Ή λογική τής λογικής.

Προσπαθώντας νά ψυχολογήσω τόν άνθρωπο  συχνά καταλήγω σέ μιά απογοήτευση κατανόησής του λόγω τής δυσλειτουργίας τού εσωτερικού του εαυτού μέ τήν εξωτερική του έκφραση, τήν υποκριτική θά έλεγα, πού δέν συνάδει τό ένα μέ τό άλλο καί οί αντικρουόμενες αυτές δύο μορφές δέν προσφέρουν τήν δυνατότητα μέσης οδού γιά νά προσεγγίσει κανείς μέ κάποιον τρόπο τήν λογική του ώστε νά υπάρξει επικοινωνία καί αληθής διάλογος πρός τό καλόν καί δίκαιον όφελος τού κοινωνικού συνόλου. Ώς έκ τούτου συχνάκις  επιδιώκω νά μήν εισχωρώ σέ περαιτέρω συζήτηση άν έξ επι τούτου  ό διαλεγόμενος μέ εμένα προσπαθεί νά βρεί λόγους δικαιολογίας τής απόψεώς του, λόγους οί οποίοι προέρχονται έξ αμελείας ίσως αλλά καί τετριμμένης πιθηκίζουσας  επανάληψης τών έκ τών συστημικών μέσων επιβαλλομένων καί υπνωτιστικώς εκπεμπομένων θέσεων πού θά πρέπει τό πλήθος νά αυτοεπιβάλλει  στό μυαλό του γιά νά γίνεται κοινωνικά αποδεκτός χωρίς δεύτερη σκέψη καί προσωπική άποψη. 

Αγαπητέ αναγνώστη, θά έχεις ίσως τύχει τής περιπτώσεως  νά βρεθείς , έστω καί κατά λάθος , σέ μιά μαζική συγκέντρωση ανθρώπων. Εκεί ίσως έχεις πιάσει τόν εαυτό σου ν΄αντιδρά υποσυνειδήτως μέ τήν έκφραση αντίδρασης τού συνόλου , έστω καί πρό στιγμή, πού άν τό σκεφθείς μετά θά πείς πώς δέν συμφωνούσες αλλά τό έκανες. Οί άνθρωποι τείνουν νά θέλουν νά ομοιάζουν μέ τό κοινωνικό σύνολο στό οποίο ανήκουν καί επιδιώκουν νά συμφωνούν γιά νά έχουν τήν διαβεβαίωση τής προσωπικής τους ύπαρξης πώς είναι μέρος τού όλου αυτού. Γιατί όπως λέει ή παροιμία "ό φόβος φυλάει τά έρημα" .

Λέει ό Αριστοτέλης  πώς είναι δύσκολο νά είσαι μόνος , εκτός κοινωνικού συνόλου. Άν μπορείς, τότε είσαι ή θεός ή θηρίο. Όμως είναι γνωστό πώς υπάρχουν μοναχοί ασκητές πού έχουν ζήσει καί ζούν σ΄απόμερα μέρη , μακριά από ανθρώπινη παρουσία. Αυτοί βέβαια ό, τι κάνουν τό κάνουν γιά τόν εαυτό τους. Θά έχεις ακούσει καί γιά ανθρώπους πού λένε πώς άν καί βρίσκονται μέσα στόν κόσμο νοιώθουν μόνοι , ολομόναχοι . Αυτοί είναι οί δυστυχισμένοι μάλλον γιατί θέλουν νά είναι εκεί , μόνο πού ό πόνος καί οί σκοτούρες τούς κάνουν προσωρινά απόμακρους. Μόνος όμως μπορεί νά είναι καί κάποιος πού ενώ θέτει τόν εαυτό του ώς μέρος τού κοινωνικού συνόλου  "ζεί στόν κόσμο του" . Αυτός ό δικός του κόσμος μπορεί νά λέγεται καί "δική του λογική" . Μπορεί νά κάνει σέ όλα δικές του σκέψεις , δεύτερες καί τρίτες καί νά επεξεργάζεται τά τής κοινωνίας θέματα περνώντας τα  από τό πλυντήριο τής λογικής του καί καλά κάνει. 

Υπάρχει ή κοινή λογική καί ή προσωπική λογική. Στήν πρώτη ανήκει τό σύνολο τών ανθρώπων πού έχουν αποδεχθεί τήν έννοιά της {   Θά έλεγα πώς ή κοινή λογική είναι μιά σύμβαση μεταξύ τών ανθρώπων.} αλλά καί πού καμμιά φορά αυτή ή κοινή λογική μπορεί νά εμπεριέχει στοιχεία από τό συλλογικό ασυνείδητο τών φόβων καί τής άγνοιας πανάρχαιων  ακατέργαστων μερών στόν εγκέφαλο   πού οί επιτήδειοι  κυρίαρχοι τού πολιτικοοικονομικού συστήματος χρησιμοποιούν γιά νά έχουν τόν έλεγχο  μέ τήν έννοια " ψυχολογία τής μάζας".  

 Ή προσωπική λογική είναι ή επεξεργασία τής κάθε σκέψεως πρίν τήν αφήσουμε νά εισβάλλει στό νού μας καί νά μάς επιβληθεί. Σ΄αυτήν  ανήκεις καί εσύ καί μέρος τής ανθρωπότητος πού τό λέμε "σκεπτόμενος άνθρωπος"  . Όλη ή καλή πρόθεση ν΄αλλάξει κάποιος τούς συναθρώπους του πρός ένα καλλίτερο αύριο πέφτει στό κενό. Μπορείς νά επηρεάσεις κάποιον νά κάνει χρήση τής προσωπικής του λογικής αλλά αυτός ό κάποιος θά πρέπει νά είναι πρωτίστως  σκεπτόμενος. Άρα εκεί πού δέν μπορείς νά βοηθήσεις δέν γίνεται νά επιμένεις νά επαναλαμβάνεσαι. 

Δύο τρόποι υπάρχουν γιά νά προσφέρεις  μιά κάποια βοήθεια. Ή νά γράψεις βιβλίο ευκολοχώνευτο καί όχι περίπλοκο όπως είναι  τό "Όργανον"  τού Αριστοτέλη , πρός βοήθεια σκεπτόμενων ανθρώπων καί πώς νά κάνουν χρήση τής λογικής τους , ή νά  πολιτευθείς. Αυτό τό δεύτερο θά τό κάνεις μέ σκοπό τήν  έκ βάθρων  αναθεώρηση τής παιδείας. 

Σοφία.