Πράγματι δε και _κατά τόν Ίππαρχον_ επί του πόλου ούδέ__είς _Αστήρ κείται, αλλά .κενός _έστι τόπος, ώ _παράκεινται τρείς Άστέρες, μεθ' ών τό Σημείον τό κατά τόν Πόλον, τετράγωνον σχή μα περιέχει, καθάπερ και Πυθέαs φησίν ό Mασσαλιώτης»
Ένώ τα πάντα περιστρέφονται και μεταλλάσσουν , ύπάρχει όντως εν σημείον , το όποιον _διαφεύγει τον γεννικόν σάλov και χαίρει αίωνίας ασφαλείας περί τής όπoiας ό__Όμηρος ανωτέρω κάμνει λόγον. Πρόκειται όμως περί ΣΗΜΕΙΟΥ καί
ουχί περί τού Πολικού Άστέρος. Ούτος είναι αίσθητός δια τού όφθαλμού: το Σημείον εκείνο νοητόν ύπό τού όμματος της ψυχής. Μόνον το σημεϊον εκείvo, τού όποίου ουδέν μέρος υπάρχει , παραμένει ΑΚΙΝΗΤΟΝ από όλην τήν όρατήν . κτήσιν, ένώ τουναντίον αϋτη εύρίσκεται είς αίωνίαν περιφοράν, ροήν και μεταβολήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου