ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ...ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ !

Αλήθεια νομίζετε πως το ξεπούλημα της Ελλάδος είναι αποτέλεσμα των τελευταίων 3- 4 χρόνων και των μνημονίων που μας έβαλαν στο κεφάλι οι " σωτήρες" μας; Μέγα λάθος και η μέγιστη άγνοια που μπορεί να έχει ένας πολίτης μιας χώρας που θέλει να λέγεται ανεπτυγμένη πολιτιστικά και πολιτικά ! Βέβαια η μεγάλη μερίδα ευθύνης δεν ανήκει στους " έρμους" πολίτες της ελλαδικής, τους οποίους είτε " ρίχνουν" σε κατάσταση ψευδούς ευδαιμονίας ή τους έχουν στο άλλο άκρο αυτό της εναγώνιας βίωσης προς την απόκτηση του καθημερινού άρτου του επιούσιου... Αλλά σε όλους εκείνους τους πολιτικάντηδες που διατείνονται πως αγωνίζονται για το καλό του τόπου τους και που εσχάτως ανακαλύψαμε σχεδόν όλοι οι ελλαδίτες πως ο " αγώνας" γίνεται ΜΟΝΟΝ γαι την ...ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ ! Γιατί δεν μπορεί να υφίστανται ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ κολοσσιαίων διαστάσεων και να μένουν σε κάποια βιβλία, σε κάποια αρχεία ή ακόμη θαμμένα στο υποσυνείδητο αφού αποτελούν " αμαρτία μη ομολογουμένη ! Επειδή υπάρχουν κοινωνίες που γνωρίζουν έως και τον τελευταίο  αδιάφορο πολίτη τους, αλλά το βουλώνουν το ρημάδι τους και ως σύγχρονοι ραγιάδες βαυκαλίζονται ότι περνούν καλά έως ότου έρθει κάποιος " τσίπρας" που για δικούς του αποκλειστικά λόγους πολιτικής ( και όχι μόνον) σκοπιμότητος, βάζει τα μαντρόσκυλά του να φωνάζουν και να ξεσηκώνουν τάχα στο όνομα της προστασίας του Περιβάλλοντος και της ...οικολογικής τους ευαισθησίας ! Άϊ σιχτίρ, διαβάστε κομισμένα όντα και άν θέλετε ΞΥΠΝΑΤΕ ...
Τα παρακάτω είναι αναδημοσίευση από το περιοδικό NEXUS τεύχος 19, Μάρτιος - Απρίλιος 2003 και είναι μέρος από την έρευνα του Μάνου Δασκαλάκη και της Άννας Ματθαίου, με τίτλο : " Απόκρυφη Μύκονος" 

" Κανείς φωτισμένος νούς, (κανένα " μορφωμένο ρεμάλι" όπως τους ονόμαζε ο πρόσφατα μακαρίτης, ονομαστός μουσάτος βουτηχτής της Μυκόνου), δεν έγραψε για τα ορυχεία της MYKOBAR στην Μύκονο! Η μόνη πραγματεία (!) που ανιχνεύεται ( εκτός από κάτι αστείες επιφυλλίδες της Ακαδημίας Αθηνών, προκειμένου να δικαιολογούνται τζάμπα διακοπές) είναι αυτή κάποιου Γερμανού Καθηγητή Λάνδερερ με τίτλο "Περί της νήσου Μυκόνου υπό ορυκτολογικήν έποψιν" και δημοσιεύτηκε στην Συριανή εφημερίδα " ΠΑΝΟΠΗ" - Αρ. 407 ( Ερμούπολις 1877). Σοβαρή συγγραφική επιστημονική εργασία για τον Βαρύτη έχει πραγματοποιήσει και ο Νικ. Χ, Αποστολίδης Διδάκτωρ Μηχανικός Μεταλλείων και μεταλλουργός. Ένας από τους πρώτους έλληνες μεταλλειολόγους ήταν ο Ανδρέας Κορδέλας, δ/ντής της Γαλλοϊταλικής Εταιρείας "Ιλαρίων Ρου και Σια" που αργότερα ενσωματώθηκε στα ιταλικά ( βλ. Serpier) " Μεταλλουργεία Λαυρίου" και της οποίας ( νέας εταιρείας) χρημάτισε και Δ/ντής. Πρώτος νόμος ήταν ο " Περί Μεταλλείων, Ορυχείων και Λατομείων" που υπογράφηκε στις 22 Αυγούστου 1861, επί Όθωνα. Ο Γάλλος κατάσκοπος - περιηγητής Tournefort αναφέρει πως, το 1700 στην Μύκονο υπήρχαν μεταλλεία σιδήρου. Αναφέρει μάλιστα πως " βρίσκονται στην θέση Μαυροσπηλιά όπου υπάρχει λόφος σκεπασμένος από οξειδωμένο σίδηρο, που μοιάζει με ρεύμα λάβας" . 
Οι Γάλλοι λυσσομανούσαν. Προσπαθούσαν να εισβάλλουν στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της Μυκόνου, μέσω διαφόρων φερεφώνων τους ( Λαμπελέτ, Βατιμπέλα, Αξιώτη, Μάνεση, Σβορώνου κ.ά.) ώστε να προλάβουν τους Αμερικανούς οι οποίοι μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο ανακάλυψαν στον βαρύτη, ένα ορυκτό που έμελλε να καταστρέψει κυριολεκτικά κάθε μορφής ιστό της Μυκόνου, της Δήλου και των κατοίκων. Η πρώτη παραχώρηση ( βλέπε ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ) σε ξένους έγινε μόλις το 1862 και αφορούσε τα ορυχεία θείου της Μήλου. ( σημείωση από Ελλάς Αιώνιον: το 1862 ήταν η χρονιά που εκδιώχθηκε από την Ελλάδα ο Όθων. Μήπως, λέω μήπως οι διάφορες " ανατρσίες" και " στάσεις" που είχαν ξεσηκωθεί οργανωμένα εναντίον του ώστε τον ανάγκασαν να φύγει, είχαν να κάνουν με την γενικώτερη Ελληνική στάση του Όθωνα; Μήπως τους " χαλούσε την συνταγή" σε πολλά θέματα ο Βασιλεύς; Άλλωστε σχεδόν όλοι οι Έλληνες μετά από λίγο καιρό αναφωνούσαν " πού είσαι Όθωνα" !!! Και μάλιστα απορούσαν " για ποιόν λόγο και σε τί τους έφταιξε ώστε ξεσηκώθηκαν εναντίον του !!! Κατακαημένοι ελλαδίτες ...) συνεχίζω...
 Τον Οκτώβριο του 1863 στην Ελληνική μεταλλευτική σκηνή εμφανίστηκε ο Ιταλός Giovani Bartista Serpieri,  που τον ελληνοποίησαν σαν Ιωάννης Βαπτιστού Σερπιέρης. Ο ελληνοποιημένος στις 26 Οκτωβρίου 1863 αναφέρει: " Τα εν Μασσαλία εμπορικά καταστήματα των κυρίων Bouquet et Serpieri και των κυρίων Roux de Fraissient απέστειλαν εμέ τον υποφαινόμενον εις Αθήνας ίνα διαπραγματευθώ μετά της Ελληνικής Κυβερνήσεως και αιτήσω...την πώλησιν και παραχώρησιν ...του ρηθέντος όρους ( Λαύριο), όσαι ανήκουν εις την Κυβέρνησιν ... ή αλλαχού ... εις την κυριότητα του δημοσίου" . Το 1864 ο Serpieri άρχισε να συνεργάζεται με τον Κορδέλα.

Ο Δεληγιώργης εξελέγη πρωθυπουργός 6 φορές

 Προέκυψαν κάτι εθνικιστικής μορφής αντιδράσεις μα οι πρεσβευτές της Γαλλίας και της Ιταλίας, στις 13 Σεπτεμβρίου 1872, επέδωσαν στον υπουργό εξωτερικών Σπηλιωτάκη μια ταυτόσημη διακοίνωση - διαμαρτυρία " προσβολής κεκτημένων δικαιωμάτων της εταιρείας Bouquet et Serpieri... ( βλ. ο ελληνικός ορυκτός πλούτος σελ. 184 και 185). Οι νομικοί της Κυβέρνησης Επαμεινώνδα Δεληγιώργη ( 8/7/1872 έως 9/2/1874) αποφάνθηκαν υπέρ της εταιρείας ( το 1861 έτος ίδρυσης της " Εταιρείας " λειτουργούσε η κυβέρνηση Ανδρέα Μιαούλη). Ο Δεληγιώργης εξελέγη πρωθυπουργός 6 φορές. Φανταζόμαστε ...επειδή η κυβέρνηση κωλυσιεργούσε και ο Serpieri δυσανασχετούσε " οι επρόσωποι των δύο κρατών απειλούσαν την Ελλάδα ακόμα και με δυναμική επέμβαση. Η Ιταλία και η Γαλλία απευθύνθηκαν στην Ρωσία, στην Αγγλία και την Αυστρία και η Ιταλία στη Γερμανία" (ο. π. σ.185) οι ίδιες ακριβώς χώρες που ξεκίνησαν την ( μεταφορική και πραγματική) " χαμαιτυποποίηση" των Βαλκανίων και της Πατρίδος μας, διαχρονικά. 

Ανδρέας Συγγρός

 Επαναφορά: η Αυστρία τσίνησε και τότε ακριβώς τα οικονομικά και λοιπά δεινά της χώρας μας απέκτησαν άλλο ένα σημαντικό ονοματεπώνυμο: Ανδρέας Τσιγκρός ή Συγγρός ή Singer. Ο κύριος εμφανίστηκε (ο.π.σ.185) σαν εκπρόσωπος της " Τραπέζης Κωνσταντινουπόλεως" και της " Γενικής Πιστωτικής Τραπέζης της Ελλάδος" ! Ήταν δανειστής του Βασιλέα. Στις 3/6/1867 η ιταλική μασωνία τοποθέτησε ως " όμηρον φιλίας" στην Ελλάδα ( βλ. τοποτηρητή) τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Φραγκίσκο Πυλαρινό. Τότε που κάποιος Τ. Μινέϊκο ήταν μέλος της τεκτονικής στοάς " Ρήγας Φεραίος" ... Τότε διεσπάσθη ο τεκτονισμός στην Ελλάδα με εμβοή των Γάλλων οπότε στις 23/2/1896 συνήλθε στο " μέγαρο" της οδού Πινακωτών οι αδερφοί Δ.Κ. Παπαγεώργιος ( -ιου), Αν. Στούπης, John Mac Doual, Ν. Δαμασκηνός και Φ. ...Σερπιέρης που σαν γνήσιοι ( και ελεεινοί) "τριακοστοί τρίτοι", μύησαν και προεβίβασαν σε ύπατους συμβούλους τους φίλους, γνωστούς και συνεταίρους τους Κ. Καντακουζηνό, Ν. Φίλωνος, Δ. Φωτόπουλο και Ερνέστο Τσίλλερ !!! 

Στις 15 Φεβρουαρίου 1873 οι Serpieri και Συγγρός υπέγραψαν το συμβόλαιο παραχώρησης κάθε δικαώματος εκ της εταιρείας " Ιλαρίων Ρου και Σια" στην Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως που αποκτούσε έτσι κάθε κινητή και ακίνητη περιουσία της πρώτης. Στις 7 Μαρτίου 1873 και έναντι περίπου 20.000.000 δραχμών ( τι τιμη κι΄αυτή ) ιδρύθηκε η Ελληνική Εταιρεία Μεταλλουργείων Λαυρίου με κεφάλαια 14.000.000 δρχ. (;;;) και με την εξής σύνθεση στο διοικητικό συμβούλιο: Πρόεδρος Κων/νος Προβελέγγιος Μέλη : Ι.Β. Σερπιέρι, Ανδρέας Συγγρός, Αριστείδης Παπούλωφ, Ιωάννης Σκαλτσούνης, Ευάγ. Μπαλτατζής (πολιτικός!), Βασ. Μελάς, Κων/νος Μουρούζης ( της γνωστής βυζαντινής οικογένειας). Ακριβώς μαζί με την παραπάνω εταιρεία ιδρύθηκε και άλλη μια που πέρασε στα " μουγγά". Η Γαλλοελληνική εταιρεία των Μεταλλουργείων Λαυρίου όπως αρχικά ονομάστηκε και με την συμμετοχή του Serpieri φυσικά. Άς μην ανησυχούμε... Το 1884 η Αγγλική Εταιρεία εκμεταλευόταν τα μάρμαρα της Τήνου, της Πάρου, της Καρύστου, της Πεντέλης και της ...Αρκαδίας καθώς από το 1871 αγγλικό ήταν το ατμοκίνητο εργαστήριο κοπής μαρμάρων στην Τήνο.

Το 1918 ο τέκτων  Ι.Β. Σερπιέρι, εκμεταλλευόταν τα σιδηρούχα μεταλλεύματα Σίφνου. Στην Σέριφο λειτουργούσε η Γαλλική Εταιρεία Σερίφου- Σπηλιαλέζας που εκμεταλλευόταν το σιδηρομετάλλευμα, το θειάφι της Μήλου, η ...ΑΕ Επιχειρήσεων εν Ελλάδι. Οι λιγνίτες του Ωρωπού αφήνονταν στις επιδέξιες θωπείες της εβραϊκής εταιρείας " Λ. Ντεπιάν και Ν. Ραφαήλ". Το 1934 επί Κυβερνήσεως Παναγή Τσαλδάρη, οι Ευριπίδης Μαυρομάτης και Ηλίας Ηλιόπουλος (Σημ. Ελλάς Αιώνιον: Πρόσφατα  έχουμε γράψει σχετικά με τους αδερφούς Ηλιόπουλους  ΕΔΩ) ίδρυσαν την Α.Ε. Εκμεταλλεύσεως Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης" με πρώτη έδρα την Μήλο. Ο Ηλίας Ηλιόπουλος ίδρυσε και τους "Α.Ε. Μ. Βωξίται Παρνασσού" (1934) και την αδόκιμη " Χρυσορυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε. ( 1940) με Ιταλούς. Το 1949 η UNRA διαχειρίστηκε στην μετεμφυλιακή Ελλάδα τα πακέτα της AMAG ( αυτοαποκαλούμενη αμερικανική βοήθεια) του σχεδίου Μάρσαλ. Το μεταλλειακό κλιμάκιο της AMAGπούλησε στο ελληνκό κράτος ένα γεωτεκτονικό - μεταλλευτικό χάρτη της Ελλάδος,  που σχεδίασε υπό κλίμακα 1: 1.250.000 η " Υποεπιτροπή AMAG" που απαρτιζόταν από τους : Γ. Ανδρεάκο, Σ. Κογεβίνα, Ι. Σολωμό και Ν. Λιάτσικα. Σύμπτωσις: οι τρείς τελευταίοι προέρχονται από την αμαρτωλή γενιά των Ελλήνων της Αιγύπτου. 
.....

φωτό : Χειροδιαλογή μεταλλεύματος (βαρύτη) από γρανίτη

 Το 1955 στην ζωή της Μυκόνου εμφανίζονται οι εταιρείες " Dresser Industries" και  "Dresser A.G. Vaduz" ιδρύοντας την νέα εταιρεία Α.Ε. ΜΥΚΟΜΠΑΡ Μεταλλευτική Εταιρεία " με σκοπό να εξορρύσει βαρυτίνη από την Μύκονο και μπεντονίτη από την Μήλο ( Πρωθυπουργός ήταν ο Κ. Καραμανλής που οι κληρονόμοι του διαχειρίζονται την μεγάλη ακίνητη περιουσία του στην Μύκονο στο Μαράθι κ.ά.) Το 1960 η παραγωγή βαρυτίνης εκτοξεύθηκε. Το 1964 στην Μύκονο ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα σιδηρομεταλλευμάτων. Κύριοι αγοραστές εδώ οι Γερμανοί. Ανακαλύφθηκαν επίσης όξινοι πλουτωνίτες και μάλιστα προαλπικής ηλικίας, οικοδομικής, οδοποιητικής κ.ά. χρήσεων. Πρωθυπουργός ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου ( Δημόσιος Κατ'ηγορος στην Δίκη των έξ - 1922) . Από κρατικής πλευράς το ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος πάνω από τα κεφάλια των κρατούντων και κάτω από τα τραπέζια των επιτροπών, τα πράγματα χειρίζονταν ( μετά τον Β' Π.Π.) το Ινστιτούτο Γεωλογίας και Ερευνών Υπεδάφους ( Ι.Γ.Ε.Υ.) Νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου που κατ' αρχάς υπαγόταν στο Υπουργείο Συντονισμού και κατόπιν στο Υπουργείο Βιομηχανίας. Το Ι.Γ.Ε.Υ. (μόλις εξυπηρέητσε τους σκοπούς " τους") μετονομάσθηκε σε " Εθνικό Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών ( Ε.Θ.Ι.Γ.Μ.Ε.) άλλαξε σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου που γνωρίζουμε σαν Ι.Γ.Μ.Ε. από το 1976. ....Από τότε κάθε αρμοδιότητα μεταβιβάστηκε από τις κατά τόπους νομαρχίες στον εκάστοτε Υπουργό Βιομηχανίας ( βλ. Πρ.Διάταγμα 817/1976- ΦΕΚ Α' - 294/3-4-1976). Στο εδάφιο 6 συναντάμε τον εξής δουλοκτητικό όρο : " ...6. Οι έρευνες του Δημοσίου διεξάγονται, με την εποπτεία του Υπουργού Βιομηχανίας, από το Ι.Γ.Μ.Ε. ή από τρίτα, ημεδαπά ή αλλοδαπά, φυσικά ή νομικά πρόσωπα ( Α.2,Ν.Δ. 4433/1964)" 
Από το 1953 το Ελληνικό Κράτος (;) το Ι.Γ.Μ.Ε. και η " Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου" (ΔΕΠ) άρχισαν να αναζητούν πετρέλαιο και ραδιενεργά ορυκτά στην Ελλάδα, με την βοήθεια του " Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών - Δημόκριτος" και με σύμβουλο ...το Γαλλικό Ινστιτούτο ! Το 1975 επί Πρωθυπουργίας ( πάλι; ) Κ.Καραμανλή ανατέθηκε από το ελληνικό δημόσιο σε μια ομάδα εμπειρογνωμόνων από το ΜΙΤ ( Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασσαχουσέτης - ΗΠΑ) τους οποίους " χειρίστηκε" και φιλιξένησε ( και στην Μύκονο) ο τότε υπουργός αναπληρωτής Συντονισμού Ιωάννης Μπούτος που εκτελούσε εντολές του ( φίλου του) Πρωθυπουργού και του τότε Υπουργού Βιομηχανίας ( ναυάρχου) Κων/νου Κονοφάγου. Γ. Χατσόπουλος καθηγητής ΜΙΤ, Γρ. Μπότσαρης καθηγητής του Πανεπιστημίου Tujs της Βοστώνης - ΗΠΑ, P. Hurley καθηγητής ΜΙΤ, και ο αντιπρόεδρος της " Thermo Electron Co"  T.Widmer. Πήγαν " παντού" είδαν τους " πάντες και τα πάντα" και ...εξέφρασαν την κατάπληξή τους ...και (για) την επιχειρηματική διορατικότητα των φορέων τους..." Με τον νόμο 849/1978 το Ελληνικό κράτος (;) άρχισε να επιδοτεί τα επιτόκια χορηγήσεων μέχρι και 4 ποσοστιαίες μονάδες (!) μα και τους, έτσι κι' αλλιώς ευνοϊκούς, δανεισμούς των ξένων εταιρειών εξορύξεων ! ........" 

( ...κάποια στιγμή ίσως περάσουμε και σε άλλες λεπτομέρειες σχετικά με το θέμα κυρίως δε επί των επιπτώσεων των εξορύξεων, στον τόπο και τους κατοίκους κάτι για το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει καταστήσει θαμώνα των δικαστηρίων τον κ. Οδυσσέα Κυριακόπουλο της S&B τον καλεσμένο δις στην Λέσχη Μπίλντερμπεργκ)

από :  ΕΛΛΑΣ ΑΙΩΝΙΟΝ