Η ψυχή του ανθρώπου χωρίζεται σε 3 μέρη, το Λογιστικό, το Θυμοειδές
(ορμή) και το Αλόγιστο - Επιθυμητικό (υλιστικό). Το Λογιστικό μέρος της
ψυχής πρέπει να άρχει και στο Θυμοειδές (όπου εδράζει το συναίσθημα) και
στο Αλόγιστο - Επιθυμητικό.
Αν το θυμοειδές ξεφύγει από την εκ φύσεως ορθή - θεϊκή αρχή (Λογιστικό) έχουμε δύο περιπτώσεις:
1. Το θυμοειδές να γίνει όργανο του Αλόγιστου - Επιθυμητικού με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να γίνει έρμαιο των Υλιστικών παθών - ηδονών του
2. Το θυμοειδές να γίνει όργανο του ίδιου του θυμοειδούς, δηλαδή η ορμή να ελεγχθεί από το συναίσθημα, κατά προτεραιότητα, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να γίνει έρμαιο των Τιμητικών παθών - ηδονών του. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει άμεσο υλιστικό κέρδος, αλλά το πάθος - ηδονή βρίσκεται στις Τιμές δια της φήμης ή υστεροφημίας, γι αυτό έχουμε και τις γνωστές περιπτώσεις αυτοθυσίας για Θρησκευτικούς ή Πολιτικούς σκοπούς.
Αποτέλεσμα και των δύο αυτών περιπτώσεων είναι η δημιουργία παθών - ηδονών που οδηγούν στην δουλοπρέπεια η οποία οδηγεί στο σφάλμα, καθόσον η εκ φύσεως (δηλαδή η πραγματική) Ελευθερία απαιτεί το Λογιστικό να άρχει των υπολοίπων. Ο Δημιουργός δεν δημιούργησε με συναίσθημα αλλά με απόλυτη Λογική (Ιερά Τετρακτύς).
Με δυο λόγια όταν το Λογιστικό άρχει => Ελευθερία, όταν το Λογιστικό δεν άρχει => Δουλεία.
Τα πάθη - ηδονές είναι ο χειρότερος εξουσιαστής του ανθρώπου, έτσι αν κάποιος τρίτος βρει τον τρόπο να εκμεταλλευτεί την νοητική - Λογιστική αδυναμία του πλήθους και κατευθύνει τα δύο αυτά είδη παθών (Τιμητικό και Υλιστικό) εκεί που αυτός θέλει, θα κυριαρχήσει επάνω τους και θα τους εξουσιάσει απόλυτα. Η ψευτοδημοκρατία είναι το απόλυτο όργανο κάλυψης διότι δίνει την ψευδαίσθηση στο πλήθος ότι αυτενεργεί (ελευθερία), αυτή η ψευδαίσθηση πείθει (δημιουργεί αυταπάτη), οπότε μετατρέπει το πλήθος σε ένα πρώτης τάξεως πειθήνιο όργανο. Την εσωτερική αυτή πίστη του πλήθους την ενεργοποιεί ο συνδυασμός δύο δυνάμενων, του εγωισμού και της ελλείψεως ισχυρού Λογισμού.
"δεν υπάρχει πιο ελεεινά δούλος από αυτόν που νομίζει ότι είναι ελεύθερος"
απόσπασμα από ΕΔΩ
Αν το θυμοειδές ξεφύγει από την εκ φύσεως ορθή - θεϊκή αρχή (Λογιστικό) έχουμε δύο περιπτώσεις:
1. Το θυμοειδές να γίνει όργανο του Αλόγιστου - Επιθυμητικού με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να γίνει έρμαιο των Υλιστικών παθών - ηδονών του
2. Το θυμοειδές να γίνει όργανο του ίδιου του θυμοειδούς, δηλαδή η ορμή να ελεγχθεί από το συναίσθημα, κατά προτεραιότητα, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να γίνει έρμαιο των Τιμητικών παθών - ηδονών του. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει άμεσο υλιστικό κέρδος, αλλά το πάθος - ηδονή βρίσκεται στις Τιμές δια της φήμης ή υστεροφημίας, γι αυτό έχουμε και τις γνωστές περιπτώσεις αυτοθυσίας για Θρησκευτικούς ή Πολιτικούς σκοπούς.
Αποτέλεσμα και των δύο αυτών περιπτώσεων είναι η δημιουργία παθών - ηδονών που οδηγούν στην δουλοπρέπεια η οποία οδηγεί στο σφάλμα, καθόσον η εκ φύσεως (δηλαδή η πραγματική) Ελευθερία απαιτεί το Λογιστικό να άρχει των υπολοίπων. Ο Δημιουργός δεν δημιούργησε με συναίσθημα αλλά με απόλυτη Λογική (Ιερά Τετρακτύς).
Με δυο λόγια όταν το Λογιστικό άρχει => Ελευθερία, όταν το Λογιστικό δεν άρχει => Δουλεία.
Τα πάθη - ηδονές είναι ο χειρότερος εξουσιαστής του ανθρώπου, έτσι αν κάποιος τρίτος βρει τον τρόπο να εκμεταλλευτεί την νοητική - Λογιστική αδυναμία του πλήθους και κατευθύνει τα δύο αυτά είδη παθών (Τιμητικό και Υλιστικό) εκεί που αυτός θέλει, θα κυριαρχήσει επάνω τους και θα τους εξουσιάσει απόλυτα. Η ψευτοδημοκρατία είναι το απόλυτο όργανο κάλυψης διότι δίνει την ψευδαίσθηση στο πλήθος ότι αυτενεργεί (ελευθερία), αυτή η ψευδαίσθηση πείθει (δημιουργεί αυταπάτη), οπότε μετατρέπει το πλήθος σε ένα πρώτης τάξεως πειθήνιο όργανο. Την εσωτερική αυτή πίστη του πλήθους την ενεργοποιεί ο συνδυασμός δύο δυνάμενων, του εγωισμού και της ελλείψεως ισχυρού Λογισμού.
"δεν υπάρχει πιο ελεεινά δούλος από αυτόν που νομίζει ότι είναι ελεύθερος"
απόσπασμα από ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου