Αν ζούσα στο Μεσαίωνα κάποιοι θα με κατάγγελλαν στην Ιερά Εξέταση για να περάσω από βασανιστήρια, αν κάποιοι αρθρογράφοι πιστεύουν ότι Η Παναγία Η Μητέρα Του ΧΡΙΣΤΟΥ και Θεού μας είναι ΕΒΡΑΙΑ, είναι θέμα που αφορά τους ιδίους.
‘’η Ορθοδοξία ποτέ δεν αρνείται τη νοητική μας λειτουργία, αντίθετα τη θέλει παρούσα.
Και δεν εμποδίζει τον άνθρωπο να μελετήσει, να αναζητήσει και να προβληματιστεί.
Δεν βάζει, δηλαδή όρια απαγορευτικά, εκεί όπου φθάνει το ανθρώπινο μυαλό και η ανθρώπινη γνώση. Αντίθετα ενθαρρύνει την κριτική αξιολόγηση. Romfea.gr ‘’
οι Χριστιανοί είναι ερευνητές. Πιστεύουν με βάση αποδείξεις. Ο Θεός χαίρει ερευνώμενος και μας προτρέπει να ερευνήσουμε όχι μόνο τα της πίστεως αλλά Αυτόν τον Ίδιο! Αλλά επειδή είμαστε κτιστά όντα, ποτέ δε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε, αν μη τι άλλο, την άκτιστη ουσία του Θεού, επειδή είναι άχρονη και άπειρη.
Από πουθενά δεν προκύπτει ότι η Αγία Γραφή ή τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας αποτρέπουν τους πιστούς ή τους μη πιστούς να μην μελετούν και να μην ερευνούν την Αγία Γραφή και τα Θεολογικά κείμενα, αλλά αυτό που πολύ σωστά επισημαίνεται σε όλους τους τόνους είναι ότι δεν αρκεί η απλή μελέτη για να γνωρίσει κάποιος το Θεό. Η γνώση της Αλήθειας είναι αποτέλεσμα της συνέργειας της αγαθής προαίρεσης του μελετητή –ερευνητή με το Άγιο Πνεύμα. Μόνο το Άγιο Πνεύμα έχει τη Δύναμη να αποκαλύψει στον άνθρωπο, με τη δική του συναίνεση και προσπάθεια, τα μεγαλεία του Θεού.
Η έρευνα και η πίστη αποτελούν εργαλεία για έναν ορθόδοξο χριστιανό, που επιθυμεί να κατανοήσει το μεγαλείο της Δόξης του Θεού και να βιώσει τη Θεία ζωή. Όλα τα άλλα είναι “άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε’’
Η βασίλισσα του Φωτός, η μητέρα του Χριστού Παναγία…….
Το βιβλικό όνομα Μαρία είναι παράγωγο του αρχαίου μυθολογικού και Ομηρικού ονόματος ΜΑΙΡΑ ή ΜΑΡΙΑ ( Ιλιάδα Σ48, Οδύσσεια λ326, Παυσανίας κ.λ.π ). Το όνομα Μαίρα ή Μαρία έχει ως ρίζα το αρχαίο ελληνικό ρήμα μαρμαίρω που σημαίνει την λάμπουσα ή ακτινοβολούσα· (Oμηρικόν λεξικό Ε.Κοφινιώτου) Μαρ – μαίρω = λάμπω, ακτινοβολώ. Μαρία η λάμπουσα η ακτινοβολούσα, μάρμαρο, mare = θάλασσα».
«Τὸ Οὖδας» σημαίνει στὴν Ὁμηρικὴ Ἑλληνική «τὸ ἔδαφος», καὶ Οὐδαῖος–α–ον εἶναι ὁ ἐπὶ τῆς γῆς ἤ ὁ ὑπὸ τὴν γῆν. Μὲ τὴν τοπικὴ προφορά, ἡ λέξις «Ἰουδαῖος» στὴν ἀρχή ἐσήμαινε τὸν ἰθαγενῆ, τὸν αὐτόχθονα (ἤ καὶ τὸν ὑποχθόνιο, ὁ νοῶν νοείτω), στὴν συνέχεια ἀπέκτησε διάσταση ἐθνικῆς ταυτότητας.
Στὴν περιοχή τῆς Γαλιλαίας (Γᾶ+λιλαία, Γῆ–ἐπιθυμητή, «λιλαίομαι»=ἐπιθυμῶ) κατοικοῦσαν Φιλισταῖοι ἤ Φιλιστῖνοι, λαός ἐξ ὁρισμοῦ ναυτικὸς (< Φίλοι τῶν Ἱστίων), Ἕλληνες καταγόμενοι κυρίως ἀπὸ τὴν Κρήτη, πρόγονοι τῶν σημερινῶν Παλαιστινίων. Ἡ Ναζαρέτ ἤ Ναζωραία (στὴν τοπικὴ διάλεκτο Νᾶς, ἡ Ναῦς, τὸ πλοῖο, καὶ τὸ «Σ» μεταξὺ δύο φωνηέντων –κυρίως πρὸ δασείας- ἐτρέπετο εἰς «Ζ») ἦταν μὶα πόλη Φιλισταίων τῆς Γαλιλαίας. Οἱ περισσότεροι Φιλισταῖοι ἡττήθηκαν στοὺς πολέμους μὲ τοὺς Ἰουδαίους καὶ προσηλυτίστηκαν ἀπὸ αὐτούς, δηλαδὴ ὑποχρεώθηκαν νὰ ἁσπασθοῦν τὴν θρησκεία τους, φέροντες ὅμως τὴν Ἑλληνικὴ παιδεία, νοοτροπία καὶ εὐσέβεια.
Ἡ λέξη «Μύρα» σημαίνει στὴν Ὁμηρικὴ Ἑλληνική (ἁλ–μύρα, πλημ–μύρα< πλέον μύρα) «Θάλασσα». Τὸ Ὕψιλον πολλὲς φορές ἄλλαζε στὴν Δωρικὴ/Αἰολικὴ διάλεκτο σὲ Ἄλφα. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν οἱ Λατῖνοι (Αἰολεῖς) τὸ ἔλεγαν Μάρα (καὶ τελικά Μάρε). Τὸ ἐπίθετο «μυρία» ἤ «μαρία» τὸ ὁποῖο σήμαινε τὴν θαλασσινή, ἔγινε στὴν περιοχή ἐκείνη κύριο ὄνομα: Μαρία.
Ἡ ἰατρική καὶ ἡ ἴασις, εἶχαν παραγάγει τὸ κύριο ὄνομα «Ἰάσων» καὶ «Ἰασώ». Συνήθης εἶναι ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἄλφα σὲ Ἦτα (καὶ ἀντιστρόφως) ἀπὸ διάλεκτο σὲ διάλεκτο, εὐνόητη δὲ ὅταν διαβάζουμε στὸν Ἱπποκράτη περὶ Ἰητρικῆς καὶ πληροφορούμαστε γιὰ τὴν Ἰήσιον Ἀρχήν (ἀρχή τῆς θεραπείας). Τὸ κύριον ὄνομα «Ἰάσων» ἐμφανίζεται στὴν διάλεκτο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ὡς «Ἰησοῦς», καὶ σημαίνει «Θεραπευτής»:
Τυφλοί ἀναβλέπουσι καὶ χωλοί περιπατοῦσι, λεπροί καθαρίζονται καὶ κωφοί ἀκούουσι, νεκροί ἐγείρονται καὶ πτωχοί εὐαγγελίζονται· καὶ μακάριὸς ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί. (Ματθ.11:5,6)
Ἡ Ἑλληνικότης τῆς Γαλιλαίας, τῆς Ναζωραίας, τοῦ λαοῦ τῆς περιοχῆς καὶ, βεβαίως, τῆς Παναγίας Μαρίας καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, κρατεῖται κρυμμένη ἐδῶ καὶ δύο χιλιετίες («Ἄβατον») ἀπὸ τὶς Στοές ποὺ ὑπηρετοῦν τὸν Πλοῦτο τῶν «ἀρχόντων», διότι ἐὰν ἀποκαλύπτοταν θὰ ἀποτελοῦσε ἐμπόδιο στὰ σχέδιὰ τους γιὰ ἀποδυνάμωση καὶ ἀφανισμό τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ, συνεπῶς, βλάβη τοῦ Χριστιανισμοῦ..
Χιλιάδες Νεκροὶ Χριστιανοί στὰ Κρεματόρια τῶν Στοῶν τοῦ Μαμωνᾶ, ἀντὶ νὰ μειώνουν τὴν δύναμη τῆς διδασκαλίας τοῦ Θεοῦ, ἐνδυνάμωναν καὶ αὔξαναν τοὺς ὑπολοίπους. Γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὸ παιχνίδι, οἱ Ῥωμαϊκὲς Στοές ἔπαψαν τοὺς διωγμούς τῶν Χριστιανῶν, οἱ δὲ Ἑβραϊκὲς Στοές, κυρίως οἱ ἐξ Ἰσπανίας, οἱ ὁποῖες ἐν συνεχείᾳ ἐκυριάρχησαν μὲσα στὴν διοίκηση τοῦ Ῥωμαϊκοῦ κράτους, διέβρωσαν μὲ δικοὺς τους τὴν στελέχωση τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας (ὥριζαν διὰ τοῦ ὄχλου ἐπισκόπους ἀβάπτιστους!), μὲ δικές τους μεθόδους καὶ μὲ δικὰ τους πλαστογραφημένα κείμενα τὴν Χριστιανικὴ διδασκαλία
Γιὰ νὰ μποροῦν οἱ Στοές ποὺ κυβερνοῦν τὸν Κόσμο νὰ ἐπιβάλλουν τὴν πολιτικὴ τους καὶ νὰ πραγματοποιοῦν τοὺς στόχους τους, πρωταρχικὴ τους ἐπιδίωξη ἦταν ἀνέκαθεν, καὶ συνεχίζει νὰ εἶναι, ἡ Διάσπαση, ὁ Διχασμός, ἡ Διαίρεση τοῦ Ἑλληνισμοῦ -Ορθοδοξιας O Θεμέλιος λίθος στὴν ἐπιτυχία τοῦ ἐγχειρήματὸς τους αὐτοῦ εἶναι ἡ Ἀπόκρυψη (καὶ Νόθευση καὶ Συκοφάντηση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου