρατία, τι σημαίνει η λέξη Ειρήνη και τι Ισότις, μπορούμε εύκολα να γίνουμε έρμαια στον κάθε προπαγανδιστή ο οποίος θα μας οδηγήσει σε εσφαλμένα νοητικά πεδία με καταστροφικές συνέπειες.

Για να καταλάβουμε τι είναι Δημοκρατία πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε τι είναι Κράτος. Κράτος είναι ένας γεωγραφικός χώρος στον οποίο οι κάτοικοι έχουν κοινά ήθη, έθιμα, αίμα, γλώσσα κ.α. 

Οι Νόμοι και οι Θεσμοί του Κράτους αυτού είναι ανάλογοι του Λογισμικού που έχουν αναπτύξει οι κάτοικοι. 

Το περιβάλλον και η Γεωγραφική θέση παίζουν καταλυτικό ρόλο στα παραπάνω.

Κράτος σημαίνει ισχύς, πάσης φύσεως ισχύς όπως είναι η Θεσμική, η Νομική, Πρωτίστως η Στρατιωτική κ.α. με σκοπό την κραταιά ζωή των πολιτών μέσα σε πλαίσια συγκεκριμένου και ισόρροπου ελεγχόμενου κύκλου.

 Το πολίτευμα είναι ένα μοντέλο διακυβέρνησης ενός Κράτους το οποίο μπορεί να αποτελείται είτε από έναν ηγέτη, είτε από λίγους είτε από πολλούς. 

Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά ως ορθά Πολιτεύματα ορίζει την Βασιλεία (ένας ηγέτης), την Αριστοκρατία (εξουσιάζουν οι λίγοι) και την Πολιτεία (εξουσιάζουν οι Πολλοί). Σημασία δεν έχει αν εξουσιάζει ένας, λίγοι ή πολλοί, αλλά η εξουσία να εκτελείται σωστά δηλαδή υπέρ του συνόλου. Συνεχίζοντας ο Αριστοτέλης μας δίνει τις Παρεκβάσεις των ορθών Πολιτευμάτων οι οποίες είναι η Τυραννία (ένας ηγέτης), Ολιγαρχία (η εξουσία σε λίγους) και η δημοκρατία (η εξουσία σε πολλούς). Τις ονομάζει παρεκβάσεις διότι είτε ο Τύραννος, είτε η Ολιγαρχία, είτε η δημοκρατία νομοθετούν υπέρ του εαυτού τους και κατά των υπολοίπων, δηλαδή η Τυραννία υπέρ του εαυτού της και κατά των άλλων, η Ολιγαρχία το ίδιο και η δημοκρατία το ίδιο. Έτσι όμως από το ΖΗΝ δεν μπορούμε να φτάσουμε στο ΕΥ ΖΗΝ αφού το ΕΥ ΖΗΝ απαιτεί να ωφελείται το σύνολο.

Το ίδιο πράγμα μας φανερώνει πριν τον Αριστοτέλη ο Πλάτων στο έργο "Πολιτεία" ως εξής:

[αρχαίο κείμενο] Θρασύμαχος: τίθεται δε γε τους νόμους εκάστη η αρχή προς το αυτή συμφέρον, δημοκρατία μεν δημοκρατικούς, τυραννίς δε τυραννικούς, και αι άλλαι ούτως. θέμεναι δε απέφηναν τούτο δίκαιον τοις αρχομένοις είναι, το σφίσι συμφέρον, και τον τούτου εκβαίνοντα κολάζουσιν ως παρανομούντα τε και αδικούντα. τούτ' ούν εστιν, ω βέλτιστε, ό λέγω εν απάσαις ταις πόλεσιν ταυτόν είναι δίκαιον, το της καθεστηκυίας αρχής συμφέρον. αύτη δε που κρατεί, ώστε συμβαίνει τω ορθώς λογιζομένω πανταχού είναι το αυτό δίκαιον, το κρείττονος συμφέρον.

[απόδοση ] Θρασύμαχος: κάθε εξουσία θεσμοθετεί τους νόμους για το δικό της συμφέρον· η δημοκρατία με δημοκρατικούς νόμους, η τυραννία με τυραννικούς, κι όμοια ενεργούν και τα άλλα καθεστώτα. Και αφού κατορθώσουν να τους θεσπίσουν, διακηρύσσουν πως αυτό είναι δίκαιο για τους διοικουμένους, δηλαδή εκείνο που συμφέρει στο κατεστημένο· κι όποιον δεν υποτάσσεται, τον τιμωρούν σαν παράνομο και άδικο. Αυτό είναι, καλέ μου άνθρωπε, που λέω οτι σε όλες τις πολιτείες το δίκαιο εντοπίζεται στο συμφέρον της κατεστημένης εξουσίας. Κι αυτή, καθώς όλοι γνωρίζουν, δέν είναι τίποτε άλλο, παρα η εξουσία των ισχυρών, έτσι που καθένας μυαλωμένος να γνωρίζει πως παντού το δίκαιο είναι το ίδιο, δηλαδή το συμφέρον του πιό δυνατού.

Πλάτων, Πολιτεία, 338e 339a

Λάβαμε μια ουσιαστική εικόνα της σχέσεως μεταξύ Κράτους και Πολιτεύματος και ότι το Κράτος μπορεί να ωφελεί τους Πολίτες και με μη Δημοκρατικά Πολιτεύματα (βλέπε Πεισίστρατος ή Παπαδόπουλος). Ανάλυση περί Δημοκρατίας και τι πραγματικά ήταν η Δημοκρατία και ποια η ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΜΙΑ σχέση της με αυτό το πράγμα που σήμερα μας πουλάνε για δημοκρατία θα ανέβει στο knossopolis.com σε άρθρο σύντομα.

Ένα γνωστό σφάλμα είναι ότι οι πλειοψηφία πιστεύει ότι ο Παπαδόπουλος ήταν κακός επειδή είχε απαγορεύσεις. Στην πραγματικότητα ο Παπαδόπουλος απαγόρευε την κλεψιά την απάτη και κάθε τι που ήταν αθνελληνικό το οποίο εκφραζόταν κυρίως από τους Κομμουνιστές.  

Αν αυτό κάποιος το θεωρεί κακό, ας μελετήσει την Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία και θα δει ότι αν βάζαμε σε χρονομηχανή τους Κομμουνιστές (που δεν καθάρισε ο Παπαδόπουλος αλλά τμηματικά ενέταξε στο καινούριο Κράτος) και τους μεταφέραμε στην Αρχαία Δημοκρατική Αθήνα, με το που θα λέγανε 5 λέξεις με τα πιστεύω τους, θα τους παραλάμβαναν οι ΄"Ενδεκα" και πριν προλάβουν να πουν 6η λέξη θα τους είχαν κάνει φέτες φέτες σαν γαλέους! η Δημοκρατική Αθήνα ΔΕΝ ΕΠΑΙΖΕ με θέματα Πατρίδος-Έθνους.

Έννοια "Ειρήνη"

Η ετυμολογία της λέξεως "Ειρήνη" προέρχεται από τις ρίζες "Είρω" ή "Έρω" που σημαίνουν θα πω,  θα διακηρύξω, θα υποσχεθώ, θα δώσω εντολή (σελίδα 309 & 394 Λεξικού Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης του Σταματάκου).

Από την ίδια ρίζα είναι και ο "Ρήτωρ" (ρέω ή έρω), ο "Ρητός" όπως και το "Ρήτρα" που σημαίνει συμφωνία, συνθήκη (απόδειξη ότι οι Νόμοι του Λυκούργου ονομάζονται "Ρήτραι" σελ. 876). Το λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης του Σταματάκου μας ενημερώνει στην σελίδα 308 ότι η "Ειρήνη" και η "Ρήτρα" είναι συγγενικές έννοιες αφού έχουν ίδια ρίζα. Στην ίδια σελίδα μας ενημερώνει ότι Ειρήνη σημαίνει και ανάπαυλα, οπότε Συνθήκη και Ανάπαυλα μπορεί να υπάρξει μόνο μεταξύ δύο πολέμων.

Αφού είδαμε την ετυμολογία - έννοια της λέξεως "Ειρήνη" ας έχουμε υπόψιν μας λόγια του Μαρκεζίνη ο οποίος λέει αφενός ότι φιλίες μεταξύ κρατών δεν υπάρχουν παρά μόνο συμφέροντα, ενώ αφετέρου ότι ειρήνη σημαίνει πόλεμος με άλλα μέσα. Και εδώ φτάνουμε στο ζουμί της υπόθεσης δηλαδή τον πόλεμο με άλλα μέσα...Ο πόλεμος αυτός είναι πολλαπλός και δεν ξεκινάει από το χρήμα, το χρήμα δεν προηγείται, αντιθέτως ακολουθεί της παιδείας. Όταν έχουμε π.χ. Ρεπούση, Δραγώνα, και γενικότερα ΕβραιοΚομμουνιστική προπαγάνδα η οποία μας προσπαθεί να μας πείσει ότι Έλληνας είναι όποιος απλά μένει στην Ελλάδα, ή ότι έγινε συνωστισμός στην Σμύρνη ενώ ταυτόχρονα τα παιδιά στο σχολείο πρέπει να μαθαίνουν για το μεγαλύτερο παγκόσμιο έγκλημα αυτό του ολοκαυτώματος των Εβραίων...  μας οδηγούν πρωτίστως στην πνευματική δουλεία (μέσω μιας υποτιθέμενης δημοκρατίας, μιας υποτιθέμενης αγάπης και αλληλεγγύης η οποία πάντα είναι μονόπλευρη) και έπειτα στην υλική.

ας ψάξουμε τώρα να βρούμε όλες τις διαστάσεις (υλικές και πνευματικές) του "Πατήρ πάντων ο πόλεμος" που είχε πει ο Ηράκλειτος για να καταλάβουμε γιατί τα ΜΜΕ συνεχώς μας δίνουνε ειρήνη, όχι βία κτλ.

Η έννοια "ισότις"

Η έννοια αυτή είναι η πλέον παρεξηγημένη και η πλέον πολυχρησιμοποιημένη από τους προπαγανδιστές. Στα Πολιτικά του ο Αριστοτέλης μας ενημερώνει ότι η έκφραση "ο ίσος" απευθύνεται από κάποιον συγκεκριμένα προς κάποιον ή κάποιους συγκεκριμένα, δηλαδή ο φτωχός προς τον φτωχό ή τους φτωχούς, ή ο πλούσιος προς τον πλούσιο ή τους πλούσιους και όχι επί τω συνόλω. Δεν χρειάζεται να κάνουμε αναγωγές σε αρχαία κείμενα για να αποδείξουμε τα αυτονόητα, ότι δεν υπάρχουν ίσοι άνθρωποι. Άλλοι είναι ψηλοί άλλοι κοντοί, άλλοι έξυπνοι άλλοι λιγότερο έξυπνοι, άλλοι παίρνουν 10' στα μαθηματικά ενώ άλλοι 0.

Για όσους δεν πείθονται με τα αυτονόητα, ας αναρωτηθούν το γιατί όταν αρρωσταίνουν δεν ψάχνουν τον οποιονδήποτε γιατρό αλλά ψάχνουν τον καλύτερο, ή γιατί όταν έχουν επιχείρηση ψάχνουν να βρουν τον καλύτερο λογιστή ή όταν έχουν πρόβλημα τον καλύτερο δικηγόρο.

Το ότι κάποιος είναι καλύτερος από κάποιον άλλον σε κάτι δεν είναι ούτε κακό ούτε ρατσιστικό, δεν είναι π.χ. κακό ή ρατσιστικό που ο Usain Bolt είναι ο γρηγορότερος άνθρωπος στον κόσμο με παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα με 9.58.

Καταλήγοντας:

Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του μας λέει ότι υπάρχουν εκ φύσεως άνθρωποι με διάνοια οι οποίοι μπορούν να προβλέπουν και οι εκ φύσεως άνθρωποι που δεν έχουν διάνοια και δεν μπορούν να προβλέπουν. Αυτοί που μπορούν να προβλέπουν πρέπει να άρχουν με σκοπό το καλό του συνόλου.

Στην αρχαία Αθήνα το Πολίτευμα της Δημοκρατίας ήταν 100% Εθνικιστικό και βασιζόταν τόσο στην κραταιά Ελληνική παιδεία όσο και στα αναλόγως κραταιά ήθη - έθιμα σε συνδυασμό με την Νομοθεσία. Όταν αυτά έπεσαν, έπεσε η Αθήνα, η οποία με την σειρά της παρέσυρε ολόκληρη την Ελλάδα. Η Δημοκρατία (Πολιτεία κατά Αριστοτέλη) είναι το καλύτερο Πολίτευμα εάν και εφόσον οι Πολίτες είναι άριστοι, αν όμως οι Πολίτες "πέσουν" η Δημοκρατία μετατρέπεται στο χειρότερο Πολίτευμα καθότι οι πονηροί βρίσκουν πεδίο δράσης.

"...Οι πονηροί αρέσκονται στην δημοκρατία γιατί μπορούν να κρυφτούν πίσω από αυτήν"

Ξενοφώντος Αθηναίων Πολιτεία §ΙΙ στίχος 20

Πόσο τυχαίο είναι ότι ο Πέρσης Μαρδόνιος ερχόμενος να κατακτήσει την Ελλάδα το 492 π.Χ. στάθηκε στην Ιωνία και μετέτρεψε την ήδη υπάρχουσα Τυραννία σε δημοκρατία; (Ηρόδοτος, Ερατώ 43)

Εδώ οι "δημοκρατικοί" πάνε να μας τρελάνουν τελείως... Στην Πραγματική Δημοκρατία (Αρχαία Ελλάδα) όχι μόνο δεν υπήρχε στον χάρτη κάποιος να ξεστομίσει αυτά που λέει η Ρεπούση και η κάθε Ρεπούση, αλλά υπήρχε η γραφή παρανόμων, δηλαδή όποιος πρότεινε νόμο ο οποίος απέβαινε κακός για το Κράτος έστω και από λάθος, αντιμετώπιζε ακόμα την ποινή του θανάτου

Σήμερα καταντήσαμε να ονομάζουν κάποιοι "δημοκρατία" το ΑΚΡΙΒΩΣ αντίθετο της πραγματικής Δημοκρατίας, δηλαδή να έχουν λόγο οι ανθέλληνες και να απαιτούν να μην έχουν λόγο αυτοί που υποστηρίζουν την Ελλάδα, δίνοντας έτσι μια ψευδή εικόνα ότι Δημοκρατία είναι να λες ότι θες αρκεί αν αυτό που θα πεις ή θα κάνεις, να είναι κατά του Ελληνισμού.

http://knossopolis.com/