[Πηγή: Analyst.gr, 02/08/2014]
«Οι κυρώσεις, η
οικονομική επίθεση δηλαδή, είναι ο προθάλαμος του πολέμου – επειδή, όταν τα
εμπορεύματα δε επιτρέπεται να περάσουν τα εθνικά σύνορα, τότε τα περνούν οι
στρατοί».
Όταν ο υπόγειος πλούτος που
«εποφθαλμιά» η καταρρέουσα, χρεοκοπημένη υπερδύναμη ανήκει σε μία μικρή χώρα,
όπως η Λιβύη, το πρόβλημα είναι αμελητέο – ενώ όχι πολύ μεγάλο, όταν ο
αμυνόμενος δεν είναι υπερβολικά ισχυρός, δεν έχει πυρηνικά όπλα, ενώ ευρίσκεται
σε μία άλλη ήπειρο, όπως το Ιράν.
Τα πράγματα αλλάζουν βέβαια ραγδαία,
όταν ο αντίπαλος είναι στρατιωτικά πολύ ισχυρός, οικονομικά «ανήμπορος» και
στην ίδια την ήπειρο μας – όταν ο κίνδυνος χτυπάει την πόρτα μας.
Με τις κυρώσεις δε που επιβάλλονται
από τις Η.Π.Α. στην Ευρώπη, εναντίον της Ρωσίας, να είναι καταστροφικές για τα
περισσότερα κράτη της, τόσο όσον αφορά τις εξαγωγές τους (τουρισμός για την
Ελλάδα, μηχανήματα για τη Γερμανία, πολεμικός εξοπλισμός για τη Γαλλία, τρόφιμα
για την Πολωνία κοκ.), όσο και τις εισαγωγές ενέργειας, ο κίνδυνος
μετατρέπεται σε εφιάλτη – ο οποίος οφείλει να μας
τρομοκρατήσει, εάν είμαστε υγιώς σκεφτόμενοι Πολίτες.
Ο οικονομικά ανήμπορος αντίπαλος
μπορεί βέβαια να οδηγήσει σε κραχ το χρηματοπιστωτικό σύστημα του πλανήτη – εάν
έχει στην κατοχή του τράπεζες που εμπίπτουν στις κυρώσεις, όπως η Sberbank. Στο
«ίδρυμα» αυτό αφενός μεν συμμετέχουν ευρωπαίοι και αμερικανοί επενδυτές (περί
το 33%), αφετέρου ελέγχεται σχεδόν ολοκληρωτικά από την κεντρική τράπεζα της
Ρωσίας – ενώ είναι η πλέον δικτυωμένη ρωσική τράπεζα παγκοσμίως. Εκτός
αυτού, έχει 110 εκ. Ρώσους καταθέτες (από τα 140 εκ. του συνολικού πληθυσμού),
με όλους τους Πολίτες να είναι πελάτες της, τουλάχιστον για 14 χρόνια
Η γνώση δε του διεθνούς
χρηματοπιστωτικού συστήματος από την κεντρική τράπεζα της Ρωσίας, μέσω της BIS,
είναι σχεδόν απόλυτη – γεγονός που σημαίνει πως θα μπορούσε εύλογα να
χρησιμοποιηθεί, για την πρόκληση σοβαρών αντιποίνων.
Πόσο μάλλον όταν οι μεγαλύτερες
γαλλικές και οι ιταλικές τράπεζες είναι σε μεγάλο βαθμό εκτεθειμένες στη Ρωσία,
με τα οικονομικά τους στοιχεία να είναι ταυτόχρονα σε άθλια κατάσταση -
με το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Πορτογαλίας να καταρρέει, καθώς επίσης με τη
χρεοκοπία της Αργεντινής
να απειλεί να «διαρρήξει» τη μεγαλύτερη φούσκα όλων των εποχών.
Από την άλλη πλευρά, ο οικονομικά
ανήμπορος, αλλά στρατιωτικά ισχυρός, σε βαθμό όμως που είναι αδύνατον να
αντιμετωπίσει συμβατικά μία κατά μέτωπο επίθεση της υπερδύναμης, έχει μία
και μόνο αμυντική δυνατότητα: τη χρήση πυρηνικών όπλων. Τα λόγια του Ρώσου διπλωμάτη,
στα πλαίσια εκδήλωσης στη Φιλανδία, δε αφήνουν καμία αμφιβολία, σχετικά με το
ότι η Ρωσία δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει τα μοναδικά της όπλα. Οι δύο
«επίμαχες» φράσεις του ήταν οι εξής:
«Εάν η Φιλανδία εισερχόταν στο ΝΑΤΟ,
τότε θα έπρεπε να σκεφθεί πρώτα τον εαυτό της – θα θέλετε να συμμετέχετε στο
έναυσμα του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου; Με τον αντισημιτισμό ξεκίνησε ο 2ος
Παγκόσμιος Πόλεμος – ενώ η ρωσοφοβία μπορεί να οδηγήσει στο ξεκίνημα του
τρίτου».
Προφανώς, εάν τα παραπάνω ισχύουν
για τη Φιλανδία, δεν μπορεί παρά να ισχύουν ακόμη περισσότερο για την Ουκρανία
– τυχόν «κατάληψη» της οποίας από το ΝΑΤΟ, θα ήταν εντελώς αδιανόητη (αφορμή
πολέμου – Casus belli) για τη Ρωσία
Σε κάθε περίπτωση οι δυτικές
κυρώσεις, ακόμη και αν δεν οδηγήσουν σε άμεσο πόλεμο, θα υποχρεώσουν το Ρώσο
πρόεδρο να υιοθετήσει μέτρα ανάλογα με αυτά του Χίτλερ, όταν η Γερμανία
απομονώθηκε από την Ευρώπη – εν πρώτοις, να προωθήσει την αυτάρκεια της
χώρας, έτσι ώστε να μην εξαρτάται από τις εισαγωγές.
Στη συνέχεια, ο κ. Putin θα
επιδιώξει την αυτόνομη λειτουργία του οικονομικού συστήματος κατά τα εθνικοσοσιαλιστικά πρότυπα,
την αύξηση των φόρων για να ισοσκελισθούν τα μικρότερα έσοδα λόγω των κυρώσεων
(το ανακοίνωσε ήδη), τη μεγαλύτερη ενθάρρυνση του εθνικισμού, για να διατηρηθεί
η κοινωνική συνοχή, καθώς επίσης η ομοψυχία, τις επενδύσεις στον πολεμικό
εξοπλισμό της χώρας, για να μη χαθούν αρχικά οι θέσεις εργασίας κοκ.
Εάν δε υποχρεωθεί να ενεργήσει όπως
αργότερα ο Χίτλερ, έχοντας στη διάθεσή του δύο «υπερόπλα», τα πυρηνικά και την
ενέργεια, από την οποία εξαρτάται απόλυτα η Ευρώπη, ίσως δεν ηττηθεί τόσο
εύκολα, όσο η ναζιστική Γερμανία στο παρελθόν - γεγονός που δεν θα έπρεπε
να επιτρέπει σε κανέναν τον «ύπνο του δικαίου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου