Δὲν φθάνει ποὺ εἶναι αὐτὸ ποὺ εἶναι, δὲν φθάνει ποὺ καταστρέφουν τὸν πλανήτη, μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὸν καταστρέφουν, δὲν φθάνει ποὺ θεωροῦν τὰ πάντα δικά τους, ἔρχονται τώρα νὰ μᾶς πείσουν πὼς ναί, εἴμαστε δοῦλοι τους…
Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ὑπὸ μίαν ὀπτική, ἔχουν δίκαιον… Ἁπλῶς αὐτὸ συμβαίνει ὑπὸ μίαν ὀπτική…
Κατὰ βάσιν, ὅπως δῆλα δὴ συμβαίνουν τὰ πάντα, μόνον τὰ ὅσα συμβαίνουν κατὰ Φύσιν ἔχουν δικαίωμα στὴν διαβίωσι…
Συνεπῶς;
Συνεπῶς, ὁ κλέφτης κι ὁ ψεύτης τὸν πρῶτο χρόνο χαίρονται… Ἄν τὲ τὴν πρώτη καὶ δευτέρα χιλιετία…
Μετά… Κλαίει κι ὁ Χαράλαμπος καὶ ἡ Χαραλαμπίνα καὶ τὰ Χαραλαμπάκια…
Μὴν τὰ εἴδατε τὰ χρυσούλια μου…
Ἄν τὲ λοιπὸν νὰ τοὺς δοῦμε γιὰ νὰ γελάσουμε… τοὺς ἀφεντο-μουτσουνάρες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου