Η ουσία του νομοσχεδίου βρίσκεται στην εξής παράγραφο: «Όποιος με πρόθεση προφορικά ή διά του Τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και εγκλημάτων του ναζισμού και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, ή την αναπηρία, κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία, ή μίσος ή ενέχει απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της τιμωρείται, με τις τιμές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου» (δηλαδή με φυλάκιση τριών μηνών έως τριών ετών και με χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων ευρώ).
Το ζήτημα που ανοίγει είναι ότι με πάτημα την καταδίκη των ναζιστικών θηριωδιών, οι διατάξεις του νομοσχεδίου επεκτείνονται σε ό,τι θεωρεί «έγκλημα πολέμου» και «γενοκτονία» η διεθνής άρχουσα τάξη, γνώμονα με τον οποίο κινούνται και αποφασίζουν διεθνή δικαστήρια και άλλοι ελεγχόμενοι οργανισμοί. Με τον τρόπο αυτό ποινικοποιείται και η ιστορική έρευνα, στο βαθμό που δεν υποτάσσεται στην κυρίαρχη ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων.
Η υποκρισία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον αντιρατσισμό και στην αντιμετώπιση της ανόδου του φασισμού και νεοναζισμού στην Ευρώπη αποκαλύφθηκε και πρόσφατα, στην περίπτωση της Ουκρανίας.
συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου