 Αντώνης Σαμαράς και Άνγκελα Μέρκελ. |
 Γιώργος Παπανδρέου και Άνγκελα Μέρκελ. |
Αν υπήρχε ποτέ σοβαρή πολιτική ανάλυση σε αυτόν τον τόπο, έχει χαθεί προ
πολλού. Διαβάζοντας κυριακάτικες εφημερίδες, αυτό που αποκομίζω είναι
εν περιλήψει το εξής: Οι Έλληνες είμαστε επαρχιώτες, στερούμενοι
πολιτισμικού βάθους και πολιτικού ύψους, σκεφτόμαστε με κριτήρια
κουτόβλαχου της δεκαετίας του ‘80 και είμαστε παιδευτικά υποβαθμισμένοι
(το τελευταίο, μάλιστα το επικαλούνται ακαδημαϊκοί, οι κατεξοχήν δηλαδή
υπεύθυνοι για την κατάντια της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα). Η
δε σύγκρισή μας με τα άξια θαυμασμού τέκνα της υπόλοιπης Ευρώπης και της
Αμερικανικής πολιτικής σκηνής είναι αναπόφευκτη.
Ας δούμε τι ισχύει και για ποιο λόγο αναπαράγονται όλα αυτά. Λόγω των
επικείμενων εκλογών στην Γερμανία, τα πάντα έχουν παγώσει. Κι ας είναι η
Ευρώπη στο χείλος του γκρεμού. Αυτό που απασχολεί την Γερμανία είναι οι
εκλογές. Άρα, το πολιτικό κόστος. Σε τι διαφέρει αυτό από την
πολιτική των εγχωρίων αποτυχημένων ταγών μας; Σε τίποτε! Τι αποδεικνύει,
λοιπόν αυτό; Πως δεν υπάρχει και μεγάλη διαφοροποίηση ως προς το
πολιτικό ταλέντο και το όραμα (που δε διαθέτουν) όλοι οι ηγέτες της
Ενωμένης Ευρώπης.
Υπάρχει, όμως μια ουσιώδης διαφορά: οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι νοιάζονται για την χώρα τους.
Βάζουν τα συμφέροντα της χώρας τους πάνω από αυτά της υπόλοιπης
Ευρώπης. Έχουν μάθει πρώτα να σκέφτονται ως Γερμανοί, ως Άγγλοι, ως
Γάλλοι, ως Ισπανοί κ.ο.κ. κι έπειτα ως Ευρωπαίοι. Σε αντίθεση, βεβαίως
με τους Έλληνες πολιτικούς, αλλά και κάποιους Έλληνες πανεπιστημιακούς
που στηρίζουν την επιχειρηματολογική τους βάση στην λογική ξένων think
tanks που, οπωσδήποτε αντιπροσωπεύουν και τις αντίστοιχες χώρες,
κουλτούρες, οικονομικά πρότυπα, εθνικά ιδεολογήματα.
Είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους που κατέχουν καίριες θέσεις
είτε στην πολιτική, είτε σε πανεπιστήμια της χώρας μας, αλλά και του
εξωτερικού, που έχουν χαλάσει τα μάτια τους στις σπουδές και διαθέτουν
περγαμηνές αξιοζήλευτες, να συμπεριφέρονται ως μαϊμούδες που βλέπουν
κάτι να γυαλίζει και το θαυμάζουν. Αναπαράγουν ιδεολογήματα, διατυπώνουν
πολιτικά επιχειρήματα, αποφαίνονται περί τεκταινομένων που αφορούν στην
χώρα μας σαν να πρόκειται για την χώρα που σπούδασαν. Ξενομιμητισμός και ξενομανία,
απόλυτος προσανατολισμός σε ξένες δομές και πρότυπα, είναι στοιχεία που
τους συνοδεύουν. Μοιάζουν σαν να τους προσηλύτισαν σε μια νέα θρησκεία
και έρχονται εδώ να διακηρύξουν με θέρμη τις διδαχές της.
Μόνο που η πολιτική δεν είναι θρησκεία. Οι πολιτικές πράξεις και
αποφάσεις, η πολιτική επιχειρηματολογία, οφείλει να λαμβάνει υπόψη της
τα εκάστοτε προβλήματα, την κουλτούρα, τα ειδικά μεγέθη της χώρας στην
οποία λαμβάνονται ή διατυπώνονται. Τους χαρακτηρίζει μια κακέκτυπη
πολιτική σκέψη, διακρίνονται από έλλειψη πολιτικής παιδείας.
Αντιθέτως, προσυπογράφουν ως σοβαρή πολιτική σκέψη την αναπαραγωγή ξένων
πολιτικών προτύπων, θεωρώντας την Ελλαδική κουλτούρα επαρχιώτικη.
Στερούνται με αυτόν τον τρόπο σοβαρής επιστημονικής ανάλυσης που να
εδράζεται σε συγκεκριμένα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας.
Οπωσδήποτε, ακόμα και ο ξενομιμητισμός δουλεύει υποκριτικά σε
πλείστες των περιπτώσεων. Θέλουν, δηλαδή οι σπουδαγμένοι των ξένων
επιφανών πανεπιστημίων να κάνουν την Ελλάδα Ευρώπη, δεν ξεχνούν όμως να
ενστερνιστούν, κατά το δοκούν, την επαρχιώτικου τύπου πολιτική, όταν,
για παράδειγμα, διορίζουν εκλεκτούς σε θέσεις-κλειδιά της δημόσιας
διοίκησης ή των παγκόσμιων οργάνων (η περίπτωση Παπουτσή είναι από τις
πλέον χαρακτηριστικές).
Το ξεκάθαρο συμπέρασμα, κατ’ εμέ, είναι το εξής: Οι πολιτικοί ταγοί και οι ακαδημαϊκοί μας δάσκαλοι στερούνται εθνικής αντίληψης.
Διατηρώντας μια εθνική αντίληψη, ακολουθώντας μια εθνική πολιτική, οι
όποιες επενδύσεις, οι όποιες αποφάσεις, τα όποια συμφέροντα των
υπολοίπων χωρών προς την χώρα θα μπορούσαν, με τον τρόπο αυτό, να
προσαρμοστούν ανάλογα με τις ανάγκες της χώρας μας. Δεν θα μας πείραζαν,
λοιπόν οι Γερμανοί και η πολιτική τους, αν οι Έλληνες ταγοί ήξεραν να
την αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα και εθνικά κριτήρια. Ούτε θα μας
πείραζε αν ο γαμπρός του Κλίντον επιθυμούσε να επενδύσει στην Ελλάδα. Θα
μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε μια τουρκική επιθετική πολιτική, χωρίς να
αναγκαζόμαστε να κάνουμε κάποιοι τον τσάμπα μάγκα στις οθόνες, ενώ από
πίσω να μιλάμε για αλλαγές στα γεωγραφικά δεδομένα και να υποσχόμαστε
συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Δεν είναι το πρόβλημα οι σχέσεις μας με τον
εξωτερικό παράγοντα. Το πρόβλημα είναι να ξεπουλιέσαι στους έξω, είτε
από φόβο, είτε από μαϊμουδίστικο θαυμασμό, είτε από διάθεση μιμητισμού
και ξενομανίας, λόγω ένδειας πολιτικής σκέψης και δράσης.
Η αντίληψη πως δήθεν η Ελλάδα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μάτσο
επαρχιώτες βλάχοι που δεν έχουν καμία σχέση με πολιτισμένους ανθρώπους, δείχνει την πολιτική ανωριμότητα
τόσο των ταγών που την υπονοούν, όσο και των ακαδημαϊκών που την
ασπάζονται. Όταν, μάλιστα βλέπεις να ακούγεται ως σοβαρή πολιτική
ανάλυση ότι «τα καινούργια πρόσωπα στην Βουλή είναι το ίδιο με τον ΓΑΠ» ή
ότι «η Ελλάδα είναι cool μέρος», όταν παρακολουθείς πως στην Γερμανία
έχει γίνει τεράστιο θέμα η κτηνοβασία και στην Αγγλία (αλλά και σε άλλες
χώρες) στοιχηματίζουν για το φύλο του διαδόχου του Θρόνου και την
ημερομηνία γέννησης, αντιλαμβάνεσαι πόσο μικρόψυχη και πολιτικά
υποκριτική συμπεριφορά διαθέτουν οι εγχώριοι ταγοί, ακαδημαϊκοί και
ορισμένοι δημοσιογραφίσκοι που τους υπηρετούν!
του Δημήτρη Γκίκα μέλους του Εθνικού Συμβουλίου
του Εθνικού Μετώπου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου