Οι ΗΠΑ είναι εγκλωβισμένες σε μια ζοφερή Νέα Κανονικότητα που ενδέχεται να διαρκέσει πολλά χρόνια. Υφεση ή ανάκαμψη για εκατομμύρια πολίτες το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Απόρροια της χειρότερης οικονομικής κατάρρευσης, αυτή η ύφεση υπήρξε η πιο σοβαρή από την εποχή της Μεγάλης Υφεσης και άφησε πίσω της μια τεράστια ποσότητα άδειων σπιτιών και γραφείων, καθώς κι ένα εξουθενωτικό χρέος.
«Δεν είναι περίεργο που οι Αμερικανοί είναι απαισιόδοξοι και δυστυχισμένοι», υποστηρίζει ο Αλεν Σινάι, επικεφαλής οικονομολόγος στην εταιρεία συμβούλων Decision Economics.
Αυτή η ζοφερή εικόνα, ωστόσο, δεν παραπέμπει σε μια χώρα χωρίς δυνάμεις. Τα ποσοστά της ανεργίας έχουν υποχωρήσει από τα υψηλότερα σημεία τους. Η κίνηση στα λιμάνια αυξήθηκε και οι εργοδότες δημιουργούσαν φέτος 68.111 νέες θέσεις εργασίας κατά μέσο όρο κάθε μήνα.
Αλλά νέοι κλυδωνισμοί κινδυνεύουν να οδηγήσουν το έθνος σε μια νέα φάση ύφεσης ή αποπληθωρισμού. Και την ίδια ώρα τα προβλήματα διαχέονται, καθώς οι χαμένες θέσεις εργασίας, τα απούλητα σπίτια και τα άδεια γραφεία συνεχίζουν να τραβάνε προς τα κάτω την οικονομία και να καταστρέφουν ζωές, Οι αγώνες που δίνουν οι άνθρωποι σε Αριζόνα, ΝιουΤζέρσεί και Τζόρτζια κυριαρχούν στην επικαιρότητα.
Στην φωτογραφία ΕΠΑΝΩ: Ο κ. Furrow, 48 ετών, βγήκε στη σύνταξη τον Ιούλιο, μετά από 26 χρόνια που εργαζόταν ως υπάλληλος διορθώσεων και συμπληρώνει τη σύνταξή του εργαζόμενος ως πολυτεχνίτης. Όμως, το εισόδημά του είναι ασταθές και η σύζυγός του, η οποία εργάζεται στην καφετέρια της σχολής, δεν κερδίζει αρκετά για να καλύψει την υποθήκη για το σπίτι τους όπου ζουν με τα τρία παιδιά τους. Ο James, στο κέντρο, η σύζυγός του, Patricia, δεξιά, και τα παιδιά τους, από τα αριστερά, Caleb, 9 ετών, Brianna, 18 ετών, και ο Jacob, 11 ετών, προσεύχονται πριν από το δείπνο στο σπίτι τους.
Φλόρενς, Αριζόνα
Το 2005, η Αριζόνα ερχόταν ως συνήθως δεύτερη, σε εθνικό επίπεδο, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, μετά τη Νεβάδα. Ο κατασκευαστικός κλάδος ανθούσε και η γη ήταν άφθονη και φθηνή. Φέτος, βρίσκεται στην 42η θέση στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Από τότε που άρχισε η ύφεση, έχει χάσει 287.000 θέσεις εργασίας.
Το ποσοστό της φτώχειας αυξήθηκε στο 19,6, δεύτερο υψηλότερο μετά τον Μισισιπή. Ο Ελιοτ Γιόλακ, από τους πιο έγκριτους οικονομικούς αναλυτές της Αριζόνας, τονίζει: «Ολοι οι τομείς που ήταν απαραίτητοι για την επιβίωση κατέρρευσαν. Και δεν πρόκειται να ανακάμψουν γρήγορα».
Στην πόλη του Κούλιτζ, η ζήτηση στην αποθήκη τροφίμων του Τομ Χαντ έχει τριπλασιαστεί. Υπάρχουν ακόμη και μέρες που ξεμένει.
Ο Χένρι Αλεχάντρες, 60 χρόνων, είναι ένας τεχνίτης που ειδικεύεται στις στέγες και έχει έρθει από το Τέξας για να βρει δουλειά. «Είμαι αμερικανός πολίτης, και όμως είμαι τυχερός αν καταφέρω να βρω δουλειά με τον κατώτερο μισθό», λέει. Η αδερφή του, Μέρι Σεπέντα, συμφωνεί. Η δουλειά της ήταν να καθαρίζει νεόκτιστα σπίτια πριν πουληθούν. Τώρα, αυτή η δουλειά εξαφανίστηκε. «Είναι τρελό», λέει. «Που θα μας πάει όλο αυτό;».
