Η τρόικα μας επιβάλλει να εισπράξουμε 1,9 δισεκατομμύρια ευρώ από
τα ληξιπρόθεσμα χρέη που είχαν συσσωρευτεί μέχρι και το τέλος του 2012.
Σε αυτά, θα πρέπει να προστεθούν και τουλάχιστον 250 εκατ. ευρώ τα
οποία θα πρέπει να εισπράττονται από τις καινούργιες ληξιπρόθεσμες
οφειλές (σ.σ έχουμε υποχρέωση να συλλέγουμε το 24,5% των νέων οφειλών).Γράφει: Πύρρος Θανόπουλος
Το φιλόδοξο σχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, προβλέπει ότι θα πάρουν τα χρήματα από τις καταθέσεις των οφειλετών. Ποιες καταθέσεις όμως; Τα στοιχεία της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, δείχνουν ότι το 82% των καταθετικών λογαριασμών στην Ελλάδα έχουν υπόλοιπο κάτω από 2000 ευρώ ενώ τουλάχιστον οι εννέα στους 10 έχουν αποταμιεύσεις κάτω από 10.000 ευρώ.
Και τι περιμένουν στο υπουργείο Οικονομικών; Ότι αυτοί που εμφανίζονται να χρωστούν στο δημόσιο θα αφήσουν τα όποια χρήματα τους έχουν απομείνει στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς όταν γνωρίζουν ήδη τις προθέσεις για δέσμευση τραπεζικών καταθέσεων; Εκτός συνταρακτικού απροόπτου, και αυτή η απειλή θα μείνει στα λόγια και ένας ακόμη στόχος δεν θα υλοποιηθεί. Πάλι θα τρέχουμε τον Μάρτιο να πείσουμε την τρόικα ότι δεν πρέπει να επιβληθούν άλλα μέτρα.
Το πρόβλημα των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις. Είναι ένα από τα «μέτωπα» που καλείται να κλείσει η 14μελής επιτροπή που έχει αναλάβει να συντάξει τον νέο κώδικα φορολογικών διαδικασιών. Σε αυτό το επίπεδο, πέρα από το φιλόδοξο σχέδιο της δέσμευσης καταθέσεων με διαδικασίες εξπρές, έχουν πέσει και άλλες προτάσεις στο τραπέζι:
1. Μελετάται η πρόταση που έχει κατατεθεί και από την πλευρά των ιδιοκτητών ακινήτων. Να εκχωρείται δηλαδή στο δημόσιο ένα ακίνητο (στην αντικειμενική του αξία) έναντι ληξιπρόθεσμων οφειλών και να τελειώνει έτσι η υπόθεση. Αυτό βεβαίως θα καταστήσει το δημόσιο «συλλέκτη» ακινήτων τα οποία στη συνέχεια δεν θα γνωρίζει τι να τα κάνει. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι αυτή η διαδικασία είναι λιγότερο χρονοβόρα (και κοστοβόρα) από το να ξεκινήσει το δημόσιο διαδικασία κατασχέσεων ακινήτων
2. Μελετάται ο διπλός συμψηφισμός οφειλών. Προς το παρόν, συμψηφισμός χρεών γίνεται μόνο μεταξύ δημοσίου και οφειλέτη. Αν διευρυνόταν το σχήμα, ο οφειλέτης θα μπορούσε να εκχωρήσει στο δημόσιο χρέος τρίτου έτσι ώστε το δημόσιο να μπορεί να κυνηγάει πλέον και τον τρίτο. Και με αυτό τον τρόπο, εξασφαλίζεται χρόνος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ΦΠΑ. Ο αγοραστής πληρώνει τον πωλητή με επιταγή μεταχρονολογημένη. Ο πωλητής δεν μπορεί να εισπράξει την επιταγή και αυτομάτως καθίσταται οφειλέτης του δημοσίου καθώς δεν μπορεί να πληρώσει τον ΦΠΑ. Αν είχε τη δυνατότητα να εκχωρήσει στο δημόσιο την οφειλή (έναντι συμψηφισμού) ενδεχομένως το δημόσιο ναμπορούσε ταχύτερα να εισπράξει τα χρήματά του.
http://fmvoice.eu/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου