Γιὰ νὰ χρωστῶ πρέπει νὰ μοῦ ἀποδείξουν πὼς …χρωστῶ!!!

Μερικὰ παραδείγματα τῶν …«ἐκλεκτῶν» δεσμοφυλάκων μας!

Σήμερα θὰ ἀρκεσθῶ στὸ νὰ μᾶς θυμήσῳ μόνον τὰ περὶ «δανείων τῆς ἀνεξαρτησίας» ποὺ μᾶς ἔδεσαν χειροπόδαρα, ἐδῶ καὶ δύο αἰῶνες περίπου, καὶ τὰ ὁποῖα «ἀπεπληρώθησαν» μόλις πρὸ μερικῶν ἐτῶν. Δάνεια, ποὺ οὐσιαστικῶς ΟΥΔΕΠΟΤΕ ἔφθασαν στὰ χέρια τῶν Ἑλλήνων καὶ χρησιμοποιήθησαν, πάντα, γιὰ νὰ κρατοῦν «καλολαδομένους» τοὺς ἐκάστοτε «ἄρχοντες», ποὺ ἄλλοτε διῳρίζοντο, ἄλλοτε «ἐξελέγοντο» κι ἄλλοτε κατελάμβαναν «τσαμπουκαλίδικα» τὴν ἐξουσία.

«…Στο τέλος τού 1825, το εξωτερικό Δημόσιο Χρέος⁴ τής Ελλάδος συμποσούτο σε 2.220.800 χρυσές λίρες Αγγλίας⁵ ως αποτέλεσμα τής έκδοσης και αναχρηματοδότησης στο Χρηματιστήριο τού Λονδίνου των δύο πρώτων εξωτερικών ομολογιακών δανείων τής νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Το ποσό αυτό ήταν ισόποσο προς 111 εκατομ. γρόσια.
Ακόμη χειρότερα, εκείνο το αρχικό εξωτερικό Δημόσιο Χρέος (το 1825) δεν ήταν απλώς μη βιώσιμο μακροχρονίως, αλλά επίσης διεφαίνετο, με τραπεζικά τουλάχιστον κριτήρια, ως μη εξυπηρετήσιμο έστω και κατ’ ελάχιστον, οποτεδήποτε: Η καταβολή των τόκων εκείνου τού εξωτερικού χρέους θα επεβάρρυνε (θεωρητικώς) τον κρατικό προϋπολογισμό με ποσό ίσο προς 111.040 λίρες κατ’ έτος, ισόποσο προς 5.552.000 γρόσια κατ’ έτος, που αντιστοιχούσε σε ονομαστικό (συμβατικό) επιτόκιο 5% επί τού ονομαστικού κεφαλαίου και σε πραγματικό (τοκογλυφικό) επιτόκιο 11,7% επί τού πραγματικού κεφαλαίου.⁶ Εκείνος όμως ο (ετήσιος) τόκος υπερέβαινε κατά πολύ το σύνολο των (ετησίων) εσόδων τού τακτικού προϋπολογισμού τής Ελληνικής Πολιτείας!
Οποιαδήποτε και εάν ήταν η «λογική» των κερδοσκόπων και οι συναφείς υπολογιστικές ή εκτιμησιακές μέθοδοι (τραπεζολογιστικές ή οικονομολογικές) των χρηματιστηριακών τους συμβούλων το 1824, ήταν προφανές τότε ότι η «ακαριαία» εκτίναξη τού εξωτερικού Δημοσίου Χρέους τής Ελλάδος από το 0% στο δυσθεώρατο 127% τού ΑΕΠ το 1824-1825, και η συνακόλουθη εκτίναξη των καταβλητέων ετησίων τόκων τού εξωτερικού χρέους από το 0% στο σουρεαλιστικό 101% των ετησίων εσόδων τού προϋπολογισμού δι΄ εκείνων των δύο δανείων, θα καθιστούσαν αφ’ εαυτών τότε την εμπόλεμη Ελληνική Πολιτεία ένα χρεωκοπημένο και επομένως αφερέγγυο κράτος αμέσως, ήδη από το 1825….»
ἱστορικὰ θέματα
«Από τα είκοσι εκατομμύρια που εγγυήθηκαν οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις τελικά εκδόθηκαν τούτα δω τα ποσά:
Μ΄εγγύηση της Αγγλίας  φράγκα 19.838.805
           >>         Ρωσίας      >>      19.999.573
          >>         Γαλλίας    >>       17.400.662
                                                     __________
                        Σύνολο φράγκα   57.239.040
Τούτο το ποσό ισοδυναμούσε με 63.924.559 δραχμές εκείνου του καιρού.
Αφαιρούμε απ’ αυτές:  Σε Δρχ. 1.- Τα όσα βούτηξαν τα φτωχαδάκια οι Ρότσιλντ:  6.986.013 
2. – Τόκους και χρεωλύσια που πλέρωσε  ως τις 31 του Δεκέμβρη 1843 ο πεινασμένος λαός μας:  33.080.795 _________ Σύνολο:  40.066.808 δρχ
Ας δούμε τώρα που τα σπαταλήσαμε: Σε Δρχ. 1.-Στην Τουρκία γι’ αποζημίωση που την όρισαν οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις, δίχως βέβαια να μας ρωτήσουν: 12.531.174 2.- Για πληρωμή παλαιών χρεών:  2.238.559 3.- Για έξοδα της σεβαστής μας αντιβασιλείας (μισθοί, οδοιπορικά, έπιπλα): 1.397.654 _________ Σύνολο:  16.167.387 δρχ
Άμα αφαιρέσεις τούτα τα ποσά απ’ όσα πήραμε, θα βρεις πως όλες κι όλες μας έμειναν 7.690.360 δραχμές. Πάλι καλά, ίσως πεις. Μην βιάζεσαι. Κράτα τώρα την ανάσα σου, γιατί φθάσαμε στο μεγάλο έξοδο, στα όσα μας στοίχισε η ευτυχία να ‘χουμε γερμανικό στρατό κατοχής. 
Ο πρώτος τακτικός βαβαρικός στρατός που ήρθε μαζί με τον Όθωνα στην Ελλάδα ορίστε τι μας κόστισε: Δρχ.
1.- Για οπλισμό, συντήρηση, μισθούς και έξοδα μεταφοράς στον ερχομό: 2.746.067 2.- Για συντήρησή του ένα χρόνο στην Ελλάδα: 1.784.283 3.- Για έξοδα μεταφοράς στην επιστροφή του:  217.700 _________ Σύνολο 4.748.050 δρχ…»
πηγή
Οἱ κόκκινες ἐπισημάνσεις-ὑπογραμμίσεις δικές μου.

Αὐτὰ τὰ χρήματα, οὐσιαστικῶς, πέρασαν, κατὰ ἕνα μικρὸ τμῆμα τους μόνον, στὶς τσέπες τῶν ἀντιπροσώπων τῶν Rothschild στὴν Πατρίδα μας, πρὸ κειμένου νὰ διατηροῦν τὰ προνόμιά τους καὶ νὰ ἔχουν λόγους γιὰ νὰ μᾶς κρατοῦν ἐν ὑπνώσει ἤ ἐν καταστολῇ.

συνέχεια ΕΔΩ