«Ὁ ῥατσισμὸς εἶναι τὸ δόγμα που ἀναπτύσσεται μὲ σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα “traits”, ὅπως π.χ. ἐθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικὰ κ.λπ., προκειμένου να ἀναγάγει μιᾷ ὁμάδα ἀντίστοιχα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική), ὠςυπέρτερη ἄλλων. Τὸ πιὸ συνηθισμένο εἶδος ῥατσισμού, καὶ αὐτό που ἔχει δώσει τὴν ἀρχικὴ ὀνομασία στην λέξῃ (ἐκ τῆς ἰταλικῆς (“ῥάτσα”) razza = φυλή), εἶναι ὁ φυλετικὸς ῥατσισμός.»Πράγματι, ἂν ἀκούσουμε τὶ μᾶς λέει ἢ ἴδια ἡ λέξη, γιὰ τὸν ἑαυτό της, θὰ δοῦμε ὅτι προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἰταλικὴ λέξῃ Ῥάτσα (razza = φυλή) καὶ στὰ Ἑλληνικὰ θὰ μεταφραζόταν ὡς Φυλετισμὸς ἢ Φυλετικότητα. Μέχρι ἐδῶ, δίχως νὰ ξεχειλώσουμέ τις ἔννοιες, βλέπουμε ὅτι ἡ λέξῃ ῥατσισμός, αὐτὴ καθαυτή, σημαίνει τὴν ἀναγνώριση τῆς φυλῆς, στὴν ὁποία ἀνήκει κάποιο ἄτομο, καὶ ὄχι ὅτι ὑπάρχει κάποια ἀνώτερη ἢ κατώτερη φυλή. Μπορεὶ δηλαδὴ κάποιος νὰ ἀναγνωρίζει ὅ,τι ἐκεῖνος ἐκεῖ που κάθεται στὴν γωνία καὶ πίνει τὸν καφε του, ἀνήκει στὴν κίτρινη φυλή. Διακρίνει τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς φυλῆς του, δηλαδὴ τὴν κατατομὴ τοῦ σώματός του, τὸ χρῶμα τοῦ δέρματος, τὸ σχῆμα τοῦ προσώπου καὶ τῶν ματιῶν του, τὴν γλῶσσα του κλπ … Μέχρι ἐδῶ δὲν ὑπάρχει τίποτα τὸ κακό. Ἀπό ποῦ λοιπόν ἡ λέξη ῥατσισμός ἀπέκτησε τήν γνωστή ἀρνητική ἔννοια, πού σήμερα τῆς ἀποδίδεται;
Ἑλληνικὴ ἐγκυκλοπαίδεια
Για να τὸ μάθουμε αὐτό, συνεχίζουμε νὰ διαβάζουμε παρακάτω, στὸ ἴδιο ἄρθρο τῆς Βικιπαίδειας:
«Παλαιότερα συγγραφείς και κοινωνιολόγοι αντί του σύγχρονου όρου χρησιμοποιούσαν, ιδιαίτερα στις αγγλόφωνες χώρες, τον όρο “Ρασιαλισμός”(racialism), που όλοι όμως συμφωνούν ότι πρόκειται για όρο δόγματος φυλετικής υπεροχής.»Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι παλαιότερα ἤταν ἄλλος ὁ ὅρος ποὺ σήμαινε τὴν φυλετικὴ ὑπεροχή, καὶ ἤταν ὁ ὅρος Ῥασιαλισμὸς καὶ ὄχι ὁ ὅρος Ῥατσισμὀς. Ὅμως κάποιοι κάποτε, δίχως νὰ τὸ καταλάβουμε, ἀντικατέστησαν τὴν ἔννοια τῆς λέξεως Ῥατσισμὸς μὲ ἐκείνην τῆς λέξεως Ρασιαλισμός.
Γιατί ὅμως νά κάνουν κάτι τέτοιο;
Γιατί ἀντικατέστησαν σιωπηλά καί ὕπουλα τήν ἔννοια τῆς λέξεως Ῥατσισμός καί τήν ἔφτασαν νά σημαίνει κάτι τόσο ἀρνητικό;
Την ἀπαντήση καὶ πάλι μας τὴν δίνει συνέχεια τοῦ ἄρθρου της Βικιπαιδεια:
«Ο νεότερος όμως όρος (Ρατσισμός εκ της ιταλικής) επικράτησε του όρου Ρασιαλισμός μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, περισσότερο για λόγους προπαγάνδας.»Προπαγάνδα, ἔτσι ἐξηγεῖται!
Ἔτσι ἀκριβῶς σήμερα ὁ κάθε ἐθνιστὴς (ἀγαπᾶ τὸ ἔθνος του καὶ τὴν πατρίδα του, δίχως νὰ κάνει κακὸ σὲ ἄλλους) κατηγορεῖται ὡς ἐθνικιστής.
Ἡ λέξη «ῥατσισμός» (φυλετισμός) λοιπόν, σημαίνει τὴν ἀναγνώριση τῆς φυλετικῆς ἐτερότητας (διαφορετικότητας) ποὺ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν φύση. Σημαίνει τὴν ἀναγνώριση ὅ,τι κάθε φυλὴ διαφέρει σὲ πολλὰ πράγματα ἀπὸ τὶς ἄλλες καὶ ὡς δημιούργημα τῆς φύσεως δικαιοῦται νὰ ἔχει ὅ,τι χρειάζεται γιὰ τὴν συνέχεια τῆς ὑπάρξεώς της, δηλαδὴ δικαιοῦται νὰ ἔχει ἔναν χῶρο ἐπάνω στὴν γῆ, μιὰ πατρίδα, ἐπάνω στὴν ὁποία νὰ μπορεῖ νὰ ζεῖ καὶ νὰ ἐξελίσσει τὸν πολιτισμό της, ἀνενόχλητη, δίχως κανενὸς εἴδους πόλεμο ἀπὸ ἄλλες φυλές.
Κάποιοι ὅμως δὲν θέλουν νὰ ὑπάρχει μία λέξη μὲ τόσο ὄμορφη καὶ ἀνθρώπινη ἔννοια.
Γιὰ σκεφτεῖτε…
Ὑπάρχει κάποια λέξη πού σημαίνει τήν ἀποδοχή τοῦ δικαιώματος στίς φυλές γιά συνέχεια τῆς ὑπάρξεως καί τῆς ἐξελίξεώς τους;
Ἄν ὑπῆρχε θὰ ἔπρεπε προφανῶς καὶ αὐτὴ νὰ ἐμπεριέχει μέσα της τὴν λέξη razza (= φυλή) ἄρα θὰ ἤταν ἡ λέξη «Ῥατσισμός».
Νὰ γιατὶ πρόλαβαν λοιπὸν καὶ ἔδωσαν στὴν λέξη Ῥατσισμὸς τὴν ἔννοια τοῦ Ῥασιαλισμοῦ.
Γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει μιὰ λέξη ποὺ θὰ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει τὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἀντιλαμβάνεται καὶ νὰ ἐκφράζει τὸ δικαίωμα τῆς κάθε φυλῆς στὸ νὰ συνεχίσει νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ ἐξελίσσεται ἀνενόχλητη. Πολὺ πονηρό!
Ἀπὸ τὴν ἄλλη μὲ τὴν προπαγάνδα τους, δῆθεν «ἐνάντια στὸν ῥατσισμό», ἐπιτυγχάνουν τὴν ἀνάμειξη τῶν φυλῶν, ὥστε σὲ κάποιο χρονικὸ διάστημα ἡ ὑπάρξη ὁποιασδήποτε φυλῆς θὰ ἀποτελεῖ ἀνάμνηση καὶ θέμα γιὰ ντοκιμαντέρ.
Ποῦ βρίσκονται σήμερα οἱ Ἀσσύριοι, οἱ Βαβυλώνιοι, οἱ Χετταῖοι καί οἱ Φοίνικες;
Δὲν ὑπάρχουν διότι ἀνεμείχθηκαν μὲ ἄλλες φυλὲς* καὶ χάθηκαν!
Ἔτσι καὶ τώρα ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων προσπαθεῖ νὰ ἐξαφανίσει τὸ φυλετικὸ ἀνάγλυφο γιὰ νὰ φτιάξει μιὰν ἀνθρωπόμαζα ὁμοίων ἀνθρώπων, δίχως ἰδιαίτερη συνείδηση, ποὺ θὰ κυβερνᾶται πολὺ εὔκολα.
Λογικὴ καὶ Σκεπτικό.
Ὅταν θέλουμε να βροῦμε τὴν ἀλήθεια, εἶναι ἀπαραίτητο, νὰ κατανοήσουμε τὴν οὐσία τῶν πραγμάτων.
Θὰ πρέπει τότε νὰ χρησιμοποιοῦμέ τὶς λέξεις μὲ τὴν στενὴ καὶ συγκεκριμένη ἔννοια καὶ ὄχι μὲ τὴν πλαδαρὴ καὶ συμβατικὴ ποὺ χρησιμοποιοῦμε στὴν πεζὴ καθημερινότητά μας. Κάθε λέξη μεταφέρει ἔνα συγκεκριμένο νόημα.
Ἂν ἀλλοιώσουμε αὐτὸ τὸ νόημα τότε εἶναι πολὺ δύσκολο, θὰ ἔλεγα ἀκατόρθωτο, νὰ μπορέσουμε νὰ συγκροτήσουμε τὴν σκέψη μας καὶ νὰ ἀποφύγουμε τὰ ἄτοπα. Τὰ ὅρια τῆς γλώσσας καὶ τῆς νοήσης ταυτίζονται! Λάθος στὴν γλῶσσα = λάθος στην ἀντιλήψη!
συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου