Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΛΗ , ΟΥΤΕ ΧΩΡΟΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΟΥΝ. ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ , ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟΝ , ΤΟ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ , ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΟΥΤΕ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ , ΟΥΤΕΥΠΟΤΑΣΣΕΤΑΙ , ΟΥΤΕΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ.
Προς Λιάνα Κανέλλη.... "Κάθε γυναίκα λατρεύει έναν Φασίστα"
Εκεί
που στοίβαζαν δεμάτια και καλάθια Έβγαλε μια φωνή παράξενη,
τραγουδιστή: «Ω θάλασσα που θάλασσα ποθείς, θάλασσα πεινασμένη»...
"Κάθε γυναίκα λατρεύει έναν Φασίστα" Όχι Θεός αλλά μια σβάστικα
Τόσο μαύρη που κανείς ουρανός δεν θα τρυπούσε.
Κάθε γυναίκα λατρεύει έναν Φασίστα,
Στο πρόσωπο την μπότα, την κτηνώδη
Κτηνώδη καρδιά ενός κτήνους σαν κι εσένα.
Κάτι σ’ έπιασε από προχτές και ξεθάβεις
παλιές σου φωτογραφίες. Βλέπεις την καλλονή των 18 χρόνων και
αναρωτιέσαι τι πήγε λάθος. Θα μπορούσες να ‘σαι το «αιώνιο θήλυ» και
κατέληξες νταλικιέρης. Ποιος σου έκοψε τα όμορφα μαλλιά, σου έβαλε
φόρμες, στο στόμα μόνιμα ενα τσιγάρο, βρισιές στα χείλη και αντρικό
περπάτημα; Είναι ο κουμουνισμός, καημένη μου…. Κανείς δεν σε κέρασε ένα
ποτήρι σαμπάνια, δεν σου ‘δωσε ένα τριαντάφυλλο. Λιγδιάρηδες
μπολσεβίκοι σε τραβούσαν σε μίζερα κουτούκια να πιείτε ρετσινούλα και
περίμεναν να πληρώσεις κι από πάνω. Κι όταν έστριβες την πλάτη με
κακεντρέχεια έσταζαν δηλητήριο… Κανείς δεν σου ‘κλεισε το στόμα μ’ ένα
φιλί…. Σ’ έβαζαν να μιλάς για προλετάριους, τσιμινιέρες, κεφάλαιο, τον
Μάρξ κι ούτε ένα ειλικρινές κομπλιμέντο.. Κι όλος ο θυμός μέσα σου γιατί
δεν σου έδιναν αυτό που άξιζες, έγινε «πολιτική επιθετικότητα». Και να
τα πάνελ και οι απανωτές προσβολές σου προς του άνδρες συνομιλητές σου,
που λούφαζαν τρομαγμένοι και βαρούσαν προσοχή μπροστά σου. Κι όσο
λούφαζαν τόσο περισσότερο τους πρόσβαλες. Κι έτσι, πίστεψες πώς όλοι οι
άντρες είναι μίζεροι μπολσεβίκοι ή δειλοί αστοί… Και σαν γυναίκα
πέθανες….
Κι ήρθε ξαφνικά κάποιος και δεν σε είδε
σαν νταλικιέρη, αλλά διέκρινε εκείνο το όμορφο κορίτσι των 18 χρόνων,
που ο μπολσεβικισμός του διέστρεψε τον ψυχισμό και τη φύση. Και σε
ταρακούνησε για να σε επαναφέρει στη φυσική τάξη, ενώ γύρω κάτι «άντρες»
σαν κι αυτούς που μέχρι τότε ήξερες, σε υπερασπίζονταν «με την
όπισθεν», ή παίρνοντας τηλέφωνο την Ελένη, ή καθήμενοι σαν τον Βούδα…
Ήρθε κάποιος να σταθεί απέναντί σου σαν άντρας, να σου θυμίσει ότι είσαι
γυναίκα και με ένα χαστούκι να σε τιμήσει, πολύ περισσότερο από ό,τι οι
λιγδιάρηδες μπολσεβίκοι και οι φλώροι αστοί τόσα χρόνια… Ήρθε κάποιος
να δημιουργήσει μία εκρηκτική σχέση μαζί σου… επιτέλους! Γι’ αυτό
έκτοτε περιφέρεις τη μελανιά σαν τρόπαιο, με καμάρι, σαν να ναι
ερωτική….
[ΣΣ: Να ‘σαι, με όλη σου την αθωότητα / Καθισμένη ανάμεσα στους ασφόδελούς σου
Σαν σε φωτογραφία στημένη με τον τίτλο «Αθωότητα».
Τέλειο φως στο πρόσωπό σου / Το φωτίζει σαν ασφόδελο.
Όπως για καθέναν από κείνους τους ασφόδελους /
Έμελλε να είναι ο μοναδικός σου Απρίλιος στη γη
Ανάμεσα στους ασφόδελούς σου. (Τεντ Χιουζ, Γράμματα γενεθλίων, μτφ. Γ. Αντιόχου, εκδ. Μελάνι) ]
Και βλέπεις τη ζήλεια στα πρόσωπα των
άλλων γυναικών. Ακόμη κι η Ντόρα ξέσπασε. Βαρέθηκε τόσα χρόνια να την
βλέπουν σαν χήρα, σαν μάνα, σαν κόρη, σαν λεφτά, σαν εισιτήριο για μια
καλύτερη ζωή, σαν τον Μητσοτάκη με μαλλιά, σαν τον μεγαλοπόδαρο Γέτι…
Είναι γυναίκα!
Και η πρόκλησή της «Αν ήμουν εγώ, που είμαι 1,84, θα χειροδικούσα» δεν ήταν παρά το άγριο ερωτικό της κάλεσμα
με την απροκάλυπτη, πρωτόγονη επίδειξη των προσόντων της…. Τα νιώθεις
όλα αυτά, κρυφογελάς, συγκινείσαι και ψιθυρίζεις «σ’ ευχαριστώ»…
Κάτι στη σκηνή του χαστουκιού, σ’ έκανε μετά από δεκαετίες να
θυμηθείς την Γκίλντα με τη Ρίτα Χέιγουόρθ, που ‘ταν η αγαπημένη σου
ταινία μέχρι να σ’ αρπάξει ο κουμουνισμός και να σου επιβάλει να βλέπεις
μόνο σοβιετικό κινηματογράφο, που σου πάγωνε την ψυχή και τη
θηλυκότητα. Είναι το έκπληκτο βλέμμα σου καθώς δέχεσαι τα χαστούκια, το
κορμί σου που ταλαντεύεται σαν να το παίρνει ο αέρας και αυτή η εικόνα
σου, τόσο ευάλωτη, τόσο αναπάντεχα θηλυκή. Ήρθε ξαφνικά κάποιος να σου
τσακίσει την υβριστική, αφύσικη αλαζονεία και βίαια να βγάλει στην
επιφάνεια την βίαια απωθημένη θηλυκότητά σου. Βλέπεις την ταινία ξανά
και ξανά. Η Γκίλντα έκπληκτη δέχεται το χαστούκι, η Γκίλντα πέφτει στα
πόδια του αγαπημένου της και στο τέλος, η κάθαρση, το φιλί…
Τρώτε πικρά, τρώτε Τά αμύγδαλα των κουκουτσιών του βερίκοκου
.Αμύγδαλα καθε μερα.
· Πίνετε χυμό από φύλλα ελιάς.
· Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι κάθε μέρα.
· Τρώτε αγκινάρες (πικρές).
· Πίνετε ζουμί από άγριες αγκινάρες (πολύ πικρό),
Βολβούς (πικρό) ή Γαϊδουράγκαθο (silybuns marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό – αποτοξινωτικό για όλες τις παθήσεις του συκωτιού.
Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα, καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!
Ἰωάννης Πολέμης
Η καταναλωτική κοινωνία
Ο Σωκράτης είχε την συνήθεια να πηγαίνει βόλτα στα μαγαζιά και να στέκετεκαι να κοιτάζει τά εμπορεύσιμα είδη τους. Όταν κάποτε ένας φίλος του τόν ρώτησε γιατί το κάνει αυτό αφού ποτέ δεν αγοράζει τίποτα, αυτός απάντησε. Κοιτάζω πόσα πράγματα υπάρχουν πού δεν μού χρειάζονται.
72% ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΕΔΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ Ο δίαυλος - Στύγα ή «Δέντρο της Ζωής» είχε τις ρίζες του στον Ατλαντικό ωκεανό . Τον δίαυλο αυτόν τον σχηματίζει το δυναμικό πεδίο του ηλιακού συστήματος του Κυνός στον οποίο ανήκει ο Σείριος και τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι Ολύμπιοι Έλληνες για να έρχονται στην γή. Οι Άτλαντες, μέσω του διαύλου της Στύγας , ως αντιπρόσωποι τού Εωσφόρου , χρησιμοποιούσαν το ενεργειακό φώς της πρώτης αρχής και μεταμόρφωναν τα στοιχεία στο γήινο πεδίο .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου