Ένα Σιωνιστικό τραγούδι αποκαλύπτει τα όπλα της επιβολής της παγκοσμιοποίησης

Όταν έχεις ερευνήσει, τσεκάρει και καταλήξει ποιο είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που σου χρειάζεται για να στηρίξεις την κοινωνία σου κι ένα έθνος, τότε αυτό ακριβώς το αγαθό, από το μια το φιλάς ως κόρην οφθαλμού, από την άλλη κάνεις τα πάντα να το στερήσεις από αυτόν που θες να κατακτήσεις, να διαλύσεις, να ισοπεδώσεις. 

Μπορεί τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών να αμφισβητούνται από κάποιους, αλλά τα αποτελέσματα τους και ο μηχανισμός που λειτούργησαν δεν δύνανται να αμφισβητηθούν από κανέναν!
Η παγκοσμιοποίηση που ξεκίνησε ως ιδέα καθαρά εμπορική και οικονομική, πέρασε στις παραμέτρους που στόχευε αρχικά, την πολιτισμική ισοπέδωση, την υβριδοποίηση ή αφομοίωση κάθε τοπικής κουλτούρας και στην σχεδόν εξαφάνιση των παραδόσεων του κάθε τόπου μέσω της απαξίωσης των. (βλέπε όλο τον τελευταίο σαματά για το Άγιο Φως)

Tradition!!! - Παράδοση!!!

---

Marc Chagall, Ο βιολιστής, 1912-1913.

"Ο βιολιστής στη στέγη" είναι ένα παλιό σιωνιστικό μιούζικαλ, 1964, που έγινε και ταινία αργότερα, 1971, γνωρίζοντας παγκόσμια επιτυχία και με τις δυο μορφές του.
Η μουσική είναι του Jerry Bock, σε στοίχους Sheldon Harnick, και βασίζεται στο βιβλίο του Joseph Stein.
Η όλη υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα χωριό της Τσαρικής Ρωσίας, το 1905, όπου ο κεντρικός ήρωας, ο Tevye, πατέρας πέντε κοριτσιών, προσπαθεί να κρατήσει την διείσδυση ξένων προς τον σιωνισμό συνηθειών γραπωμένος γερά από τις παραδόσεις του λαού του.
"Πρέπει να αντιμετωπίσει τόσο τις ισχυρογνώμονες ενέργειες επιλογών τριών από τις μεγαλύτερες κόρες του που κινούνται μακριά από τα έθιμα της πίστης όσο και το διάταγμα του τσάρου που διώχνει τους Εβραίους από το χωριό τους", αναφέρει η σύντομη περίληψη του έργου.
Σε ένα από τα τραγούδια του μιούζικαλ, το Tradition (Παράδοση) ο ήρωας εξηγεί στο κοινό τραγουδώντας, τι ήταν αυτό που έχει διασώσει τον εβραϊκό λαό ανά τους αιώνες. Μια λέξη - η Παράδοση.
Όμως ακούγοντας το 'μάθημα' καταλαβαίνει κάποιος τι ήταν αυτό που έκανε ΟΛΑ σχεδόν τα υπόλοιπα έθνη να υποκύψουν και να παραδοθούν στις επιταγές της παγκοσμιοποίησης: Η εγκατάλειψη της παράδοσης. Μα αυτό ακριβώς γράφουν και τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών και το Τάλμουδ και το τραγούδι δεν παραλείπει να αναφέρει τα βασικά σημεία, τα σημεία 'κλειδί'.

Και πως κρατήσαμε την ισορροπία μας; ρωτάει ο ήρωας του μιούζικαλ. Με μια μόνο λέξη: Παράδοση!
Έχουμε, λέει, παραδόσεις για όλα. Ακόμα και για το τι θα φορούμε, το κεφάλι προφυλαγμένο και το σάλι προσευχής πάντα μαζί για να μην ξεχνάμε το Θεό (πίστη). Από πότε ξεκίνησαν; Ούτε και ξέρω.
Στη συνέχεια τονίζει την παράδοση της ιεραρχίας στη οικογένεια και τους ξεχωριστούς ρόλους που παίζει ο καθένας. Ο πατέρας δουλεύει και φροντίζει να μην λείψει τίποτα στην οικογένεια, η μητέρα φροντίζει τα του οίκου και των παιδιών, οι γιοί μαθαίνουν τέχνη και παραδόσεις και θρησκεία από νωρίς και οι κόρες να υπακούν και να δέχονται τον άντρα που τους βρίσκει ο πατέρας μέσω της προξενήτρας - ειδική μορφή στο χωριό.
Κάπως έτσι ήταν και η Ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της, μέχρι που ήρθε η Χούντα. Η Χούντα του "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" που όμως άλλα έλεγε κι άλλα στην ουσία πρέσβευε, αφού άνοιξε πρώτη την πόρτα στην τότε αμερικανοποίηση, περνώντας στα ελληνικά εδάφη τον χιπισμό, τα ναρκωτικά, τα αμερικάνικα σήριαλ στην ολοκαίνουρια τηλεόραση, τα μίνι και τις έγχρωμες ελληνικές ταινίες που δεν είχαν πια θέμα τα ΄καλά' παιδιά φτωχά και πλούσια, αλλά τη χειραφέτηση των ελληνίδων που, επιτέλους, εκμοντερνίζονται και κάνουν ό,τι τους γουστάρει. Αυτό δεν λένε και οι Σοφοί της Σιών ότι ήταν ο στόχος τους να κάνουν; Τη διαφθορά της δυτικής κοινωνίας. Κι έγινε τόσο στον καπιταλισμό, όσο και στα κομμουνιστικά κράτη.
διαβάστε:  Η ισότητα των δυο φύλων και ο φεμινισμός το μεγαλύτερο πλήγμα ενάντια στην Ανθρωπότητα
Και το τραγουδάκι συνεχίζει... Ο ραββίνος ευλογεί τον Τσάρο λέγοντας "Είθε ο Θεός να τον έχει... μακριά μας"! Και μάλλον η ευχή του έγινε πραγματικότητα, όχι δια χειρός Θεού, αλλά δια χειρός του 'κομμουνιστικού' κινήματος και της επανάστασης που με ...'σοφία' οργανώθηκε από τα κέντρα των σιωνιστών για ένα γερό διαίρει και βασίλευε του πλανήτη. Καπάκι μετά τον ραββίνο, η μουσική βαραίνει και περνάει ο Ορθόδοξος ιερέας. Ω ναι, λέει ο τραγουδιστής, τα πάμε καλά μεταξύ μας, έχουμε καταφέρει να ζούμε 'ειρηνικά'... Προφανώς τόσο ειρηνικά όσο ζουν και στη λωρίδα της Γάζας, γιατί αμέσως μετά, ο ίδιο που λέει ότι μεταξύ μας τα πάμε πάντα καλά, αποκαλύπτει την υποκρισία του, βάζοντας μια φιτιλιά κι ανάβοντας μια παλιά διαμάχη που υπήρχε ανάμεσα στους δυο συγχωριανούς του. Ρίχνει λάδι στη φωτιά και φεύγει ευχαριστημένος για την πονηριά του, που κατάφερε και τους έβαλε να τσακωθούν μεταξύ τους. Μια επίσης μεγάλη 'πρωτοκολλημένη σοφία'!!!
Και φτάνουμε στα χρόνια τα δικά μας, στα χρόνια της 'χολέρας', όπου η οικονομική κρίση εξελίσσεται σε αφανισμό λαών. Η παγκοσμιοποίηση, μια μπουλντόζα που στο πέρασμα της συμπαρασύρει τα πάντα. Ο τρόπος ζωής της, με μεγάλη 'σοφία' διαλύει τους θεσμούς της οικογένειας, άρα και το κουκούτσι της κοινωνίας, προωθεί  την κατάργηση της πίστης, δικαιώματα ομοφυλοφίλων στο όνομα της 'προόδου' αλλά και προβολή τους ως 'μόδα' ριζοσπαστική στην σεξουαλικότητα (I kissed a girl and I liked), θέλει τη γυναίκα μάγκα και ξέκολο ενώ τον άντρα άτολμο και ανίσχυρο. Κι ενώ αδιαφορεί παντελώς για το ειλικρινές γίγνεσθαι των παιδιών αφαιρεί γονικά και κηδεμονικά δικαιώματα (στην Αμερική ένα παιδί μπορεί να καταγγείλει τους γονείς του ανά πάσα στιγμή και για ψύλλου πήδημα κι αυτοί να φυλακιστούν, στα 15 τα κορίτσια να κάνουν στείρωση χωρίς άδεια γονέων,  οι εμβολιασμοί σε ΗΠΑ, Καναδά και αρκετές χώρες της ΕΕ να γίνονται χωρίς συγκατάθεση γονέων).
Και στην Ελλάδα, τώρα στα χρόνια της χολέρας, ξεπήδησαν όλοι αυτοί που θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία, να καταργήσουν ήθη κι έθιμα αιώνων, να βάλουν σε τάξη την εκκλησία, να επαναφέρουν τον Ελληνισμό αλλά μόνο όπως και όπου συμφέρει εκείνους, να καταργήσουν ακόμα και το πατροπαράδοτο σούβλισμα του Πάσχα, στο όνομα της διάσωσης των αμνών!
Στη θέση τους έχουν κάτι να αντιπροτείνουν; Όχι! Απλά κόβουν τα δεσμά με την παράδοση για την άνευ όρων παράδοση ενός έθνους στην παγκοσμιοποίηση. Κόβουν χειρολαβές, σπάνε δεκανίκια, τραβάνε τα χέρια που στηρίζουν ένα λαό που παραπαίει.
Όποιος όμως έχει περάσει κάποια φλεγμονή, θα πρέπει να θυμάται το εξής: η φυσικοθεραπεία πρέπει να αρχίσει ΑΦΟΥ περάσει η φλεγμονή κι όχι κατά τη διάρκεια της.
 Τούτη τη στιγμή που όλα μοιάζουν να διαλύονται, μπορεί να γίνει ένα βήμα μπρος, προς κάτι νέο και καινούριο, που να είναι ΣΙΓΟΥΡΑ ανώτερο από το παλιό, ΜΟΝΟ όσο ακόμα ισχύουν οι παραδόσεις. Τούτη την εξαιρετικά δύσκολη στιγμή, το μόνο που μπορεί να δώσει κουράγιο και να μας κρατήσει ζωντανούς κι ενωμένους είναι Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Παλιά δοκιμασμένη αξία, της οποίας τα όποια ελαττώματα κι ελλείψεις, δεν μετρούν μια μπροστά στο χάος της απόλυτης κατάργηση της. Ακούστε τον 'βιολιστή'.... κάτι ξέρει αυτός! Σοφία πρωτοκολλημένη!!!
© AllNewz