Θέτουμε αυτή την ερώτηση στον οικονομικό αναλυτή, τον Πόλοκ. «Προβλέπω», αναφέρει, «ότι η ανάκαμψη θα έρθει κάπου ανάμεσα στο 2013 και το 2015».
Απόρροια της χειρότερης οικονομικής κατάρρευσης, αυτή η ύφεση υπήρξε η πιο σοβαρή από την εποχή της Μεγάλης Υφεσης και άφησε πίσω της μια τεράστια ποσότητα άδειων σπιτιών και γραφείων, καθώς κι ένα εξουθενωτικό χρέος.
«Δεν είναι περίεργο που οι Αμερικανοί είναι απαισιόδοξοι και δυστυχισμένοι», υποστηρίζει ο Αλεν Σινάι, επικεφαλής οικονομολόγος στην εταιρεία συμβούλων Decision Economics.
Αυτή η ζοφερή εικόνα, ωστόσο, δεν παραπέμπει σε μια χώρα χωρίς δυνάμεις. Τα ποσοστά της ανεργίας έχουν υποχωρήσει από τα υψηλότερα σημεία τους. Η κίνηση στα λιμάνια αυξήθηκε και οι εργοδότες δημιουργούσαν φέτος 68.111 νέες θέσεις εργασίας κατά μέσο όρο κάθε μήνα.
Αλλά νέοι κλυδωνισμοί κινδυνεύουν να οδηγήσουν το έθνος σε μια νέα φάση ύφεσης ή αποπληθωρισμού. Και την ίδια ώρα τα προβλήματα διαχέονται, καθώς οι χαμένες θέσεις εργασίας, τα απούλητα σπίτια και τα άδεια γραφεία συνεχίζουν να τραβάνε προς τα κάτω την οικονομία και να καταστρέφουν ζωές, Οι αγώνες που δίνουν οι άνθρωποι σε Αριζόνα, ΝιουΤζέρσεί και Τζόρτζια κυριαρχούν στην επικαιρότητα.
Στην φωτογραφία ΕΠΑΝΩ: Ο κ. Furrow, 48 ετών, βγήκε στη σύνταξη τον Ιούλιο, μετά από 26 χρόνια που εργαζόταν ως υπάλληλος διορθώσεων και συμπληρώνει τη σύνταξή του εργαζόμενος ως πολυτεχνίτης. Όμως, το εισόδημά του είναι ασταθές και η σύζυγός του, η οποία εργάζεται στην καφετέρια της σχολής, δεν κερδίζει αρκετά για να καλύψει την υποθήκη για το σπίτι τους όπου ζουν με τα τρία παιδιά τους. Ο James, στο κέντρο, η σύζυγός του, Patricia, δεξιά, και τα παιδιά τους, από τα αριστερά, Caleb, 9 ετών, Brianna, 18 ετών, και ο Jacob, 11 ετών, προσεύχονται πριν από το δείπνο στο σπίτι τους.
Φλόρενς, Αριζόνα
Το 2005, η Αριζόνα ερχόταν ως συνήθως δεύτερη, σε εθνικό επίπεδο, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, μετά τη Νεβάδα. Ο κατασκευαστικός κλάδος ανθούσε και η γη ήταν άφθονη και φθηνή. Φέτος, βρίσκεται στην 42η θέση στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Από τότε που άρχισε η ύφεση, έχει χάσει 287.000 θέσεις εργασίας.
Το ποσοστό της φτώχειας αυξήθηκε στο 19,6, δεύτερο υψηλότερο μετά τον Μισισιπή. Ο Ελιοτ Γιόλακ, από τους πιο έγκριτους οικονομικούς αναλυτές της Αριζόνας, τονίζει: «Ολοι οι τομείς που ήταν απαραίτητοι για την επιβίωση κατέρρευσαν. Και δεν πρόκειται να ανακάμψουν γρήγορα».
Στην πόλη του Κούλιτζ, η ζήτηση στην αποθήκη τροφίμων του Τομ Χαντ έχει τριπλασιαστεί. Υπάρχουν ακόμη και μέρες που ξεμένει.
Ο Χένρι Αλεχάντρες, 60 χρόνων, είναι ένας τεχνίτης που ειδικεύεται στις στέγες και έχει έρθει από το Τέξας για να βρει δουλειά. «Είμαι αμερικανός πολίτης, και όμως είμαι τυχερός αν καταφέρω να βρω δουλειά με τον κατώτερο μισθό», λέει. Η αδερφή του, Μέρι Σεπέντα, συμφωνεί. Η δουλειά της ήταν να καθαρίζει νεόκτιστα σπίτια πριν πουληθούν. Τώρα, αυτή η δουλειά εξαφανίστηκε. «Είναι τρελό», λέει. «Που θα μας πάει όλο αυτό;».
Θέτουμε αυτή την ερώτηση στον οικονομικό αναλυτή, τον Πόλοκ. «Προβλέπω», αναφέρει, «ότι η ανάκαμψη θα έρθει κάπου ανάμεσα στο 2013 και το 2015».
Τσέρι Χιλ, Νιου Τζέρσεϊ
Κλίμα απογοήτευσης επικρατεί κι εδώ, κοντά στα σύνορα με τη Φιλαδέλφεια. Οι τιμές των σπιτιών έχουν υποχωρήσει κατά 16° από το 2006.
Ο Τζέιμς και η Πατρίτσια Φάροου, ιδιοκτήτες ενός μεγάλου σπιτιού αποικιακού τύπου, με τέσσερις κρεβατοκάμαρες, το αγόρασαν στο ζενίθ της αγοράς το 2005, έναντι 289.000 δολαρίων. Ο Φάροου, 48 χρόνων, συνταξιοδοτήθηκε τον Ιούλιο, έπειτα από 26 χρόνια εργασίας ως σωφρονιστικός υπάλληλος, και συμπληρώνει το εισόδημά του με χειρωνακτική εργασία. Αλλά αυτά τα εξτρά εισοδήματα δεν είναι σταθερά και η δουλειά της γυναίκας του στη σχολική καφετέρια δεν είναι τόσο καλοπληρωμένη ώστε να μπορούν να ξεπληρώσουν τις δόσεις του δανείου.
Έχουν ήδη χάσει μια δόση. Τώρα, προσπαθούν να πουλήσουν το σπίτι,
ελπίζοντας ότι ο πιστωτής τους θα τους συγχωρήσει τη διαφορά ανάμεσα στη τιμή του δανείου και τη χαμηλότερη τιμή πώλησης του σπιτιού.
Κάποια από τα σπίτια που πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές τραβάνε προς τα κάτω τις τιμές και γι’ αυτούς που δεν αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρά προβλήματα, αλλά θέλουν παρ’ όλα αυτά να πουλήσουν. «Ακόμη κι εκείνα που προσπαθούν να πουλήσουν κανονικά, καλοδιατηρημένα σπίτια, βρίσκονται στο έλεος αυτών των χαμηλά τιμών», λέει ο Γουόλτερ Μπαντ Κρέιν, μεσίτης της Re/Max στο Τσέρι Χιλ.
Κι έτσι, τα σπίτια μένουν απούλητα. Εδώ, στο Κάμντεν Κάουντι, η ανεργία έχει φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 10 ετών. Αρκετές μεγάλες επιχειρήσεις έχουν κλείσει έχουν προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις. Άλλες μειώνουν τις εργατοώρες.
Οι μεσίτες λένε ότι τώρα είναι εξαιρετική στιγμή να αγοράσεις: τα επιτόκια είναι σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, οι τιμές των σπιτιών έχουν πέσει και η δυνατότητα επιλογής είναι μεγάλη.
Κλίμα απογοήτευσης επικρατεί κι εδώ, κοντά στα σύνορα με τη Φιλαδέλφεια. Οι τιμές των σπιτιών έχουν υποχωρήσει κατά 16° από το 2006.
Ο Τζέιμς και η Πατρίτσια Φάροου, ιδιοκτήτες ενός μεγάλου σπιτιού αποικιακού τύπου, με τέσσερις κρεβατοκάμαρες, το αγόρασαν στο ζενίθ της αγοράς το 2005, έναντι 289.000 δολαρίων. Ο Φάροου, 48 χρόνων, συνταξιοδοτήθηκε τον Ιούλιο, έπειτα από 26 χρόνια εργασίας ως σωφρονιστικός υπάλληλος, και συμπληρώνει το εισόδημά του με χειρωνακτική εργασία. Αλλά αυτά τα εξτρά εισοδήματα δεν είναι σταθερά και η δουλειά της γυναίκας του στη σχολική καφετέρια δεν είναι τόσο καλοπληρωμένη ώστε να μπορούν να ξεπληρώσουν τις δόσεις του δανείου.
Έχουν ήδη χάσει μια δόση. Τώρα, προσπαθούν να πουλήσουν το σπίτι,
ελπίζοντας ότι ο πιστωτής τους θα τους συγχωρήσει τη διαφορά ανάμεσα στη τιμή του δανείου και τη χαμηλότερη τιμή πώλησης του σπιτιού.
Κάποια από τα σπίτια που πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές τραβάνε προς τα κάτω τις τιμές και γι’ αυτούς που δεν αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρά προβλήματα, αλλά θέλουν παρ’ όλα αυτά να πουλήσουν. «Ακόμη κι εκείνα που προσπαθούν να πουλήσουν κανονικά, καλοδιατηρημένα σπίτια, βρίσκονται στο έλεος αυτών των χαμηλά τιμών», λέει ο Γουόλτερ Μπαντ Κρέιν, μεσίτης της Re/Max στο Τσέρι Χιλ.
Κι έτσι, τα σπίτια μένουν απούλητα. Εδώ, στο Κάμντεν Κάουντι, η ανεργία έχει φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 10 ετών. Αρκετές μεγάλες επιχειρήσεις έχουν κλείσει έχουν προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις. Άλλες μειώνουν τις εργατοώρες.
Οι μεσίτες λένε ότι τώρα είναι εξαιρετική στιγμή να αγοράσεις: τα επιτόκια είναι σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, οι τιμές των σπιτιών έχουν πέσει και η δυνατότητα επιλογής είναι μεγάλη.
Ατλάντα, Τζόρτζια
Περιοχή για πολύ καιρό ταχέως αναπτυσσόμενη, η Ατλάντα έχει καταρρεύσει ξανά στο παρελθόν, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά, στη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου. Αλλά κάθε φορά αναγεννιόταν από τις στάχτες της. Τώρα όμως, μετά την τελευταία ύφεση, η αγορά ακινήτων της έχει περιέλθει σε οικονομικό κώμα.
Οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας προβλέπουν ότι θα χρειαστούν 12 χρόνια μέχρι η περιοχή να απορροφήσει τους πλεονάζοντες εμπορικούς χώρους.
«Αυτό -το βλέπετε;», ρωτάει ο Αλαν Βέξλερ, αναλυτής της κτηματαγοράς, δείχνοντας ένα φανταχτερό μπλε ουρανοξύστη καθώς οδηγεί. «Το αγόρασε μία Τράπεζα από το Σικάγο πριν από έξι μήνες. Πουλήθηκε με έκπτωση 40%». Φτάνοντας στο κέντρο της πόλης, ο Βέξλερ μάς δείχνει ένα κτίριο από λευκό μάρμαρο. «Κι αυτό. Το βλέπετε αυτό; Αυτό είναι της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed). Εδώ είναι που μαζεύονται, κοιτάνε, βρίζουνε κι αναρωτιούνται: Πώς φτάσαμε σε τέτοιο χάλι;»
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (24/10/2010). Σχετικά άρθρα των Michael Powel και Motoko Rich από τους New York Times ΕΔΩ και ΕΔΩ
Περιοχή για πολύ καιρό ταχέως αναπτυσσόμενη, η Ατλάντα έχει καταρρεύσει ξανά στο παρελθόν, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά, στη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου. Αλλά κάθε φορά αναγεννιόταν από τις στάχτες της. Τώρα όμως, μετά την τελευταία ύφεση, η αγορά ακινήτων της έχει περιέλθει σε οικονομικό κώμα.
Οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας προβλέπουν ότι θα χρειαστούν 12 χρόνια μέχρι η περιοχή να απορροφήσει τους πλεονάζοντες εμπορικούς χώρους.
«Αυτό -το βλέπετε;», ρωτάει ο Αλαν Βέξλερ, αναλυτής της κτηματαγοράς, δείχνοντας ένα φανταχτερό μπλε ουρανοξύστη καθώς οδηγεί. «Το αγόρασε μία Τράπεζα από το Σικάγο πριν από έξι μήνες. Πουλήθηκε με έκπτωση 40%». Φτάνοντας στο κέντρο της πόλης, ο Βέξλερ μάς δείχνει ένα κτίριο από λευκό μάρμαρο. «Κι αυτό. Το βλέπετε αυτό; Αυτό είναι της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed). Εδώ είναι που μαζεύονται, κοιτάνε, βρίζουνε κι αναρωτιούνται: Πώς φτάσαμε σε τέτοιο χάλι;»
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (24/10/2010). Σχετικά άρθρα των Michael Powel και Motoko Rich από τους New York Times ΕΔΩ και ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου