«Σήκω, Γέρο, να μας δεις»

Από την ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ*

Αυτή η φράση εγράφη από άγνωστο χέρι στη βάση του αγάλματος του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη έμπροσθεν της Παλαιάς Βουλής στην Αθήνα. Αυτό το χέρι όμως δεν ήταν σαν εκείνα των ψευτο-προοδευτικών, ψευτο-αναρχικών που γκρεμίζουν. Αυτό το χέρι εξέφρασε μια αλήθεια και έναν πόθο.

Σήκω, Γέρο τού Μόρια, να δεις τα χάλια μας. Που μας κατήντησαν και που καταντήσαμε. Παλιόψαθα - σύμφωνα με τον άλλο μεγάλο του ’21 στρατηγό Μακρυγιάννη - θέλουν να κάνουν την Ελλάδα, και μέχρις ενός σημείου το πέτυχαν. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Και ο βαθύτατος πόθος, που εξέφρασε το χέρι του ανώνυμου Έλληνα, είναι να εκδηλωθεί το πνεύμα του Γέρου του Μόρια, που είναι παρόν και σήμερα στο ιστορικό μας γίγνεσθαι, παρά τα χάλια μας. Είναι το πνεύμα του Κολοκοτρώνη, του Μακρυγιάννη και των αναρίθμητων γνωστών και αγνώστων αγωνιστών του ’21, που ζουν και σήμερα και εμπνέουν πολλούς συγχρόνους Έλληνες.

Υπάρχουν και σήμερα χριστιανοί στους όποιους αναπαύεται ο Θεός, καθώς έγραφε και ο άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, άλλη μια μορφή καθοδηγητική για τον Έλληνα του σήμερα. Μόνο πού αυτοί οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, στους οποίους αναπαύεται το πνεύμα του Θεού και οι οποίοι εμπνέονται από το πνεύμα του Κολοκοτρώνη, του Μακρυγιάννη και του πατρο-Κοσμά, δεν φαίνονται. Δεν τους αφήνουν να φαίνονται τα αμαρτωλά κανάλια της διαπλοκής και της διαφθοράς, που ξεπουλούν την πατρίδα μας και έχουν οδηγήσει αυτοί, τα εγχώρια αφεντικά τους και οι απ’ έξω εντολοδότες τους τον ελληνικό λαό στην απελπισία. Σε 7.000 μετρώνται οι αυτοκτονίες εδώ και τρία χρόνια, που η κατασκευασμένη κρίση μας άγγιξε στο πετσί.

Κάνουμε λόγο συνήθως τέτοιες μέρες, (παραμονές της 25ης Μαρτίου) που γιορτάζουμε τα δύο μεγάλα «Χαίρε», το «Χαίρε» του Αρχαγγέλου στην Παναγία Παρθένο και το «Χαίρε» του Γένους των Ελλήνων στη Λευθεριά, για την κατάκτηση της οποίας ξεσηκωθήκαμε το ’21, κάνουμε λόγο - όσοι αγαπούμε τον αιματοβαμμένο τούτο τόπο - για το μήνυμα του ’21.

Ένα από τα μηνύματα του ’21 - γιατί είναι πολλά - είναι και το ότι η ελευθερία κατακτάται με αγώνες. Αν οι παππούδες μας δεν παίρνανε το καριοφίλι, δεν επρόκειτο ο Τούρκος να τους δώσει τη λευθεριά. Η λευθεριά βγήκε, όπως το λέγει ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, απ’ τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά!

Μέχρις εδώ, θα μου πείτε, καλά. Το θέμα είναι σήμερα τι γίνεται. Ακριβώς για το σήμερα τα είπαμε όλα αυτά. Του κακού η σκάλα έχει πολλά σκαλοπάτια προς τα κάτω. Δεν ξέρουμε πόσα κατεβήκαμε. Το σίγουρο είναι ότι, εάν συνεχίσουμε έτσι, το Γένος των Ελλήνων οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό!

Απ’ τη μια μεριά οι Έλληνες, λόγω και της οικονομικής κρίσης (αλλά όχι μόνο), δεν παντρεύονται και δεν κάνουν παιδιά. Οι νέοι μας, και μάλιστα οι πιο προσοντούχοι, «παίρνουν των ομματιών τους» και φεύγουν έξω, γιατί εδώ η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο. Και ενώ η Ελλάδα αδειάζει από Έλληνες, γεμίζει - βάσει σατανικού νεο-ταξικού σχεδίου - από αλλόφυλους και αλλόπιστους λαθρομετανάστες, στην πλειονότητά τους Αφροασιάτες μουσουλμάνους. Το νεοταξικό σχέδιο, βέβαια, της μετάλλαξης της γης, για την οποία έδωσαν το αίμα τους οι επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωες του ’21, σε πολυ-πολιτισμική κουρελού δεν θα προχωρούσε, αν δεν εύρισκε πρόθυμους «δικούς μας». Πάντοτε υπήρχαν οι τέτοιοι – που είτε από μωροφιλοδοξία είτε για τα γρόσια (δολλάρια την σήμερον και ευρώ), είτε το συνηθέστερον και για τα δυό - πουλούσαν στους ξένους την ψυχή τους.

Και επανερχόμαστε στο τι κάνουμε σήμερα.

Χρειάζεται να επενδύσουμε και πάλι στις άξιες του Γένους, τις όποιες κάπου λησμονήσαμε. Πρέπει να τις ξαναβρούμε και να τις βάλουμε πάλι να πρωταγωνιστήσουν στην προσωπική και στη συλλογική μας ζωή. ’Ή θα βάλουμε το πνεύμα του Κολοκοτρώνη, του Μακρυγιάννη και του πατρο-Κοσμά να νοηματοδοτήσουν το σήμερα του Γένους ή αλλιώς τελειώσαμε.  

Η χώρα, όπου έζησαν και έδρασαν μάρτυρες και ήρωες, μετά από τριάντα χρόνια θα είναι μια αποικία, για να κάνουν οι ξένοι τις διακοπές τους, υπηρετούμενοι από μεταλλαγμένους «Έλληνες» και από Αφροασιάτες επήλυδες, που θα έχουν και αυτοί ονομασθεί Έλληνες...

Για να αποφύγουμε αυτό το εφιαλτικό σενάριο, χρειαζόμαστε πρώτον και απαραιτήτως τη βοήθεια του Χριστού, του αληθινού Θεού μας, τον όποιο λησμονήσαμε. Χρειάζεται να γίνουμε συνειδητοί χριστιανοί της προσευχής, της μετανοίας, της μυστηριακής ζωής.

Και δεύτερον και παραλλήλως Έλληνες πατριώτες έτοιμοι για θυσίες. Θυσίες, όμως, όχι σαν αυτές που ζητούν τα μνημόνια. Αυτές είναι θυσίες όχι για την Ελλάδα αλλά για χάρη των διεθνών τοκογλύφων. Χρειάζεται να αγωνισθούμε «υπέρ πάτρης» και όχι υπέρ πάρτης. Αυτό ήταν το πνεύμα των αγωνιστών του ’21. «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».

Κάθε μοναστήρι, κάθε ενορία, κάθε σπίτι να γίνουν μετερίζια μιας πνευματικής (και όχι μόνον) αντίστασης. Να λειτουργήσουν ως σύγχρονα κρυφά σχολειά, που θα διδάσκουν Ορθοδοξία, Ελληνική Ιστορία και γλώσσα, γιατί τα κανονικά σχολεία σκόπιμα και μεθοδικά διδάσκουν ο,τιδήποτε άλλο, εκτός από αυτά [Για μια αποκαλυπτική ανάλυση των νεοταξικών βιβλίων τα οποία διδάσκονται τα παιδιά μας δείτε - οπωσδήποτε αν δεν το έχετε δει - το βίντεο εδώ].

Και κάτι πιο πρακτικό, αλλά σημαντικό. Ας χρησιμοποιήσουμε το «όπλο της κάλπης» στις επικείμενες εκλογές για την Ευρωβουλή και για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Αν δεν πάμε να ψηφίσουμε, με το σκεπτικό ότι "όλοι είναι άχρηστοι και διεφθαρμένοι" ή αν ρίξουμε λευκό ή άκυρο, είναι σίγουρο ότι θα έχουμε στο κεφάλι μας και πάλι αυτούς τούς ίδιους διεφθαρμένους. Ο Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη και ο Καμίνης στην Αθήνα βγήκαν, επειδή οι «συντηρητικοί» και αηδιασμένοι ψηφοφόροι δεν πήγαν να ψηφίσουν.

Παραμονές των προηγουμένων βουλευτικών εκλογών γράφαμε από αυτήν εδώ πάλι την στήλη. «Ψηφίζουμε αντιμνημονιακά και πατριωτικά». Αυτό επαναλαμβάνουμε και σήμερα. Το «πατριωτικά» έχει σημασία, διότι αντιμνημονιακά - τουλάχιστον στα λόγια - είναι και κάποια κόμματα του διεθνιστικού αριστερού χώρου.

Μάλιστα σ’ αυτές τις εκλογές, που δεν είναι οι βουλευτικές, είναι πιο εύκολο να ξεφύγουμε και από τα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα, μπροστά στα οποία μας θέτουν κάθε φορά παραμονές εκλογών. Ψηφίστε, λένε, αυτό - έστω και αν είναι κακό - για να μην βγει το χειρότερο! Έτσι υφαρπάζουν εκβιαστικά την ψήφο των πολιτών, οι όποιοι μετά γίνονται κοψοχέρηδες, αλλά πλέον η ζημιά έχει γίνει!

Τέλος, λοιπόν, στα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα. Ο Τσώρτσιλ είχε πει: «Κάνε αυτό πού πρέπει και ας γίνει ό,τι θέλει». Αυτό, μεταφερμένο σε γλώσσα εκκλησιαστική, σημαίνει: «Κάνε αυτό που υπαγορεύει η συνείδησή σου και τα υπόλοιπα άφησέ τα στον Θεό».

Όσο γι’ αυτό που λένε μερικοί ότι θα ψηφίσουν μικρά κόμματα, ας μας επιτραπεί να πούμε ότι αυτό δεν είναι κριτήριο. Ένα κόμμα μπορεί να είναι συγχρόνως και μικρό και αντίχριστο και ανθελληνικό. Άρα;

Συνεπώς δεν πετάμε την ψήφο μας. Τη δίνουμε εκεί που θα πιάσει τόπο. Ψηφίζουμε κάτι που να ενοχλεί κυρίως τις δύο πρεσβείες. Την πρεσβεία του μικρού γεωγραφικά, αλλά πανίσχυρου σε παγκόσμια επιρροή κράτους, και την άλλη του υπερατλαντικού μεγάλου, που άγεται όμως και φέρεται από το πανίσχυρο «μικρό». Τα κριτήριά μας ας είναι πολιτικά και πάντα υπό το πρίσμα του γενικού πλαισίου, που θέσαμε από την αρχή.

Καλές αποφάσεις λοιπόν. Τέτοιες που θα αρέσανε στον Γέρο του Μόριά.

* Το άρθρο είναι από το αξιόλογο μαχητικό ορθόδοξο και πατριωτικό περιοδικό «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», τεύχος 94 (το τρέχον τεύχος). Όλα τα τεύχη του περιοδικού σε μορφή pdf μπορείτε να τα δείτε εδώ.  

από