Ο Ιπποκράτης υπεστήριξε ότι η Υλική υπόσταση του ανθρωπίνου σώματος αποτελείται από τέσσερις χυμούς...αίμα, φλέγμα, ξανθή χολή, μαύρη χολή, οι οποίοι εκκρίνονται από τα τέσσερα βασικά όργανα, ήτοι καρδιά, εγκέφαλος, ήπαρ και σπλήν αντίστοιχα
Καί ό άγιος Γρηγόριος ό Σιναϊτης μάς λέει " Ο άνθρωπος πλάστηκε άφθαρτος χωρίς ζωικούς χυμούς, κι έτσι και θα αναστηθεί. Δεν έγινε όμως άτρεπτος (δηλαδή χωρίς δυνατότητα μεταβολής), μα ούτε πάλι τρεπτός. Απλώς είχε στην έξη της θελήσεώς του τη δύναμη να τραπεί ή όχι. Και η θέληση δεν προξενεί στη φύση την απόλυτη ατρεψία· αυτή θα δοθεί ως βραβείο κατά τη μέλλουσα άτρεπτη θέωση."
Κατά δέ τόν Μέγα Βασίλειο: "...Γιατί όμως ο Θεός δεν έκανε τον άνθρωπο από τη φύση του αναμάρτητο; Γιατί τότε ο άνθρωπος θα έμενε εξαναγκαστικά σε κοινωνία με τον θεό και αυτό δεν θα ήταν έκφραση αγάπης προς τον Δημιουργό του. «Διότι και εσύ τους δούλους δεν τους θεωρείς φίλους, όταν τους κρατάς δέσμιους, αλλ' όταν τους ιδής εκουσίως να εκτελούν τα καθήκοντα προς σε. Και εις τον Θεόν λοιπόν δεν αρέσει ό,τι φαίνεται εξ ανάγκης, αλλ' αυτό που επιτυγχάνεται διά της αρετής. Η δε αρετή επιτυγχάνεται με την ελευθέραν βούλησιν και όχι με αναγκαιότητα... Αυτός λοιπόν που κατηγορεί τον ποιητήν, διότι δεν μας έκαμεν εκ φύσεως αναμαρτήτους, δεν προτιμά τίποτε άλλο παρά την άλογον φύσιν από την λογικήν, και αυτήν που δεν κινείται και δεν έχει ορμήν από την προαιρετικήν και έμπρακτον»
Σηκώνει πολύ μεγάλη συζήτηση το θέμα που διάλεξες Σοφία μου, και μπράβο σου για την επιλογή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραπέμπει ακόμα και στην Χρυσή Εποχή του Ησιόδου, το Χρυσούν Γένος των ανθρώπων, την Κρόνια εποχή. Παρεμφερή με την προπτωτική εποχή του ανθρώπου στον Παράδεισο, κατάστασην στην οποίαν την άλογον φύσην δεν θα μπορούσες να την πεις και αρετήν. Κατ'αυτόν τον τρόπον και η αγαθότης του Χρυσού Γένους μετεξελίχθη σε μωρία και η μωρία σε κακία, εξέλιξη που φαίνεται πως ήτο απαραίτητος τελικά για να αποκτηθούν κριτήρια και ικανότητες διάκρισης.
Καλησπέρα Κώστα. Θά σού απαντήσω μέ τά λόγια τού αγίου Γρηγορίου τού Σιναϊτη..."Το να είναι κανείς ή να γίνει λογικός όπως ήταν κατά φύση (προπτωτικά) ο άνθρωπος, είναι αδύνατο πριν φτάσει στην καθαρότητα και την αφθαρσία. Γιατί την πρώτη την κυρίευσε η άλογη έξη των αισθήσεων, ενώ την άλλη, η φθορά της σάρκας.
ΔιαγραφήΚατά φύση λογικοί έγιναν μόνον οι Άγιοι με την καθαρότητα. Κανείς από τους σοφούς στα λόγια δεν είχε καθαρό λογικό, επειδή το διέφθειραν από την αρχή με τους λογισμούς. Γιατί το υλικό και φλύαρο πνεύμα της σοφίας του κόσμου τούτου, υποβάλλει λόγους στους πιο μορφωμένους, και λογισμούς στους πιο απλοϊκούς, κι έτσι συνοικεί με αυτούς εμποδίζοντάς τους από την ενυπόστατη σοφία και θεωρία κι από την αμέριστη και ενιαία γνώση."