Όταν ή φύση αμύνεται !!!!

𝚮҅ 𝛑𝛂𝛒ά𝛎𝛐𝛊𝛂 𝛕𝛐𝛖͂ 𝛆҆𝛍𝛃𝛐𝛌𝛊𝛂𝛔𝛍έ𝛎𝛐𝛖.

• «𝜠҆́𝜿𝜶𝝂𝜶 𝝉𝝄̀ 𝜺҆𝝁𝜷ό𝝀𝜾𝝄 𝜸𝜾𝜶̀ 𝝂𝜶̀ 𝜶҆𝝅𝝄𝜿𝝉ή𝝈𝝎 𝜶҆𝝂𝝄𝝈ί𝜶».

• «𝜜҆𝜿𝝄𝝀𝝄ύ𝜽𝜼𝝈𝜶 𝝄҅́𝝀𝜺ς 𝝉𝜾̀ς 𝜹ό𝝈𝜺𝜾ς 𝜸𝜾𝜶̀ 𝝂𝜶̀ 𝜺𝜾҆͂𝝁𝜶𝜾 𝜷έ𝜷𝜶𝜾𝝄ς 𝝄҅́𝝉𝜾 𝜹𝜺̀𝝂 𝜽𝜶̀ 𝜶҆𝝈𝜽𝜺𝝂ή𝝈𝝎».

• «𝜧𝝅𝝄𝝆𝜺𝜾͂ 𝝂𝜶̀ 𝝁𝝄𝝊͂ 𝜺𝜾҆͂𝝅𝜶𝝂 𝝍έ𝝁𝜶𝝉𝜶 𝝉𝝆𝜺𝜾͂ς 𝝋𝝄𝝆ές 𝜸𝜾𝜶̀ 𝝉𝜼̀𝝂 𝜶҆𝝂𝝄𝝈ί𝜶, 𝜶҆𝝀𝝀𝜶̀ 𝝉𝝄̀ 𝜺҆́𝜿𝜶𝝂𝜶𝝂 𝜸𝜾𝜶̀ 𝝉𝝄̀ 𝜿𝜶𝝀ό 𝝁𝝄𝝊».

• «𝜜҆𝝈𝜽έ𝝂𝜼𝝈𝜶 𝝁𝜺̀ 𝜿𝝄𝝆𝝎𝝂𝝄ϊ𝝄̀ 𝝄҅𝝅ό𝝉𝜺 𝜺҆́𝝌𝝎 𝜶҆𝝅𝝄𝜿𝝉ή𝝈𝜺𝜾 𝜿𝜶𝜾̀ 𝝋𝝊𝝈𝜾𝜿𝜼̀ 𝜶҆𝝂𝝄𝝈ί𝜶. 𝜧𝝅𝝄𝝆𝜺𝜾͂ 𝝂𝜶̀ 𝝁𝜼̀𝝂 𝜺𝜾҆͂𝝂𝜶𝜾 𝝉ό𝝈𝝄 𝜿𝜶𝝀𝜼̀ 𝝄҅́𝝈𝝄 𝝉𝜶̀ 𝜹𝜼𝝀𝜼𝝉ή𝝆𝜾𝜶 𝝉𝜼͂ς 𝑷𝒇𝒊𝒛𝒆𝒓 𝜶҆𝝀𝝀𝜶̀ 𝝉𝝄𝝊҆𝝀ά𝝌𝜾𝝈𝝉𝝄𝝂 𝜺𝜾҆͂𝝁𝜶𝜾 𝜹𝜾𝝅𝝀𝜶̀ 𝝅𝝆𝝄𝝈𝝉𝜶𝝉𝜺𝝊𝝁έ𝝂𝝄ς».

• « 𝜠҆𝜶̀𝝂 𝝊҅𝝅ά𝝆𝝌𝜺𝜾 𝜶҆𝜿ό𝝁𝜼 𝝅𝜶𝝂𝜹𝜼𝝁ί𝜶, (𝝅𝝄𝝊̀ 𝜹𝜺̀𝝂 𝝅𝝆𝝄𝜿ύ𝝅𝝉𝜺𝜾 𝜶҆𝝅𝝄̀ 𝝅𝝄𝝊𝜽𝜺𝝂ά), 𝝋𝝉𝜶𝜾͂𝝂𝜺 𝜶𝝊҆𝝉𝝄𝜾̀ 𝝅𝝄𝝊̀ 𝜹𝜺̀𝝂 𝜺҆𝝁𝜷𝝄𝝀𝜾ά𝜻𝝄𝝂𝝉𝜶𝜾». (𝜠҆́𝝉𝝈𝜾 𝝀έ𝝂𝜺 𝝈𝝉𝜼̀𝝂 𝝉𝜼𝝀𝜺ό𝝆𝜶𝝈𝜼 𝜶𝝊҆𝝉𝝄𝜾̀ 𝝅𝝄𝝊̀ 𝝅𝜼͂𝝆𝜶𝝂 𝝉𝜶̀ 𝝀𝜺𝝋𝝉𝜶̀ 𝝉𝜼͂ς 𝝋𝝄𝝆𝝄𝝀𝝄𝜸ί𝜶ς 𝝁𝝄𝝊 𝜸𝜾𝜶̀ 𝝂𝜶̀ 𝝁𝝄𝝊͂ 𝜺҆𝝅𝜾𝜷ά𝝀𝝀𝝄𝝊𝝂 𝝅𝜺𝝆𝜾𝝄𝝆𝜾𝝈𝝁𝝄̀ 𝝈𝝉𝝄̀ 𝝈𝝅ί𝝉𝜾 𝝁𝝄𝝊 𝜿𝜶𝜾̀ 𝝂𝜶̀ 𝝁𝜺̀ 𝜹𝜾ώ𝝃𝝄𝝊𝝂 𝜶҆𝝅𝝄̀ 𝝉𝜼̀ 𝜹𝝄𝝊𝝀𝜺𝜾ά 𝝁𝝄𝝊).

• « 𝜠҆𝜸𝝎̀ 𝜹𝜺̀𝝂 𝜿𝜾𝝂𝜹𝝊𝝂𝜺ύ𝝎, 𝜶҆𝝋𝝄𝝊͂ 𝜺𝜾҆͂𝝁𝜶𝜾 «𝝌𝜾𝝀𝜾𝝄𝝉𝝆𝝊𝝅𝜼𝝁έ𝝂𝝄ς», 𝜶҆𝝀𝝀𝜶̀ 𝜹𝜺̀𝝂 𝜽𝜶̀ 𝜼҅𝝈𝝊𝝌ά𝝈𝝎 𝜺҆𝜶̀𝝂 𝜹𝜺̀𝝂 𝜿ά𝝂𝝄𝝊𝝂 𝜿𝜶𝜾̀ 𝝄𝜾҅ 𝜶҆́𝝀𝝀𝝄𝜾 𝜺҆𝝁𝜷ό𝝀𝜾𝝄 𝜸𝜾𝜶̀ 𝝂𝜶̀ 𝜺𝜾҆́𝝁𝜶𝝈𝝉𝜺 𝝄҅́𝝀𝝄𝜾 𝝉𝝄̀ 𝜾҆́𝜹𝜾𝝄».

• « 𝜠҆𝝅𝜺𝜾𝜹𝜼̀ 𝜺𝜾҆͂𝝁𝜶𝜾 𝜶҆𝝂𝜶𝝈𝝋𝜶𝝀𝜼̀ς 𝜿𝜶𝜾̀ 𝝋𝝄𝜷𝜶͂𝝁𝜶𝜾, 𝜽έ𝝀𝝎 𝝂𝜶̀ 𝜶𝜾҆𝝈𝜽ά𝝂𝝄𝝂𝝉𝜶𝜾 𝝄҅́𝝀𝝄𝜾 𝝉𝝄̀ 𝜾҆́𝜹𝜾𝝄 𝜸𝜾𝜶̀ 𝝂𝜶̀ 𝝁𝜼̀𝝂 𝜶𝜾҆𝝈𝜽ά𝝂𝝄𝝁𝜶𝜾 𝝁ό𝝂𝝄ς 𝝁𝝄𝝊 𝜿𝜶𝜾̀ 𝜸𝜾᾽ 𝜶𝝊҆𝝉𝝄̀ 𝝅𝝆𝝄𝝉𝜾𝝁𝝎͂ 𝝂𝜶̀ 𝝉𝝄𝝊̀ς 𝜿𝜶𝝉𝜶𝝈𝝉𝝆έ𝝍𝝎 𝜺҆𝜶̀𝝂 𝜹𝜺̀𝝂 𝝁𝜺̀ 𝜿ά𝝂𝝄𝝊𝝂 𝝂𝜶̀ 𝜶𝜾҆𝝈𝜽ά𝝂𝝄𝝁𝜶𝜾 𝜿𝜶𝝀ύ𝝉𝜺𝝆𝜶».

• « 𝜧𝝅𝝄𝝆𝜺𝜾͂ 𝝂𝜶̀ 𝜺𝜾҆͂𝝂𝜶𝜾 𝜶҆𝝂𝜶𝝃𝜾𝝄𝝅𝝆𝜺𝝅𝜺̀ς 𝜶𝝊҆𝝉𝝄̀ 𝝅𝝄𝝊̀ 𝜿ά𝝂𝝎 𝜶҆𝝀𝝀𝜶̀ 𝝉𝜾̀ 𝝂𝜶̀ 𝜿ά𝝂𝝎 𝜶҆𝝋𝝄𝝊͂ 𝝋𝝄𝜷𝜶͂𝝁𝜶𝜾;». 𝜯𝜺𝝀𝜾𝜿𝜶̀ 𝜽𝜶̀ 𝝈ώ𝝈𝝎 𝝉𝝄̀ 𝝉𝝄𝝁ά𝝆𝜾 𝝁𝝄𝝊 𝜿𝜶𝜾̀ 𝝄҅́𝝉𝜶𝝂 𝝈𝝎𝜽𝝎͂, 𝜽𝜶̀ 𝜶҆𝝆𝝌ί𝝈𝝎 𝝂𝜶̀ 𝝁𝜾𝝀ά𝝎 𝝈𝜺̀ 𝝄҅́𝝀𝝄𝝊ς 𝜸𝜾𝜶̀ 𝜼҆𝜽𝜾𝜿ή».

 - « 𝜠𝜾҆͂𝝁𝜶𝜾 𝜹𝜺𝜾𝝀𝝄̀ς 𝜿𝜶𝜾̀ 𝝊҅́𝝅𝝄𝝊𝝀𝝄ς, 𝜶҆𝝀𝝀𝜶̀ 𝝅𝝆έ𝝅𝜺𝜾 𝝂𝜶̀ 𝝅𝜶𝝆𝜶𝝁𝜺ί𝝂𝝎 𝝈𝝉𝜼̀ 𝜻𝝎𝜼̀ 𝜶҆𝜿ό𝝁𝜼 𝜿𝜾 𝜺҆𝜶̀𝝂 𝜿𝜶𝝉𝜶𝝈𝝉𝝆έ𝝍𝝎 𝝉𝝄𝝊̀ς 𝜸ύ𝝆𝝎 𝝁𝝄𝝊, 𝜶𝝊҆𝝉𝜼̀ 𝜺𝜾҆͂𝝂𝜶𝜾 𝜼҅ 𝝋ύ𝝈𝜼, 𝜺҆́𝝉𝝈𝜾 𝜺𝜾҆͂𝝂𝜶𝜾 𝜼҅ 𝜻𝝎ή».

• « 𝜠𝜾҆͂𝝁𝜶𝜾 𝝈𝜿𝝄𝝊𝝀ή𝜿𝜾 𝝄҅́𝝅𝝎ς 𝝁𝜺̀ 𝝋𝝎𝝂ά𝜻𝝄𝝊𝝂 𝜶҆𝝀𝝀𝜶̀ 𝜶𝝊҆𝝉𝝄𝜾̀ 𝜽𝜶̀ 𝝅𝜺𝜽ά𝝂𝝄𝝊𝝂 𝜺҆𝝂𝝎͂ͅ 𝜺҆𝜸𝝎̀ 𝜽𝜶̀ 𝜻ή𝝈𝝎, 𝝉𝝄𝝊҆𝝀ά𝝌𝜾𝝈𝝉𝝄𝝂 𝜺҆́𝝉𝝈𝜾 𝝂𝝄𝝁ί𝜻𝝎 𝜸𝜾𝜶𝝉𝜾̀ 𝜺𝜾҆͂𝝁𝜶𝜾 𝜼҆𝝀ί𝜽𝜾𝝄ς. 𝜠𝜾҆͂𝝁𝜶𝜾 𝜺҆𝝁𝜷𝝄𝝀𝜾𝜶𝝈𝝁έ𝝂𝝄ς, 𝜺𝜾҆͂𝝁𝜶𝜾 𝝋𝝄𝜷𝜾𝝈𝝁έ𝝂𝝄ς, 𝜺҆𝜸𝝎̀ 𝜺𝜾҆͂𝝁𝜶𝜾 𝜼҆́𝜹𝜼 𝝂𝜺𝜿𝝆𝝄̀ς 𝜿𝜶𝜾̀ 𝜸𝜾᾽ 𝜶𝝊҆𝝉𝝄̀ 𝝁𝜾𝝈𝝎͂ 𝝄҅́𝝀𝝄 𝝉𝝄̀𝝂 𝜿ό𝝈𝝁𝝄 𝜿𝜶𝜾̀ 𝝋𝜺ύ𝜸𝝄𝝂𝝉𝜶ς 𝜽έ𝝀𝝎 𝝂𝜶̀ 𝝉𝝄𝝊̀ς 𝝅ά𝝆𝝎 𝝄҅́𝝀𝝄𝝊ς 𝝁𝜶𝜻ί 𝝁𝝄𝝊 𝝈𝝉𝜼̀𝝂 𝜿ό𝝀𝜶𝝈𝜼».

𝚶𝚰 𝚾𝚸𝚮𝚺𝚰𝚳𝚶𝚰 𝚮𝚲𝚰𝚯𝚰𝚶𝚰

Οἱ ἐμβολιασμένοι ἀπὸ πεποίθηση εἶναι παρανοϊκοί. Ἡ ἐπιβολὴ τῆς ὑποχρεωτικότητας, ἔφερε στὴν ἐπιφάνεια αὐτὴν τὴν ὀδυνηρὴ ἀλήθεια, φέρνοντας σὰν ἀνταμοιβὴ τὴν ἀποκάλυψη τῶν νοσούντων, κάτι ποὺ ἦταν πολὺ δύσκολο νὰ διακρίνουμε στὸ παρελθόν, ἐλλείψει παρόμοιων ἐρεθισμάτων. Τὸ ῥητὸ λέει: «οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ» (καὶ ἀντιστρόφως).

Ὑποθέτουμε ὅτι βρισκόμαστε ἐν τῷ μέσῳ κάποιας ἐπιδημίας. Τὰ μέσα ἐνημερώσεως καὶ οἱ κυβερνήσεις ἔχουν συμφέροντα νὰ παρουσιάσουν τὴν ἐπιδημία σὰν «𝝿𝝰𝝼𝝳𝝶𝝻ί𝝰» καὶ πρὸς τοῦτο προσπαθοῦν νὰ ἀλλάξουν ἄρδην τοὺς ἀπὸ ἐτῶν ἰατρικοὺς ὅρους προκειμένου νὰ συμπέσουν μὲ τὸ συμφέρον τῆς τωρινῆς καταστάσεως.

Αὐτὸ τὸ ἐπιτυγχάνουν μὲ τὴν συνεχῆ ἐπανάληψη στὶς τηλεοράσεις καὶ τὴν ἐπιβολὴ κατασταλτικῶν μέτρων καθὼς καὶ τὴν ἀστυνόμευση τῶν δημοσιεύσεων ἀπὸ πληρωμένους ὀργανισμοὺς ποὺ τοὺς ἀποκαλοῦν ««𝝰҆𝝼𝝴𝝽ά𝞀𝞃𝝶𝞃𝝾𝞄ς»» γιὰ νὰ ἀποπροσανατολίσουν ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. (Στὴν Ἑλλάδα αὐτὸν τὸν ῥόλο ἔχουν ἀναλάβει τὰ E.H. ὑπὸ τὴν ἐποπτεία ἑνὸς ἀνήθικου στοιχείου Μ.Α. , μίας ὁμάδας ἐλεεινῶν ὑποκειμένων καὶ μίας ἑταιρείας ἡ ὁποία πληρώνεται ἀπὸ τὴν φορολογία μας γιὰ νὰ μᾶς ἀπαγορεύει νὰ ἀντιδροῦμε).

Αὐτὰ εἶναι λίγο ὥς πολὺ γνωστά. Ἂς ἑστιάσουμε ὅμως στὸν πραγματικὸ ἀνθρώπινο παραλογισμό.

Ὅταν συντρέχει κάποιος λόγος κατὰ τὸν ὁποῖο ἀπειλεῖται ἡ δημόσια ὑγεία, νομοθέτησαν (λίγο πρὶν τὴν ἐμφάνιση αὐτῶν τῶν προβλημάτων - ὅλως τυχαίως), τὸν ὑποχρεωτικὸ ἐμβολιασμὸ τὸν ὁποῖο ὅμως πρέπει νὰ διαχειριστοῦν σὰν νὰ μὴν εἶναι ἀπόλυτα ὑποχρεωτικὸς ὥστε νὰ ἀποφύγουν τὶς φυσιολογικὲς ἀντιδράσεις τοῦ κόσμου στὴν ἐπιβολὴ τοῦ παραλογισμοῦ.
Εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους ὅτι πάντοτε θὰ ὑπάρχουν οἱ εὔπιστοι καὶ φοβισμένοι οἱ ὁποῖοι θὰ παίξουν τὸν ῥόλο τῆς κριτικῆς μάζας ὥστε νὰ παρασυρθῇ ὁλόκληρος ὁ πληθυσμὸς στὸν παραλογισμὸ τοῦ ἐμβολιασμοῦ. Πῶς λειτουργεῖ;

Ἕνας ἄνθρωπος φοβισμένος, ἀμόρφωτος, δειλὸς καὶ ἀνενημέρωτος, ἐπαφίεται στὴν κρατικὴ ἐνημέρωση προκειμένου νὰ συνεχίσῃ νὰ ζῇ στὴν ψευδαίσθηση τῆς ἀσφαλείας ποὺ τοῦ προσφέρουν αὐτοὶ ποὺ ἀπομυζοῦν τὸν κόπο του καὶ τὴν ἐργασία του. Ἔτσι μαθαίνει ὅτι πρέπει νὰ ἐμβολιασθῇ γιὰ νὰ παραμείνῃ ἀσφαλὴς γιατὶ ἀλλιῶς θὰ πεθάνῃ. Σὰν ἀνόητος φυσικὰ ποὺ εἶναι, σπεύδει νὰ τρυπηθῇ ὥστε νὰ συνταχθῇ μὲ τὴν πλευρὰ τῆς ἐξουσίας ποὺ τὸν καταδυναστεύει.

Ὄντας ἐμβολιασμένος ὑποτίθεται ὅτι εἶναι προστατευμένος ἀπὸ τὸν ἐπικίνδυνο ἰὸ ὁπότε μπορεῖ νὰ συνεχίσῃ τὴν ζωή του κανονικά.

Αὐτὴ θὰ ἦταν ἡ φυσιολογικὴ κατάσταση, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ κράτος γνωρίζει ὅτι εἶναι ἠλίθιος καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπεξεργαστῇ τὶς πληροφορίες ποὺ λαμβάνει, κατορθώνει νὰ τὸν πείσῃ ὅτι κινδυνεύει ἐὰν καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι γύρω του δὲν ἔχουν ἐμβολιασθεῖ. Ἔτσι τὸν στρέφουν ἐναντίον παντὸς μὴ ἐμβολιασμένου καὶ μάλιστα τοῦ ὑπόσχονται προστασία ἀπὸ τὸ σύστημα ποὺ τὸν πληροφορεῖ. Ὁ ἠλίθιος αἰσθάνεται προστατευμένος καὶ δυνατὸς σὲ τέτοιο βαθμὸ ποὺ νὰ γίνεται καὶ ἐπιθετικὸς πρὸς τοὺς συνανθρώπους του,ὑποστηρίζοντας τὸ ἀφήγημα ποὺ τοῦ ἔχουν μάθει.

Εἶναι τόσο ἀνεπαρκὴς ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ συνειδητοποιήσῃ ὅτι σὰν ἐμβολιασμένος ὑποτίθεται ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε ἀνοσία, τ𝛈̀𝛎 𝛐҅𝛑𝛐ί𝛂 𝛐҅́𝛍𝛚ς 𝛕𝛐𝛖͂ 𝛌έ𝛎𝛆 𝛆𝛖҆𝛉έ𝛚ς 𝛐҅́𝛕𝛊 𝛅𝛆̀𝛎 𝛕𝛈̀𝛎 𝛆҆́𝛘𝛆𝛊 𝛅𝛊ό𝛕𝛊 𝛋ά𝛑𝛐𝛊𝛐ς 𝛂҆́𝛌𝛌𝛐ς 𝛅𝛆̀𝛎 𝛆𝛊҆͂𝛎𝛂𝛊 𝛆҆𝛍𝛃𝛐𝛌𝛊𝛂𝛔𝛍έ𝛎𝛐ς.

Ὁ ἀνεκδιήγητος βλάκας ἀρνούμενος νὰ σκεφτῇ πείθεται γιὰ ἐπιπλέον ἐμβόλια καὶ περισσότερες δόσεις τὶς ὁποῖες τοῦ ἀκυρώνουν ἀμέσως μόλις τὸν πείσουν νὰ τὶς κάνει, λέγοντας ὅτι πάντοτε χρειάζεται ἀνανέωση τῆς ἀνοσίας του.

Ἕνας ἄνθρωπος θεωρεῖται ἀνεπαρκὴς καὶ ἠλίθιος ὅταν δὲν μαθαίνει ἀπὸ τὰ παθήματά του. Αὐτὴ δυστυχῶς εἶναι ἡ ἀλήθεια γιὰ ἕνα πολὺ μεγάλο ποσοστὸ τῶν ἀνθρώπων.

Δὲν εἶναι ὅμως μόνο αὐτό, οἱ ἠλίθιοι αὐτοὶ ἔχουν πεισθεῖ ὅτι ἡ φυσικὴ ἀνοσία ποὺ διατηρεῖ τὸ ἀνθρώπινο εἶδος γιὰ ἑκατομμύρια χρόνια, εἶναι ὑποδεέστερη μίας πρόχειρης καὶ πειραματικῆς ἀνοσίας ποὺ ἐπιβλήθηκε ἀπὸ μία μικρὴ ὁμάδα διεστραμμένων πλουσίων καὶ ἀρρωστημένων μυαλῶν ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ ὑποδουλώσουν ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἔτσι ἀκόμη κι ὅταν ἔχουν ἀσθενήσει μὲ τὴν κατασκευασμένη ἀσθένεια καὶ φυσιολογικὰ προστατεύονται ἀπὸ τὴν φυσικὴ ἀνοσία τοῦ ἑαυτοῦ τους, ἔχουν ἀκολουθήσει τὸ πρόγραμμα ἐμβολιασμοῦ ποὺ προϋποθέτει τὴν πλήρη ἀνοσοποίησή τους, ἐν τούτοις συνεχίζουν νὰ ἐπιτίθενται κατὰ τῶν ἀνεμβολίαστων προσπαθῶντας νὰ τοὺς κατηγορήσουν γιὰ ἐπικινδυνότητα.

Ἡ ἐγκεφαλικὴ τους ἀνεπάρκεια δὲν τοὺς ἐπιτρέπει νὰ κάνουν συγκρίσεις, ἀκόμη καὶ νὰ αἰσθανθοῦν «τυχεροὶ» ποὺ εἶναι πλήρως ἀνοσοποιημένοι, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἐπιδιώκουν τώρα εἶναι νὰ ἐξασκήσουν πίεση στοὺς μὴ ἐμβολιασμένους ἐπειδὴ θέλουν νὰ νομίζουν ὅτι εἶναι αὐτοὶ ὑπεύθυνοι.

𝚻𝛐̀ 𝛑𝛚͂ς 𝛉𝛂̀ 𝛆𝛊҆͂𝛎𝛂𝛊 𝛖҅𝛑𝛆ύ𝛉𝛖𝛎𝛐𝛊 𝛅𝛆̀𝛎 𝛕𝛐̀ 𝛆҆𝛏𝛈𝛄𝛐𝛖͂𝛎, 𝛂҆𝛌𝛌𝛂̀ 𝛄𝛆𝛎𝛊𝛋𝛂̀ 𝛐𝛊҅ 𝛈҆𝛌ί𝛉𝛊𝛐𝛊 𝛂҆𝛅𝛖𝛎𝛂𝛕𝛐𝛖͂𝛎 𝛎𝛂̀ 𝛑𝛂𝛒έ𝛘𝛐𝛖𝛎 𝛆҆𝛏𝛈𝛄ή𝛔𝛆𝛊ς!

Τάσος Πατεράκης

«𝞿ί𝞴𝞮 𝟁ά𝞷𝞽𝞸»

 Ἡ ἐποχὴ ποὺ διανύουμε ἔχει φέρει στὴν ἐπιφάνεια κάποια εἴδη ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν μὲ παρόμοιο τρόπο χωρὶς νὰ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ εἶναι συνεννοημένοι ἐκ τῶν προτέρων. Ὑπάρχει πιθανότης ἐπίσης ἡ ἐποχὴ μὲ τὶς δυναμικές της νὰ ἔχῃ δημιουργήσῃ κάποιο καινούριο εἶδος ἀνθρώπων. Παρόμοιο μὲ τὶς μεταλλάξεις τῶν ἰῶν τῆς ἰατρικῆς οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ προσαρμοστοῦν στὶς καινούριες συνθῆκες καὶ ἀντιξοότητες τοῦ περιβάλλοντάς τους. Δὲν γνωρίζω βέβαια τὰ κίνητρα ποὺ ὁδηγοῦν αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους νὰ υἱοθετοῦν τὶς πρακτικὲς ποὺ ἀκολουθοῦν ἀλλὰ θὰ τὸ θεωροῦσα παράλειψη νὰ μὴν σχολιάσω τὰ ἀρνητικὰ ἀποτελέσματα ποὺ ἔχει ἡ μέθοδός τους.

Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ὑπάρχει μία διαφωνία καὶ ὥς ἐκ τούτου δημιουργεῖται ἕνας διάλογος προκειμένου οἱ δύο πλευρὲς νὰ συντονιστοῦν γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσουν τὶς διαφορές τους ἀποσκοποῦντες σὲ κοινὸ ὄφελος ἀφοῦ θὰ ἐμπλουτίσουν τὶς γνώσεις τους μὲ ἀντικρουόμενες ἀπόψεις οἱ ὁποῖες θὰ ἰσχυροποιήσουν τὴν θέση τους ἢ καὶ θὰ τὴν ἀλλάξουν ἐὰν ἡ λογικὴ ὑπερισχύσει τῆς πλευρᾶς τοῦ συνομιλητοῦ τους.

Ὅλοι γνωρίζουμε φυσικὰ ὀτι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο φέρονται οἱ ἄνθρωποι ἢ ἀντιδροῦν εἶναι διαφορετικὸς καὶ ποικίλει, ἐξαρτώμενος ἀπὸ ἕναν πολὺ μεγάλο ἀριθμὸ παραμέτρων ποὺ ἔχουν διαμορφώσει τὸν χαρακτῆρα τους, ὅμως, πάντοτε εἶναι παροῦσα μία σύμβαση, βάσει τῆς ὁποίας ἐπιτυγχάνεται μία ἀμοιβαίως ἰσορροπημένη ἐπικοινωνία καὶ μάλιστα λέμε ὅτι τηρεῖ τὸ «πρωτόκολλο» αὐτῆς τῆς ἐπικοινωνίας ποὺ ἐγγυᾶται εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα καὶ χαρακτηρίζεται ὡς ὑγιής διάλογος.

Συμβαίνει ὅμως τὸ ἐξῆς: σὲ κάποιον διάλογο ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νὰ τοποθετηθῇ σὲ πλαίσια ποὺ θὰ προκύψουν ἀπὸ ἑκατέρωθεν τοποθετήσεις ποὺ θὰ περιέχουν παραδείγματα, ῥήσεις αὐθεντιῶν καὶ ἄλλα ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα ποὺ στηρίζονται σὲ λογική, ὁ ὁμιλητὴς τῆς μίας πλευρᾶς παρουσιάζεται μὲ σωρεία στοιχείων, παραδειγμάτων καὶ αὐθεντιῶν οἱ ὁποῖες ὑποστηρίζουν καὶ ἐνισχύουν τὴ θέση του, ἐνῷ ταὐτοχρόνως ἐπιδιώκουν τὴν πρόκληση τῆς ἀντίθετης γνώμης ἢ ἄλλως ἰσχυροποιεῖται ἡ προβαλλόμενη θέσις. Τὸ ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ἡ ἄλλη ἄποψη ἡ ὁποία φιλοδοξεῖ τὴν ἐπικράτησή της καὶ διεκδικεῖ τὴν ἰσχυρότερη θέση, ἀντιπαρατίθεται στὴν κυριολεξία μὲ ἕνα ἀπόλυτο κενό, μὲ καμμία ἀπολύτως ἐνάντια διατύπωση ποὺ θὰ μποροῦσε ἔστω καὶ στὸ ἐλάχιστο νὰ ἀντιπαρατεθῇ στὶς προτεινόμενες θέσεις τῆς ἄλλης πλευρᾶς. Ἂν καὶ ἀκούγεται μὴ ἰσορροπημένο, εἶναι πραγματικότης καὶ ἐκφράζεται μὲ σταθεροὺς τρόπους παραδείγματα τῶν ὁποίων χάριν λόγου παραθέτω:

α) «Δὲν συμφωνῶ σὲ ὅλα ποὺ λές». (Αὐτὴ μπορεῖ νὰ εἶναι ἀπάντηση σὲ τέσσερις σελίδες προτεινομένων πρὸς ἐξέταση θεμάτων … καὶ νὰ εἶναι μόνον αὐτή).

β) «Αὐτὸ ποὺ λές στὸ πέμπτο ἐπιχείρημά σου, δὲν ἰσχύει!» (Μάλιστα ἀλλὰ τί γίνεται μὲ τὰ ὑπόλοιπα ἑπτά ποὺ παρέθεσα; Καὶ ἐὰν τὸ Νο 5 δὲν ἰσχύει, τότε ποιό εἶναι τὸ ἐπιχείρημα ποὺ τὸ καταρρίπτει;).

γ) Τὸ ἀγαπημένο μου: «Φίλε, δὲν εἶναι ἔτσι ὅπως τὰ λές, ψάξτο».

Ἐκτὸς τοῦ γεγονότος ὅτι μία τέτοια «συνομιλία» εἶναι μακρὰν μίας ἰσορροπημένης ἐπικοινωνίας, ἐπιφέρει ἐπιδείνωση τοῦ κοινωνικοῦ τρόπου ἐπικοινωνίας ὄχι γιὰ κανέναν ἄλλο λόγο, ἀλλὰ ἐπειδὴ θεωρεῖ ἑαυτόν ὅτι ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν συμμετέχει ἐνεργὰ σὲ αὐτὸ ποὺ λέγεται ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου κατέχει τ`\ην θανάσιμα ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι συνδιαλέγεται ἐπὶ ἴσοις ὅροις. Ἂν καὶ αὐτὸ θὰ ἦταν ἀδιανόητο γιὰ κάθε ἄνθρωπο ποὺ διαθέτει κοινὴ νοημοσύνη, ἐν τούτοις αὐτοὶ ποὺ ἀκολουθοῦν αὐτὴν τὴν πρακτικὴ αἰσθάνονται ὁλοκληρωμένοι, καταξιωμένοι, ὁμιλητὲς καὶ δικαιολογημένοι ὥς πρὸς τὴν συμμετοχή τους στὰ κοινωνικὰ δίκτυα, στὰ ὁποῖα μάλιστα αἰσθάνονται ὅτι «προσφέρουν» γνώσεις καὶ συνεισφέρουν στὴν πολιτισμικὴ ἀνάπτυξη τῆς κοινωνίας ποὺ ζοῦν. Αὐτὸ εἶναι τὸ πλέον ἀνησυχητικὸ διότι ὁ μέσος ἄνθρωπος ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἔχει νὰ κάνῃ μὲ ἄτομα τὰ ὁποῖα ἔχουν μὲν τὴν ἱκανότητα νὰ ἐπικοινωνοῦν στοιχειωδῶς μὲ τὸ περιβάλλον τους, ἀλλὰ ἀδυνατοῦν νὰ ἀντιληφθοῦν τὸ προφανές. Ἐπιπλέον, δὲν εἶναι εὔκολα ἀναγνωρίσιμοι ἐὰν δὲν ἐμπλακεῖς μαζί τους σὲ ἕνα ἐλάχιστα ἀνώτερο ἐπίπεδο ποὺ ἀπαιτεῖ στοιχειώδη νοητικὴ διεργασία καὶ τέλος, τὸ χειρότερο ἐξ ὅλων εἶναι ἡ πεποίθηση ὅτι ὁ τρόπος ποὺ τὸ ἀντιμετωπίζουν εἶναι κάτι τὸ ἀπόλυτα φυσιολογικό.

Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ ὅπου ἠ ἀνθρώπινη νοημοσύνη ἔχει ἀρχίσει νὰ ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὴν «τεχνητὴ νοημοσύνη» Artificial Intelligence (AI), συνεπῶς ὁ ἀνθρώπινος ἐγκέφαλος ἔχει ἀρχίσει νὰ δείχνει τάσεις ἐκφυλισμοῦ. Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ τὸ: «φίλε ψάξτο …», βάσει τοῦ ὁποίου γίνονται παραδεκτὰ τὰ κατωτέρῳ:

α) Ξέρω κάτι ποὺ δὲν ξέρεις

β) Ἐὰν τὸ ξέρεις καὶ δὲν τὸ λαμβάνεις ὑπ᾽ ὄψιν σου κάνεις λάθος

γ) Αὐτὰ ποὺ λὲς ἀφοῦ δὲν τὰ καταλαβαίνω, δὲν ἰσχύουν

δ) δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ σὲ πιστέψω ἀφοῦ εἶναι ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὸ ποὺ νομίζω ἐγώ.

ε) Ἐσὺ μπορεῖ νὰ εἶχες τὸν χρόνο νὰ γράφῃς πολλὰ ἀλλὰ ἐγὼ δὲν θὰ κάνω τὸ ἴδιο γιατὶ ἔχω πιὸ σημαντικὰ πράγματα νὰ κάνω, ἴσως νὰ δῶ τὸ survivor.

ς) Δὲν ξέρω πῶς νὰ ἀντικρούσω ὅλα τὰ ἐπιχειρήματά σου γι᾽ αὐτὸ τὰ ἀγνοῶ καὶ προσποιοῦμαι ὅτι δὲν τὰ διάβασα

ζ) Ἐὰν κάτι δὲν μοῦ ἀρέσει ἀλλὰ χωρὶς νὰ μπορῶ νὰ τὸ ἀποδείξω θὰ τὸ ἀφήσω χωρὶς σχολιασμό.

η) Δὲν ἔχω τὸν χρόνο ἀλλὰ οὔτε καὶ μπορῶ νὰ βρῶ ποῦ τὸ εἶδα ἢ τὸ διάβασα ὁπότε σὲ βάζω ἐσένα νὰ ψάξῃς κι ἐὰν δὲν τὸ βρεῖς δὲν μὲ ἐνδιαφέρει. Οὕτως ἢ ἄλλως δὲν μὲ ἐνδιέφερε ἀπὸ τὴν ἀρχή.

θ) Θὰ ἤθελα νὰ ὑπῆρχαν κι ἄλλοι ποὺ θὰ συμφωνοῦσαν μαζί μου γιατὶ ἔτσι εἶναι καλύτερα, δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἂν εἶναι σωστὰ ἢ ὄχι, αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία εἶναι τὸ πῶς «αἰσθάνομαι».

ι) Καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι κάθομαι καὶ σοῦ ἀπαντάω θὰ ἔπρεπε νὰ σὲ κάνῃ νὰ ἀποδεχθῇς τὴν θέση μου καὶ νὰ ἐκτιμήσῃς τὸν χρόνο μου. Ἐὰν ἐγὼ ἀπασχολήθηκα τρία λεπτὰ κι ἐσὺ σαράντα πέντε δὲν ἔχει καμμία ἰδιαίτερη σημασία γιατὶ οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἴσοι, ἐπιλέγουν τὶς ἐνέργειές τους, πρέπει νὰ ἐκτιμοῦν τοὺς πάντες καὶ νὰ σέβονται τὶς μειονότητες. Ἐὰν ἐσὺ μορφώθηκες εἶναι γιατὶ μπόρεσες νὰ βγάλῃς τὸ Πανεπιστήμιο ἐπειδὴ εἶχε λεφτὰ ὁ πατέρας σου, αὐτὸ ὅμως δὲν σὲ κάνει καλύτερο ἀπὸ μένα. (Ὁ φυσιολογικὸς ἄνθρωπος ἀπορεῖ μὲ τὴν δήλωση, ἀλλὰ αὐτὸ πρόκειται γιὰ θέμα ἥσσονος σημασίας).

Τὸ 1894 γεννήθηκε στὸ Τόκυο ὁ Richard Nikolaus Eijiro, Count of Coudenhove-Kalergi, ὁ ὁποῖος ἔμελλε νὰ εἶναι ὁ ἐμπνευστὴς τῆς Ἐυρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Τὸ 1922 ἵδρυσε τὸ Πανευρωπαϊκὸ κίνημα τὸ ὁποῖο οὐσιαστικὰ ἦταν ἡ ἀπαρχὴ μίας Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Ἂν καὶ ὁ σχεδιασμὸς τοῦ κινήματος εἶναι φοβερός, ἐν τούτοις ὑποστηρίχτηκε ἀπὸ μεγάλες προσωπικότητες καὶ ἀπὸ τὴν ἰουδαϊκὴ μασωνεία.

Ὁ σχεδιασμὸς ὁ ὁποῖος περιγράφεται στὰ βιβλία του θέλει τὴν Εὐρώπη νὰ ἐλέγχεται ἀπὸ μία ἄρχουσα τάξη (elite), ποὺ θὰ ἄρχῃ σὲ μία φυλὴ ὑπανθρώπων ποὺ θὰ προέρχονται ἀπὸ ἐπιμειξία ἀφοῦ θὰ ἔχουν μετατραπῇ οἱ λαοί της σὲ ἕνα σύνολο χωρὶς ἐθνική καὶ πολιτισμικὴ συνοχὴ ἐξ αἰτίας τῆς ἀπωλείας τοῦ χώρου καὶ τῆς ἱστορικῆς ἀναμνήσεώς των. Αὐτὸ θὰ ἐπιτευχθῇ μὲ τὴν ἐξάλειψη τῶν ἐθνῶν μέσῳ κινημάτων καὶ μεταναστεύσεως ὅπου θὰ ἔχῃ σὰν ἐπακόλουθο τὴν ἀντικατάσταση τῆς διαφορετικότητας τῶν λαῶν μέ μία βίαιη μίξη.

Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἔχει υἱοθετήσει ὅλες τὶς ἰδέες τοῦ Coudenhove-Kalergi τὶς ὁποῖες καὶ ἐφαρμόζει σὰν βάση ὅλων τῶν κοινοτικῶν πολιτικῶν ὁδηγιῶν ποὺ στοχεύουν στὴν ἔνταξη καὶ προστασία τῶν μειονοτήτων. Βάσει λοιπὸν αὐτῶν διατείνονται, ὁτι οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης εἶναι γηρασμένοι καὶ ἔχουν ἀνάγκην ἀνανεώσεως, ὁπότε προσπαθοῦν νὰ περάσουν τὴν μετανάστευση ὥς ἀναπόφευκτη, αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι σωστό, διότι ὁ σχεδιασμὸς περιέχει μία ὀργανωμένη γενοκτονία.

Λίγοι ἄνθρωποι γνωρίζουν ὁτι ἕνας ἀπὸ τοὺς βασικοὺς ἐμπνευστὲς τῆς διαδικασίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς ὁλοκλήρωσης, ἦταν ἐπίσης ὁ ἄνθρωπος ποὺ σχεδίασε τὴν προγραμματισμένη γενοκτονία τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης. Πρόκειται γιὰ ἕνα σκοτεινὸ πρόσωπο, τοῦ ὁποίου οἱ μᾶζες ἀγνοοῦν τὴν ὕπαρξη, ἀλλὰ οἱ ἰσχυροὶ τὸν θεωροῦν ὥς τὸν ἱδρυτὴ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Τὸ ὄνομά του εἶναι Richard Nikolaus von Coudenhove Kalergi. Ὁ πατέρας του ἦταν ὁ Αὐστριακός διπλωμάτης Heinrich von Coudenhove-Kalergi (μὲ κάποιες ρίζες ἀπὸ τὴν βυζαντινή οἰκογένεια τῶν Καλέργηδων) καὶ ἡ μητέρα του ἡ γιαπωνέζα Mitsuko Aoyama.

Αὐτὸς λοιπόν ἔδωσε τὸν ὁρισμὸ τοῦ ἐπιθυμητοῦ «πολίτη» τῆς γκρίζας φυλῆς μὲ μία λιτὴ ἀλλὰ περιεκτικὴ πρόταση ποὺ ἔλεγε τὸ ἐξῆς: «ὁ ἄνθρωπος τῆς γκρίζας φυλῆς θὰ εἶναι ἱκανὸς νὰ ἀκολουθεῖ ὁδηγίες καὶ νὰ ἐργάζεται σκληρὰ χωρὶς νὰ διαμαρτύρεται ἀλλὰ δὲν θὰ εἶναι ἱκανὸς νὰ ἀντιληφθῇ τὸ προφανές. Ἕνας τέλειος δοῦλος!

Ὁ δείκτης νοημοσύνης ποὺ χαρακτηρίστηκε ἰδανικὸς νὰ ἀνταποκρίνεται σὲ αὐτὴν τὴν κατηγορία, εἶναι φυσικὰ διψήφιος καὶ τὸ προσδόκιμο εἶναι τὸ 72 ὅταν ἕνας μέσος ὄρος ἀνθρώπου πρέπει νὰ κυμαίνεται σὲ δέκα ποσοστιαῖες μονάδες ἄνω τοῦ ἑκατό.

Ὁ «Φίλε ψάξτο» ἀνταποκρίνεται πλήρως στὸ ὅραμα τοῦ Kalergi καὶ καλὸ θὰ ἦταν ὅσο εἶναι ἀκόμη καιρὸς καὶ ἀξιώνεται Ἑλληνικῆς καταγωγῆς νὰ ἀναθεωρήσῃ τὸν τρόπο του.

ΤΑΣΟΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤ΄ΕΞΟΧΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΩΑ.

ΑΠΟ ΕΔΩ

ΓΙΑΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ;!!!!!

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ  ΠΩΣ ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΙΝΑΙ  ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ...ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ...
Louis-Ferdinand Céline


ΓΙΑΤΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ  ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΟΣ....!!!!

....ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